Daha evvelki konularımda da yazmıştım. Enflasyon kötü biliyorum. Lakin yetti diye bağırmak istiyorum artık. Hiçbir şey yapamıyorum.
Geçen yaz(2023) iki tatile gittik birinin fiyatı 35 bindi. O zamanki maaşına göre onun bir temmuz maaşıydi 9 taksit yaptırdı ocak ayında 45 bine çıkmıştı maaşı. Diğer tatil de 18 bindi sanırım. Yani bütçe olarak onu sarsacak düzeyde olduğunu düşünmüyorum. Kira da 3500 dü O yaz. Ocakta 10 bin oldu.
Neyse mayıs ayında 80 bin kredi çekmiş. Benim haberim yoktu. Ya iyi tamam insan bu kadar kredi çeker eksisini kapatır da mayıstan bu yana 5 ay geçmiş ve şu anda nasıl eksi 113 binde olabilir bir insan?
Tüm hesabını kontrol ettim, önce istediğimde sinirlendi gerildi, tatiller istiyorsun dedi. Bu yazki tatil 32 bindi.
Yani çıkamadım içinden.
Ben şubattan beri haziran dahil 12 bin kreş ödedim oğlumuzun, yeni dönem için 18 bin kırtasiye ücretini de Temmuz ağustosta ödedim 9 binlik taksitle. Ve aylık 13 bin kreş. Eylül ekimde. Benim maaşım şu anda 42. Eve yeni ne alınacaksa hepsini ben aldım ıvır zıvır, nerdeyse oğlumun tüm kıyafet ve ayakkabıları, skooter i , psikolog ücretleri her şeyini ben ödedim. Market alışverişlerinde de elimden geldiğince yanındaysam ben ödüyorum. Dışarıda yemek yenecekse yine ödeyen Benim.
Ya ben bu süreçte bir kenara para da koyuyorum. Ama aklım almıyor. Ağustosta da klima aldık 25 bin 5 taksit yaptırdı ayda 5bin. Benim hesabıma göre bu yazın 32 bin tatil, 25 bin de klima, Yani 4-5 aya bitirmesi lazım aldığı maaşa göre. Temmuzda bir de 10 bin gönderdim ona. Annesi yeni bir eve taşındı, taşımacılık 10 bin istemişti onu ben karşılamış olayım dedim. Ya da işte 32 binlik tatile destek amaçlı.
Ne düşünmeliyim bilmiyorum. Kalbim ağrıyor anksiyeteden.
Hapsoldum kaldım bu şehirde kendi başıma tayin isteyemiyorum. Her şeye adım atıp boşansam burda kalmak istemiyorum. Kimsem yok. Ailemin yanına gidemem. Tayin istesem en fazla belki Mardin Gaziantep e gidebileceğim. Oralara da bir başıma oğlumu alıp gitmeye gözüm kesmiyor. Kimsemin olmadığı şehirler korkutuyor. Çok yoruldum.