Nomu şu duyduklarımdan ve söylemek zorunda kaldıklarımdan daha fazla üzülmem. Benim 3 düşüğüm var ya , ben ağZıma almıyorum olumsuz tek cümleyi kadının -annem olan kadının- ettiği cümleye bak.... bir de hala bana bir hançer de sen vur bilmem ne diye saçmalıyordu!!!! Bunu affetmem , istesem de affedemem şu cümleleri... gerçekten aptalmışım bunca vakit alttan alıp herşeyi Yok saymışım. Ne halleri varsa görsünler....Cidden çok ayıp hayretle okuyorum böyle şeyleri.
Üzme kendini diyeceğim zor biliyorum ama böyle aileyle iletişim daha zor.
Bugün bu lafı kırar yarın başkası.
Çekirdek ailende mutlu olmaya çalış.
Başka kimsem yok benim diye alıştır kendini.
Çok mu üzülürsün?
Allah kolaylık versin cidden.
Ama abin ve yengen fazla huzurlu.
Sen bunları yaşarken onlar öyle huzurlu yaşamasın derim.
Öyle canım , pıstırmaya çalıştı aklınca "üff ne küçük meseleler bunlar " falan takılmış plak gibi aynı cümleler. Madem o kadar küçük yap aynısını abime diyorum resmen sağırı oynuyor. Defalarca aynı cümleyi kurdum , duymamazlığa veriyor!Bebeginle olan mevzuyu bilmem,
Ama sanki olayı normalleştirmek istiyorlar gibi geldi bana...
Sen suçlu hisset pısıp kal diye...
Bebeginle ilgili derken,Öyle canım , pıstırmaya çalıştı aklınca "üff ne küçük meseleler bunlar " falan takılmış plak gibi aynı cümleler. Madem o kadar küçük yap aynısını abime diyorum resmen sağırı oynuyor. Defalarca aynı cümleyi kurdum , duymamazlığa veriyor!
Bebeğimle olan mevzu diye birşey Yok ki , hamileyim ve doğuracağını nerden biliyorsun diyor. 3 düşüğüm var daha önce! Doğar doğmaz Allah bilir yiyeceği lokma varsa gelir dünyaya , doğanın da ölmeyeceğinin garantisi Yok..
Şu an annemden tek kelimeyle nefret ediyorum!! Bu unutulmaz herşeyi affetsem de bunu asla affetmeyeceğim!
Bebeğin doğunca gösterme annenlere. En azından bir süre.off nomu dün neler oldu neler. akşama doğru annem aradı , babamla olan konuşmadan sonra zaten gün aşırı aramaya başlamıştı, napıyorsun yavrum falan diye hiç alışkın olmadığım hitaplarla konuşuyor , ben soğuğum tabi. hasta mısın bilmemne misin niye konuşmuyorsun falan diye üstüme gelince dedim anne haberin yok mu numara mı yapıyorsun. yooo noldu ki falan , en son söyledi baban bişeyler ama tam değil falan dedi. dedim bu konu sadece babama olan kırgınlığım değil, sana da aynı şekilde kırgınım. işte anlattım ona da bir bir. demesin mi "ya offf bu kadar küçük şeyleri mi mesele ediyorsun, yazık..." diye. kan beynime sıçradı resmen! ben bu telefonu kapatınca ara abimi, bundan sonra senden alıp kardeşine vericez 6 sene de , hiçbir açıklama da yapma bana yapmadığınız gibi. bunu yapabilirsen diyeceğim ki hakkaten neyi mesele etmişim. yapacak mısın? konuyu değiştirdi , yazık sana falan devam etti. 10 kere tekrar kurdum aynı cümlemi, para istediğim yok bunu söyle ama verme bana, al kendin harca , çöpe at , yak , ne yaparsan yap sadece bu cümleyi kur bende büyüttüğümü kabul edeyim dedim. benim ihtiyacım var şu bu saydı , yine tekrar ettim ben zaten versen de istemiyorum tek isteğim madem olay küçük bir de bunu oğluna yaptığında vereceği tepkiyi gör bakalım benim gibi senelerce "siz bilirsizniz " diyecek mi dedim.. ve annem " sen daha doğmamış bebeğine neleri düşünüyorsun, hele bir gelsin o günler , bakalım gelecek mi , doğacak mı" dedi yaaa... nomu şokumu anlatamam sana!!!!!!!!!!!!! ağzıma geleni saydım! inanmıyorum gerçekten midemi bulandırıyor artık!! bebeğin doğmadan ne hesaplara girmişsin doğacağı belli mi diyen bir anne!!!! bunu insan azılı düşmanına söyler mi acaba....
bütün ılımlı yaklaşımlarımdan da salaklığımdan da nefret ettim. arama beni bir daha bebeğimin lafını da alma ağzına dedim kapattım telefonu sonunda....
Konunu okduudm,bunlar demek ki bahaneleri ne geçmişi açıyorsun--o zaman anlaşılan birşey isterken ima etme bekleme-direkt iste---demek ki onlar öyle yapıyorlar, bir de üstüne acındırıyorlardır kendini...ihtiyacın da yokmuş, gerek kalmamış,kafandaki düşüncenin ailenin düşünüp harekete geçmesini bekliyorsun. Biliyorum ki istemiceksin, ama bu farkı görmek için denemeye değer.. babanda onların ağzından konuşuyordur, çocuk ortada mı kalsın, gibi cümleler emin ol abi-yenge cümleleridir.sayıp dökme kısmı seviyesiz bir şekilde olmadı. kendimi tuttum 10 düşünüp bir konuştum. yapılanlar beni çok üzüyor , yıllardır evlat ayırıryorsunuz ama torun ayırmak ne dedim. geline çalışsın denince çocuğuna kim bakacak diyorsun da bana nasıl işe dön diyebiliyorsun dedim. hadi abimle beni ayırdın da gelin kimdir , yemeğe gittiğimizi ne münasebet gizliyoruz dedim... bir an boş bulundum öyle dedim ne var bunda diyor. benden niye gizlemiyorsun yaptığın ayrımı, beni kırmaktan hiç mi çekinmiyorsun dedim. ayrım falan yapmıyorum diyor hala. ayrım yapmıyorsan abimin düğününde neden elinden geleni yaptın gidip kredi çektin, bana gelince düğünü ertle dedin dedim. ne bileyim niye öyle dedim hatırlamıyorum ki gelmiş kaç sene önceki şeyi anlatıyorsun dedi.... öyle işte sonradan tekrar konuşamayacak kadar sert bir konuşma yapmadım. çok üzdünüz beni , sen de annem de bilin artık istedim dedim. babam da böyle düşünüyorsan diyecek bişeyim yok deyip kapattı...
Aynısını ben yaşadım abime ev aldılar ve 150bin lik altın taktılar yengeme, ablama marka eşyalar aldılar 20 yıldır kira vermiyor evlerine oturttular bana gelince elleri dardaymis ben evlenirken masrafsız bi şekilde beğendiğim hicbi şeyi almadan herseyi gözümde kalarak evlendirildim esimin durumu yoktu bi ekmek bile zor girerdi evime, ablamın durumu iyiydi zenginlerdi evine oturttu babam ikinci evinin kirasını da ablam aldı ben kıralarda sürünürken ,böyle bisey i üvey evlat olmayı ben seçmedim üvey değilim ama onlar bana öyle davranıyor çok ac kaldım çok perişan oldum ama hiç ses edemedim çünkü severek evlendim fakir biriyle evlendim ailem beni çocukken de dışlandım hiç oyuncak alınmadı güzel giysi ws. Onlardan kurtulma amaçlı evlendim ama huzur vermiyorlar maalesefSenelerdir açık açık evlat ayrımı yapılarak büyüdüm , kendimi bildim bileli ben evin ikinci sınıf insanıyım abim evin gözde çocuğu.. Bu ayrım bu bayrama kadar böyle canımı acıtmamıştı...
Çocukluktan beri yapılanları anlatmam çok uzun sürecek ama en basiti abim dersaneye gönderildi , ben gönderilmedim , abim tatillere giderdi ben bütün yaz evde kalırdım , abime benim 3 katım harçlık verilirdi bana ya okula otobüsle gidecek yada öğle arası yemek alacak para verilirdi, geç kalkıp otobüse binmem gereken durumda okulda yemek alacak para olmazdı cebimde.
Gelelim bugünlere Babamgilin 2 evi var. Ben ünide öğrenci idim abim evleniyor diye evin kirasını abime vermeye başladılar , haberim bile olmadı. Abim evlenirken abime kredi çekildi eşyaları alındı , ihtiyaçları karşılandı. Ben evlenirken hiçbir aşamada tek harcama yapmadı ne benim ailem ne eşimin ailesi. Bunalıp babama "kimse yardım etmeyecek mi bana ? neye yetişeceğimi şaşırdım artık" dediğimde "hazırlığın yoksa evlilik işini ertele" dedi, gittim kredi çektim eşimle düğünümü De kimseden yardım almadan tek başımıza yaptık. Ayrıca babamın elinde bir araba parası kadar birikimi vardı , onu da komple abime "borç " verdiğini yeni öğrendim.
Bizim maddi duruma gelince , çok şükür evimize giren meblağ iyi idi , hem ev taksidi ödeyip hem de hemen hiçbir şeyden kısmadan yaşadık. Derken batıya tayin olduk , ben bir ay maaş alamadım , Yen'i iş yerine başladım ve oldukça yüklü miktar harcama yapmak zorunda kaldım iş yerine , buraya taşınır taşınmaz tüp bebek tedavisine başladık (çok şükür sonuç olumlu oldu ama 10 bin kadar da oraya gitti) artı taşınma masrafları , Yen'i eve depozito , kira zaten 3 kat arttı derken baya baya dibe girdik. Yaptırdığımız ev henüz bitmedi , ödemeleri de devam ediyor , benim maaş da burda azaldı neredeyse yarı yarıya. Bugüne kadar da aileme bir kere yansıtmadım maddi durumumuzu üzülmesinler diye (şimdi gülüyorum bu saflığıma)
Bayramda konusu açıldı nerden açıldıysa babamla konuşurken "bebek olunca ücretsiz izne ayrılacağım , evin taksidi bitiyor ama dolabını falan yaptırmaya yetmiyor , yaptırabilse idik hiç değilse kiraya verirdik, ben ücretsiz izne ayrıldığımda kira bizi biraz rahatlatırdı" dedim. Hani niye söyledim onu da bilmiyorum.... babam "ücretsiz izne ayrılma , başka çözüm bulmaya çalışın " dedi. "Senelerdir bu bebeği bekliyoruz , ücretli iznim bittiğinde bebek 3 aylık oluyor , kimseyi tanımam etmem kime bırakıcam minnacık bebeği" dedim "sen bilirsin sıkışacak olan sizsiniz ister çalış ister çalışma " dedi.... ya kızlar nasıl koydu bu söz , nasıl içim acıdı ya....
En son patlama noktam da babamlarla yemeğe gittik , o sırada abimin eşi aradı , babam bir panikle "sakın bir arada olduğumuzu söyleme" dediki.. niye ki neyi giZliyoruz dedim ama telefon çaldığı için de açıp dışardayız eşimle falan lafı geçiştirip babamın istediği gibi gizledim birlikte yemekte olduğumuzu. Yahu be adam Senelerdir ayan beyan her türlü yardımı iyiliği yapıyorsun onlara , benden hiçbirşeyi gizleme ihtiyacı hissetmeden! Şimdi bir kıytırık yemeğe gitmişiz ayın yılın başı bunun neyini gizliyorsun? Gelinini üzeceksin diye düşündüğünün binde biri kadar kızını üzer misin diye neden düşünmedin?????
Son gündü o gün ayrıldık memleketten. O gece hıçkıra hıçkıra ağlayarak uyandım zaten , bu kadar da olmaz ama diye... eşime anlattım , zaten hep ayrım yapılıyordu sen hiç farketmedin mi bugüne kadar ki bundan bu kadar etkilendin dedi..
Sakinleşmeye çalıştım , kimsenin kalbi kırılmasın diye 3/5 gün kimseye belli etmedim. Sonunda baktım ki konuşmadan içime oturup kalıyor bu durum babamı aradım , döktüm ne varsa içimde. Ne ayrım yaptığını kabul etti , ne de yemek mevzusunda saçmaladığını. Böyle düşünüyorsan diyecek bişeyim Yok Allah'a emanet ol dedi kapattı telefonu
Herşeyi anlatacak olsam konu günlük olacak. Aklıma ilk gelen güncel durumları yazdım sadece. Ancak bu kadar özet olabildi.
Son konuşmadan sonra ne ben babamı aradım ne babam beni. Dün doktora gittik bebeği gördük çok şükür iyi imiş , eşimin ailesini arayıp haber verince eşim sizinkileri de ara küslük yapma söyledin bitti , artık uzatma dedi. Aradım babam buz gibi konuştu , sanki ben hatalıyım gibi. Haklı olduğuma %100 eminim ama aklımdan da çıkmıyor... aklıma geldikçe üzülüyorum , geçmiyor bir türlü. Ne yapacağımı bilmiyorum... söylemesem içime yük olacaktı , söyledim değişen bişey olmadı bir de üstüne trip yiyorum... ne yapsam şimdi?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?