Kendi çocuğumla karşılaştırdığımı nereden çıkardınız? Burada anne olmadığı halde “çocuğu sevmemekte haklısınız” diyenlere neden “sen ne anlarsın” diyemiyorsunuz mesela? Yanlışları doğrulama peşindesiniz çünkü, yardım çığlığı atan bir çocuğa “sevmiyorum mehh” deyip geçmeyi doğru sanıyorsunuz mesela. İkisinin de desteğe ihtiyacı var ve çocuk bunu çözemez, anlayamıyor musunuz bunu? Anne çözmek zorunda.siz ne anlars
siz ne anlarsiniz ki?
ergen çocuğunuzmu var?
bunu kendi ergenliğinizle ve cevreniz deki ergenlikle kisaylamayasiniz.
evet bazi dönemler oluyor sevmiyorsun hatta beddua bile edebiliyorsun .
insani bir duygudur
kadin tek başina iki tane erkek cocuk yetiştirmeye calişyor .
siz ne anlarsinizki ,daha süt kokan bebekle karsilastiriyorsunuz
Rahmetli anneannem senin gibi yaşamadığım şeyler hakkında keskin hükümlerim olduğunda “daha dur akşam başı” derdi.Şu konunun neresinde sürekli uykusuzum demişim? Yanlış okumuş olabilir misin? Bir kez “bebekken de uyumuyor diye mi sevmiyordunuz, o dönemin problemi bu” dedim, bir kez de “2 saat de uyusam merhametimi kaybetmem çünkü bu çocuk benim kararımdı” dedim. İkisi de çocuğa yaklaşımı vurgulayan cümlelerdi, benim uykusuzluğumu değil. Demagojiye gerek yok dolayısıyla.
Çocuğundan şiddet görmüş diye ekstra demagojiye ise hiç gerek yok. 30 yaşında adam değil çocuğu. Sevgi ve yardımla düzeltilebilir bir durumda. Anneye babaya ebeveynlik yapılmaz. O çocuk “ayy anam çok kötü durumda ben uslu durayım düzeleyim” diyemez. Annesi ona yardım etmek zorunda. Çocuk olan anne değil çünkü.
Nereden biliyorsun şiddet gördüğü için babasına vermekten bahsettiğini? El kaldırdı demiş bak belki ilk kez oluyor, hatta muhtemelen ilk kez. Babana veririm diye tehdit eden bir annenin tarzı bellidir. O tarz da çocuğu şiddete yöneltir. 500 tane çalışma yapmışımdır benzer konularda. Psikopati bile tamamen genetik değil. Çevresel önemli faktörler var. Süreç, sonuç gayet net. Hiçbir 13 yaşında çocuk durduk yere annesine el kaldırmaz. Ayrıca daha önce de belirttim. Anneliği sorgulatan şey babaya velayet vermek değil. Sevgisizlik.
Yaşamadığın çok şeyi kınadın, ben de o kınadıklarından biriyim. Ama geçti ne mutlu ki o zamanlar. Bir çocuğun diğer ebeveyne istemediği halde gönderilmesi tehditi kınamak da değil, anneyi silkeleyip sarsıp kendine getirmek için en önemli olay olabilir hatta.
Tek başına değil beraber çözebilirler. Ben de mesela kendiniz de gidin, çocuğu da çocuk psikiyatristine gönderim dedim. Bunu derken ama haddimi aşmadan dedim, incitmeden.Kendi çocuğumla karşılaştırdığımı nereden çıkardınız? Burada anne olmadığı halde “çocuğu sevmemekte haklısınız” diyenlere neden “sen ne anlarsın” diyemiyorsunuz mesela? Yanlışları doğrulama peşindesiniz çünkü, yardım çığlığı atan bir çocuğa “sevmiyorum mehh” deyip geçmeyi doğru sanıyorsunuz mesela. İkisinin de desteğe ihtiyacı var ve çocuk bunu çözemez, anlayamıyor musunuz bunu? Anne çözmek zorunda.
Ha çok şey anlarım ayrıca. Zor bir ergenlik geçiren, boşanmış anne baba çocuğu olmak nedir çok iyi biliyorum çünkü.siz ne anlars
siz ne anlarsiniz ki?
ergen çocuğunuzmu var?
bunu kendi ergenliğinizle ve cevreniz deki ergenlikle kisaylamayasiniz.
evet bazi dönemler oluyor sevmiyorsun hatta beddua bile edebiliyorsun .
insani bir duygudur
kadin tek başina iki tane erkek cocuk yetiştirmeye calişyor .
siz ne anlarsinizki ,daha süt kokan bebekle karsilastiriyorsunuz
Evet yalnız kaldım, benim çocuğumla bu konunun alakası yok. Evet harika bir hayatım var, çok bakıcım var vs. Hepsi ok. Ama konuyla alakasız.Rahmetli anneannem senin gibi yaşamadığım şeyler hakkında keskin hükümlerim olduğunda “daha dur akşam başı” derdi.
Mesela daha tek bir gün bile bebeğinle yalnız kaldın mı evde? Üç aylık olsa gerek korkuyorsun değil mi? Yalnız başına iki çocuk büyüten bir kadına bunu söyleyemezsin.
Kadın da ayrıca sevgi hissetmese verirdi.
Sen daha anneliğin o kısmında değilsin louder. Anlayamazsın. Ben de değilim. Ama ben bazen oğlum beni kırdığında, gelip vurduğunda ısırdığında hissettiğim öfkeyi biliyorum. İnsan öfkeliyken sevse de sevmiyorum diye düşünüyor. Sonra çocuk uyuyunca vicdan azabı çekiyorsun. Bunları yaşamadan burdan ahkam kesme.
Mesela demin anne olmadan anlamıyorsun dedin ya birine. Evet anlamıyorsun. Çocuğun kaç yaşındaysa o yaşadığın yere kadar anlarsın. Ben de konu sahibini birebir anlayamam.
Çocuk annesinin elinden tutup psikiyatriye gidecek değil. Annesi bu adımı tek başına atıp çocuğu sürece dahil etmeli diyorum ben de. Bu nezaketinizi boşanma zorluğu çeken kadınlara da gösterin bundan sonra. Silkeleyip kendine getirmek için üstüne gidiyorsunuz ya hani. Silkeleme meselesi bu konuda sökmedi maalesef.Tek başına değil beraber çözebilirler. Ben de mesela kendiniz de gidin, çocuğu da çocuk psikiyatristine gönderim dedim. Bunu derken ama haddimi aşmadan dedim, incitmeden.
Zor bir süreç yaşayan bir kadın var karşında.
Çünkü bu konu senin konun gibi değil. Sen bağımlı gibi bir adamın her şeyine takılıp kendini sömürtüyordun.Çocuk annesinin elinden tutup psikiyatriye gidecek değil. Annesi bu adımı tek başına atıp çocuğu sürece dahil etmeli diyorum ben de. Bu nezaketinizi boşanma zorluğu çeken kadınlara da gösterin bundan sonra. Silkeleyip kendine getirmek için üstüne gidiyorsunuz ya hani. Silkeleme meselesi bu konuda sökmedi maalesef.
Çocuk nasıl bir çocuk peki? Seninki gibi anne baba sıcaklığını doyasıya yaşayıp parklarda koşma şansı oldu mu? Benimki gibi bir ananın bir babanın sıcak kucağında uyudu mu? Hayır. Benim çocukluğum gibi onunki de, muhtemelen daha kötü. Ben hiç babaya verilme tehdidi yaşamadım ama babam zorla alırdı yasal hakkına dayanarak. Babamdayken anneme de öfke duyardım bazen, beni kurtarmasını beklerdim. Mutsuzdum orada. Kocaman kadınlarız, bizim yaşadıklarımızdan çok minicik çocukların yaşadıkları önemli. Onların yönetme şansı yok çünkü.Çünkü bu konu senin konun gibi değil. Sen bağımlı gibi bir adamın her şeyine takılıp kendini sömürtüyordun.
Burada tek başına bir hayat kurmuş zorlanan bir anne var. Şartları zor. Kendi şartlarını zorlaştırmamış. Zorda ve başa çıkmaya çalışıyor
Boşanmış. Çalışan, akşam geç saatte eve döndüğünde de iyice yoran şeylerle mücadele eden bir anne var. Babası ilgilenmiyor bu kadın tek ilgileniyor. Tüm bu karmaşada bir de ilkokul bir gibi okul hayatının dönüm noktasında olan bir çocuk var. O da etkileniyor.
Kadın burada ne yaşıyor bilmeden, annelik budur, biz öyle şahane anneleriz, koşulsuz sevgi bu fln demek yersiz. Bu kadın yaşamış, yaşıyor. Biliyor bunları. Zorlanıyor.
Anneliğini yargılamadan, hüküm vermeden destek almasını söylemek gerek. Konunun en başındaki yorumlarına bir dön bak. Tamamen hüküm vermişsin. Hayır hüküm veremezsin. Bu kadın elbette seviyor çocuğunu. Ama bazen zor zamanlarda sıkışmış hissedince insan sorguluyor çocuğunu kendini ve anneliğini. Sevmiyorum galiba dediğin oluyor. Bu kadını kötü anne yapmaz, yalnız ve yorgun bir anne yapar. Bu kadının da o çocuk kadar desteğe ihtiyacı var
Peki annene hiç vurdun mu?Çocuk nasıl bir çocuk peki? Seninki gibi anne baba sıcaklığını doyasıya yaşayıp parklarda koşma şansı oldu mu? Benimki gibi bir ananın bir babanın sıcak kucağında uyudu mu? Hayır. Benim çocukluğum gibi onunki de, muhtemelen daha kötü. Ben hiç babaya verilme tehdidi yaşamadım ama babam zorla alırdı yasal hakkına dayanarak. Babamdayken anneme de öfke duyardım bazen, beni kurtarmasını beklerdim. Mutsuzdum orada. Kocaman kadınlarız, bizim yaşadıklarımızdan çok minicik çocukların yaşadıkları önemli. Onların yönetme şansı yok çünkü.
Mükemmel anneyim demiyorum, daha yeni anne oldum. Ne olacağımı Allah bilir. Ama böyle bir çocuğa sevgisizlik gösterilmeyeceğini, babaya göndermekle tehdit edilmeyeceğini çok iyi biliyorum. Yurda göndermekten bile bahsedildi burada. El insaf…
Not: ben de çocuğunu sevdiğine inanıyorum. Bu yüzden lütfen bu tehdide son verip çatısının altından çıkarmasın çocuğunu. Psikolojik yardım hava cıva değil. Çok sorunu çözer.
Tamamen anneyi suçlamıyorum ama çocuğu hiç suçlamıyorum. Annem istemediğimi, ne kadar berbat hissettiğimi bile bile babama göndereceğini söyleyip dursaydı, belki vurabilirdim. Çocuk 17 falan olsa onu bile anlayacağım, 13 yaşında çocuğu koca adam ilan ettiniz. Tabi ki vurması kırılma noktası. Ama nedenleri olduğuna çok eminim.Peki annene hiç vurdun mu?
Anneye vurmak normal şiddetten ötedir, bir kırılma noktasıdır. Kolay kolay yapamaz bir çocuk. Hele bir erkek çocuk, duvara vurur cama vurur ama annesine vuramaz. Bunu yapabilen bir çocuktan bahsediyoruz. Güzelleyip durmayalım bunu yani.
Ayrıca her şeyde anneyi tamamen suçlamak da bana sağlıklı gelmiyor. Anne zorlanıyorsa elbette babadan destek isteyecek. Kadın tehdit etmiyor aslında babasına vermeyi düşünüyor. Daha mı iyi olur diye.
Şiddetin nedeni olmaz louder.Tamamen anneyi suçlamıyorum ama çocuğu hiç suçlamıyorum. Annem istemediğimi, ne kadar berbat hissettiğimi bile bile babama göndereceğini söyleyip dursaydı, belki vurabilirdim. Çocuk 17 falan olsa onu bile anlayacağım, 13 yaşında çocuğu koca adam ilan ettiniz. Tabi ki vurması kırılma noktası. Ama nedenleri olduğuna çok eminim.
Sevgi kelebeği olmaya gerek yok. Çocuğu o hale getiren nedenleri bulmaya ve çözmeye çalışırdın, tehdit etmezdin. Buna da çok eminim.Şiddetin nedeni olmaz louder.
13 yaş ufak ama 3 yaşında da değil.
Şiddetin her türünde gerekçe olmaz. Olmamalı.
Çocuğum o yaşta bana vurursa aynı sevgi kelebeği olarak kalamam ben de. İnsan kırılır kendi çocuğuna da kırılır.
Ben emin değilim.Sevgi kelebeği olmaya gerek yok. Çocuğu o hale getiren nedenleri bulmaya ve çözmeye çalışırdın, tehdit etmezdin. Buna da çok eminim.
Servise tek inmekle anneyi sabaha kadar ağlayarak özlemek çok farklı şeyler be Khomyuk, ben de anlamanızı beklemiyorum o duyguyu. Ben anneliğimden değil çocukluğumdan dem vuruyorum. Herkesin her fırsatta yüzüme vurduğu o hataları da çocukluğumun acıları temellendirdi ne de olsa. Her neyse, herkesin yaklaşımı, anneliğe bakışı farklı. Anlaşmanın mümkün olmadığı konulardan biri daha.Ben emin değilim.
Bilemem.
Yaşadığı şeyler bana zor geldi.
Biri 6 yaşında iki çocuk, geç saatlere kadar çalışıp eve geldiğimde beni dinlemeyen, şiddete varan aksilikleri olan bir çocuğa çok kibar da kalamazdım.
Tehdit mi bilmem şimdi bile bazen sıkıştığımda zora başvuruyorum.
Daha bu sabah servise binerken pijamanı giy geç kalacağız dediğimde şifreyi söyle şifresiz kalkmam dediğinde üç kere beş kere sakin sabırlı şifreyi bulmaya çalıştım, sorular sordum. Geç kalacağımı söyledim. Dinlemediğinde “hemen kalkmazsan yardım etmeyeceğim servise kendin ineceksin” dedim. Tehdit mi evet, yanlış ki evet. Ama işte bebeğim ufakken bu inatları, sebepsiz tutturmaların beni bu kadar öfkelendireceğibi bilemezdim.
Oğlum o yaşta bana vursa ne yapardım hiç kestiremiyorum.
Bence sen de emin olma. Daha zor kısımları görmedin. Bebeğim ufakken ben de bağırmaya mükemmel anne olacaktım. Büyüdükçe o iş öyle olmuyor.
13 yaşını ben tahmin bile edemem ondan üst perdeden akıl veremem
çocukla empati yapiyorum.Ha çok şey anlarım ayrıca. Zor bir ergenlik geçiren, boşanmış anne baba çocuğu olmak nedir çok iyi biliyorum çünkü.
Annem bana “seni babana vereceğim” deyip dursaydı ne hissederdim tahmin edebiliyorum. Çocukla empati yapın biraz da.
Babaya göndermeyi asla kötülemiyorum ama tehditle de olmasın diyorum ben, güzellikle, biraz birbirimize zaman tanıyalım diyerek, yeniden kavuşma olacağını vurgulayarak, sevgiyle olsa. Anne de rahatlar çocuk da sakinleşir. Tabi ben sadece kendimi yerine koyarak konuşuyorum. Psikolog ne der bilinmez. Ama hiçbir çocuk korkup nefret ede ede babasına gitsin annesini özlesin istemem. Berbat bir duygu o.çocukla empati yapiyorum.
tam ergenlik döneminde erkek rölüne ihtiyaci olduğu zaman baba yok .
ne fiziksel nede ruhsal ,asil onu öfkelindiren durum bu .
birtek seni "babana vereceğim" demekle sevmedigini göstermez.
kadin tükenmiş yipranmiş ,nasil sevgisini göstersin ?
calişmaktan koşturmaktan cocuklari doğru düzgün görmüyor bile.
anneniz boşanmis ve sizde onunla beraber yaşadiniz tahminim.
siz ama kizsin,kadin rolünü anneniz kapatmiş .
Burda cocuk erkek ,yine tamamen başka boyutlar ,başka duygusal bağliklar .
bunu anca bir uzman cözer.
nacizane fikrim babaya göndermek .
Sabaha kadar ağladığını nerede yazdı?Servise tek inmekle anneyi sabaha kadar ağlayarak özlemek çok farklı şeyler be Khomyuk, ben de anlamanızı beklemiyorum o duyguyu. Ben anneliğimden değil çocukluğumdan dem vuruyorum. Herkesin her fırsatta yüzüme vurduğu o hataları da çocukluğumun acıları temellendirdi ne de olsa. Her neyse, herkesin yaklaşımı, anneliğe bakışı farklı. Anlaşmanın mümkün olmadığı konulardan biri daha.
Ben kendimden bahsediyordum.Sabaha kadar ağladığını nerede yazdı?
Derslerine çalışmayan, okul için çabası olmayan, annesini dinlemeyen, annesine vuran çocuk birden bire zavallı ağlayan çocuk oldu.
Bu sizin çıkaramınız. Bana o kadar masum gelmiyor üzgünüm. Evet desteğe ihtiyacı var umarım alırlar. Ama bahsettiğin gibi zavallı bir çocuk yok burada .
Buralar doğru. 10-13 yaş grubunu az çok bilirim. Çünkü o yaş grubu ile çalıştım sormadan söyleyeyim öğretmen olarak.Sabaha kadar ağladığını nerede yazdı?
Derslerine çalışmayan, okul için çabası olmayan, annesini dinlemeyen, annesine vuran çocuk birden bire zavallı ağlayan çocuk oldu.
Bu sizin çıkaramınız. Bana o kadar masum gelmiyor üzgünüm. Evet desteğe ihtiyacı var umarım alırlar. Ama bahsettiğin gibi zavallı bir çocuk yok burada .
Aklı ermediği yaşlar 10 yaşa kadar bence de. 13 yaş evet çocuktur ama aklı da eriyordur. Bebek masumluğı da yok o yaştaBuralar doğru. 10-13 yaş grubunu az çok bilirim. Çünkü o yaş grubu ile çalıştım sormadan söyleyeyim öğretmen olarak.
Çocukları aptal ya da aşırı meleksi bir konuma getirmek yanlış bence. Sadece boyut olarak küçük insanlar yani, uzaydan gelmediler. Birkaç seneye de yetişkinlik özellikleri göstermeye başlayacaklar. Hiçbir şey bilmiyor, bilmediğinden yapıyor vs. gibi bakış açısı da yanlış. Bazen gerçekten de seni çileden çıkarmak için bile bile yapıyorlar. Bu ergen ya da ergenlik öncesi grubun içinde her şeyin farkında olan, ortalama zeka seviyesinin üstünde olan hiç çocuk yok mu sanıyorsunuz?
Tamam bazısı gerek anne baba tutumu gerekse yetiştiği çevre dolayısıyla biraz saf büyüyor. Ama bazısının da algıları gayet açık oluyor. Hepsini altı bezli bebek gibi nitelendirmek yanlış. Valla öylesine denk gelirsiniz ki şaşarsınız. :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?