- 23 Şubat 2019
- 432
- 133
- 24
-
- Konu Sahibi monarosa352
- #1
Merhaba bayanlar,dertleşmek fikir alisverisi için sizlere yazıyorum. Çok üzgunüm icten içe...
3hafta önce korona virus bu kadar yaygın degildi. Yaşadigim sehirde kimsem yok çok sıkiliyordum arkadaş cevrem filan var diye ailemin yaşadigi sehire biraktı esim bebeğim ve beni. Yasadigim sehir ve ailemin yasadigi sehir arasi 2saat. Her neyse haberleri filan izledik 1gun bile dişari cikmadim evimde kaldim dünyamizin durumu vahim bol bol dua ettik bebegimde var onun icin hep evde durduk.
Eşim askerdeki abimle beraber geleceği icin onu bekledi bizi almayada gelmedi. Ailem sabahları işe gidiyor aksama kadar bebekle tek basima evde sıkıldigima kac haftadir evde birseyler yiyorum bütun gun bebek bakiyorum süt veriorum sonuçta birsey yemem normal,aksam yemegini birlikte yiyoruz yedikten sonra bulasiklari yikayip mutfagi supuruyorum ailem çok dağinik surekli onlarin arkasini topluyorum zaten calisiyolar ondan ses cikarmadan yardim ediorum topliyip temizliyorum gunduzleri surekli temizlik ypyorum ama yer yataginda yatiyor bebegim bnimle beraber yattıgimiz odada o yüzden yatagi kaldiramiyorum daginik görunuyor ister istemez annemin kisiligi geregi herkesi azarlayarak konuşan bi insan zaten babama dahi saygisi yoktur toplum icinde babami bile gömer dalga gecer azarlar haliyle bnide abartarak azarli biçimde anlatiyo herkese
Akşamları esim ariyor göruntulu annem bni esime sikayet ediyo surekli yiyip yiyip oturuyo cocugu emzirip birakiyo bize baktiriyo etrafi dağitiyo filan diyo eşimde guluyo hep oyle zaten biliyorum onu diyolar esimde bni gömüyo annemle beraber, bunlar gulerek konusuluyo ama ben icten ice uzuluyorum benim yasim kucuk filan ama artik ben bi anneyim cocugum var bi saygınligim yok ilerde benim bebegim buyucek onunda bana saygisi olmayacak esimin karisi degil sanki cocugu gibiyim gunluk yasantimizda hep buna benzer şeyler esim goruntulu ariyo hergun sen orda kal koronavirusu var zaten bnde evden cikmiyorum zaten sende çikma 2ay orda kal sana ders olsun diyo dalga geciyo bnde inadima tamam olur diyorum.
Annem kisiligi geregi mukemmeliyetci elestirici azarci bi insan tamam, ama esler birbirinin kusurlarini örter eşim bni savunsa övse annemin bna bakis açısi degisir biraz. Ben eşimi hic bi yerde kotulemem savunurum kusuru varsa orterim kendine dahi hissettirmem uzulmesin diye o yüzden kendini kusursuz zannediyo yaşim kücuk diye bna saygisi yok. Ama bn yaşitlarimin yapamadiklari cok sey başardim hic kimseden yardim almadim kendi annem bi kahve yapmayi dahi ogretmedi bana evlendim hep internetten herseyi kendim ogrendim artik ben anneme cevreme tarifler veriyorum yemek ypiveriyorum karnim burnumda tek basima ev taşidim temizledim hic kimse yoktu kocaman buyuk dublex ev karnim burnumda yerleri elimle sildim 1kişi bile yardima ihtiyacin varmi demedi. Bebegimi dogurdum misafirlerimi kendim ağirladim eşim tarafi hep kalabalik gelen kisiler lohusa halimle ikramlar hazirladim ağirladim ev temizligimi yptim bebegimi banyo ettirmesini bile internetten ogrendim okudugum kitaplardan ogrendim bebek tutmayi dahi bilmiyordum kendim yıkadim daha 1haftalikkenden bugüne tirnaklarini kestim tertemiz giydirdim hep ama kimse bu yönden bakmiyor. Kimsesizim kimsem arkadaşim yok yaşadigim sehirde bunaliyorum sıkiliyorum dertleşecek konuşacak kimsem yok eşim anlattigim gibi dalga gecip bni cocuk gibi gören biri kotu niyetli degil bni seviyoda biliyorum aramizda yaş farki oldugu icin boyle ama bunaliyorum surekli öğutler hayat dersleri veriyor o bi konu anlattiginda can kulağiyla dinliyorum
Ama bn birsey anlattigimda sözumu kesiyor konuyu degistiriyor baska birsey anlatiyor. Bni hic övmez hep hatami kusurumu bulur ne ypacagim cok üzuluyorum icten içe... karmaşik ve uzun yazdim okuduysaniz hakkinizi helal edin vaktinizden çaldim.
3hafta önce korona virus bu kadar yaygın degildi. Yaşadigim sehirde kimsem yok çok sıkiliyordum arkadaş cevrem filan var diye ailemin yaşadigi sehire biraktı esim bebeğim ve beni. Yasadigim sehir ve ailemin yasadigi sehir arasi 2saat. Her neyse haberleri filan izledik 1gun bile dişari cikmadim evimde kaldim dünyamizin durumu vahim bol bol dua ettik bebegimde var onun icin hep evde durduk.
Eşim askerdeki abimle beraber geleceği icin onu bekledi bizi almayada gelmedi. Ailem sabahları işe gidiyor aksama kadar bebekle tek basima evde sıkıldigima kac haftadir evde birseyler yiyorum bütun gun bebek bakiyorum süt veriorum sonuçta birsey yemem normal,aksam yemegini birlikte yiyoruz yedikten sonra bulasiklari yikayip mutfagi supuruyorum ailem çok dağinik surekli onlarin arkasini topluyorum zaten calisiyolar ondan ses cikarmadan yardim ediorum topliyip temizliyorum gunduzleri surekli temizlik ypyorum ama yer yataginda yatiyor bebegim bnimle beraber yattıgimiz odada o yüzden yatagi kaldiramiyorum daginik görunuyor ister istemez annemin kisiligi geregi herkesi azarlayarak konuşan bi insan zaten babama dahi saygisi yoktur toplum icinde babami bile gömer dalga gecer azarlar haliyle bnide abartarak azarli biçimde anlatiyo herkese
Akşamları esim ariyor göruntulu annem bni esime sikayet ediyo surekli yiyip yiyip oturuyo cocugu emzirip birakiyo bize baktiriyo etrafi dağitiyo filan diyo eşimde guluyo hep oyle zaten biliyorum onu diyolar esimde bni gömüyo annemle beraber, bunlar gulerek konusuluyo ama ben icten ice uzuluyorum benim yasim kucuk filan ama artik ben bi anneyim cocugum var bi saygınligim yok ilerde benim bebegim buyucek onunda bana saygisi olmayacak esimin karisi degil sanki cocugu gibiyim gunluk yasantimizda hep buna benzer şeyler esim goruntulu ariyo hergun sen orda kal koronavirusu var zaten bnde evden cikmiyorum zaten sende çikma 2ay orda kal sana ders olsun diyo dalga geciyo bnde inadima tamam olur diyorum.
Annem kisiligi geregi mukemmeliyetci elestirici azarci bi insan tamam, ama esler birbirinin kusurlarini örter eşim bni savunsa övse annemin bna bakis açısi degisir biraz. Ben eşimi hic bi yerde kotulemem savunurum kusuru varsa orterim kendine dahi hissettirmem uzulmesin diye o yüzden kendini kusursuz zannediyo yaşim kücuk diye bna saygisi yok. Ama bn yaşitlarimin yapamadiklari cok sey başardim hic kimseden yardim almadim kendi annem bi kahve yapmayi dahi ogretmedi bana evlendim hep internetten herseyi kendim ogrendim artik ben anneme cevreme tarifler veriyorum yemek ypiveriyorum karnim burnumda tek basima ev taşidim temizledim hic kimse yoktu kocaman buyuk dublex ev karnim burnumda yerleri elimle sildim 1kişi bile yardima ihtiyacin varmi demedi. Bebegimi dogurdum misafirlerimi kendim ağirladim eşim tarafi hep kalabalik gelen kisiler lohusa halimle ikramlar hazirladim ağirladim ev temizligimi yptim bebegimi banyo ettirmesini bile internetten ogrendim okudugum kitaplardan ogrendim bebek tutmayi dahi bilmiyordum kendim yıkadim daha 1haftalikkenden bugüne tirnaklarini kestim tertemiz giydirdim hep ama kimse bu yönden bakmiyor. Kimsesizim kimsem arkadaşim yok yaşadigim sehirde bunaliyorum sıkiliyorum dertleşecek konuşacak kimsem yok eşim anlattigim gibi dalga gecip bni cocuk gibi gören biri kotu niyetli degil bni seviyoda biliyorum aramizda yaş farki oldugu icin boyle ama bunaliyorum surekli öğutler hayat dersleri veriyor o bi konu anlattiginda can kulağiyla dinliyorum
Ama bn birsey anlattigimda sözumu kesiyor konuyu degistiriyor baska birsey anlatiyor. Bni hic övmez hep hatami kusurumu bulur ne ypacagim cok üzuluyorum icten içe... karmaşik ve uzun yazdim okuduysaniz hakkinizi helal edin vaktinizden çaldim.