Katılıyorum , herşeye çok çabuk ulaştıkları için hiçbir şeyin değeri de yok.cocuklara Ayakkabı aliyoruz bir ay sonra o ayakkabı çöp oluyor. Bu yırtıldı hadi yenisini alın diyorlar. Biz özene bezene kullanirdik ,leke olsa silerdik. Acayip bir tüketim toplumu oldukBen pazardan parça kumaş alır kıyafet diktirirdim. Keten modası vardı Hint fakiri gibi gezerdim ortada. Bir arkadaşım da iç giyim olarak giydiği atleti bile maviden kredi kartı ile alırdı. Kart borcunu da odeyemezdi. Hep asgarisini yatırdı. İşe girip çalışıp odemezdi. Ben yaz kış tüm dönem çalışırdım. Ailemle aynı şehirde üni okumama rağmen. Yani masrafim da daha azdı ona göre. Biraz kişiye göre de değişiyor ama zamanin , sosyal medyanın da getirdiği bir şey sanırım. Kimseye yetmiyor bir şey. Ayy ben bile. Ki o kadar tamahkar bir inşa insanimdir. Geçmişte ailemle yaptigim tatil sayısı 1-2 dir. Son 4-5 yıldır her yıl gidiyorum. Bu yıl da gittim. Ama sanki bir eksiklik var. Sanki hayatı kaciriyormusum. Sanki herkes çok rahat yaşıyormuş da ben eksikmisim gibi bir mutsuzluk çöküyor. Bu bilinç düzeyinde biri değilim aslında ama bunun enerjisi doğal olarak geliyor.
Haliyle bu yaş grubu çocukları daha çok etkiliyordur bu durumlar. Bizde de hata var. Benim de iki çocuğum var. Özellikle büyük olanda maddi durumum çok daha kotuyken hem isteklerini yaptım. Haliyle o daha talepkar. İkincisi hep abisinin artıklarını kullandığı için bir tişört bile alsak mutlu oluyor. Büyüğü de zengin pici gibi nerdeyse ama yine mutsuz yine mutsuz. Hatamin farkına vardım daha sınırlı bir yaşam sunmaya çalışıyorum. Ama zor gerçekten aile için de çocuk için de. Zamanın ruhu, atmosferi kötü. Bizim dönemle asla kıyas olmaz.
Sakın öyle bir sorumlulugu almayın. Kimse kimsenin çocuğuna bakmak.zorunda değil. Hele de daha önce hiç bir cocugun sorumluluğunu almamış biri için tümden zor. Herkes kendi cocuguna baksın , başında duramayacagi yere de gondermesinAslinda yorum yapiyorum kendi dusuncemi ama, aile icinde ne karar veriyorsa, cocuklarina ne kadar guveniyorlarsa yada nereye gonderiyorlarsa aslinda beni ilgilendirmez, naparlarsa yapsinlar. Ama cocugunu bana emanet etmeye kalkismak ne alaka, ben ne alaka yani anlayamiyorum
Kendi kızımdan biliyorum o da14 yasinda üç tane ülke goup nerde okumak istediğine karar vermişti. Kiziminda dile yatkinligi var. Toeflda bölge derecesi yaptı. Yani çocuğun olgunluk seviyesine bağlı bu. Bazı okulların bursları ile özel okul fiyatına geliyor gercekten de ama her ülke değil. Biz de çok düşündük bu seçeneği.ama tek başına yollamak bilemedim. Yani bu kararı alırken yaninda bir ebeveyn olmalı. Benimki babayla gitti gezdi okulları egitimi vs. Sizle anca gezip tozacak okul okul nasıl gezecek. O yüzden saçma olmuş.ha ulkeye bakayim diyorsa youtube dolu kaynakSelamlar herkese,
Bugun garip birsey oldu. Sikca konustugum ve yakin oldugum kuzenlerimden biri ile telefonda konusuyorduk bugun. Kendisi benden 8 yas buyuk, hatta direk ona 'abla' diye hitap ediyorum, kardes gibi. Hos gerci herseyimide bilmez ama, diger kuzenlere gore daha yakin bir iliskim var.
Evli ve bir kizi var 13-14 yaslarinda (liseye bu yil baslayacaksa tam kac yasinda olur?). Kiz kucuklugunden beri beni cok sever, ve benim gibide yabanci dile yatkinligi var. Hatta simdiden cok iyi ingilizce biliyor. Ben yurtdisinda yasiyorum 4 yildir.
Kizda, fazla gundemi takip eden buna psikolojisi bozulan, yurdisina simdiden ozenen biri; hatta gecen yil okulunun duzenledigi bir programla 4 gunlugune Fransaya falan gitti.
Bugun kuzenimle telefonda konusurken 'artik zaptetmek cok zor, liseyi yurdisinda okumak istiyor, hatta senin yasadigin ulkeye heves ediyor (alakasiz bir ulke), dil kursuna yazdirdik, orda lise egitimi nasil?, biz bi onu onden, senin isinden izinli oldugun bir zamana denk getirip 1 haftaligina gondersek, o da oralari gorup oyle karar verse nasil olur?' dedi. Cok sasirdim acikcasi.... 13 yasindaki cocuk gelip gorup karar verse ne olur? Kendi kararlarini verebilecegi bir yas mi? Bide tamam gecen yil Fransaya gonderdiler, ama 5 ogrenci, baslarinda okuldan 3 ogretmen vardi ve sadece 4 gunlugune. Simdi bana gonderecekler tek basina. Ayrica ben evli ve cocuk sahibi degilim, ve zapir zupur bir hayatim var. Isten izinli oldugum zamanda arkadaslarimla baska bir ulkeye tatile falan giderim zaten ve partili rahatlamali biz izin ayarlarim. Ben ergen cocuk nasil idare edilir bilmem ki. Cok buyuk bir sorumluluk degil mi?
Bu arada kuzenim devlette ogretmen eside bir kargo sirketinde calisiyor, bunu dusunurken zengin falanda degiller. Kizlarinin yasindan cok olgun oldugunu dusunup sonsuz guveniyorlar. Lisede bir yeri kazanamadigi icin ozel liseye yazdirmislar, masrafi ayniya gelir diye dusunuyorlar yurtdisinda okursa. 13 yasinda cocugunuzu lise egitimi icin yurtdisina gonderir miydiniz?
Hos kiz buraya okula gelse, nerde nasil kalacak? Benimle mi? Bende 31 yasinda genc bir insanim ve bir hayatim var burada 4 yildir, neden yanima cocuk alayim anlamadim, ne istiyor benden. Kizini olgun biri gibi gordugunden, onun istek ve kararlarini kabul ediyor ama kiz buraya gelse; burada kahvalti yerlerinde bile alkol satisi oldugu icin 18 yas altinin yalniz oturmasi yasak, kiz kendikendine yada arkadaslariyla disari ciksa oturacak yer bulamaz.
Bi garip geldi. Ve bayada ciddiler. Bana izinde olabilecegim tarihi sordu. Ne diyecegimi bilemedm cidden. Belki 5 gun idare ederim onu burda ama, koca lise egitimi icin basinda durmamam zaten.. Burada annelere bir sormak istedim.
Açıkça kusuruma bakma ben başkasının çocuğuna sahip çıkamam bu uygun değil demeniz lazımSelamlar herkese,
Bugun garip birsey oldu. Sikca konustugum ve yakin oldugum kuzenlerimden biri ile telefonda konusuyorduk bugun. Kendisi benden 8 yas buyuk, hatta direk ona 'abla' diye hitap ediyorum, kardes gibi. Hos gerci herseyimide bilmez ama, diger kuzenlere gore daha yakin bir iliskim var.
Evli ve bir kizi var 13-14 yaslarinda (liseye bu yil baslayacaksa tam kac yasinda olur?). Kiz kucuklugunden beri beni cok sever, ve benim gibide yabanci dile yatkinligi var. Hatta simdiden cok iyi ingilizce biliyor. Ben yurtdisinda yasiyorum 4 yildir.
Kizda, fazla gundemi takip eden buna psikolojisi bozulan, yurdisina simdiden ozenen biri; hatta gecen yil okulunun duzenledigi bir programla 4 gunlugune Fransaya falan gitti.
Bugun kuzenimle telefonda konusurken 'artik zaptetmek cok zor, liseyi yurdisinda okumak istiyor, hatta senin yasadigin ulkeye heves ediyor (alakasiz bir ulke), dil kursuna yazdirdik, orda lise egitimi nasil?, biz bi onu onden, senin isinden izinli oldugun bir zamana denk getirip 1 haftaligina gondersek, o da oralari gorup oyle karar verse nasil olur?' dedi. Cok sasirdim acikcasi.... 13 yasindaki cocuk gelip gorup karar verse ne olur? Kendi kararlarini verebilecegi bir yas mi? Bide tamam gecen yil Fransaya gonderdiler, ama 5 ogrenci, baslarinda okuldan 3 ogretmen vardi ve sadece 4 gunlugune. Simdi bana gonderecekler tek basina. Ayrica ben evli ve cocuk sahibi degilim, ve zapir zupur bir hayatim var. Isten izinli oldugum zamanda arkadaslarimla baska bir ulkeye tatile falan giderim zaten ve partili rahatlamali biz izin ayarlarim. Ben ergen cocuk nasil idare edilir bilmem ki. Cok buyuk bir sorumluluk degil mi?
Bu arada kuzenim devlette ogretmen eside bir kargo sirketinde calisiyor, bunu dusunurken zengin falanda degiller. Kizlarinin yasindan cok olgun oldugunu dusunup sonsuz guveniyorlar. Lisede bir yeri kazanamadigi icin ozel liseye yazdirmislar, masrafi ayniya gelir diye dusunuyorlar yurtdisinda okursa. 13 yasinda cocugunuzu lise egitimi icin yurtdisina gonderir miydiniz?
Hos kiz buraya okula gelse, nerde nasil kalacak? Benimle mi? Bende 31 yasinda genc bir insanim ve bir hayatim var burada 4 yildir, neden yanima cocuk alayim anlamadim, ne istiyor benden. Kizini olgun biri gibi gordugunden, onun istek ve kararlarini kabul ediyor ama kiz buraya gelse; burada kahvalti yerlerinde bile alkol satisi oldugu icin 18 yas altinin yalniz oturmasi yasak, kiz kendikendine yada arkadaslariyla disari ciksa oturacak yer bulamaz.
Bi garip geldi. Ve bayada ciddiler. Bana izinde olabilecegim tarihi sordu. Ne diyecegimi bilemedm cidden. Belki 5 gun idare ederim onu burda ama, koca lise egitimi icin basinda durmamam zaten.. Burada annelere bir sormak istedim.
Yok tekrar aramadiki, konusmadim dahaHala konuşmadiniz mi konu sahibesi? Yada konustuysaniz durum nedir? Ne olursa olsun o yaştaki biri kabul edilemez,kız olsun erkek olsun,hele hele kız çocuğu.allah korusun bin bir türlü şey olabilir
Aynen. Yada kiz aile ortaminda yetismis biri, ve amac iyi bir egitim almasi degil, kiz daha ozgur ve yurtisi ortaminda yasamak istedigi icin aileye savas aciyor. Cok basarili bir cocuk olsa, tr egitim sartlarinda ziyan olmasin bu zekasi diye yurtdisina gondermek isteseler anlarim. Bircok basarili ve zeki lise caginda cocugu yurtdisindaki okullar iyi bir bursla kapiyor ve ailelerde gonderiyor. Ama amac yurtdisina kapak atmak, ve biride maddi manevi basinda dursun bu surede. Zaten oyle olmasa benim yasadigim ulkeyi degil, parayi basip Amerikayi, Ingiltereyi, Almanyayi falan dusunurlerdi.Kendileri çok olgun olduğunu düşündükleri kızları ile savaş halindeler. 13 yaşındaki kız çok olgun ama sürekli depresyona giriyor. Peki sizin yanınıza gelip gitmeyeceğim diye depresyona girer ve kaçarsa ne yapacaksınız. Sizin şuanda düşündüğünüz bu ayrıntıları onlar çocukları için düşünseler 13 yaşındaki çocuğu yanınıza göndermeye çalışmazlardı. Kuzeniniz bir eğitimci olabilir ama bu mükemmel kararlar aldığının göstergesi değildir. Hepimiz eğitim hayatımızda iyi öğretmende gördük, kötüsünü de. O yüzden bence daha fazla uzatmadan ben böyle bir mesuliyeti alamam deyin ve kapatın konuyu. Yoksa pişirip pişirip öne sürecekler.
Ulkeye bakayim diyor, okul ve iyi egitim degil amac. Ayrica bazi ustun zekali ve cok basarili lise cagindaki cocuklari zaten avrupada bazi okullar yuksek burs, ve yogunlastirilmis egitim ile havada karada kapiyorlar. Baslarinda onlari yonlendiren ve sahip cikan ogretmenlerde oluyor. Oyle bir durum olsaydi eminim sizde gonderirdiniz. Bende o sartlarda okuyan bir cocugun, yasadigim ulkeye ve sehre gelmesinden stres olmazdim. Fakat bir kalacak yer ayarliyim rastgele bir okula yazdirayim dusuncesi bana pek mantikli gelmiyor acikcasi o yasta bir cocuk icin. Cunku cocugun ailesine bu konuda savas acmasinin nedeni ozgurlesmek.Kendi kızımdan biliyorum o da14 yasinda üç tane ülke goup nerde okumak istediğine karar vermişti. Kiziminda dile yatkinligi var. Toeflda bölge derecesi yaptı. Yani çocuğun olgunluk seviyesine bağlı bu. Bazı okulların bursları ile özel okul fiyatına geliyor gercekten de ama her ülke değil. Biz de çok düşündük bu seçeneği.ama tek başına yollamak bilemedim. Yani bu kararı alırken yaninda bir ebeveyn olmalı. Benimki babayla gitti gezdi okulları egitimi vs. Sizle anca gezip tozacak okul okul nasıl gezecek. O yüzden saçma olmuş.ha ulkeye bakayim diyorsa youtube dolu kaynak
Bazen boyle dusunulebiliyor evet, ama ben hala 'yardim' in dogru oldugunu dusunmuyorum.Size konuyla alakalı görüşümü ilettim.
Eğer yurt dışındaki tek tanıdıkları siz olsaydınız ve o kişileri seviyorsanız yapabileceğiniz bir yardım da o kişiye çok yarayacak ise, evet yapılması gerektiğini düşünüyorum.
Ancak dayı yurt dışındayken bu görev kuzene ait değildir.
Dayıdan bahsediyor olsaydık yine aynı şeyi savunuyor olacaktım.
Elbette her şey imkanlar dahilinde. Ancak yapılabilecek ufak fedakarlıklar karşı tarafın hayatını geri dönülmez bir şekilde değiştiriyor ise yapılması gerektiğini düşünüyorum. Sahsen böyle de yapıyorum. O nedenle bu durum hangi durumda ve o kişilerin de hangi durumda olduğuna göre değişiklik gösteren bir şey.
Ay bide bu var, daha hicbirsey arastirmadan ' dil kursuna yazdirdik, orda lise egitimi nasil? ' diye soruyor banaGerekirse aranız bozulsun istemiyorsanız istemiyorum deyin. Kabul etmediğinizi bilsinler bence yatılı okul filan da araştırmayın yine size patlar bu işin sonu
Ortalama cevap verdiyseniz hazırlık yapıyor olmasınlar?Yok tekrar aramadiki, konusmadim daha
Neyine bakacak ne anlayacak 13 yasindaki kiz ya. Sosyal medyadan baksin sonra sütünü içsin yatsın fesuphanallah ne işi var ispanyalarda. Ne alaka ingilizce biliyo diye ispanyaya gitmek komedi gibilermis tam. Konuşma şunlarla ya. Zeka geriligi yapti konu bende okudukca valla.Ulkeye bakayim diyor, okul ve iyi egitim degil amac. Ayrica bazi ustun zekali ve cok basarili lise cagindaki cocuklari zaten avrupada bazi okullar yuksek burs, ve yogunlastirilmis egitim ile havada karada kapiyorlar. Baslarinda onlari yonlendiren ve sahip cikan ogretmenlerde oluyor. Oyle bir durum olsaydi eminim sizde gonderirdiniz. Bende o sartlarda okuyan bir cocugun, yasadigim ulkeye ve sehre gelmesinden stres olmazdim. Fakat bir kalacak yer ayarliyim rastgele bir okula yazdirayim dusuncesi bana pek mantikli gelmiyor acikcasi o yasta bir cocuk icin. Cunku cocugun ailesine bu konuda savas acmasinin nedeni ozgurlesmek.
Ya, bana aslinda sole dedi, 'ablasi bir izin zamaninda oraya gelsin mi, biliyorsun zaten olgun bir cocuk, gelsin bir gorsun oralari, o ulkeyi cok istiyor'. bende ' ama o yasta ucaga binip kendi kendine gelip gidebilir mi?, tamam 5-6 gun gelsin ben etrafi gostereyim ama yinede bana bunun icin biraz kucuk geliyor' dedim. Oda ' aslinda senin ilk TR ziyaritine ayarlayalim bunu, senin donusunde beraber oraya gidersiniz, donusunde de sen onu havaalanina birakirsin zaten, bide bunu senin isten izinli oldugun zamanina getirirsin' dedi. Onlarin ilk plani bu yani.Ortalama cevap verdiyseniz hazırlık yapıyor olmasınlar?
İsterseniz sıcağı sıcağına nabız yoklayin
Birde ben şeyi anlamadım çocuk dilde harika ama lise kazanamamis ???
Ben böyle bir şey hiç duymadım görmedim ya başarılıdır ya değil sadece dilde başarılı diğerlerinde ilk okul seviyesi mi ?
Arkadaşınız tüm iyi niyetiyle aslında güzel bir şey yapmış. Sonrasında da keşke anne babası hayatta olmayan, belki depresyonda olan arkadaşına biraz daha sohbettir, belki manevi destektir şeklinde de destek olup bu konuyu adam akıllı konussalarmis iyilikten maraz doğar mevzusuna cevirmezmis durumu.Bazen boyle dusunulebiliyor evet, ama ben hala 'yardim' in dogru oldugunu dusunmuyorum.
Yardim, ayarinda yapildigi zaman yardimdir. Burada avrupa vatandasi olmayan, baska bir ulkeden arkadasim var. Onun 15 yillik falan arkadasi, onun ulkesindeydi, anne baba hayatta yok, ve 10 yillik, beraber yasadigi sevgilisinden travmatik bir sekilde ayrilmis. Arkadasimda demis ki, 'gel buraya, yeni bir hayata basla, herseyi arkanda birak, bir sure duzenini oturtana kadar ben sana evimde yer veririm'. Hos evi de bir oda bir salon. Kiz geldi gecen yil mart ayi gibi. Simdi 1 bucuk yil oldu, ve kiz hala arkadasimin 25 metrekare evinin oturma odasindaki kanepede yasiyor. Hicbirsey icin cabalamadi. Is buelkilmadi, oturum iznini almak icin bir caba sarfetmedi. Koca 1 bucuk yildir, arkadasim ona bakiyor. Iste bazen iyilik yapmaya kalkip, biseyleri altin tepsiyle sununca, karsidakinin calismasina cabalamasina dair hevesini kirabiliyorsun. Ve onlarda yardima alisiyor. O yuzden buna katilmiyorum.
oyle konusmadigini nereden cikardiniz. Arkadasim o kiza hem maddi hem manevi destek cikti uzun sure. Ama kiz bunu suistimal etti, sifir masraf ile 1 bucuk yildir arkadasimda kalarak ve yeni kendi icin bir hayat kurmak icin sifir efor sarfederek. Kusura bakmayin, genc yaslarda ve evli, cocuklu olmayan kisiler icin uzun sureli sorumluluk almak kolay birsey degil. Ayrica, bende buraya tr de birkac yil yasayip master egitimim icin para biriktirip, geldikten sonrada binbir zorluktan gectim. Kimseden yardim istemedim, ve bana insanlarin yardim edebilecegi ulkeleri degilde kendimin ustesinden gelebilecegim bir ulkeyi sectim. Iyi arastirdim, sagli sollu dusundum. Sonra is buldum calistim, yine birsuru zorluk gordum. Bana biri yardim etmis olsaydi belki yardimin rahatligindan bende cok kilimi kipirdatmaz o insanlardan beklerdim. Bu insanoglunun dogal icgudusu. Ben yardimi hala dogru bulmuyorum, gereksiz yere fedakarlik yapmayida. Kusura bakmayin. Cabasi ve sabri olan kisi heryere gelir, yardima gerek yokArkadaşınız tüm iyi niyetiyle aslında güzel bir şey yapmış. Sonrasında da keşke anne babası hayatta olmayan, belki depresyonda olan arkadaşına biraz daha sohbettir, belki manevi destektir şeklinde de destek olup bu konuyu adam akıllı konussalarmis iyilikten maraz doğar mevzusuna cevirmezmis durumu.
Yani gel ben sana 2 3 ay destek olmak isterim bu süre zarfında iş bulurum diyorsan böyle bir şey yapabiliriz deseymis mesela.
Demek istediğim iki üç yanlış örnek var diye hemen elimi eteğimi çekeyim bana ne tarzındaki bencil modu da ben doğru bulmuyorum.
Belli bir konumu varken bu kadar yardım etmekten gocunurken ilerde yardıma ihtiyacı olduğunda ama kimseyi bulamadığında da sasirmamali diye düşünüyorum. Kaldı ki bu durum illa karşılıklı da alakalı değil benim için, sevgiyle alakalı.
Birini adam gibi tam seviyorsam yaparım her şeyi bu kadar basit. Seviyormuş gibi yapan arkadan konusanlardan içi boş insanlardan olmaktansa bu da benim hayat görüşüm.