Karakteri bu işte. Adam yeri geldi annesiyle 1 sene küstü. Babasıyla 3 ay küstü. Aşırı inatçı ve küsmeyi seven biri. Bana dayanamazdı bir tek. Bana da küsmeye başladı işte evlenince.
Karakteri bu işte. Adam yeri geldi annesiyle 1 sene küstü. Babasıyla 3 ay küstü. Aşırı inatçı ve küsmeyi seven biri. Bana dayanamazdı bir tek. Bana da küsmeye başladı işte evlenince.Ayrılın demiyorum ama insanın karakteri değişecek olsa sizce iki aydır yanlız kalan adam değişmez miydi ? Annesine babasına da tavırlı sizi aramiyorlar bile cidden onemsendiginizi hissediyor musunuz ? Ben eşimle haftalık bir günü dışarda geçiriyorum AA brnim kocişim çok iyi değil bu normali bu normal evliliklerde insanlar birbirine vakit ayırır .
Bizde ben evden ayrıldığımda sanki hiç tanışmamış bi hale düşmüştük. Ne bileyim sanki tanışmıyor gibi yabancı olmuştuk. O yüzden ondan adım gelmesi için zaman geçmesi lazımHaklısınız ama ben karşıma alıp çok konuştum onunla. Her seferinde egosu tavan yaptı iyice tepeme çıktı. Konuşma girişimi ondan gelir mi diye bekledim gelmedi. Eminim , bak işte dayanamadı diye düşünecek . O yüzden konuşmak gelmiyor içimden hiç. Kendimi rezil etmek istemiyorum çünkü eminim pohpohlanacak.
Evett bende aynı öyle hissediyorum şuan. Sanki bana bi yabancı gibi. 2 ay yeterince uzun bi zaman değil mi sizce?Bizde ben evden ayrıldığımda sanki hiç tanışmamış bi hale düşmüştük. Ne bileyim sanki tanışmıyor gibi yabancı olmuştuk. O yüzden ondan adım gelmesi için zaman geçmesi lazım
Yo blöf falan yapmıyorum. Mevcut şartlar değişmediği sürece o eve dönmeyeceğim. Böyle devam ederse 3 ay geçse de bitecek 5 ay geçse de bitecek. Şimdi gelip ayaklarıma kapansa o işi değiştirmediği sürece yine dönmem ben.Siz adamin don demesini bekliyorsunuz ama adam hic orali degil. Siz hala annem soyle dedi boyle dedi masallari anlatiyorsunuz. Madem ne diye evi terkettiniz? Ben cevap vereyim siz de blof yaptiniz. Simdi oturup bekliyorsunuz iste boyle.
Bu süreçte eşiniz bir pişmanlık duysa ve yaptığı şeylerin yanlışlığının bilincinde olsaydı zaten mutlaka yalvar yakar seni götürürdü. 2.5 ay az bi zaman değilKızlar merhaba. İçim bi tuhaftı bütün gün.. Çoğunuz eski konularımı biliyorsunuz kısaca özet geçmek gerekirse 1 senedir evliydim eşimle yaşadığımız bi tartışma sonucu evi terkettim . 2 buçuk ay oldu hemen hemen. Sinirle öfkeyle yaptığı fevri girişimlerden bıkmıştım. Sırf gözdağı vermek için boşanma lafı dilinden düşmüyordu son zamanlarda. Bi icraat yok tabi amaç göz korkutmak, sindirmek. En büyük sorunumuz maddi olarak babasına bağımlı olmasıydı. Ve sırf onlara yaranmak için beni peşinden sürükleyip duruyordu haftanın 2 günü net onlardaydık. Zamanla sıkıldım bu durumdan. Benim ailem uzakta ayda yılda bir görüyorum.. Babamla çocukluğumdan beri sorunlu bir ilişkimiz vardı son 2 senedir hiç görüşmüyordum. (Babamı kaybettim yakın zamanda) Bayramda seyranda ben ağlayıp sızlarken gidip millete sahte gülüşler atmak, hizmetlerini yapmak zoruma gidiyordu bazen..
Neyse, durum böyle olunca bir halta yaramıyor oldum. Gelinlik beklentilerini karşılayamadım. Bunların gelini kocaya boyun bükecek, kaynananın dizinin dibinden ayrılmayacak, saygıda kusur etmeyecek, kocasını sayacak yüceltecek. Burada bir sorun var (!) demem çok yadırgandı.
Eşim maaşlı çalışmam, emir altında çalışmam, kendi işimi kuracağım, kendi işimin patronu olacağım, maaşlı işte çalıştığım parayı her türlü kazanırım ben, maaşlı işle ev geçindirilmez.. bu kafa yapısında bi insan. Okudu bölümünü birincilikle bitirdi güzel de bir mesleği var ama malesef akıl denen birşey yokmuş. Oysa bu adamın aklına zekasına hayrandım ben bir zamanlar. Evlenmeden önce bana vadettiği hiçbişeyi yerine getirmedi. Onaylamadığım bir iş yapıyor. Pazar tatili bile yok. Yıllık izni yok. Lily bu hayata katlanacak. Oturacak evde duvarları izleyecek . Balayına gitmediğimiz gibi beraber bi kahvaltıya , dışarda yemeğe dahi gitmedik . Şu şartlar devam etseydi de buncacık şeyler hep hayal olarak kalacaktı eminim. Yeter dedim çektim gittim işte.
Hatırlarsanız evi terkettiğim gün ailesine haber verdiğimden , babasının oğlunu aradığından ve tartıştıklarından bahsetmiştim. Eltimden alıyorum haberlerini adam hâlâ küs ailesiyle görüşmüyormuş. İnzivaya çekildi herkesten uzaklaştı. Eş ailesi beni arayıp sormuyor fakat ayrılmamızı da istemiyorlarmış oğullarına iş arıyorlarmış birilerini aracı ediyorlarmış fakat oğulları kabul etmiyormuş .
1-2 hafta sonra yurtdışına ailemin yanına gidiyorum kızlar. Ailemin Türkiye’deki evindeydim bunca zamandır. Orda kalacağım bi kaç ay. Özledim annemi. Gidip biraz kafamı dinleyeceğim. Annem bir kaç ay kalırsın sonra beraber döneriz ararız bunları biz açıyoruz davamızı alıyoruz eşyamızı deriz diyor. Bakarız ne tepki verdiklerine göre şekillenir herşey diyor. Acele karar vermemi istemedi annem hiç bi zaman. Bi çok kez tepemin attığı avukata gidiyorum diye evden çıktığım oldu annem sakinleştirdi beni her seferinde. Aklı selim hareket et eşyan dursun, isterse atsın satsın sadakan olsun eşyadan kime ne dedi. Sen bi toparlan ondan sonra gereken neyse beraber yaparız orda yalnız başına hareket etme dedi..
İçim dediğim gibi bir tuhaf.. bu işin sonu ne olacak bilmiyorum. Ne olacağını tabiki kestiriyorum da bazen işte bi mucize olur da adam kıvama gelir mi acaba diyorum. Kuyruğu sıkışınca, kaybedeceğini anlayınca akıllanır mı diyorum.. Boşanacağım diye asan kesen o olduğu halde öyle bir girişimde asla bulunmadı. Benimle hiç iletişim de kurmadı. Sadece ben gittikten 2 hafta sonra engeli açtı wp’tan. Sanırım hâlâ Türkiye’de olmam bile ona bir umut. Ama kalmam gerekiyordu babamın ölümüyle ilgili işler vardı yapmam gereken. Göreceğiz kim kimi sindirecek. Ayağımı direyeceğim . Kendimi her türlü duruma hazırladım zaten. Sinen ben olmayacağım. Saçma sapan şeyler uğruna çok kolay gözden çıkartılıyorsam da oturup şükrederim ancak erkenden kurtulduğum için..
Şimdi kızlar gideceğim annemlerin yanına bi kaç hafta içinde . Kimbilir belki de temelli. Aklıma hep yengemin söyledikleri geliyor. Kızı 5 senelik evliliğini bitirip çocuğuyla baba evine dönmüştü. “Yüzünü güldüremedim” demişti yengem. En son başka şehire taşındı kız orda çocuğuyla kendine yeni bi hayat kurdu. Bu eş ailesi de bana hep öyle derdi. O evde artık yadırganırsın, göze batarsın, eskisi gibi olmaz vs.. Amaç aklımı çelmek. Annemle bi sorunum olmaz, erkek kardeşimle de öyle. Kız kardeşimle biraz geçinemeyiz evvelden beri. Yaşlarımız yakın. İçimde bi korku , endişe yok değil.. Herşey güzel olur mu sizce kızlar?
Tamam karakteri böyleyse sizde ailesiyle haftanın iki günü gitmesini kabul ediyorsanız kus olmasını kabul ediyorsanız yorum yapacağımız bir şey kalmıyor zatenKarakteri bu işte. Adam yeri geldi annesiyle 1 sene küstü. Babasıyla 3 ay küstü. Aşırı inatçı ve küsmeyi seven biri. Bana dayanamazdı bir tek. Bana da küsmeye başladı işte evlenince.
Ailesi aklını karıştırıyordur. Bende eş ailesiyle görüşmüyorum. Benimkine öyle yapmışlardı. Çünkü bende onun ilk aşık olduğu ve ilk çıktığı kişiydim benim sayısız erkek oldu onun ilktim bana aşıktı bensizliği düşünemeyip ellerimi öpüyodu. Ama evlenince ve aile sorunları çıkınca ben ailesiyle özellikle annesini sildim. Sonra da aramızda soğukluklar oldu. Ama ailesine gidince yüzünde güller açardı. Ben de başka konulardan hep evi dağıttım kavga kıyamet bi gün çıktım gittim ailemin yanına 2 ay kaldım sanki beni hiç tanımamış bi hale büründük. Aynı dediğin gibi oluyor sanki yabancı gibi. Sonra annem onu aradı fırçaladı senin yüzünden kızım bu halde çocuğunuz yok boşansın daha mutlu olur diye babamda bana destek çıktı. Ama seninki Almanya yanii ben kesin dönmezdim. Sonra gelip aldı başka şansım olsa veya aile evinde rahat edeceğimi bilsem dönmezdim. Ben de dönmemek isterdim ama burası da benim evim ve ailesi dışında problem yok pek. Sizin de öyleyse bence ara de ben Almanya’ya gidiyorum ailemin yanına, eşyaları şöyle yapalım davayı şöyle gibi. Bekle bakalım ne dicek. Senin yerinde olsam Almanya imkanım olsa ve aşırı sevmiyorsam asla dönmemEvett bende aynı öyle hissediyorum şuan. Sanki bana bi yabancı gibi. 2 ay yeterince uzun bi zaman değil mi sizce?
Konudan bağımsız siz boşanmış mıydınız yoksa nick mi yanlış geldi banaBu süreçte eşiniz bir pişmanlık duysa ve yaptığı şeylerin yanlışlığının bilincinde olsaydı zaten mutlaka yalvar yakar seni götürürdü. 2.5 ay az bi zaman değil
Çok benzer şeyler yaşamışız. Bana 2 ay 2 yıl gibi geldi. Fakat diyorum ya bazen sinirlenip gidip bitireyim bu işi diyorum sadece annem değil aile büyüklerim de beklemem taraftarı. Öyle aceleye getirmek olmaz diyorlar. 2 ay beklemişsin 2 ay daha bekle o zaman kesin netleşir baktın ses Seda yok git aç davanı diyorlar. Ailesiyle şuan hiçbişekilde görüşmüyormuş. Eltimden alıyorum haberlerini. Ne annesiyle ne de babasıyla iletişimi yok gidip gelmiyor yanlarına. Herkesten uzaklaşmış durumda . İnan boşanacağım edeceğim diye asıp kesen kendisiydi. Hatta bana eşyanı al git diyip duruyordu. Çektim gittim işte. Tükürdüğünü yalayıp engeli açtı. Üzerine boşanmak gibi bi girişimde de bulunmadı. Bekliyorum hani boşanma ilamı falan gelecek mi diye ama yok. Evet seviyorum ama böyle davrandıkça da soğuyorum git gide. Dönersem bu işi bir sonuca bağlamak içim döneceğim zaten. Amacım şimdilik biraz kafamı toparlamak. Siz barıştığınıza pişman oldunuz mu?Ailesi aklını karıştırıyordur. Bende eş ailesiyle görüşmüyorum. Benimkine öyle yapmışlardı. Çünkü bende onun ilk aşık olduğu ve ilk çıktığı kişiydim benim sayısız erkek oldu onun ilktim bana aşıktı bensizliği düşünemeyip ellerimi öpüyodu. Ama evlenince ve aile sorunları çıkınca ben ailesiyle özellikle annesini sildim. Sonra da aramızda soğukluklar oldu. Ama ailesine gidince yüzünde güller açardı. Ben de başka konulardan hep evi dağıttım kavga kıyamet bi gün çıktım gittim ailemin yanına 2 ay kaldım sanki beni hiç tanımamış bi hale büründük. Aynı dediğin gibi oluyor sanki yabancı gibi. Sonra annem onu aradı fırçaladı senin yüzünden kızım bu halde çocuğunuz yok boşansın daha mutlu olur diye babamda bana destek çıktı. Ama seninki Almanya yanii ben kesin dönmezdim. Sonra gelip aldı başka şansım olsa veya aile evinde rahat edeceğimi bilsem dönmezdim. Ben de dönmemek isterdim ama burası da benim evim ve ailesi dışında problem yok pek. Sizin de öyleyse bence ara de ben Almanya’ya gidiyorum ailemin yanına, eşyaları şöyle yapalım davayı şöyle gibi. Bekle bakalım ne dicek. Senin yerinde olsam Almanya imkanım olsa ve aşırı sevmiyorsam asla dönmem
Valla kuzum benimki de ailesinden koptu, yani bayramdan bayrama, ama yani ben olmasam o tek olsa ailesiyle pek anlaşan biri değildi. Sırf beni seninde saydığın gibi gelinlik vazifeleri ve işte ziyaret gibi şeylerden gidiyorduk. Benim ailemeyse ayda yılda bir uzak diye. Benim gerçekten eşimden yana bi sıkıntım yok ama. Yani benim eşim çok uyumlu evine bakar bensiz gezmez bana kötü davranmaz, ailesiyle yaşadığım sorunlarla giren soğukluk olmasa benim hiç bi şikayetim yoktu. Döndüğüme o yüzden pişman olmadım. Ama gene diyorum daha güzel imkanlarım olsa döner miydim bilmem. Bir ömür ailesiyle mi uğraşcam derdim madem öyle herkes yoluna derdim. Çünkü gerçekten baş ağrıtıyor ailesi ve benim ailemin benden beklemediği şeyleri bekliyolardı. İçim daralıyodu böyle saatler geçmiyodu yanlarında. Hala ailesi benim dedikodumu yapıp saçma sapan işler yapıyor ama biz evi uzaktan tuttuk artık görüşmüyorz bile. Senin ki sanırım kendisi çalışıp para getirmediği için siz daha çok onlara bağımlısınız ve çekmesi daha zor. Benimkiler İnan ki eşimi sömüren tiplerdi. Onlar yüzünden maddi manevi uğradığımız zararın haddi hesabı yok. Sen ailesiyle görüşmesen eşin kabullenecek biri mi, çünkü burası Ortadoğu ve erkek ve erkek ailesi bi tık üstün görülüyor. Ayrıca görüşmeden bile yetiyorlar emin ol her zaman huzurunu çalarlar. Ailen doğru diyor bence de bekle ama değişmeyeceğine inanıyorsan sal gitsin kendine yeni hayat kur yurtdışında çocuğun yoksa tekrar evlenirsinÇok benzer şeyler yaşamışız. Bana 2 ay 2 yıl gibi geldi. Fakat diyorum ya bazen sinirlenip gidip bitireyim bu işi diyorum sadece annem değil aile büyüklerim de beklemem taraftarı. Öyle aceleye getirmek olmaz diyorlar. 2 ay beklemişsin 2 ay daha bekle o zaman kesin netleşir baktın ses Seda yok git aç davanı diyorlar. Ailesiyle şuan hiçbişekilde görüşmüyormuş. Eltimden alıyorum haberlerini. Ne annesiyle ne de babasıyla iletişimi yok gidip gelmiyor yanlarına. Herkesten uzaklaşmış durumda . İnan boşanacağım edeceğim diye asıp kesen kendisiydi. Hatta bana eşyanı al git diyip duruyordu. Çektim gittim işte. Tükürdüğünü yalayıp engeli açtı. Üzerine boşanmak gibi bi girişimde de bulunmadı. Bekliyorum hani boşanma ilamı falan gelecek mi diye ama yok. Evet seviyorum ama böyle davrandıkça da soğuyorum git gide. Dönersem bu işi bir sonuca bağlamak içim döneceğim zaten. Amacım şimdilik biraz kafamı toparlamak. Siz barıştığınıza pişman oldunuz mu?
Yok canım, ben daha 2 yıllık evliyim. Güzel bir evliliğim var, biriyle karıştırdın heraldeKonudan bağımsız siz boşanmış mıydınız yoksa nick mi yanlış geldi bana
Senin eşinle en azından mutlu bir ilişkin varmış. Ailesiyle sorunlarınız varmış bir tek. Bizim ilişkimiz berbat bi hal almıştı son zamanlarda. Çok yüzgöz olduk saygıyı kaybettik . Bir aradayken mutsuz olduğumuz aynı evin içinde muhattap dahi olmadığımız günlerimiz oldu. Bunlar da baş ağrıtıyor kesinlikle. Çok kaba düşüncesiz insanlar. Oğullarıyla kavga ettik git dedi gittim. Fakat suçlu yine ben oldum. Bir kez olsun arayıp sormadılar. Ne benle görüşüyorlar ne de oğullarıyla. Bi tuhaf insanlar . İnsan bi gidip konuşmaz mı sen napıyorsun ne olacak böyle diye. Bu ne rahatlık? Kendilerine çok fazla güveniyorlar heralde. Oysa borç içinde yüzüyorlar . O eşyaların taksitleri bile ödenmemişti daha. Son zamanlarda bende ailesiyle görüşmüyordum. Kabullenmişti. Tavırlıydı tabi ama sen görüşmek istemediğin sürece gidelim demeyeceğim diyordu. Ama diyorum ya biz aramızdaki sorunları aşamadık ki aileye sıra gelsin. En büyük sorun o işiydi. Adam Nuh dedi peygamber demedi. Hala da devam ediyor biliyor musun. Hiç vazgeçmeye niyeti yok. İşinden vazgeçmeyip benden vazgeçiyorsa ne diyim güle güle. Sadece üzülürüm giden 6 seneme.Valla kuzum benimki de ailesinden koptu, yani bayramdan bayrama, ama yani ben olmasam o tek olsa ailesiyle pek anlaşan biri değildi. Sırf beni seninde saydığın gibi gelinlik vazifeleri ve işte ziyaret gibi şeylerden gidiyorduk. Benim ailemeyse ayda yılda bir uzak diye. Benim gerçekten eşimden yana bi sıkıntım yok ama. Yani benim eşim çok uyumlu evine bakar bensiz gezmez bana kötü davranmaz, ailesiyle yaşadığım sorunlarla giren soğukluk olmasa benim hiç bi şikayetim yoktu. Döndüğüme o yüzden pişman olmadım. Ama gene diyorum daha güzel imkanlarım olsa döner miydim bilmem. Bir ömür ailesiyle mi uğraşcam derdim madem öyle herkes yoluna derdim. Çünkü gerçekten baş ağrıtıyor ailesi ve benim ailemin benden beklemediği şeyleri bekliyolardı. İçim daralıyodu böyle saatler geçmiyodu yanlarında. Hala ailesi benim dedikodumu yapıp saçma sapan işler yapıyor ama biz evi uzaktan tuttuk artık görüşmüyorz bile. Senin ki sanırım kendisi çalışıp para getirmediği için siz daha çok onlara bağımlısınız ve çekmesi daha zor. Benimkiler İnan ki eşimi sömüren tiplerdi. Onlar yüzünden maddi manevi uğradığımız zararın haddi hesabı yok. Sen ailesiyle görüşmesen eşin kabullenecek biri mi, çünkü burası Ortadoğu ve erkek ve erkek ailesi bi tık üstün görülüyor. Ayrıca görüşmeden bile yetiyorlar emin ol her zaman huzurunu çalarlar. Ailen doğru diyor bence de bekle ama değişmeyeceğine inanıyorsan sal gitsin kendine yeni hayat kur yurtdışında çocuğun yoksa tekrar evlenirsin
Evet biz de onları yaşadık tabi. Çünkü erkek ailesi evliliği direkt olumlu Ya da olumsuz etkiliyor bu coğrafyada. Bence sen git ailenin yanına kafanı dinle o da pişman olursa yazıp arar Yoksa da davayı aç hayatına bak ki dönse bile ailesi bir ömüüür sorun olacak. Başına aklar düşecek hala onlarla uğraşacaksın yani bilSenin eşinle en azından mutlu bir ilişkin varmış. Ailesiyle sorunlarınız varmış bir tek. Bizim ilişkimiz berbat bi hal almıştı son zamanlarda. Çok yüzgöz olduk saygıyı kaybettik . Bir aradayken mutsuz olduğumuz aynı evin içinde muhattap dahi olmadığımız günlerimiz oldu. Bunlar da baş ağrıtıyor kesinlikle. Çok kaba düşüncesiz insanlar. Oğullarıyla kavga ettik git dedi gittim. Fakat suçlu yine ben oldum. Bir kez olsun arayıp sormadılar. Ne benle görüşüyorlar ne de oğullarıyla. Bi tuhaf insanlar . İnsan bi gidip konuşmaz mı sen napıyorsun ne olacak böyle diye. Bu ne rahatlık? Kendilerine çok fazla güveniyorlar heralde. Oysa borç içinde yüzüyorlar . O eşyaların taksitleri bile ödenmemişti daha. Son zamanlarda bende ailesiyle görüşmüyordum. Kabullenmişti. Tavırlıydı tabi ama sen görüşmek istemediğin sürece gidelim demeyeceğim diyordu. Ama diyorum ya biz aramızdaki sorunları aşamadık ki aileye sıra gelsin. En büyük sorun o işiydi. Adam Nuh dedi peygamber demedi. Hala da devam ediyor biliyor musun. Hiç vazgeçmeye niyeti yok. İşinden vazgeçmeyip benden vazgeçiyorsa ne diyim güle güle. Sadece üzülürüm giden 6 seneme.
Aileniz açısından endişe etmeyin. Anlaşamasanız bile elin insanlarının kahrını çekmekten iyidir.Kızlar merhaba. İçim bi tuhaftı bütün gün.. Çoğunuz eski konularımı biliyorsunuz kısaca özet geçmek gerekirse 1 senedir evliydim eşimle yaşadığımız bi tartışma sonucu evi terkettim . 2 buçuk ay oldu hemen hemen. Sinirle öfkeyle yaptığı fevri girişimlerden bıkmıştım. Sırf gözdağı vermek için boşanma lafı dilinden düşmüyordu son zamanlarda. Bi icraat yok tabi amaç göz korkutmak, sindirmek. En büyük sorunumuz maddi olarak babasına bağımlı olmasıydı. Ve sırf onlara yaranmak için beni peşinden sürükleyip duruyordu haftanın 2 günü net onlardaydık. Zamanla sıkıldım bu durumdan. Benim ailem uzakta ayda yılda bir görüyorum.. Babamla çocukluğumdan beri sorunlu bir ilişkimiz vardı son 2 senedir hiç görüşmüyordum. (Babamı kaybettim yakın zamanda) Bayramda seyranda ben ağlayıp sızlarken gidip millete sahte gülüşler atmak, hizmetlerini yapmak zoruma gidiyordu bazen..
Neyse, durum böyle olunca bir halta yaramıyor oldum. Gelinlik beklentilerini karşılayamadım. Bunların gelini kocaya boyun bükecek, kaynananın dizinin dibinden ayrılmayacak, saygıda kusur etmeyecek, kocasını sayacak yüceltecek. Burada bir sorun var (!) demem çok yadırgandı.
Eşim maaşlı çalışmam, emir altında çalışmam, kendi işimi kuracağım, kendi işimin patronu olacağım, maaşlı işte çalıştığım parayı her türlü kazanırım ben, maaşlı işle ev geçindirilmez.. bu kafa yapısında bi insan. Okudu bölümünü birincilikle bitirdi güzel de bir mesleği var ama malesef akıl denen birşey yokmuş. Oysa bu adamın aklına zekasına hayrandım ben bir zamanlar. Evlenmeden önce bana vadettiği hiçbişeyi yerine getirmedi. Onaylamadığım bir iş yapıyor. Pazar tatili bile yok. Yıllık izni yok. Lily bu hayata katlanacak. Oturacak evde duvarları izleyecek . Balayına gitmediğimiz gibi beraber bi kahvaltıya , dışarda yemeğe dahi gitmedik . Şu şartlar devam etseydi de buncacık şeyler hep hayal olarak kalacaktı eminim. Yeter dedim çektim gittim işte.
Hatırlarsanız evi terkettiğim gün ailesine haber verdiğimden , babasının oğlunu aradığından ve tartıştıklarından bahsetmiştim. Eltimden alıyorum haberlerini adam hâlâ küs ailesiyle görüşmüyormuş. İnzivaya çekildi herkesten uzaklaştı. Eş ailesi beni arayıp sormuyor fakat ayrılmamızı da istemiyorlarmış oğullarına iş arıyorlarmış birilerini aracı ediyorlarmış fakat oğulları kabul etmiyormuş .
1-2 hafta sonra yurtdışına ailemin yanına gidiyorum kızlar. Ailemin Türkiye’deki evindeydim bunca zamandır. Orda kalacağım bi kaç ay. Özledim annemi. Gidip biraz kafamı dinleyeceğim. Annem bir kaç ay kalırsın sonra beraber döneriz ararız bunları biz açıyoruz davamızı alıyoruz eşyamızı deriz diyor. Bakarız ne tepki verdiklerine göre şekillenir herşey diyor. Acele karar vermemi istemedi annem hiç bi zaman. Bi çok kez tepemin attığı avukata gidiyorum diye evden çıktığım oldu annem sakinleştirdi beni her seferinde. Aklı selim hareket et eşyan dursun, isterse atsın satsın sadakan olsun eşyadan kime ne dedi. Sen bi toparlan ondan sonra gereken neyse beraber yaparız orda yalnız başına hareket etme dedi..
İçim dediğim gibi bir tuhaf.. bu işin sonu ne olacak bilmiyorum. Ne olacağını tabiki kestiriyorum da bazen işte bi mucize olur da adam kıvama gelir mi acaba diyorum. Kuyruğu sıkışınca, kaybedeceğini anlayınca akıllanır mı diyorum.. Boşanacağım diye asan kesen o olduğu halde öyle bir girişimde asla bulunmadı. Benimle hiç iletişim de kurmadı. Sadece ben gittikten 2 hafta sonra engeli açtı wp’tan. Sanırım hâlâ Türkiye’de olmam bile ona bir umut. Ama kalmam gerekiyordu babamın ölümüyle ilgili işler vardı yapmam gereken. Göreceğiz kim kimi sindirecek. Ayağımı direyeceğim . Kendimi her türlü duruma hazırladım zaten. Sinen ben olmayacağım. Saçma sapan şeyler uğruna çok kolay gözden çıkartılıyorsam da oturup şükrederim ancak erkenden kurtulduğum için..
Şimdi kızlar gideceğim annemlerin yanına bi kaç hafta içinde . Kimbilir belki de temelli. Aklıma hep yengemin söyledikleri geliyor. Kızı 5 senelik evliliğini bitirip çocuğuyla baba evine dönmüştü. “Yüzünü güldüremedim” demişti yengem. En son başka şehire taşındı kız orda çocuğuyla kendine yeni bi hayat kurdu. Bu eş ailesi de bana hep öyle derdi. O evde artık yadırganırsın, göze batarsın, eskisi gibi olmaz vs.. Amaç aklımı çelmek. Annemle bi sorunum olmaz, erkek kardeşimle de öyle. Kız kardeşimle biraz geçinemeyiz evvelden beri. Yaşlarımız yakın. İçimde bi korku , endişe yok değil.. Herşey güzel olur mu sizce kızlar?
Sürekli borçlanıp duruyor. Kâr elde etmiyor. Yolunda gitse de seslenmesem . Bu şekilde olunca da maddi olarak sürekli babasından bi beklenti içinde oluyor . Kendi ayaklarımız üzerinde duramadık bi türlü babasının eli üstünde sürekli. Kredi borcu var ödeyemese gireyim doğru düzgün bi maaşım olur öderim yok nasıl olsa babam öder kafasında. Ki babası ödüyordu zaten borcunu falan.Maaşlı işte çalışmak yerine şahsen ben de kendi işim olsun isterdim...Bunu istedi ve uğraşıyor diye kafasız mı oldu adam? Yani iş kurmak kolay değil başlarda çok çalışmak gerekir iş oturana kadar...Başka sorunlarınızı bilmiyorum ama iş kurmaya çalışması güzel..Bir de erkek ailesinin sürekli sizi sorması beklentisindesin, uzak durmaları daha iyi değil mi
Haklısınız onlar benim canım sonuçta . Benim de biraz sakin olmam lazım. Alınganımdır biraz. Fevri olmamam lazım.Aileniz açısından endişe etmeyin. Anlaşamasanız bile elin insanlarının kahrını çekmekten iyidir.
İnatlaştığı için yazıp arayacağını sanmıyorum. Kendi ararsa şartlarımı kabul etmek zorunda kalacak. İşini değiştirmek zorunda kalacak adam bunu cehennem azabı gibi görüyor. Annem zaten o işi değiştirmediği sürece olmaz diyor. Kaç kişi dedi bırak o işi o işten sana hayır gelmez diye. Yani yok ben bu kafada gideceğim ister kabul et ister etme derse de diyorum ya bişeylere beni değişmiş olacak ne kadar değersiz kıymetsiz olduğumu anlayacağım. Giden yıllarıma üzülürüm . İnsan sevdiği için hamallık bile yapar ya. Yok işte olmuyor borç harç içinde debeleniyor çalışayım ödeyim kaygısı da yok nasılsa babam öder. Öyle olunca da o insanlara hep midaremiz oluyor onlara muhtaç gibi oluyoruz. Sık sık ziyaret ederek, hizmet ederek , deyim yerindeyse yağcılık yaparak ödemeye çalışıyoruz borcumuzu. Öyle bi insan değilim ben. Hep kendim çalıştım çabalarım ailemden maddi olarak hiç bi beklentim olmadı bu zamana kadar.Evet biz de onları yaşadık tabi. Çünkü erkek ailesi evliliği direkt olumlu Ya da olumsuz etkiliyor bu coğrafyada. Bence sen git ailenin yanına kafanı dinle o da pişman olursa yazıp arar Yoksa da davayı aç hayatına bak ki dönse bile ailesi bir ömüüür sorun olacak. Başına aklar düşecek hala onlarla uğraşacaksın yani bil