Deprem..

kesinlikle o kadar cok hikaye var ki.
KKdan tanistigim bir arkadasim var, isyerinde sorunlar yasiyordu kafa izni vermisler. hep de uçakla gider normalde arabasiyla gitti, gittigi gibi deprem oldu, ailesini falan alip istanbula getirdi hepsini. hafiza problemi yasayan bir aile uyesi var. Ne zorluklar yasayacakti ailesi o olmasa. oysa kiz hizir gibi onlari aldi getirtti buraya.
bir yakinim da mahallesinde park yeri bulamamis marasta. dolan dolan bulamayinca sinir olmus, bayagi uzakta bir okulun oldugu caddeye parketmis. sonuc olarak kendisi ve ailesi saglam cikti ama evleri agir hasar aldi, ev yanındaki bütün arabalar pert olmus, onlarin arabasinin etrafi bos oldugu icin bir sey olmamis, arabaya binip hemen o bolgeden kacabildiler coluk cocuk daha da sorun yasamadan.
cidden bazi seyler kismet isi. mesela Kibristaki yavrular. cocuklar maca geliyorlar, guvenilir diye otelde kaliyorlar malesef yaşanan depremden kurtulamiyorlar.
Allah herkese guzel kaderler yazsin. Ben bu konuda kaderciyim valla
 
İstanbulda'yım. İlk gün korktuk elbette evden çıktık ama akşamına geri döndük. Biz o günden sonraki depremlerin hiçbirini hissetmedik, ilçeden ilçeye değişiyor bu durum sanırım.
Kendimizce aldığımız ufak tefek önlemler var. Onun haricinde gündemi deprem açısından hiç takip etmedim, etmiyorum. Twitter dan özellikle uzak durdum, durmayı da düşünüyorum bir süre daha. Şuan başka bir yere gitme durumum yokken felaket senaryolarını bilmenin de bir anlamı olmadığını düşünüyorum. İnsallah bu depremler beklenen büyük depremin önüne geçmiştir, temennim o.
 
İnsanın öleceği gün zaman bellidir derler ya yiyecek ekmeği olan bir şekilde kurtuldu sanki ne bileyim.
Tabi mütahitleri, deniz kumuyla bina yapanları denetlemeyenleri insan hayatiyla kaderiyle oynayanları yok saymıyorum o ayrı konu.
Bazen ama bir şey oluyor diyorsun ki bunu yaşamam lazımmış, yada işte 5 dk önce ayrılmasam bende orda olacaktım.
 
Bakın şimdi okudum fay tamamen kırılmış. 6 lık bir deprem riski daha vardı ama ortadan kalkmış. Artçılar devam edebilirmiş ki ona da şükür diyelim artık.
Dün okuduğumda fay kilit noktadan kırıldı enerjiyi yükledi, ana deprem bu değil yazmışlardı.
Fikir mi değiştiler yine
 
Kimse kaderinden kaçamaz.. kimse başkasının kaderini de çalamaz.. bunu sindirsek her şeye bambaşka bakacağız. Ama insanız işte git gelli. Şöyle olsa böyle olsa diye. Olması gereken mutlaka oluyor.
 
insanın evladı olunca daha çok korkuyor. ben memleketimde bir kez maraş depremini hissettim o da asla deprem gibi değil. sabaha karsı sanki dolaptan bir ses geldi gibiydi. deprem olduğunu anladım tabii ki ama sabah öğrendik ne büyük bir felaket olduğunu. abim ve arkadasları arabalarına ne buldularsa yükleyip yardıma gittiler günlerce. bir kaç kez tekrar gelip malzeme alıp gittiler. biz evde haberleri okumaktan gözlerimiz çıkmış sürekli namaz kılıp dua ediyorduk o dönem. sabahlara kadar uyuyamıyorduk.

bu kadar etkilendiğimiz halde insan benim basıma gelmez sanıyor. hakkariye geldim esimin işi dolayısıyla. gecen yıl yılbasında deprem yasadık. ama ne esim ne de ben korkmadık. evden bile çıkmadık. esimin is arkadasları esleriyle birlikte aracı olanlar araçlarında, gerisi subede kaldı. biz dediğim gibi evde dahi çıkmadık. ailem herkes aradı endişelendiler. ama biz rahattık, yattık uyuduk.

yaklaşık 2 ay önce tekrar oldu. nerde o rahat insanlar. bebeğimi yeni uyuttum odada. esimin yanına geldim. esim telefonda oyun oynuyor. ilk basta ben hissetmedim. esim deprem oluyor dedi. hemen avizeye baktım sallanmıyor. sonra birden çok siddetli sallandık. ve uzun sürdü 15 sn falan. esim hemen cocugun yanına git dedi. beni. elim ayağım boşaldı, cocugun basına gidip ağlamaya başladım. cübkü sunu farkettim deprem olsa cocugumu nasıl koruyacağımı bilmiyorum. deprem olsa cocuguma ulaşamasam veya o enkaz altında ölüsüyle kalsam ömrüm boyunca bir daha kendime gelemem. bir dünya senaryo kurdum. ters gibi gece 12de esimi iş yerinden çağırdılar. bebeğimle ben yalnız kaldık. sabaha kadar gözüme uyku girmedi. sabah abim gelip beni ve bebeğimi aldı. bir ay kadar ailemin yanında kaldım.

hatta o zaman burda hafif de linçlenmiştim ani karar verip abimi çağırdığım için. ama gittikten sonra iyi yapmışım dedim. he su an korkmuyor muyum? ödüm kopuyor. bebeğimin besiği bazen hareket edince benim yatağıma vuruyor onda bile deprem oldu sanıp sıçrıyorum hemen. çok zor.. evet ölüm hak.. olacak olan oluyor bunu engelleyemeyiz ama sevdiklerinizi kaybetme korkusu, korumanız gereken kücücük bir canı koruyamama korkusu depremden daha beter. günlerdir deprem uygulamasına girip bakıyorum. herkesin psikolojisi bozuldu artık. bunu normalleştirmek, bununla yasamaya alışmak normal değil. olması gereken bu değil. neden bunla yasamak zorunda kaldığımızı sorgulamamız lazım. neden oturduğumuz binalara güvenemiyoruz? neden bir afette gelecek yardımlara güvenemiyoruz?

“deprem ülkesiyiz alış artık bunla yaşamaya” yazmışlardı bana benim konumda. madem deprem ülkesiyiz gereken yapılsın. her önğne gelene inşaat ihaleleri peşkeş çekilmesin. denetlensin. gerekirse yıkılsın baştan yapılsın. ben basımda beş litrelik su şişesiyle uyumak zorunda mıyım her gece? ayy bilmiyorum. cok sinirlendim gece gece. kimse deprem neden oluyor demiyor zaten. hatay depreminde binlerce insan yasadığım sehre sığındı. kimin hakkı var buna ya? onlar eceli gelmemiş olanlardı ama aylarca sefalet içerisinde yasadılar. insanların topladığı paralarla üst baş aldılar, yemek yediler ramazan boyu. turizm bölgesiydi yasadığım yer. ramazan bayramı yaklaşımca insanlar “e hadi yeter artık bizim de işletmemizi açmamız lazım bakın başınızın çaresine” diyip bıraktılar o insanları. onlara da kızamıyorsun. Allah kimseye bir daha aynı şeyleri yaşatmasın. ülkenin ortasında koca bir bomba var ama kimse hiçbir sey yapmamakta ısrarcı. ben de bunu kabullenmiyorum.
 
İstanbul'da anadolu yakasında en riskli yerlerden birinde oturuyorum. Deprem olduğunda hemen dısarı çıktık. 1-2 saat dışarıdaydın sonra mecbur eve girdik. Ev çok sallanmadı ama korktuk tabii.
Haberlere baktıkça psikolojisi bozuluyor insanın. O yüzden pek bakmamaya çalışıyorum. Baya iyi geliyor. Korkarak da yaşanmıyor. Tek korkum bir kedim var onu deprem anında kurtaramamaktan çok korkuyorum.
 
Evlerimize hiç güvenmiyoruz, sürekli başım dönüyor. Biz akşam eve girdik çok şükür ama bir yakınımız giremedi. Kadının maddi durumu normalde kötüydü zaten. Şimdi resmen evsiz kaldı birkaç kere arayıp yemeğe gelebilir miyiz falan dedi ne demek dedik davet ettik, annemde bana soruyor gelsinler tabi dedim ama nereye kadar soracak, kalıcı bir çözüm bulmalıyız dedim birkaç yere gidip soruşturduk ev bulanacak inşallah ama çok zor bir durum, kimler ne hallere düşüyor ne zor bir durum evsizlik, canım çok sıkkın.
 
Ya depremden sonra ben de baş dönmesi yaşıyorum ara ara sanırım psikolojik değil mi? Ne kadar düşünmemeye çalışsak da etkiliyor
 
Doğma büyüme burdayız . 99’dan beri nasıl uyuyorsak aynen devam edıyoruz. Yapacak bır sey yok, burası evımız yuvamız . Herkesın ısı gucu var , zaten Turkıye’nın fay hattı gecmeyen yeri mı var..Havalarda çok soğuk. Cıkmadık bile. Ucustan gelmıs uyuyorduk, uykudan uyandık. Cok korktuk ama esiri de olmanın anlamı yok malesef. Şartlar
 
Ya depremden sonra ben de baş dönmesi yaşıyorum ara ara sanırım psikolojik değil mi? Ne kadar düşünmemeye çalışsak da etkiliyor
Bilinç altımızın olumsuz düşünce tetiklemesi gibi bir şeydi bunun adı.
Birde depremlerden sonra bir sure oluyor bu.
Maraş depreminden sonra 1 hafta kadar sanki yer birakin sallanmayi dalga dalga yukselip iniyormuş gibi bir goz yanilmasıda oldu bende.
Sanirim kulak kristalleriyle alakalida bir sorun oluyor bir sure
 
Ben deprem sırasında dışarıda olduğum için ikisini de hissetmedim. Tabi ki kaygılıyız ancak depremim ne zaman nerede olacağını tahmin edemediğimiz için yapacak pek bi şey yok malesef. Evimiz yeni bina ancak çocukların okulları, çalıştığım bina için aynı şeyi söyleyemiyorum. Hem dediğim gibi nerede ne zaman olacağını kestiremiyoruz ki.
Ben sabah işe geldim çocuklar benden sonra çıkıyor, Allah korusun bende onlar evde yalnızken deprem olur diye korkuyorum ama ne yapabiliriz ki?
 
Depremden kurtulan aile Konya’da 5 çocuğuyla yanarak can verdi . Yani ben kendıme gelememiştim haberi duyunca gerçekten sizinde dediğiniz gibi kadere de inanmak lazım
 
Ya depremden sonra ben de baş dönmesi yaşıyorum ara ara sanırım psikolojik değil mi? Ne kadar düşünmemeye çalışsak da etkiliyor
Ben de öyleyim, sürekli başım dönüyor sallandığımı sanıyorum. Bugün şiddetli rüzgar var ev sürekli uğulduyor onu da her seferinde depreme yoruyorum çocuğu parka da götüremeyeceğim aşırı rüzgardan, bugün diken üstünde geçer yine.
 
evet ya ne kadar rüzgar var bugün geriyor insanı
 
3 büyük deprem yasadim giriliyor mecburen giriyorsun hele ki bebekli olunca ee hava da soguk üsümesin diye mecbur giriliyor.Ilk haftalar sürekli deprem oluyormus gibi geliyor hatta artci olanlardan 2 siddetindeki depremleri dahi hissedecek hassaslıkta oluyorsun ama zamanla bi his de geciyor insan nelere alısmıyor ki.Yasadıgim sehirden hissettim ben de depremi sanki rüzgar sesine benzer bir sesi vardi gercekten cok farklıydı Allah beterini göstermesin
 
Aynen haklısın insan kendi kendini teselli etmek psikolojisine sahip çıkmak zorunda
Artcilari hissetmiyoruz , panik atak hastasıyım ben ama deprem beni çok etkilemedi( ilaç kullandığım için belki de) , o gün akşama kadar eve girmedik akşam girdik mecburen , kafamda kötü senaryolar kurmuyorum
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…