Ne güzel yazmışsın
Evet sonu güzel bitince hepsi unutuluyor
Ben hep tek başına vurdum iğneleri. Aslında şimdi progestanı göbekten vurduğum için şükrediyorum. Dört yıl önce kalçadan vuruluyordum her gün.
Hem göbek mosmor, hem oturup kalktıkça kalçada inanılmaz bir acı. Hem de iğne vurulmak için sürekli dışarı çıkmak gerekiyor, arabaya binmek gerekiyor. Bir şey olur mu korkusu. Bir de biz hiçkimseye tedaviyi söylemedik. Her şeyi içimde yaşadım. 18 embriyodan hiçbirini dondurmadık dediler. Dünyam başıma yıkıldı. Üç ay ağladım. Meğer dondurup unutmuşlar
Annemin yanında Bugün
cayida az ic 
İnsallah hepimizin yuzu gulsun. O arkadasimiz da insallah yeniden hamile kalir ve saglikla kucagina alir. Dunden beri dusunuyorum ya benim de kimyasalsa diye. Doktor istemedi ama acaba bir kan daha mi versem
