- 4 Eylül 2018
- 18.764
- 72.076
- 598
- Konu Sahibi ELMALI turtam
-
- #1.121
Ben de merak ettim kızlar
Umarım o adam da mutlu olmamıştır. Şu erkeklere yüz verip de bir yerlerini kaldıran kadınlara ne demeli. Umarım ikiniz de mutlu degilsinizdir
Yemin ederim aynı şey geldi aklıma. O ladar merak ediyorum ki nasıl iyi mi?
Al bendende okadar bu konuyu bu aksam okudum ve bir dakika olsun aklimdan cikmiyor..
Ben de merak ettim kızlarCiğerleri hissedemiyorum gece gece acaba nerelerde konu sahibi merak ettim.
Canim aşk değil o aşik olsa duramazdi. Bu cümlenin meali, aşik olan adam gelir sana der ki ben baskasina aşik oldum bitirelim. Boyle liseliler gibi kuytu cafelerde takilmazdi. Ask degil heves,ego, el atinda tutma,begenilme arzusu. Ana fikir; bosanma ihtimalin varsa ayril ALLAH yar ve yardimcin olsun
Sanki ben yaşadım 7 aylık hamile hiçbişeyden haberi olmayan bir anne adayıNasıl ya da nerden başlayacağımı bilmiyorum aslında. Neden buraya yazdığımı da bilmiyorum. Bugüne kadar burada çok paylaşım okudum. Ne kadar farklı hayatların olduğunu düşünüp dururdum her seferinde. Ama kınamazdım. Çünkü kendimde dahil hiç kimse için ASLA YAPMAZ, ASLA OLMAZ diyemeyeceğimi bilirdim. Çiğ süt içmişti ya hani insan, bir anlık nefsine kapılıp gidebilirdi ya hani. “neden” diye de sormuyorum aslında şimdi hayatta olup biten onca şeyi gördükten sonra…
İçim paramparça, içim yanıyor, yüreğim kanıyor, ne yapsam ne etsem bir çare yok. Her ne kadar 5 gün önceki hayatımı geri istesem de gelmeyeceğini bilmek o kadar acı veriyor ki anlatamam.
5 gün önce, her günkü gibi işten çıkmış eve geliyordum. Normalde her gün kullandığım bir yol vardı. O gün nedense oradan değil de diğer taraftan gitmek istedim. Sanki bir şey beni o tarafa itiyormuş gibiydi ki eğer o yoldan gelmeseydim zaten şu an hiçbir şeyi bilmeden hayatıma devam ediyor olacaktım belki de kim bilir. Yolda giderken bir an gözüme bir şey takıldı. Bir plaka ve saniyeler sonra o plakanın eşimin arabasının plakası olduğunu anımsadım. İçimde tuhaf bir şeyler oldu ve durdum. Çok uzaklaşmamıştım zaten. Hem korkuyor hem de merak ediyordum ne olduğunu. Çünkü daha çok geçmemişti ki eşimle telefonda konuşurken işte olduğunu ve çok yoğun çalıştığını bugün biraz geç çıkabileceğini söylemişti. Bacaklarım titriyordu yürürken, arabanın bulunduğu yere kadar gittim. 5 dakika yürümedim zaten. Arabanın hemen çaprazında cafe tarzı bir yer vardı. Şimdi yazarken aynı anı tekrar tekrar yaşıyorum. Onları gördüm. Elim ayağım buz kesti. Eşim arkasını dönüktü, fark etmedi. Orada öylece dona kaldım. Zaman sanki durdu, hiçbir şey düşünemiyordum. Ne yapacağımı bilmeden öylece belki de 5-10 dakika bekledim ama ne kadar zaman olduğunu da bilmiyorum aslında. Şimdi diyeceksiniz ki ne var iş içindir vs. Ama eşimin işi öyle bir iş değil.
Dışarıda hiçbir iş ilişkisi bulunmayan, 3 yıldır ev iş, iş ev arasında mekik dokuyan, bu yüzden arabası bile doğru düzgün kilometre yapmamış olan, işten çıkarken arayıp geliyorum diye haber veren ve ne kadar zamanda evde olduğu belli olan, karşı cinsle iletişimi mesafeli, telefon rehberinde gereksiz hiç kimsenin telefon numarası olmayan hatta aile dışında hiçbir bayanın telefon numarası olmayan, whatsapp tan tutun da hiçbir sosyal medya aracı kullanmayan, her daim evde yanımda olan ve interneti bile yanımda kullanan, bulunduğumuz şehirde arkadaşı çok fazla olmadığı için haftasonunu bile her daim eşiyle birlikte geçiren, en son kafeye gidip oturduğumuz zamanın üzerinden 1,5 yıl geçmesine rağmen ısrarla kafede oturmak istemeyen, dışarıda yemek yemeyi sevmeyip eve söyleyen, haftaiçi işte yorulduğu için haftasonunu çoğunlukla evde geçirmek isteyen biriydi. Evet artık ”di” diyorum. Çünkü bundan sonrası yok. Bizim geleceğimiz yok, bitti, tükendi. Artık doğrusu “biz” diye bir şey yok! “Yok”muşuz.
O gün biraz daha bekledikten sonra kendime geldim ve yapabileceğim çok da bir şey yoktu aslında. Aralarındaki samimiyet her şeyi açıklıyordu, en ufak bir yanlış anlama ihtimalim olup olmadığımı sorsam da kendime boş bir uğraş olduğunu adım gibi biliyordum. İçeri girdim ve masaya doğru gittim. Eşim beni fark edince o da dondu kaldı. Kireç gibi oldu bir anda yüzü. Gözlerime bakamadı ve başını öne doğru eğdi sadece. Hiç konuşmadı, o dakikadan sonra bir şey söylemesini beklemiyordum zaten. Aslında hayatım boyunca hiç böyle bir şey yaşamayacakmışım gibi diğer yandan sanki bir gün böyle bir şey zaten yaşayacakmışım gibi karmakarışık duygular içindeydim. Yüzüğümü çıkarttım, masanın üzerine bıraktım ve sadece “Yolun açık olsun.” diyebildim. Orada cıngar çıkartıp rezil etmek de vardı belki ama o an hiçbir şeye gücüm yoktu, dokunsalar yere yığılacak gibiydim. Arabaya bindim ve eve geldim. Ama nasıl geldim ben bile bilmiyorum. Arabayı nasıl kullandım bilmiyorum.
Onunla paylaştığımız ne varsa kırıp dökmek istedim. Ne yazık ki hiçbirini yapacak takatim yoktu. Akşam olmuştu artık. Işığı açmadım. Sabaha kadar karanlıkta oturdum ve saatlerce ağladım. Hiçbir şey yiyemedim. O gece ev gelmedi, nerde kaldı ne yaptı bilmiyorum, bilmek de istemiyorum. Ve asıl vurucu darbe o sabah geldi. Telefonumda bir mesaj “ELİMDE DEĞİLDİ, AŞIK OLDUM, BENİ AFFET BİLE DİYEMEM, SENİN DE YOLUN AÇIK OLSUN…”
En çok canımı yakan da, tüm bunları 7 aylık hamileyken yaşıyor olmak. Ve böyle bir mesajdan sonra ne denir ki artık. Giden çoktan gitmiş… Hayat ne kadar da tarifsiz acılar yaşatabiliyormuş insana. Ne hissettiğimi anlatmak istiyorum, anlatıp bir nebze rahatlamak istiyorum ama kelimeler kifayetsiz, sanki hafızamdan silinmiş gibiler. Bu yazıyı bile o kadar uzun zamanda yazdım ki iki lafı bir araya getirmek için o kadar uğraşıyorum ki…
Ve şu an bu yaşadıklarımı hiç kimse bilmiyor. Ne benim ailem ne onun ailesi. Nasıl anlatılır onu da bilmiyorum. Yapayalnızım günlerdir evde. Ölü gibiyim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Ağlayıp ağlayıp susuyorum. Ağlamaktan gözlerim acıyor. Ağlarken boğulacak gibi oluyorum, nefes alamıyorum zaman zaman… Bu kadar bilinmezliğin ardından bildiğim tek şey var. İstediğim tek şey daha doğrusu: Çocuğunu tanımasına izin vermemek. Belki çok acımasızca ama öyle. Canımı bu kadar yakan, dünyamı ansızın her şey güzel giderken bebeğimiz için gün sayarken böylesine acımasızca yıkan bir insana bunu layık görüyorum.
Çok uzun oldu farkındayım ama böyle işte, hakkınızı helal edin…
Ve hemen cevap yazamazsam affola...
Bizim arabanın hem eşimde hem bende anahtarı vardır.Yani bayanın yanında da anahtar olabilir.Hemen çökmeyin bana ama konuya ben pek inanmadım
Yürüyerek gidiyomuş evine ama eşine yüzüğü bırakıp çıkınca arabaya binip gitmiş. O arada o durumda adamdan arabanın anahtarını mı istedi
Bi de çok hikaye tarzı kurgumsu geldi neyse zaten kaç sene geçmiş üstünden
Yürüyerek gittiği yazmıyor ki... Her zaman ki yoldan farklı bir yol kullanmış.. AraçlaEvet ya orasını bende düşündüm anahtarı eşinden mi alıp gitmiş
Evet öyleymiş tekrar okudumYürüyerek gittiği yazmıyor ki... Her zaman ki yoldan farklı bir yol kullanmış.. Araçla
Yürüyerek gittiği yazmıyor ki... Her zaman ki yoldan farklı bir yol kullanmış.. Araçla
Umalım da iyi olsun, üyenin fake olduğu düşünülmüş, kadın siteden ayrılalı yıllar oldu, artık konuya inanılmasa ne fark edecek ki, üyeliğini iptal ettirdikten sonra bu üyelikle ziyaretçi olarak dahi gelmedi siteye ve yine merak ediliyorsa başka üyeliği de görünmüyor, diyelim ki fake'ti, bence gerçekti ama hadi fake olsun, fake'inde dürüstü varmış dedirten türdenmiş en azından, zira bu üyeliği kapattırıp defalarca çakma üyelikler alıp yeni hikayelerle gelmedi siteye.Yemin ederim aynı şey geldi aklıma. O ladar merak ediyorum ki nasıl iyi mi?
5 yıl sonra okuyorum konuyu ve çok etkilendim. Umarım çok çok iyidir. Bebeği ile mutludur. Konunun fake olmadığı bariz.Olurda yine gelirse. Bu yazımızı görürse.Dualarım hep onunla.Umalım da iyi olsun, üyenin fake olduğu düşünülmüş, kadın siteden ayrılalı yıllar oldu, artık konuya inanılmasa ne fark edecek ki, üyeliğini iptal ettirdikten sonra bu üyelikle ziyaretçi olarak dahi gelmedi siteye ve yine merak ediliyorsa başka üyeliği de görünmüyor, diyelim ki fake'ti, bence gerçekti ama hadi fake olsun, fake'inde dürüstü varmış dedirten türdenmiş en azından, zira bu üyeliği kapattırıp defalarca çakma üyelikler alıp yeni hikayelerle gelmedi siteye.
Çok şaşırdım hiçbir şekilde bu siteye girmemesine. Ben ziyaretçi olarak illa ki girmiştir diyordum.Umalım da iyi olsun, üyenin fake olduğu düşünülmüş, kadın siteden ayrılalı yıllar oldu, artık konuya inanılmasa ne fark edecek ki, üyeliğini iptal ettirdikten sonra bu üyelikle ziyaretçi olarak dahi gelmedi siteye ve yine merak ediliyorsa başka üyeliği de görünmüyor, diyelim ki fake'ti, bence gerçekti ama hadi fake olsun, fake'inde dürüstü varmış dedirten türdenmiş en azından, zira bu üyeliği kapattırıp defalarca çakma üyelikler alıp yeni hikayelerle gelmedi siteye.
peki sebep yokmuyMuş başkası mi varmış4 sene olmuş, çocuğu doğup büyümüştür şimdi. İnsan başına neler geleceğini bilemiyor. Hiç ummadığı yerden olmadık darbeler alabiliyor. Herşey yolunda giderken bir anda tepetaklak olabiliyor işte.
Burada yine bir konu okumuştum geçen sene, polis bir hanım vardı eşi bir anda ortada hiçbir şey yokken boşanmak istediğini söylemişti. Boşanmışlardı yeni bir hayat kurmuştu çocuğuyla. O konuyu ve bu hanımefendiyi hiç unutmayacağım sanırım. Hayatta hiçbir şeyin garantisinin olmadığının en büyük kanıtı benim için.
Ölüm gibi birşey oluyor ama kimse ölmüyor
peki sebep yokmuyMuş başkası mi varmış
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?