yok ya sen evde otur bınbır vesvese ıle moral bozuklugu ıle,beyfendı evde tek basına keyıften fındık kırsın,yok oyle yağma .Anneni al baskına gıdın kıyafet alacagım dıye geldım dersın boylece hem bazı seylerı kafanda ıyıce yerıne oturtmus olursun.
bilmiyorum diyorum ya o evden acayip soğudum normalde barışsak bile gitmek istemiyorum neden bilmiyorum ayaklarım gitmiyo eve 
canım benım ya bu arada ınsallah esın duzelır bol bol dua et
Bence sen ne yap biliyonmu? Al bebisini evine don. Bebisinle kendinle ilgilen.Kocani hic takma.Arama sorma. Niye bu saate geldin? nerdeydin? hicbisey sorma.Sende suslen, ugras bul kendine. Bebekle ugras kitap oku....ne bileyim.Bir sure boyle idare et.Bak esinin davranislari degisiyormu..degismiyorsa zaten inceldigi yerden kopacak.Bitmesi gerekiyorsa bitecek ama sen yinede bir kerem denemis olursun.Bu soylediklerim cok zor biliyorum, ben bunlari yapabilirmiydim bilmiyorum ama baska care de yok:26: kiziyorsun yine ayni.. bu sefer kizma bakalim ne olacak. Ins yolluna girer evliligin.Allah esine akil versin
Herkeste ayni sorun var..Artik bu erkeklere ne demem gerekiyor bilmiyorum. Herseyi bosverip sadece kendimiz ve bebgimiz icin yasayalim bence
Bence eşinle bir araya gelip konuş.Önce iş bulsun ömür boyu sizi aileniz bakacak değil ya
Açık açık da söyle evliliğin sorumluluğunu alamayacaksa hiç yormayın birbirinizi
Öyle aşkım,hayatım demekle evlilik yürümez baktın değişmeyecek eşin boşan bence
Tamam bekara kadın boşamak kolay ama böylede yaşanmaz ki canım
ÖNCE KENDİ MUTLULUĞUN
canım bak kadın da farketmiyor ama çoğunlukla evlendikten sonra hanımlar da değişiyor bu işler çoğunlukla karşılıklı oluyor.tabii sizin ev içindeki durumunuzu bilemem eh evli de olmadığıma göre bu konuda yorum yapmak ta pek bana düşmez ama gerçekten üzüldüm durumuna.bazı erkekler evliliği bir heves yapıyor heves geçince değişiyorlar.olgunlaşamıyorlar.olgunlaşsalar da bu epey zaman alıyor.işte sadece biraz sabredeceksin.ya da oturup güzel güzel konuşmayı deneyeceksin anlamıyorsa kaybeden sen değil o olur.senin gösterdiğin çabalar karşısında lakayt kalmaya devam ederse...bilemiyorum yani.şunu yap bunu yap demek bana düşmez sonuçta ama bana kalsa ben asla tahammül edemem böyle bir duruma.
ya anlayamdığım benimle beraberken bütün arkadaşlarını silmişti hiçbirine ihtiyacım yok sadce sen varsın diyodu. ben aynı insanım ama şimdi ben yokum arkadaşları var. madem kaldıramicaktı evlenmek istemeseydi bu kadar.. o şuan rahat, olan çocukla kalan ben oldum.. bebek istiyerek yapmadık ama hep beraberken, çocklarımız olcak şöle evimiz olcak klasik hayaller kurardı o kadar. ilk hamile olduğumu ben ağlayarak söledim. o gülerek sarıldı.. böle ilginç işte..
kesinlikle kaldıramadı, bende kaldıramadım, bunu sölediğimde hep hayır yok öle şey dedi. bide dha şuana kadar hiç sorumluluk almadı, evi benim ailemle onun ailesi yaptı, hiçbi borcun altına girmedik. düğünden sonra çalışmadı altınlar yendi. kiramızı ablası ödedi, annesi para verdi her ay, doğumu hastaneyi babam karşıladı. hiç bi sorumluluk almadı ya aklım almıyo neyini kaldıramadı..
hiçmi mtlu evlilik yok ya
maaaaaleeeeeeeesssssseffffffff yoooookk
yapmam gereken tek şey tamamen bittiğine ikna etmek yada bi süre uzaklaşmak. adam gibi oturup konuşamıyoruz kimseyide taktığı yok.. 
