Emek derken düğünü kınayı kastettiğinizi düşünüyorum. Daha çok birbirinizin mutluluğuna kastetmiş gibi görünüyorsunuz burdan. Siz iyileştiremezsin o isterse iyileşir. Sizin ihtiyacınız olan çift terapisi de değil. Her ikinizin de bireysel terapiye ihtiyacı var. Terapinin sonucunda sağlığına ilk kavuşan taraf çok yüksek ihtimal ayrılacaktır.
Gelismeleri ben de cok merak ediyorum.Insallah mutlu olurlar!!konu sahibinin yıllar sonraki durumunu gerçekten merak ediyorum. İnşaallah ikisi de mutlu olur ve evlilikten keyif alırlar. Ama çocuk olduktan sonraki durumları falan ara ara yaz lütfen.
Onların içine girmeye çalışmak . Çok duydum bu lafı çook nefret ettim hatta. Onların içine nasıl girilir onların arasına nasıl sızılır ? Tövbe yarabbimÖncelikle iç dökmeye geldim ve uzun olacak. Okumak isteyenler buyursun
Eşim horluyor diyene boşan yazan kitle yalvarırım uzaklaşsın.
şimdi benim büyük aşkla başlayan evliliğim ilk aylarda şiddetli kavgalara dönüştü. Ortada sebep bile yokken birbirimizle bi yarış haline girdik sanki bilmiyorum neydi.En ufak şeyler uzadıkça uzuyordu. Eşim bana öyle aşıktı ki bizim asla kavga bile edeceğimize inanmazdı, derken kavgalar başlayınca o iç dünyasında büyük yıkımlar yaşamaya başladı. Peri masalından dünyaya düşmüş gibi:) öyle pembeymiş meğer hayalleri. Sonra da konuyu tatlıya bağlamayı bilemedi. Her sorun kavgaya, her kavga çok uzun küslüklere yol açtı ve asla iletişim kuramaz hale geldim.
ilk büyük hata benden geldi. Elle tutulur sebebi bile olmayan kavgaların bizi birbirimizden uzaklaştırması, onun uzlaşmaya yanaşmaması, kin tutmasıyla basa çıkamadım. Aileleri çağırdım. İstedim ki birileri bize sizin doğru düzgün sorununuz yok. X oğlum kızımıza söyle davranma, Xkızım kocana söyle davranma. Dışardan birileri daha net görür, büyükler yol gösterir sandım. Bir Ramazan günüydü öğlen gibi biz evi talan ettik. Baktım olmayacak aradım aileleri. Benim ailem geldi. Onunkiler iftarlarını açıp geleceklermiş:) bizde iftar miftar yalan oldu tabak çanak kırılmıs sinir harbiden. Kavganın sebebini bile kimse hatırlamıyor. Durumun rezilliğine bakar mısınız. Neyse çok kıymetli ailesini ben o zamanlar seviyordum da.Aileler gelip onlar oğullarını koruyup bana saydırmaya başlayınca benimkiler beni savundu derken esimle ailemin arası bir daha toplanmamacasına açıldı. Ben onun ailesine sırt çevirmedim.
eşiml aileme küstü. Bana sürekli onları eleştirdi. Bu arada bana olan eleştiriler dozunu arttırarak devam etti. Eşime karşı sabırlı davransam da benim de sabrımın tasması ciddi büyüklükte oluyor öfkeme hakim olamıyordum. Benim öfkeliyken söylediklerim onun küslüğünü uzatıp aramıza iyice mesafe girmesine neden oldu.Aramız iyiyken de dünyanın en iyi çiftiyiz bu arada. Şakalar, geziler, maddi derdimiz yok, öğretmen doktor bir çift, toplumda herkesin sevdiği, güzel arkadaşları olan. Uzaktangörseniz bunların sorunu Yok dersiniz. İyiyken sonsuz iyi, ufacık bir gerginlikte gemiler yanıyor. Öyle dengesiz bi ilişki.
kavgaların şiddetlendiği dönemlerde ben iki kere kendimce haklı sebeplerim varken evden ayrıldım. Yapamadım geri döndüm.Bosanacağım dedim boşanamadım çok sevdim çünkü. Aldatma, şiddet gibi durumlar yok fakat bir dengesizlik var. Neyse zamanla bizim evliliğimiz iyice vay biz çok mutlu olabilirdik yazık ettin hayır sen yazık ettin mücadelesine döndü. Bu arada evlilik yıldönümleri de yalan oldu doğum günleri de. Özel ne varsa hepsiyle ilgili kötü anılar yerini aldı.
baktık işin içinden çıkarmıyoruz terapiye başladık. O dönemde de eşimin ailesine nefret dolmaya basladım. Hepsi inanılmaz bencil insanlar. sürekli ilgi bekleyen, sürekli kendilerinin övülmesini İsteyen, dünyada bi kendi aileleri varmış gibi sürekli böbürlenen.. biz aile olamadık aslında onların gölgesinde onların hayatlarına dahil olduk. Faydalarını da görmedim aleni zararlarını da ama aslında alttan alta verdikleri zararı zamanla anladım. Eşimin onlara bağlı olması onlar için kullanılacak bi güçtü ve hep kullandılar.
gel zaman git zaman eşim için çok önemli evredeyiz işiyle ilgili. Benim eşi olarak onu temsil etmem gereken bir durum var ailesinin de davetli olması gerekiyor. Buraya kadar problem yok.Aile bireyleri benim kontrolümde olması gereken organizasyona birazfazla dahil olunca (aslında çok ciddi bir durum yok ama 3 yıllık birikim var bende ve asla aslaa onlara bu zamana kadar ses çıkarmadım) ben eşime dert yandım. O da aile bireylerine karışmayın falan demiş ama bana ağzına geleni saydı. Vay en mutlu zamanımı mahvediyosun da bilmem ne ama ne nankörlüğüm kaldı ne kişiliğim. Hasılı, aileye varlıklarının boyutundan Çok rahatsız olduğumu anlattım. Biz aile olmayı beceremiyoruz çünkü eşimin hep yetişmesi gereken bi ailesi var zaten o da sizsiniz. Bize asla müsade etmiyorsunuz. Kendi halimize kalamıyoruz. Ya esimin hayatında olan bi değişiklikten benden önce onların haberi oluyor deliriyorum. Anlattım herseyi. Aile de bana öfkesini kustu onların içine girmeye calısmamısımy diye.
Eşim benimle konuşmuyor. En mutlu zamanını mahvettiğimi düşünüyor. Benden uzak ol yapacağın en büyük iyilik bu diyor. O kadar ağrıma gidiyor ki.
ben neden bu kadar gurursuz oldum? Bana ve aileme öyle ağır hareketleri, hakaretleri oldu ki benim hiç kapris yapma lüksüm olmadı. Bu kez evet zamansız bir patlama yaşadım fakat öyle çok uzattı ki artık canım yanıyor gidemiyorum da kalamıyorum da..
Ikili iliskilerde ben de biraz tatli sert oluyorum.Bende dümdüzümdür nişanlımın yüzüne patpat herşeyi söylerim öfke kontrolüm yok ona karşı ,ya tam sessiz kalırım ya patlarım ortam yok nasıl beceriyosunuz
Konuşsan cok konusuyorsun konuşmasan trip atiyorsun suçlamalarini yapan insanlar, bana göre empati yoksunu ve bencildir. Herşeyde suclayici davranan zaten sorumluluk almaktan da korkup karsi tarafi sorumlu tutandir zaten. Inanin uğraşmaya degmez. Aciklama yapin ama bir kere. Baktiniz anlaşılmıyor "ben aciklamami yaptim hala beni sucluyorsan suclu zaten sensindir konuyu kapattim gitti" deyip net olun ki o düşünsün siz son noktayi koymus oluyorsunuz zaten :) karsi cevap verse bile bu konuyu kapattik ya hala ne uzatiyorsun diye suçlayan siz olunÇok doğru söylediniz, birde öyle bişey oluyor ki son zamanlarda tartışma oluyor öff çok konuşuyosun boş konuşuyosun tavrı seni dinlemicem vs. vs. hem beni suçlayıp ben kendimi açıklarken konuşuyo oluyorum, susuyorum trip atıyo oluyorum ki triptir nazdır hiç yapamam yani odun gibi dümdüzüm duygusuz oldum kendim yıprandıkça
Bence iyi düşünün. Simdi yasadiklariniz belki ileride yasayacaklarinizin onda biri. Evli arkadaslar daha dogru yorum yapar ben evli degilim ama bir iliskide ters giden bir sey varsa o isten hayir gelmez dusuncesindeyim.doğru söylüyosunuz sosyal medyanın da etkisi var ilişkilere, ve insan kendini açıklarken sorununu neye sinirlendiğini anlatırken sürekli bi manüpile etmek sonra öfke patlamaları yaşayınca sen çok sinirlisin ruh hastası olmuşsun böyle söylemler kendi öfkelerinde de ben suçluyum onu o hale ben getirmişim ,kendi öfkemde de ben suçluyum sürekli karşındakini suçlama psikolojisi düğüne 1 ay kaldı soğudum yani napcağımı şaşırdım
Diger yorumlarinizda da gördüm aslında esiniz terapisti manupule etmiyor ama anladığım kadariyla terapi suresince esinizden size anlatmaya sıra gelmiyor. O halde siz de ayri olarak terapi alin. Çünkü sizde birikmiş duygular var ve sizin bunlardan arinmaniz lazim. Gecmisi takmaniz da bunu konuşup paylasamamak. Icinizde biriktikce patliyorsunuz.çok hoşsunuz vallahi.Defalarca Eşimin terapiden sonra değişim gösterdiğinden bahsettim. Fakat ben içimi dökemiyorum terapiyi o yönlendiriyor.
Gercekten saygi ve onur denen bir sey var ben de benzer cumleleri kurarım sorun yaşadıklarımla. Mesajinizi okurken aklima is hayatında yaşadığım sorunlar geldi. Böyle hep ben hakliyim diyen tiplerle calismak da zordur. Ben de hic karşımdakinin seviyesine inmedim inmem de. Bu kisilere karşı net olmak gerektiğini farkettim. Tartisma aninda laf dalasina girmem bazi insanlar da inadina damarina basmaya çalışır tepki versin diye. Ben çoğu zaman susarim sonra net bir sekilde cevabı verip cikarim ama istedigini verip kavga cikarmadigim icin karsi taraf deli olur :)Merhaba, bu sorunuza cevap vermek istedim.
Karşımda öfkeden kuduran, ağzından çıkanı kulakları duymayan bir eşim var(dı). Hiçbir zaman ona kendi üslubuyla cevap vermedim. Ona uymadım. Tabi ki uzak durdum, konuşmadım vesaire.. O da düzeldi. Son 3 senedir süt liman..
Sevmiyorum ben bağrış çığrış kavgaları. Aptal falan bile demem eşime. O da özen gösteriyor artık.
Ha çok mu öfkelendim eşime? Oturur günlüğüme dert dökerim. Sakinleşince de mesaj atarım, yazı diliyle daha net ifade ediyorum kendimi. Bakacağın surata tükürmeyeceksin, tükürdüğün surata da bir daha bakmayacaksın derim eşime hep. İnsan hayatını paylaştığı insana bel altı vurmamalı, karşı taraf ısrarla bu tavırla iletişim kuruyorsa da ilişki sonlandırılmalı.
Biraz strateji biraz da politik davran. Ufak ufak davran eşinin ailesini yavas yavaş geri püskürt. Eşine de hiç çaktırma hep iyi konuş ( ne fenaymisim kendimden korktumÖncelikle iç dökmeye geldim ve uzun olacak. Okumak isteyenler buyursun
Eşim horluyor diyene boşan yazan kitle yalvarırım uzaklaşsın.
şimdi benim büyük aşkla başlayan evliliğim ilk aylarda şiddetli kavgalara dönüştü. Ortada sebep bile yokken birbirimizle bi yarış haline girdik sanki bilmiyorum neydi.En ufak şeyler uzadıkça uzuyordu. Eşim bana öyle aşıktı ki bizim asla kavga bile edeceğimize inanmazdı, derken kavgalar başlayınca o iç dünyasında büyük yıkımlar yaşamaya başladı. Peri masalından dünyaya düşmüş gibi:) öyle pembeymiş meğer hayalleri. Sonra da konuyu tatlıya bağlamayı bilemedi. Her sorun kavgaya, her kavga çok uzun küslüklere yol açtı ve asla iletişim kuramaz hale geldim.
ilk büyük hata benden geldi. Elle tutulur sebebi bile olmayan kavgaların bizi birbirimizden uzaklaştırması, onun uzlaşmaya yanaşmaması, kin tutmasıyla basa çıkamadım. Aileleri çağırdım. İstedim ki birileri bize sizin doğru düzgün sorununuz yok. X oğlum kızımıza söyle davranma, Xkızım kocana söyle davranma. Dışardan birileri daha net görür, büyükler yol gösterir sandım. Bir Ramazan günüydü öğlen gibi biz evi talan ettik. Baktım olmayacak aradım aileleri. Benim ailem geldi. Onunkiler iftarlarını açıp geleceklermiş:) bizde iftar miftar yalan oldu tabak çanak kırılmıs sinir harbiden. Kavganın sebebini bile kimse hatırlamıyor. Durumun rezilliğine bakar mısınız. Neyse çok kıymetli ailesini ben o zamanlar seviyordum da.Aileler gelip onlar oğullarını koruyup bana saydırmaya başlayınca benimkiler beni savundu derken esimle ailemin arası bir daha toplanmamacasına açıldı. Ben onun ailesine sırt çevirmedim.
eşiml aileme küstü. Bana sürekli onları eleştirdi. Bu arada bana olan eleştiriler dozunu arttırarak devam etti. Eşime karşı sabırlı davransam da benim de sabrımın tasması ciddi büyüklükte oluyor öfkeme hakim olamıyordum. Benim öfkeliyken söylediklerim onun küslüğünü uzatıp aramıza iyice mesafe girmesine neden oldu.Aramız iyiyken de dünyanın en iyi çiftiyiz bu arada. Şakalar, geziler, maddi derdimiz yok, öğretmen doktor bir çift, toplumda herkesin sevdiği, güzel arkadaşları olan. Uzaktangörseniz bunların sorunu Yok dersiniz. İyiyken sonsuz iyi, ufacık bir gerginlikte gemiler yanıyor. Öyle dengesiz bi ilişki.
kavgaların şiddetlendiği dönemlerde ben iki kere kendimce haklı sebeplerim varken evden ayrıldım. Yapamadım geri döndüm.Bosanacağım dedim boşanamadım çok sevdim çünkü. Aldatma, şiddet gibi durumlar yok fakat bir dengesizlik var. Neyse zamanla bizim evliliğimiz iyice vay biz çok mutlu olabilirdik yazık ettin hayır sen yazık ettin mücadelesine döndü. Bu arada evlilik yıldönümleri de yalan oldu doğum günleri de. Özel ne varsa hepsiyle ilgili kötü anılar yerini aldı.
baktık işin içinden çıkarmıyoruz terapiye başladık. O dönemde de eşimin ailesine nefret dolmaya basladım. Hepsi inanılmaz bencil insanlar. sürekli ilgi bekleyen, sürekli kendilerinin övülmesini İsteyen, dünyada bi kendi aileleri varmış gibi sürekli böbürlenen.. biz aile olamadık aslında onların gölgesinde onların hayatlarına dahil olduk. Faydalarını da görmedim aleni zararlarını da ama aslında alttan alta verdikleri zararı zamanla anladım. Eşimin onlara bağlı olması onlar için kullanılacak bi güçtü ve hep kullandılar.
gel zaman git zaman eşim için çok önemli evredeyiz işiyle ilgili. Benim eşi olarak onu temsil etmem gereken bir durum var ailesinin de davetli olması gerekiyor. Buraya kadar problem yok.Aile bireyleri benim kontrolümde olması gereken organizasyona birazfazla dahil olunca (aslında çok ciddi bir durum yok ama 3 yıllık birikim var bende ve asla aslaa onlara bu zamana kadar ses çıkarmadım) ben eşime dert yandım. O da aile bireylerine karışmayın falan demiş ama bana ağzına geleni saydı. Vay en mutlu zamanımı mahvediyosun da bilmem ne ama ne nankörlüğüm kaldı ne kişiliğim. Hasılı, aileye varlıklarının boyutundan Çok rahatsız olduğumu anlattım. Biz aile olmayı beceremiyoruz çünkü eşimin hep yetişmesi gereken bi ailesi var zaten o da sizsiniz. Bize asla müsade etmiyorsunuz. Kendi halimize kalamıyoruz. Ya esimin hayatında olan bi değişiklikten benden önce onların haberi oluyor deliriyorum. Anlattım herseyi. Aile de bana öfkesini kustu onların içine girmeye calısmamısımy diye.
Eşim benimle konuşmuyor. En mutlu zamanını mahvettiğimi düşünüyor. Benden uzak ol yapacağın en büyük iyilik bu diyor. O kadar ağrıma gidiyor ki.
ben neden bu kadar gurursuz oldum? Bana ve aileme öyle ağır hareketleri, hakaretleri oldu ki benim hiç kapris yapma lüksüm olmadı. Bu kez evet zamansız bir patlama yaşadım fakat öyle çok uzattı ki artık canım yanıyor gidemiyorum da kalamıyorum da..
Özür dilerim kafam o kadar dağınık ki vermem gereken detayları vermemişim. Yaşlarımız 30.
3 yıllık evliyiz. Terapiye biraz ara vermek durumunda kaldık iş yoğunluğundan.
eşimle oturup sorunlarımızı konuşamıyoruz çünkü onun hep haklı olmak gibi saplantısı var. O yüzden kavgaya dönüyor zaten. Bi anlamaya çalışsa. Kendimi sakince anlatmaya çalışmakla başlayan her konuşma sonunda çileden cıkmamla sonuçlanıyor.
Konuyla ilgili değil ama resmen beni anlattınız ya bende bitek beni m saniyodmO sevgi kalmıyor zamanla. Kendini her zaman haklı gören adam, hayatında kötü giden her şeyin sorumlusu olarak sizi görmeye başlıyor. Herkese ayar veren siz ağzınızı açtınız an, geri püskürten biri olunca, sizi bastırınca susuyorsunuz
Bir süre sonra sizde susmaya başlıyorsunuz, ev de hiç konuşma olmuyor
Bunları aşmadan kesinlikle çocuk yapmayın
Onun da değişmek istemesi lazım terapi için. Böyle tiplerin ağzı çok iyi laf yapar, terapisti de etkiler, tüm sorun sizde gibi gösterirler
Narsisist mi bilemem, bunun için psikiyatrist lazım ama benim tedavi gördüğüm doktorun laf arasında bahsetmesiyle öğrendim. Üstüne araştırıp, mağdurlara konuştum.Ben de okuyunca aynısını düşündüm küsen eş, cinselliği ödül ceza haline getirmesi, eşi küçük düşürme çabası, hep bi mücadele hali vs
Terapiye kesinlikle devam etmeli ve ne olduğunu öğrenmelisiniz bizimki bir varsayım uzman kişiden destek alın mutlaka.
Bu konuda aklımda kalan bir üyede var o da size yorumlarıyla yardımcı olabilirAtlantistebiranka
Keske diyorum 4 yil onceye suanki aklimla dönebilsem.Ama maalesef gecmisimiz gecmiste kaldi.Nasil salak misim diyorum.O zamanki duygularimiz bambaskaydi.Narsisist mi bilemem, bunun için psikiyatrist lazım ama benim tedavi gördüğüm doktorun laf arasında bahsetmesiyle öğrendim. Üstüne araştırıp, mağdurlara konuştum.
Eşini ailesi dolduruyor gibi. Tipik Türk erkeği işte, anakuzusu. Kadın mantıklı konuşup, çözüm bulmaya çalıştıkça da eziliyor egosu ve saldırıyor. Düzelmez o.
Zaten sevdiğini de hiç sanmıyorum. Yıldırma politikası güdüyor belli ki, kadın gitsin ki kendi vicdanını "o gitti" diye rahatlatabilsin. Pislik.
Bir şey diyeyim mi? Zaman vermek falan sadece biz saftiriklerin yaptığı bir şey. Karşındaki sana zaman verdi mi? Hayır.Keske diyorum 4 yil onceye suanki aklimla dönebilsem.Ama maalesef gecmisimiz gecmiste kaldi.Nasil salak misim diyorum.O zamanki duygularimiz bambaskaydi.
Konu sahibi daha zaman vermezse aklinda kalir bu evlilik.Biraz daha zaman gecsin isin rengi daha da belli olacak.
Kimse kimsenin kusuruna bakmaz sanirim burada :) Bir nevi olumsuz duygulardan arinmaya calisiyoruz.Haklisiniz net olmak gerekiyormus.Ben bircok anlamda net olamadigimi farkettim bu yasadigim aci surecte.Megersem asiri fedakarlik semasiyla buyutulmus buyumusum aile ortaminda.Annem degil de babam tarafindan ve ailenin en kucugu olmam bu semaya girmeme neden olmus.Babam bile kendini farketti bu surecte.Artik herseyde benim adimi telaffuz etmiyor yanlislikla etse bile ben gerekli saglikli tepkiyi koyuyorum ve karsilik dahi almiyorum :) Her anlamda feraha kavustum :)Her yapilacak iste benim adim kullanilirdi ve ben delire delire aman hallolsun mantigiyla yapardim isi ama farkettimki o kadar alistirmisim ki herkesi.Ve bu semayi ben evliligimde de uygulamaya calismisim.Canli kanli hatalarla tecrubeler yasamis olduk :) Derslerimizi cikarip yola devam ne yapalim yapacak hicbir sey yok .olmusla olmuse care yok derler.Bir şey diyeyim mi? Zaman vermek falan sadece biz saftiriklerin yaptığı bir şey. Karşındaki sana zaman verdi mi? Hayır.
Verdiğin zamanın kıymetini bildi mi? Haha tabi ki hayır.
O yüzden ilk pisliğinde gözünün yaşına bakmadan çat diye bırakacakmışsın ben bunu anladım. 2 + 1 senem kayıp, kimse bana ödül vermedi sabrettim diye. Tek pişmanlığım, evlendikten sadece 2 gün sonra gerçek yüzünü gösterdiği an çat diye boşanma davasını açmalıydım. Aptal gibi aman streslidir aman düzelir bilmem ne diyerek sabrettim.
Şimdi de hala psikopat ondan vazgeçemeyeceğimi, ona aşık olduğumu düşünüyor. Haklı tabi. Ben de eziyet ettiğim halde bana sevgiyle yaklaşan bir enayi hakkında kesin bana aşık derdim sanırım ama işte benim karakterim yerinde olduğundan kimseye eziyet etmiyorum. Eski benden eser kalmadı o ayrı.
Bir an önce dava tak tak tak ilerlese de boşansam diye gün sayıyorum.
Parası da batsın kendisi de. Anlaşmalı teklif ettiğim halde eziyet olsun diye kabul etmiyor.
Kusura bakmayın ya, içimi foş diye döktüm.
evet her dialog bir sorunsa aile ile dialogları çaktırmadan azaltacaksınız , başka planlar yaparakŞöyle karşımda olsanız da kursak bağdaşı yani buradan anlatmak çok zor olureşine ve ailesine bir şey demeden, saygı çerçevesinde ufak ufak geri çekilmeliydiniz. Açıkça esnetin bizi denmez. Yavaş yavaş mesafeyi siz koymalısınız.
Lütfen ara ara durumunuzdan haberdar edin. Aynı sorunları yaşıyoruz su an. Aynı çukurdayız. İletisim yok aramızda ve her yaptığı her konuştuğu batıyor adamın. Hem nefret ediyorum hem seviyorum. Hem gitmek istiyorum hem kalmak. Kendi kendime konuşuyorum sürekli ama beni duyan yok. Bana yaklaşan beni anlamaya çalışan yok. Bana değer verem ve kıymetimi bilen yok. Ama sorsan çok efendi mükemmel bir adam. Ha hoş efendi ama bana değil. Allah sonumuzu hayretsin umarım sonunda çok mutlu olursunuz siz, ben ve esine sesini duyuramayan her kadın..Öncelikle iç dökmeye geldim ve uzun olacak. Okumak isteyenler buyursun
Eşim horluyor diyene boşan yazan kitle yalvarırım uzaklaşsın.
şimdi benim büyük aşkla başlayan evliliğim ilk aylarda şiddetli kavgalara dönüştü. Ortada sebep bile yokken birbirimizle bi yarış haline girdik sanki bilmiyorum neydi.En ufak şeyler uzadıkça uzuyordu. Eşim bana öyle aşıktı ki bizim asla kavga bile edeceğimize inanmazdı, derken kavgalar başlayınca o iç dünyasında büyük yıkımlar yaşamaya başladı. Peri masalından dünyaya düşmüş gibi:) öyle pembeymiş meğer hayalleri. Sonra da konuyu tatlıya bağlamayı bilemedi. Her sorun kavgaya, her kavga çok uzun küslüklere yol açtı ve asla iletişim kuramaz hale geldim.
ilk büyük hata benden geldi. Elle tutulur sebebi bile olmayan kavgaların bizi birbirimizden uzaklaştırması, onun uzlaşmaya yanaşmaması, kin tutmasıyla basa çıkamadım. Aileleri çağırdım. İstedim ki birileri bize sizin doğru düzgün sorununuz yok. X oğlum kızımıza söyle davranma, Xkızım kocana söyle davranma. Dışardan birileri daha net görür, büyükler yol gösterir sandım. Bir Ramazan günüydü öğlen gibi biz evi talan ettik. Baktım olmayacak aradım aileleri. Benim ailem geldi. Onunkiler iftarlarını açıp geleceklermiş:) bizde iftar miftar yalan oldu tabak çanak kırılmıs sinir harbiden. Kavganın sebebini bile kimse hatırlamıyor. Durumun rezilliğine bakar mısınız. Neyse çok kıymetli ailesini ben o zamanlar seviyordum da.Aileler gelip onlar oğullarını koruyup bana saydırmaya başlayınca benimkiler beni savundu derken esimle ailemin arası bir daha toplanmamacasına açıldı. Ben onun ailesine sırt çevirmedim.
eşiml aileme küstü. Bana sürekli onları eleştirdi. Bu arada bana olan eleştiriler dozunu arttırarak devam etti. Eşime karşı sabırlı davransam da benim de sabrımın tasması ciddi büyüklükte oluyor öfkeme hakim olamıyordum. Benim öfkeliyken söylediklerim onun küslüğünü uzatıp aramıza iyice mesafe girmesine neden oldu.Aramız iyiyken de dünyanın en iyi çiftiyiz bu arada. Şakalar, geziler, maddi derdimiz yok, öğretmen doktor bir çift, toplumda herkesin sevdiği, güzel arkadaşları olan. Uzaktangörseniz bunların sorunu Yok dersiniz. İyiyken sonsuz iyi, ufacık bir gerginlikte gemiler yanıyor. Öyle dengesiz bi ilişki.
kavgaların şiddetlendiği dönemlerde ben iki kere kendimce haklı sebeplerim varken evden ayrıldım. Yapamadım geri döndüm.Bosanacağım dedim boşanamadım çok sevdim çünkü. Aldatma, şiddet gibi durumlar yok fakat bir dengesizlik var. Neyse zamanla bizim evliliğimiz iyice vay biz çok mutlu olabilirdik yazık ettin hayır sen yazık ettin mücadelesine döndü. Bu arada evlilik yıldönümleri de yalan oldu doğum günleri de. Özel ne varsa hepsiyle ilgili kötü anılar yerini aldı.
baktık işin içinden çıkarmıyoruz terapiye başladık. O dönemde de eşimin ailesine nefret dolmaya basladım. Hepsi inanılmaz bencil insanlar. sürekli ilgi bekleyen, sürekli kendilerinin övülmesini İsteyen, dünyada bi kendi aileleri varmış gibi sürekli böbürlenen.. biz aile olamadık aslında onların gölgesinde onların hayatlarına dahil olduk. Faydalarını da görmedim aleni zararlarını da ama aslında alttan alta verdikleri zararı zamanla anladım. Eşimin onlara bağlı olması onlar için kullanılacak bi güçtü ve hep kullandılar.
gel zaman git zaman eşim için çok önemli evredeyiz işiyle ilgili. Benim eşi olarak onu temsil etmem gereken bir durum var ailesinin de davetli olması gerekiyor. Buraya kadar problem yok.Aile bireyleri benim kontrolümde olması gereken organizasyona birazfazla dahil olunca (aslında çok ciddi bir durum yok ama 3 yıllık birikim var bende ve asla aslaa onlara bu zamana kadar ses çıkarmadım) ben eşime dert yandım. O da aile bireylerine karışmayın falan demiş ama bana ağzına geleni saydı. Vay en mutlu zamanımı mahvediyosun da bilmem ne ama ne nankörlüğüm kaldı ne kişiliğim. Hasılı, aileye varlıklarının boyutundan Çok rahatsız olduğumu anlattım. Biz aile olmayı beceremiyoruz çünkü eşimin hep yetişmesi gereken bi ailesi var zaten o da sizsiniz. Bize asla müsade etmiyorsunuz. Kendi halimize kalamıyoruz. Ya esimin hayatında olan bi değişiklikten benden önce onların haberi oluyor deliriyorum. Anlattım herseyi. Aile de bana öfkesini kustu onların içine girmeye calısmamısımy diye.
Eşim benimle konuşmuyor. En mutlu zamanını mahvettiğimi düşünüyor. Benden uzak ol yapacağın en büyük iyilik bu diyor. O kadar ağrıma gidiyor ki.
ben neden bu kadar gurursuz oldum? Bana ve aileme öyle ağır hareketleri, hakaretleri oldu ki benim hiç kapris yapma lüksüm olmadı. Bu kez evet zamansız bir patlama yaşadım fakat öyle çok uzattı ki artık canım yanıyor gidemiyorum da kalamıyorum da..
Sevgililik döneminde size davranışları nasıldı ? Evlendikten sonra birden mi değişti ?
Dolandırıcılık gibi bir şey bu,resmen gerçek kişiliğini saklamış evlenene kadarSevgililik, nişanlılık dönemi şiir gibiydi. Bizim olay aynı evin içine girince patladı ve mümkün değil ona ulaşamadım öyle kapattı tüm yolları. Ben de ilk 2 sene o sevgililik dönemindeki adamla evdeki arasındaki fark büyüdükçe, kendimi anlatamadıkça, beni dinlemediklçe, ailesine taptıkça delirdim.
Ailesine karşı politik davranın.Saygılı ama mesafeli,eşinize karşıda hemen yelkenleri suya indirmeyin.İstediğinde bağırıp çağırıp istediğinde yanınıza gelebileceğini düşünmesinMerak edenlere çok teşekkür ederim.
Biraz daha toplayabildim kafamı.
Önerilere uyup uzak kaldım. O da sınavına girdi dün. Rahatladı. O güne dair hiç bişey konuşmadım ama farkında. İki gündür etrafımda dönüyor, sevdiğini söylüyor, ilgileniyor falan da ben pek yüz vermiyorum. Yani, stres topu muyum ben onun? Geçen hafta dünyanın en kötüsüydüm. Annesine eziyet eden ergen çocuklar gibi bana eziyet ediyor resmen.
benim kardeşim de doktor, babam diş hekimi. Onların da çok stresli dönemleri oluyor, çok yoğun oluyorlar. Ben ailemin evinde görmedim böyle şeyler. Babam bize yansıtmaz hiç. Ya da babamın işinin stresini annemden çıkardığını hiç görmedim. Annemle konuştum. O biraz daha beni yatıstırıcı telkinlerde bulunuyor.
O konuşmanın üstüne ailesiyle bi kaç kez bi araya gelmek durumunda kaldık. Hiç bişey yaşanmamış gibi davranıyorlar, canım kızım vs. İçimin bi tarafı sahtekarlık yaptıklarını söylüyor bi tarafı olgun davrandıklarını. Ben neye inanacağımı gerçekten bilmiyorum ama galiba bu süreçten sonra netlik kazanacağım çünkü hep işinin stresini bahane etti. Ben de hep bu dönemi bekledim. Sanki şu dönemi atlatınca rahatlyacakmışız havası estirdi hep. Dün bitti en stresli dönemi. bakalım bundan sonrası nasıl olacak..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?