Herkese merhaba. Daha önce birçok kez bahsettim ama yine kısaca anlatayım. düğünüme bir aydan daha az bir süre kaldı. Tüm bu süreç içinde görümcem ve eltimi gözlemlemek için çok fırsatım oldu. Görümcemle ilgiyi konuyu burada hep beraber tartıştık ve mesafeli olma kararı aldık hepinizle :) Şuan mesafemden dolayı bir sorun yok aramızda. 'nasılsın canım' tarzı bir soruya 'iyiyim canım sen' demeyi ve uzatmamayı öğrendim en sonunda.
Eltime gelince, eltim çok soğuk bir insan ‘öyleyse ona da mesafeli ol o zaman' diyeceksiniz, haklısınız. Ben de tam bu konuda bir şey sormak istiyorum size.
Bir hafta önce çeyizim gitti, eşyalarımı yerleştirdik. Yerleştirirken, eltim (aynı sitenin aynı katında karşı karşıyayız) yabancı gibi, eşyalarımı ve bizi temizlik yaparken izleyip izleyip evine gitti. Yüzünde sahte bir gülümsemeyle gün boyu anahtar elinde gelip gitti. Yardımına zaten ihtiyacımız yoktu ama formaliteden bile olsa sorabilirdi. Onun öncesinde anlatmam gereken başka bir şey var. Yine bu nişanlılık dönemimde evimi görmeye gittiğimizde, eşyalarım vb henüz seçilmediği için ev boştu ve mecburen eltimlere geçtik. Ama şöyle bir şey var: kayınvalidem, kayınpederim, görümcem vb de bizle geldiği için geçmeye mecbur kaldık bir nevi. Yoksa inanın ben o boş evde oturmayı yeğlerdim ki zaten merdivenleri çıkar çıkmaz direk evime yönlendim ‘acelen ne ‘ diye gülerek beni eltimin evine yönlendirdiler. Yani mecburen girmek zorunda kaldım. Eltim akşama doğru yiyecek bir şeyler hazırladı hepimize, yedik geldik vb. O olay öyle kapandı.
Çeyizlerimizi götürdüğümüzde, ben yine direkt evime girmek istedim fakat çeyizimi taşıyan araba (içinde eşim, kayınpederim vardı) bizden geç geldiği için yine kayınvalidem bizi eltimin evine soktu. Eltim kapıyı açmasına rağmen ‘ne içeri girin’ dedi ne de buyur etti. Neyse girdik. Biraz sonra araba geldi ve hemen çıktık. Eşyalarımı yerleştirmeden temizlik vb yaptık bayağı. Akşam oldu ve acıktık haliyle. Kayınvalidem tutturdu yine: ‘x sofrayı hazırladı sizi bekliyor’ Aç olmama rağmen zerre kadar gidesim olmasa da ayıp olmasın diye gittik. Orada eşimin teyzesinin evli kızları vardı iki tane de. Çok sıcakkanlı kadınlardı. Sofrada kurabiye, börek tarzı şeyler vardı bir de lahmacun getirtmişlerdi. Yerken eltimin yaptığını düşündüğüm şeyleri soruyordum kayınvalideme ama her seferinde ‘şunu kardeşimin kızı bunu diğer kızı’ vb diyerek geçiştirdi. Baktım sofrada bir börek bir de kete vardı ‘bunları da sen yaptın değil mi anne’ dedim ve güldüm o da gülerek evet dedi. Dün yapıp getirdim. Yani eltim bir kurabiye bile yapma gereği duymamıştı. Bize değil, kendi kayınvalidesine yapabilirdi. Ya da en azından kadın o yoğunlukla bir tepsi kete, bir tepsi börek açmak zorunda kalmayabilirdi. Ta evinde hazırlayıp getirmiş. İçimden öyle bozuldum ki. Madem eltimin bir tane emeği yok bu sofrada ne diye bizi ‘x sofra hazırlamış ,’ diyerek oraya götürüyorsun. Bizim evde sofra kurup yeseydik madem.
Neyse kızlar soruma geleyim, çok uzattım. Düğünümden bir hafta önce, son rötuşlar için yine gideceğiz evime. Fakat kayınvalidem yine tutturacak ‘biraz orada oturalım sonra geçelim’ diye. Ben bu sefer böyle olmasını istemiyorum. Direkt evime geçmek ve yemek saati gelince dışarıdan bir şeyler getirtmek istiyorum. Bu konu beni şimdiden çok geriyor. Çünkü kayınvalidem yine 'x sofra hazırladı' deyip bizi oraya götürecek. Sizce haksız mıyım?