çok kötü hissediyorum bomboş evdeyim

ZORUNLU NOT: şu an ki düşünce yapımın sağlıklı olmadığının farkındayım zaten bunları aşmak için bu yola girdim.lütfen kırıcı yorum yapmayın herkesin zayıf noktaları var, sevgiler

herkese merhaba ben ev tuttum diye baslik acmistim.34 yil ayni sehir ayni evde ailemle yaşadım. atandım arabami aldim. abimle kavga ettigim ve artik bireysel olmak istedigim icin ev tuttum. her sey o kadar zor geliyor ki.2 haftadir aldigim biraz bardak tuzluk ve ikinci el koltuk takimi. baska hicbirseyim yok. kocaman teras var evde ne alcam diye strese giriyorum. ikinci el degil de keske en pahalisini alsaydim diye pismanlik duygusu olustu. o olsa baska kulp bulcaktim sanki.

kilit takmaya birini bul, tamirci bul, tek basina esya bak, her seyi tek öde.. bunlar simdi tokat gibi caprti bana önceden ayri yasiycam diye heves icindeydim. simdi ise ailemden ayrildim diye acayip bir hüzne, strese girdim sanki yeniden annemin plesantasından ayrıldım. kendimi gücsüz hissediyorum, bu duygular gecer mi, esyalarimi degisitirince mutlu olur muyum, yoksa kafayi mi yerim, herkes esya bakmaya cift gidiyor, esyasini satan da evlenmek üzere olan bir adamdı.

insanların mutlu dizdigi evi ben binbir hüzünle aciyla diziyor gibi oldum. off saçmalık biliyorum. bir eşim sevgilim olmaması, hayattaki bu yalnızlık fikri.. bu arada ailemle aynı sehirdeyim. ne gerek vardı ki sıcak yemegimi yiyordum diye seyler geciyor aklimdan.

bütçem az oldugu icin ikinci ele yöneldim esyalar geldi yerlesti salona ama sanki rengi hoş olmadi diye oturup agladim salonda.terapistimi aradim duygusal patlama olmuş esyayla alakasi yok ilk esya bazen tam istedigin gibi olmaz dedi.ama ben bembeyaz pinterest tarzi mükemmel bir konsept hayal etmistim ama para yok. esya tek mutluluk mu ben mesela harika bir takim alsaydim mutlu mu olurdum yoksa hüzünlü mü olurdum. dertsiz basimi derde sokmuş gibi hissediyorum çok kaygili ve takintili bir insanım. darmadagin oldum lütfen bana bir akıl verin


görüşleriniz tavsiyeleriniz o kadar önemli ki. tek ricam lütfen negatif fikriniz varsa yazmayın çok hassasım, tek istedigim motive edici sözler.

Tek başına yaşamaktan aşırı keyif aldığım için yardımcı olamayacağım sana :/

18 yaşımda üniversite için ilk aile evinden ayrıldığımda yaşamıştım benzer duyguları. Duygu durumunuz bir 15 yıl geride kalmış gibi. Koskoca kadınsınız, maddi sıkıntı yoksa bu yaşta aileyle yaşamak anormal olan.

Valla ben öğrenci evimin de her işini kendim yapmıştım, atandiktan sonra yerlestigim şehirde de aynı şekilde. Fazla dolmussun ve melankolik davranıyorsun. Yavaş yavaş döşersin evini. Zamanla icine sinmeyenleri değiştirir, dekore edersin. 34 yaşındaki bir insanın kendi hayatını kurması kadar normal birsey yok zaten. Yalnız yaşamak iyidir. Çok şey öğretir size. Ahh çok keyifli yıllarımdı valla Herkes her işini ailesi ya da kocasıyla falan yapmıyor ayrıca. Bireysel olarak mutlu olmayı ogrenin once. Sonra zaten cevreniz de elbet olur,sevgiliniz de yaninizda. Keyfini çıkarın.

Hazir yemek filan iyi güzelde 34 yasindasiniz. Kac yasina kadar annenizi kendinize hizmet ettireceksiniz?
Tek basiniza bu şeyleri yapiyor olmaniz çok normal

Yani ayrı eve çıkmanın ilk heyecanı olması gerekir böyle iseniz ayrı eve çıkmayı istemiyorsunuz demek ki .Sonraki günler olsa neyse de ilk zamanlar yalnızlığın verdiği o huzurun tadını bile alamamışsınız,eşya çok önemli değil size ait bir düzen sizi mutlu etmemeiş çok da istekli değilsiniz demek ki, olmadı geri dönün

ah gözümden üniversite yıllarım geçti.
bambaşka şehir, yalnız başıma.
Kendi evimde..
o kadar güzeldi ki.
hayatımın en güzel 6 senesiydi.
4 yıl lisans, 2 yükseklisans.
sonra da evlendim zaten

Soru sahibi hayırlı olsun öncelikle. Olay eşyanın rengi, kalitesi değil ki. Sen o evde huzurluysan o ev saray gibi gelir sana. O yüzden boşver pinterest evlerini :)

İlk günler zor gelir anlayabiliyorum o yüzden alkol kullanıyorsan güzel bi şarap al kullanmıyorsan bi çay demle güzel bir film aç evi benimsemeye çalış :)

ankagibi .!.:

herkese merhaba ben ev tuttum diye baslik acmistim.34 yil ayni sehir ayni evde ailemle yaşadım. atandım arabami aldim. abimle kavga ettigim ve artik bireysel olmak istedigim icin ev tuttum. her sey o kadar zor geliyor ki.2 haftadir aldigim biraz bardak tuzluk ve ikinci el koltuk takimi. baska hicbirseyim yok. kocaman teras var evde ne alcam diye strese giriyorum. ikinci el degil de keske en pahalisini alsaydim diye pismanlik duygusu olustu. o olsa baska kulp bulcaktim sanki.

kilit takmaya birini bul, tamirci bul, tek basina esya bak, her seyi tek öde.. bunlar simdi tokat gibi caprti bana önceden ayri yasiycam diye heves icindeydim. simdi ise ailemden ayrildim diye acayip bir hüzne, strese girdim sanki yeniden annemin plesantasından ayrıldım. kendimi gücsüz hissediyorum, bu duygular gecer mi, esyalarimi degisitirince mutlu olur muyum, yoksa kafayi mi yerim, herkes esya bakmaya cift gidiyor, esyasini satan da evlenmek üzere olan bir adamdı.

insanların mutlu dizdigi evi ben binbir hüzünle aciyla diziyor gibi oldum. off saçmalık biliyorum. bir eşim sevgilim olmaması, hayattaki bu yalnızlık fikri.. bu arada ailemle aynı sehirdeyim. ne gerek vardı ki sıcak yemegimi yiyordum diye seyler geciyor aklimdan.

bütçem az oldugu icin ikinci ele yöneldim esyalar geldi yerlesti salona ama sanki rengi hoş olmadi diye oturup agladim salonda.terapistimi aradim duygusal patlama olmuş esyayla alakasi yok ilk esya bazen tam istedigin gibi olmaz dedi.ama ben bembeyaz pinterest tarzi mükemmel bir konsept hayal etmistim ama para yok. esya tek mutluluk mu ben mesela harika bir takim alsaydim mutlu mu olurdum yoksa hüzünlü mü olurdum. dertsiz basimi derde sokmuş gibi hissediyorum çok kaygili ve takintili bir insanım. darmadagin oldum lütfen bana bir akıl verin


görüşleriniz tavsiyeleriniz o kadar önemli ki. tek ricam lütfen negatif fikriniz varsa yazmayın çok hassasım, tek istedigim motive edici sözler.

Genişletmek için tıkla...

Bir ay bile olsa tek başıma ,tek sorumluluğun kendime olacağı bir hayat ... hayalini bile kuramayacağım kadar güzel geliyor kulağa

ankagibi .!.:

herkese merhaba ben ev tuttum diye baslik acmistim.34 yil ayni sehir ayni evde ailemle yaşadım. atandım arabami aldim. abimle kavga ettigim ve artik bireysel olmak istedigim icin ev tuttum. her sey o kadar zor geliyor ki.2 haftadir aldigim biraz bardak tuzluk ve ikinci el koltuk takimi. baska hicbirseyim yok. kocaman teras var evde ne alcam diye strese giriyorum. ikinci el degil de keske en pahalisini alsaydim diye pismanlik duygusu olustu. o olsa baska kulp bulcaktim sanki.

kilit takmaya birini bul, tamirci bul, tek basina esya bak, her seyi tek öde.. bunlar simdi tokat gibi caprti bana önceden ayri yasiycam diye heves icindeydim. simdi ise ailemden ayrildim diye acayip bir hüzne, strese girdim sanki yeniden annemin plesantasından ayrıldım. kendimi gücsüz hissediyorum, bu duygular gecer mi, esyalarimi degisitirince mutlu olur muyum, yoksa kafayi mi yerim, herkes esya bakmaya cift gidiyor, esyasini satan da evlenmek üzere olan bir adamdı.

insanların mutlu dizdigi evi ben binbir hüzünle aciyla diziyor gibi oldum. off saçmalık biliyorum. bir eşim sevgilim olmaması, hayattaki bu yalnızlık fikri.. bu arada ailemle aynı sehirdeyim. ne gerek vardı ki sıcak yemegimi yiyordum diye seyler geciyor aklimdan.

bütçem az oldugu icin ikinci ele yöneldim esyalar geldi yerlesti salona ama sanki rengi hoş olmadi diye oturup agladim salonda.terapistimi aradim duygusal patlama olmuş esyayla alakasi yok ilk esya bazen tam istedigin gibi olmaz dedi.ama ben bembeyaz pinterest tarzi mükemmel bir konsept hayal etmistim ama para yok. esya tek mutluluk mu ben mesela harika bir takim alsaydim mutlu mu olurdum yoksa hüzünlü mü olurdum. dertsiz basimi derde sokmuş gibi hissediyorum çok kaygili ve takintili bir insanım. darmadagin oldum lütfen bana bir akıl verin


görüşleriniz tavsiyeleriniz o kadar önemli ki. tek ricam lütfen negatif fikriniz varsa yazmayın çok hassasım, tek istedigim motive edici sözler.

Genişletmek için tıkla...

Öncelikle hayırlı olsun. Şimdi kendinize acımayı bir kenara bırakın. Yıllardır, evliyken bile bu saydığınız herşeyle ben ilgilenirdim. Kadınların hayatta güçlü durmaları gerek. Her şey olur zamanla. Sağlık önce. Boşandığımda 6 ay buzdolapsız, 3 odanın 2 si boş, 3 ay da küçük tüp ile yaşadım. Şimdi hepsinin bana göre en güzeli var evimde. Zaman ve sabır.

Fazla drama yapıyorsunuz bence.
10 senedir ailemden ayrı yaşıyorum. Atandım başka şehre gittim. Önce eşyalı bir apartta kaldım. Hiç kimin eskisi kim kullandı acaba bile demedim. Daha sonra şehir değiştirince biraz borçlanarak aldım istediklerimi. Ucuzlardi, kaliteli falan degillerdi aman gittiği yere kadar dedim.
Ailemle aram da çok iyidir. Ama tatillerde gidince evimi özlüyorum valla.
Teras şu üstü açık balkon gibi olanlardan değil mi. Oraya bir şey almanıza ne gerek var bir sandalye bir sehpa atar oturur kahve içersiniz.
Biz milletçe eşyaya çok anlam yüklüyoruz bence.

ankagibi .!.:

herkese merhaba ben ev tuttum diye baslik acmistim.34 yil ayni sehir ayni evde ailemle yaşadım. atandım arabami aldim. abimle kavga ettigim ve artik bireysel olmak istedigim icin ev tuttum. her sey o kadar zor geliyor ki.2 haftadir aldigim biraz bardak tuzluk ve ikinci el koltuk takimi. baska hicbirseyim yok. kocaman teras var evde ne alcam diye strese giriyorum. ikinci el degil de keske en pahalisini alsaydim diye pismanlik duygusu olustu. o olsa baska kulp bulcaktim sanki.

kilit takmaya birini bul, tamirci bul, tek basina esya bak, her seyi tek öde.. bunlar simdi tokat gibi caprti bana önceden ayri yasiycam diye heves icindeydim. simdi ise ailemden ayrildim diye acayip bir hüzne, strese girdim sanki yeniden annemin plesantasından ayrıldım. kendimi gücsüz hissediyorum, bu duygular gecer mi, esyalarimi degisitirince mutlu olur muyum, yoksa kafayi mi yerim, herkes esya bakmaya cift gidiyor, esyasini satan da evlenmek üzere olan bir adamdı.

insanların mutlu dizdigi evi ben binbir hüzünle aciyla diziyor gibi oldum. off saçmalık biliyorum. bir eşim sevgilim olmaması, hayattaki bu yalnızlık fikri.. bu arada ailemle aynı sehirdeyim. ne gerek vardı ki sıcak yemegimi yiyordum diye seyler geciyor aklimdan.

bütçem az oldugu icin ikinci ele yöneldim esyalar geldi yerlesti salona ama sanki rengi hoş olmadi diye oturup agladim salonda.terapistimi aradim duygusal patlama olmuş esyayla alakasi yok ilk esya bazen tam istedigin gibi olmaz dedi.ama ben bembeyaz pinterest tarzi mükemmel bir konsept hayal etmistim ama para yok. esya tek mutluluk mu ben mesela harika bir takim alsaydim mutlu mu olurdum yoksa hüzünlü mü olurdum. dertsiz basimi derde sokmuş gibi hissediyorum çok kaygili ve takintili bir insanım. darmadagin oldum lütfen bana bir akıl verin


görüşleriniz tavsiyeleriniz o kadar önemli ki. tek ricam lütfen negatif fikriniz varsa yazmayın çok hassasım, tek istedigim motive edici sözler.

Genişletmek için tıkla...

1+1 bı ev size yeterli. Koltuklara takılma renk renk örtüler var al ser. Dört dörtlük olmasına gerek yok 2.el olsun ne olacak yavaş yavaş tamamlarsın. 9 yıllık evliyim ömür biter evin eksiyi bitmez.

ankagibi .!.:

herkese merhaba ben ev tuttum diye baslik acmistim.34 yil ayni sehir ayni evde ailemle yaşadım. atandım arabami aldim. abimle kavga ettigim ve artik bireysel olmak istedigim icin ev tuttum. her sey o kadar zor geliyor ki.2 haftadir aldigim biraz bardak tuzluk ve ikinci el koltuk takimi. baska hicbirseyim yok. kocaman teras var evde ne alcam diye strese giriyorum. ikinci el degil de keske en pahalisini alsaydim diye pismanlik duygusu olustu. o olsa baska kulp bulcaktim sanki.

kilit takmaya birini bul, tamirci bul, tek basina esya bak, her seyi tek öde.. bunlar simdi tokat gibi caprti bana önceden ayri yasiycam diye heves icindeydim. simdi ise ailemden ayrildim diye acayip bir hüzne, strese girdim sanki yeniden annemin plesantasından ayrıldım. kendimi gücsüz hissediyorum, bu duygular gecer mi, esyalarimi degisitirince mutlu olur muyum, yoksa kafayi mi yerim, herkes esya bakmaya cift gidiyor, esyasini satan da evlenmek üzere olan bir adamdı.

insanların mutlu dizdigi evi ben binbir hüzünle aciyla diziyor gibi oldum. off saçmalık biliyorum. bir eşim sevgilim olmaması, hayattaki bu yalnızlık fikri.. bu arada ailemle aynı sehirdeyim. ne gerek vardı ki sıcak yemegimi yiyordum diye seyler geciyor aklimdan.

bütçem az oldugu icin ikinci ele yöneldim esyalar geldi yerlesti salona ama sanki rengi hoş olmadi diye oturup agladim salonda.terapistimi aradim duygusal patlama olmuş esyayla alakasi yok ilk esya bazen tam istedigin gibi olmaz dedi.ama ben bembeyaz pinterest tarzi mükemmel bir konsept hayal etmistim ama para yok. esya tek mutluluk mu ben mesela harika bir takim alsaydim mutlu mu olurdum yoksa hüzünlü mü olurdum. dertsiz basimi derde sokmuş gibi hissediyorum çok kaygili ve takintili bir insanım. darmadagin oldum lütfen bana bir akıl verin


görüşleriniz tavsiyeleriniz o kadar önemli ki. tek ricam lütfen negatif fikriniz varsa yazmayın çok hassasım, tek istedigim motive edici sözler.

Genişletmek için tıkla...

34 yıl ailenle yaşarsan işte böyle olursun. Hiç hayata atlamamıs risk almamış kendi birseyler için cabalamamış. Yazık boşa geçen bir hayat. İnsanlar tek başına ülke geziyor siz tamirci bulmayı vs zor olarak anlatıyorsunuz. Öncelikle kendinize gelin ve artık bir yetişkin olduğunuzu idrak edip ona göre davranın. Ev büyük bir ev mı onu anlamadım . Heryere eşyaya gerek yok. İkinci el temiz almanızda sakınca da yok. Yavaş yavaş eksikleri halledersiniz. Sosyal hayata dahil olun. Yürüyis yapın. Giyiminize dikkat edin kitap okuyun. Çalışıyorsunuz galiba işinize dikkat edin. Bu hayat sizin . Ailenizin evine saklayarak yaşamayın

valla 3 aydır anamlar yanımdaydı , bir de sanki çok lazımmış gibi bayramda beraber memlekete döndük .yarın akşam dönüş uçağım var , saat sayıyorum valla .Kendi evinde yalnız yaşamak gibi var mı ya

Ailemden ilk ayrılışım,üniversite eğitimi için 20 yaşında yurt dışına çıkmamdı. Öğrenci evimin kapısını anahtarla açıp girmek, canım istediğinde kimseye haber vermeden kapıyı çekip çıkmak o kadar keyifli ve farklı gelmişti bana anlatamam. Bir şeyleri tek başına yapmaktan keyif almak için çok uzun süre bağımlı yaşamışsınız sanırım. Yeni hayatınız sizi korkutuyor. Koltuk bahane, siz hata yapmış olma düşüncesi yüzünden mutsuzsunuz. Kendinize biraz zaman tanıyın, negatif konuşan varsa buna aile de dahil kulağınızı tıkayın. Tadını çıkarmaya çalışın. Zamanla alışıp keyif almaya başlayacağınıza ve iyi ki diyeceğinize inanıyorum.

Bence kendini bütçen el verdiğince en iyisine layık görmekle işe başlayabilirsin.
Eşya önemli değil burda, kendine değer vermen, kendini buna layık görmen, evini zevkine göre dayayıp döşemen.
2. el olsun, ille ucuz olsun deme, gücün yettiğince beğendiğini al. Elbette 2. el de olabilir ama içine sinmeden alma.
Ben boşanıp ayrı eve çıktığımda kredi çekip sıfır aldım beyaz eşyamı, mobilyamı.
Eski konuna da yazmıştım, anneye bağımlı ve kaygılı bi insan(d)ım.
Çok çok çookkkkk zor boşandım mesela.
Ki senden de büyüğüm, anlıyorum seni çok iyi, ama bu iyileşemeyeceğiz bağımsız olamayacağınız anlamına gelmiyor. Kendini anla, duygularına şefkatle yaklaş ama hep böyle olacak diye saplantı yapma.
Yavaş yavaş kabuğunu kırman lazım.
Havalar güzelleşiyor, o terası çok tatlı bi okuma köşesi yapabilirsin.
Bahçe takımı bak oraya, bi kaç çiçek koy, bi de kedi al, oh mis.

Koltuğun renginin içinize sinmemesi kötü olmuş. Ama çaresiz dert değil hatta denemek için +500 fiyatla le*go sitesine falan ekleyin yine yazanı soranı olur. Onu aldınız diye onunla devam etmek zorunda değilsiniz.

Meseleniz elbette eşya değil. Konfor alanınızdan çıktınız hayatınızda ilk kez çözdüğünüz meseleler oluyor sıkılmanız dertsiz başınıza dert almış gibi hissetmenizden daha doğal bir durum yok.

Yalnız yaşamanın,kendi düzeninizin olmasının tadını bir alın evliliği belki istemeyeceksiniz bile.

ankagibi .!.:

herkese merhaba ben ev tuttum diye baslik acmistim.34 yil ayni sehir ayni evde ailemle yaşadım. atandım arabami aldim. abimle kavga ettigim ve artik bireysel olmak istedigim icin ev tuttum. her sey o kadar zor geliyor ki.2 haftadir aldigim biraz bardak tuzluk ve ikinci el koltuk takimi. baska hicbirseyim yok. kocaman teras var evde ne alcam diye strese giriyorum. ikinci el degil de keske en pahalisini alsaydim diye pismanlik duygusu olustu. o olsa baska kulp bulcaktim sanki.

kilit takmaya birini bul, tamirci bul, tek basina esya bak, her seyi tek öde.. bunlar simdi tokat gibi caprti bana önceden ayri yasiycam diye heves icindeydim. simdi ise ailemden ayrildim diye acayip bir hüzne, strese girdim sanki yeniden annemin plesantasından ayrıldım. kendimi gücsüz hissediyorum, bu duygular gecer mi, esyalarimi degisitirince mutlu olur muyum, yoksa kafayi mi yerim, herkes esya bakmaya cift gidiyor, esyasini satan da evlenmek üzere olan bir adamdı.

insanların mutlu dizdigi evi ben binbir hüzünle aciyla diziyor gibi oldum. off saçmalık biliyorum. bir eşim sevgilim olmaması, hayattaki bu yalnızlık fikri.. bu arada ailemle aynı sehirdeyim. ne gerek vardı ki sıcak yemegimi yiyordum diye seyler geciyor aklimdan.

bütçem az oldugu icin ikinci ele yöneldim esyalar geldi yerlesti salona ama sanki rengi hoş olmadi diye oturup agladim salonda.terapistimi aradim duygusal patlama olmuş esyayla alakasi yok ilk esya bazen tam istedigin gibi olmaz dedi.ama ben bembeyaz pinterest tarzi mükemmel bir konsept hayal etmistim ama para yok. esya tek mutluluk mu ben mesela harika bir takim alsaydim mutlu mu olurdum yoksa hüzünlü mü olurdum. dertsiz basimi derde sokmuş gibi hissediyorum çok kaygili ve takintili bir insanım. darmadagin oldum lütfen bana bir akıl verin


görüşleriniz tavsiyeleriniz o kadar önemli ki. tek ricam lütfen negatif fikriniz varsa yazmayın çok hassasım, tek istedigim motive edici sözler.

Genişletmek için tıkla...

Bir de memurmussunuz şoktayım şuan. Nasıl maddi sorun yaşayabilirsiniz. Yer ay biraz biraz alınacak eksikler. Ev bir artı bitmiş zaten. Benim asgari ücret alan kardeşim bir artı bir eve çıktı kendi. Uygun fiyatlı birsürü sıfır eşya da buldu. Basit süslemeler vs yaptı evine kahve kitap kösesi yer minderi vs. Çok tatlı bir evi var. İki çay bardagı var üçüncü yok resmen ama çok hoş bir ev. Ve bu dediklerimi 21 yasında ilk işe başladıgımda yaptı. Siz baya garipsiniz para hesabınoz mı yok anlamadım. 15 yaştan çıkmanız lazım acilen . Evlenmemenize ne buruksunuz anladığım ama sizin şu şartlarda evlenmeniz absirt olur. Bu sosyal beceriye sahipken evlilik sürdormeniz güç

Bu düşüncelerin neresi “ankagibi” ??
Sacmalamayin lütfen pişmansanız geri donun bu ne arabesklik

Bence esyakarinizi da ikinci el alma sebebiniz beyninizdeki evlilik dusuncesi. Ama şöyle düşünün siz en iyisine layık değil misiniz?
Benim bir kız arkadaşım 30lu yaşlarda 1+1 ev dizdi. Sonra evlendi eşyalarını çok sevdiği için o eşları kullanmaya da devam etti hatta bir süre de aynı evde yaşadı. Hem de bu kız ve kocası Mardinli. Yani demem o ki böyle şeyler insanın içinden gelmeli. Özgürlük ve bireysellik fikri içinizden gerçekten gelse Anka gibi olursunuz. O his ne gelenek dinler ne aile
Niye hem de mardinli dedim : bilirsiniz doğuda hem ayrı eve çıkmak ailelerin tutuculugu sebebiyle daha zordur hem de evlenirken eşyaları çoğunlukla erkek alır. Bu kadar geleneklere karşı biri yani gurur duyduğum arkadaşım