- 24 Şubat 2014
- 12.534
- 23.227
- 348
Ben biraz bunalıma girdim aramaya sormaya niyetim yoktu onlar da beni aramıyolardı.O dönem o sıkıntıları yaşarken bebeğimde bazı ciddi hastalıklar çıktı ve eşim de halime acıyıp annemleri aramış bebekteki durumları anlatmış.Ondan sonra insafa gelip halime acıyıp aradılar bişey olmamış gibi konuşuyoruz şimdi.Babam biraz daha destek olmaya başladı.
Ama noldu biliyo musun geçen hafta onca sinir stresten doğum sancılarım başladı.O kadar çok üzülmüştüm ki zaten bebeğimin etkilenmemesi imkansızdı.Zor bela doğumumu durdurdular ve taburcu oldum şimdi günde 10 tane ilaç içiyorum bebek içerde biraz daha dursun diye.Yani olan bana oldu çok pişmanım bunlara üzülüp bebeğimi tehlikeye attığım için.O yüzden aklını başına al biliyorum demesi kolay ama gerçekten üzülme üzüleceksen de doğum sonrasına ertele.Şimdi ben yaptığım hatanın farkına vardım neyse ki doğum engellendi ama aptal aptal üzülmenin bedelini bebeğim canıyla ödeyebilirdi.O yüzden kendine gel ve bebeğine odaklan, şu an hiçbişey ondan önemli değil.
evet haklısın... konuyu tamamen kapatmam lazım içimde. söyledim de artık söyleyeceğimi, ben çok kırıldım diye bir de üste çıkıp aramazsa kendisi bilir ne diyim artık...
bebeğine de çok geçmiş olsun, vaktinde sağlıkla gelirler inşallah kucaklarımıza...