ben de asistan eşiyim. şu anda eşimin 10 gece nöbeti ve 3 icap nöbeti var ve gündüzleri bildiginiz gibi eve gelip dinlenemiyor çünkü poliklinik yapmak zorunda. hele servisçi oldugu zamanlar ameliyattan çıkamıyorlar, o kadar üzülüyorum ki eve yorgun geliyor yine de biz çok şükür diyoruz. daha önce 15 nöbeti vardı. ama bazen isyan etmiyor degilim. çok sorumluluk isteyen işleri var. hiç bir zaman eşim yanımda olamıyor, her zaman yalnızım, her şeyi tek başıma yapmak zorundayım, çocuk yapamıyor, hayatını planlayamıyorsun. asistanlık, askerlik, zorunlu hizmet.. gibi. ailemle tanışmak için bile tusu kazanmasını bekledik. pediatri kazadı. oh dedim. başlamadı o bölüme başlamaktan vazgecti. bu sefer aynı strese yine girdik. olmadı kazanamadı. dersaneye gitti. hele o günler. hem işe gidiyordu, hem dersaneye. dersane ilçemize 90 km uzaklıktaydı. neyse kazandı. hemen evlendik. balayı yapamadık. düğünün ertesi gün işe gitti, çömez asistan diye. yıllık izni falan yoktu. şu an anlayacagız iyi günlerimiz. ayrıca iş yerinde tel. edersin tanımadıgın bir adam telefonu açar hocam ameliyatta der. iş yerinde gün içinde herkes eşini arar uzunca sohbet eder. sen arayamazsın ya hasta başındadır ya hoca yanındadır. eve geldiginde dırdır yapma hakkın yoktur, eve yorgun geldigi için üzülürsün. evde tv izlerken bile sürekli kitap okuyan bir eş. ama tüm bunlara rağmen çok şükür eşimin beni çok sevdiğini biliyorum. asistan eşi olmanın tek güzel tarafı eşiniz sürekli sizi özlüyor ve evliliğiniz yıllar geçse bile hala tazeliğini koruyor zira birbirinizi görmüyorsunuz:)