Çok yoruldum evlat olmaktan.

Sizin için söylemiyorum başka yorum yapan kişiler var onlar için diyorum, ailenizle aranıza elinizi sokmayın gün gelir ailenizle iyi olursunuz ama Eşiniz konuşmaz felan daha çok üzülürsünüz
Ben yorum yapmıyorum ona da konuşmak istemediğimi söyledim o da konusunu açmıyor. Ama annem ona da mesaj atıyor kızımı bana düşman ettin diye. Ne diyeyim ne yapayım bilmiyorum. Ben evlendikten sonra onlara düşman oldum diye kurmuş kafasında. Allah aşkına ben ailem düşman olsam el öpmeye gider miyim, annemi doğum yapacağım diye yanıma çağırır miyim? Bir anne baba çocuklarının mutluluğunu tayin etmek zorunda ne olursa olsun. Aksi bana bencillik geliyor. Ben kendi rahatım için çocuğumu mutsuz edemem.
 
Olmuyor. Ama sen affet yoksa bu içindeki herneyse duygun o sana zarar verir başka bir ailen yok
 
Mesela benim rahmetli babam elini masaya vururdu beni severdide allah yukarda ama onun kadarda kimse zarar vermedi bana zaten bu saatten sonrada kimseye kendime zarar verdirtmem hersey masaya vurmakla sevmekle olsaydı keske psikolojide açılan yaralar peki davulun sesi uzaktan hiş gelir diyorum kimse sadece sevdi diye zindan edilen 25 kusur yılı hak etmez bu sevgi degildir zaten
Eşinle sorunun olursa baba evine dönersin diyenlerede donecek bi baba evim yok ama güçlü bi kadının çocuğumla ayakta dururum diyorum konu sahibininde en az benim kadar güclü oldugunu dusunuyorum
 
Sanırım çok benzer şeyleri yaşamısiz. Evet hayat ne getirir bilinmez. Önemli olan kendi ayaklarımiz üzerinde durabilmemiz.
 
Hayatınızın en güzel yıllarını rezil etmişler.
Ama onlar anne baba diye başlayan cümlelere katılamıyorum. Onlar anne baba ise siz de evlatlarısınız.

Yuvanızı kurmuşsunuz. Evladınızda olmuş.
Onlarla iyi ve mutlu olmaya bakın. Ebeveynleriniz de günün birinde kendilerine çeki düzen verirlerse görüşün derim ben.
 
Bu masaya yumruk vurma olayı ele karşı yapılan bırsey bu buyuk bırseydir gıttıgın yerde seni oyle kımsesiz bilmesin o hareket yerı gelır senın evlılıgıno kurtarır yerı gelır herkesi dizginler tamam baban hızur vermedi gittin evlendin katlandın babana zindan etti şimdi rahatsın ama o baba ne olursa olsun arkanda ben burdayım diyor cogu babalar boyle ne yapalım degısmıyor işte kaderin bu her yerde vah öyle oldum vah boyle oldum demenin ne yararı var artık zından hayatı yasatıyor mu şimdi iyi ol affedin bu acı seyler insanı üzer gecmışle kavga etmeyın bunu demek istedim sadece
 
Evet psikolojik yardım alıp duzelirlerse görüşürüm ancak
 
Bu konularda çok haklısınız sizce neden böyle yapıyor
 
Bazen de şükretmek lazım daha buyuk travmalar yasamadıgınıza mesela aile bıreyı tarafından tecavuz gıbı bazende benden beterı de var dıyın hep demotive olmayın gömülmeyın bu kadar karamsarlıga depresifliğe ben bu kafadayım hersey kafada biter. hadi cüss kızlar..
 
Bu konularda çok haklısınız sizce neden böyle yapıyor
Annem çok inat bir insan. Kendi istediği olmadığı için inada bindirdi. Bir de tabi yaşadıkları psikolojisini iyice bozdu. Ama o kadar konuşmama rağmen psikologa gitmiyorlar. Sonra biz cekiyoruz
 
Travmalarla dolu bir hayat geçirmişsiniz. Böyle anne baba olmaz...yazıktır.
Hemen engelleyin kardeşlerinizle bağlantınızı kopartmayın.
Siz artık bir eş ve annesiniz, evladınız öncelikli. Anne ve baba olmak sorumluluk ister, yok öyle eziyet edip edip ama ben ana babayım demek.
Mümküm oldukca uzak durun.
 
Her türlü boşverin evet anne baba ama herkes anne baba olamıyor bence ihtiyaçları olunca yine koşarsınız ama normal zamanda uzak durun derim
Evet eskisi gibi olamam. Annem üzülüyor diye sabaha kadar uyuyamazdim yatakta oturur aglardim sonra o halde kalkıp işe giderdim. Ama annem beni yok saydı. Benim en mutlu günlerimi mahvetti. Bir de ben bebek sahibi olmak için o kadar uğraştım ki. Şükür aratmadı rabbim bir buçuk yılın sonunda oldu ama olana kadar neler yaptım bunlari da biliyor. Kızının mutlulugu için arayı bulmak, ortalığı sakinlestirmek, büyüklük yapmak varken su olanlara bak. Unutup affedemiyorum.
 
Bir kardeşim var ve bu olaydan sonra o da benimle görüşmüyor. Annem bu evden giderken kardesin de gelmeyecek dedi. Kardeşim kendi hayatını düşünür hep. Böylesi kolayına gelmiş onun. Zaten bekar, İstanbul'da tek yaşıyor. Yani beni anlayacak bir kardeşim yok malesef. Bir kere bebeğimi arayıp sormadı dokuz ay bitti.
 
Sırf anne-baba vasfı yüklendikleri için her yaptıklarının evlat tarafından çekilmesi görüşüne katılmıyorum. Size böyle büyük travmalar yaşatan bir “baba” kimse kusura bakmasın da ileride olumsuz bir şey olsa size sahip çıkmaz. Hani “dönüp dolaşacağın yer baba evidir” denilemez bu durumda. Engelleyin annenizi. Siz öyle bir anne olmayacaksınız. Tüm enerjinizi, ilginizi bebeğinize verin. Dilerim yaşadığınız tüm kötülükleri unutturur bebeğiniz size.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…