Herkese selamlar ,
Yeni üye değilim , yaklaşık 10 yıldır buralardayım.
Yani konu fake değil , önden bilgi vermek istedim : )
10 aylık evliyim ,
- Evlendiğim gün dahil olmak üzere eşimle sürekli güç savaşı halindeyiz .
- Eşimin pozitif yanları ;
- ev işlerinde yardımcı olur ,
- gece hayatı , alkol vs problemi yok .
- anasına , ailesine bağımlı bi kişilik değil , gerektiği zaman rest çeker .
- Eşimin negatif yanları ;
- arkadaşlarına aşırı bağımlı , gerekirse seni boşarım , arkadaşlarımdan vazgeçmem der .
- kumar oynamış , şu an hesap kontrolü bende , ama 36 yaşında olmasına rağmen , ev , araba , kenarda 1 lira parası bile yok, (evlenmeden önce bilmiyordum, linç gelmesin)
- öfke kontrolü için ilaç kullanıyor, evliliğin ilk aylarında kapı kırmışlığı var, ilaç ile dizginliyor şu an .
- evlendiğimiz günden bu yana benim için , beni düşünerek bir şey yapmış değil, hadi seni X yere götüreyim vs .
- Ve en en en önemlisi ;
7 haftalık hamileyim. Umurunda bile değil diyebilirim . Hatta en son kürtaj ol , boşanalım demişliği var .
Şimdi gelelim soruma ;
Ben eşimden büyüğüm arkadaşlar.
Bu bebeği duyduğum andan itibaren
istemiyorum. (doğum kontrol hapı kullanırken oldu malesef ) ki bebeğin kalp atışı da yok, belki düşer.
Ben ayrılıp, yeniden doğrulana kadar ; yaşım kırk (40) olacak .
Kırktan sonra hayatının aşkını bulan var mı?
Ben ayrılınca doğru insan çıkacak mı karşıma?
Eşimin bu ben merkezli olması biter mi?
Bir şeyler düzelir mi ?
Mücadeleye devam mı , yoksa ışığa mı gideyim ?
Saygılı olan tüm yorumlara, saygı ile cevap vereceğimi bildirir ;
Herkese mutlu günler dilerim .
