ülkeyi bilemezsiniz avrupa da sosyal devlet olan ülke de var kapitalist sistemle acımasız olan da var.gayet de doğru haberBen avrupada yasıyorum öyle bişi yok ki yalan haber o üstelik burda corana tedavisi ni evde geciriyorsun hastane yogun bakım durumuna gelene kadar kabul etmiyor
Evlilik de daha ailesinden izin almadan şuradan şuraya gidemeyen, eğitimsiz, tecrübesiz, maddi - manevi kendine bakamayacak durumda olan bi kız çocuğuna göre değil mesela...Öncelikle herkese iyi akşamlar, ben yurtdışında doğdum büyüdüm okudum. Liseye kadar okudum ve sonra geri devam etmedim, çünkü okulun bana göre olmadığını farkettim, okumayı sevemedim bir türlü. Bu arada, yaşım 20.
sonra ailem Türkiye'ye taşınma kararı aldı, bende onlarla geldim, istesem yurtdışında abimlerle kalabilirdim, ama sevdiğim Türkiye'de olduğu için fırsat bildim ve hiç birşeyi düşünmeden geldim, geldikten sonra nişan kestik ettik.
ben şu an çok küçük bir ilçede yaşıyorum, çok büyük bir boşluğa düştüm, yurtdışındayken sosyal hayatım vardı, arkadaşlarımla çıkar gezerk kafeye falan filan giderdik. Ama şimdiki olduğum ilçe o kadar küçük ve boş ki, bir tane kafe, bir tane doğru düzgün mağaza bile yok, onu geçtim hiç bir tane bile arkadaşım, tanıdığım yok, annem babam, anneannem dedem ve annemin akrabaları haricinde kimseyi görmüyorum. Hepsi büyük büyük 40-70 arasında insanlar, çok sıkılıp bunalmaya başlıyorum, hiç bir şey yapmıyorum bütün gün boş boş oturuyorum evin içinde, kendimi çok gereksiz hissediyorum. Çıkıp kendi kendimede gelemem, ailem izin vermiyor, küçük ilçe olduğu için tehlikeliymiş.
kendimi o kadar mutsuz ve neşesiz hissediyorum ki.. anlatamam, keşke bir uğraş bulsam, bir şeyle ilgilensem, vakit geçirecek bir şeyim olsa diyorum..
nişanlım benden uzakta yaşıyor ve çalıştığı için her zaman gelemiyor, o da 1 ay sonra gelicek ancak.
bütün günümü orta yaş/yaşlı insanlarla geçirmek beni çok yoruyor bazen.. her şeyime karışıyorlar, gereksiz yorumlar yapıyorlar, ama yaşlı oldukları için aldırış etmiyorum. Keşke sosyal hayatım olsa diyorum, veya böyle bir tane kafa dengi bir arkadaşım olsa diyorum, ama nasıl olucak? Sokağa çıkıp insanlara gel benimle arkadaş ol diyemem.. gerçi annem veya babam olmadan hiç tek başıma bir yere gidemiyorum, çünkü gidecek yer yok. Büyük şehirler bana 1/ 1.30 saatlik mesafede, ve dediğim gibi tek başıma bir yere gitmem mümkün değil..
artık o kadar bunaldım ki, bunu utanarak söylüyorum ama "evlensemde kurtulsam" diye düşündüğümde oluyor bazen. Acaba ne olucak benim bu halim diye çokca düşünüyorum, ama olsun, yinede Halime şükrediyorum, en azından sağlığım yerinde,başımı sokacak evim var.
Konudan bağımsız bisey sorabilirmiyim hic is tecrubem yok yasim hafif gecmek uzere. Dolayisiyla bos bi cv var. Udemy sertifikalarini arastiriyordum bugun ne tesadüf cv de katkısı olur mu?Udemy uygulamasını indirin uygun fiyata kurslar var, sizi baya oyalar...
Bildiğim kadarıyla udemy sertifikaların gecerliligi yok. Kendinizi gelistirirsiniz sadece ve kursun sonundaki sertifika bitirme sertifikasi. coursera bu anlamda cok daha iyiymis o da yabancı dil üzerine. Bence meb onaylı halk egitim kurslarina bakin derim.Konudan bağımsız bisey sorabilirmiyim hic is tecrubem yok yasim hafif gecmek uzere. Dolayisiyla bos bi cv var. Udemy sertifikalarini arastiriyordum bugun ne tesadüf cv de katkısı olur mu?
Cok tesekkur ederim. O zaman yine de kendimi geliştirmek adina en azindan su konu da bilgim var diyebilirim. Yabancı dil de yok malesefBildiğim kadarıyla udemy sertifikaların gecerliligi yok. Kendinizi gelistirirsiniz sadece ve kursun sonundaki sertifika bitirme sertifikasi. coursera bu anlamda cok daha iyiymis o da yabancı dil üzerine. Bence meb onaylı halk egitim kurslarina bakin derim.
Ben bizden sonra gelen neslin daha geç evlenmek isteyeceğini kariyerleri ve eğitimlerine daha çok yöneleceklerini düşünüyordum tam tersi oluyor.20 yaşındasın okumadın ve evlılık düşünüyorsun
Bence enbuyuk pişmanlığın bu olsun
Olsun şuan pandemi var, bakalım ne olacak. Halk eğitim yuz yuze olacak sanirim yazi gelirse tekrar uzaktan egitime doneceklermis. İş bulmak şuan için zor gibi hem pandemi hem ekonomi vs. Yine siz umutsuz olmayin halk egitim kurslarından da iş çıkıyor. Tecrubeniz yok diye geri cekilmeyin o kadar onemsemeyin gozunuzde buyuttugunuz seyler hic de buyutulecek gibi seyler degil, iş işte ogrenilir diye bosuna demiyolar. O tecrube arayan is yerlerine bakmayin siz eleman bulamayinca havada kapiyolar.Cok tesekkur ederim. O zaman yine de kendimi geliştirmek adina en azindan su konu da bilgim var diyebilirim. Yabancı dil de yok malesefsuan pandemiden dolayi kurslara pek bakamadim yeni de bir sehir e tasindim. Formasyon düşünüyordum o da yok
Cok tesekkur ederim. Hep tecrubeli ariyorlar ama tecrübe de gökten zembille inmiyor bakalim hayirlisi halk eğitime de bakacağım. Tekrar tesekkur ederimOlsun şuan pandemi var, bakalım ne olacak. Halk eğitim yuz yuze olacak sanirim yazi gelirse tekrar uzaktan egitime doneceklermis. İş bulmak şuan için zor gibi hem pandemi hem ekonomi vs. Yine siz umutsuz olmayin halk egitim kurslarından da iş çıkıyor. Tecrubeniz yok diye geri cekilmeyin o kadar onemsemeyin gozunuzde buyuttugunuz seyler hic de buyutulecek gibi seyler degil, iş işte ogrenilir diye bosuna demiyolar. O tecrube arayan is yerlerine bakmayin siz eleman bulamayinca havada kapiyolar.
ben yurtdışında doğdum büyüdüm okudum.
okulun bana göre olmadığını farkettim
sevdiğim Türkiye'de olduğu için fırsat bildim ve hiç birşeyi düşünmeden geldim
kendimi o kadar mutsuz ve neşesiz hissediyorum ki.
evlensemde kurtulsam
ama olsun, yinede Halime şükrediyorum, en azından sağlığım yerinde,başımı sokacak evim var.
Rica ederim herşey gönlünüzce olsunCok tesekkur ederim. Hep tecrubeli ariyorlar ama tecrübe de gökten zembille inmiyor bakalim hayirlisi halk eğitime de bakacağım. Tekrar tesekkur ederim
Liseye kadar,yani ortaokul mezunu mu oluyorsunÖncelikle herkese iyi akşamlar, ben yurtdışında doğdum büyüdüm okudum. Liseye kadar okudum ve sonra geri devam etmedim, çünkü okulun bana göre olmadığını farkettim, okumayı sevemedim bir türlü. Bu arada, yaşım 20.
sonra ailem Türkiye'ye taşınma kararı aldı, bende onlarla geldim, istesem yurtdışında abimlerle kalabilirdim, ama sevdiğim Türkiye'de olduğu için fırsat bildim ve hiç birşeyi düşünmeden geldim, geldikten sonra nişan kestik ettik.
ben şu an çok küçük bir ilçede yaşıyorum, çok büyük bir boşluğa düştüm, yurtdışındayken sosyal hayatım vardı, arkadaşlarımla çıkar gezerk kafeye falan filan giderdik. Ama şimdiki olduğum ilçe o kadar küçük ve boş ki, bir tane kafe, bir tane doğru düzgün mağaza bile yok, onu geçtim hiç bir tane bile arkadaşım, tanıdığım yok, annem babam, anneannem dedem ve annemin akrabaları haricinde kimseyi görmüyorum. Hepsi büyük büyük 40-70 arasında insanlar, çok sıkılıp bunalmaya başlıyorum, hiç bir şey yapmıyorum bütün gün boş boş oturuyorum evin içinde, kendimi çok gereksiz hissediyorum. Çıkıp kendi kendimede gelemem, ailem izin vermiyor, küçük ilçe olduğu için tehlikeliymiş.
kendimi o kadar mutsuz ve neşesiz hissediyorum ki.. anlatamam, keşke bir uğraş bulsam, bir şeyle ilgilensem, vakit geçirecek bir şeyim olsa diyorum..
nişanlım benden uzakta yaşıyor ve çalıştığı için her zaman gelemiyor, o da 1 ay sonra gelicek ancak.
bütün günümü orta yaş/yaşlı insanlarla geçirmek beni çok yoruyor bazen.. her şeyime karışıyorlar, gereksiz yorumlar yapıyorlar, ama yaşlı oldukları için aldırış etmiyorum. Keşke sosyal hayatım olsa diyorum, veya böyle bir tane kafa dengi bir arkadaşım olsa diyorum, ama nasıl olucak? Sokağa çıkıp insanlara gel benimle arkadaş ol diyemem.. gerçi annem veya babam olmadan hiç tek başıma bir yere gidemiyorum, çünkü gidecek yer yok. Büyük şehirler bana 1/ 1.30 saatlik mesafede, ve dediğim gibi tek başıma bir yere gitmem mümkün değil..
artık o kadar bunaldım ki, bunu utanarak söylüyorum ama "evlensemde kurtulsam" diye düşündüğümde oluyor bazen. Acaba ne olucak benim bu halim diye çokca düşünüyorum, ama olsun, yinede Halime şükrediyorum, en azından sağlığım yerinde,başımı sokacak evim var.
sana bi iyi bi kötü haberm var bende yurtdisindan taşındım 17 yaşımdaydkm geldigimde.. bi sene sora işyerinde eşimle taniştim 26 yaşında evlendim.. kötü haber sıkıntın hic gecmeyebilir zira bende dönem dönem hala aşırı sıkılıyorum ordaki arkdaslarmi rahatligimi özlüyorum sakinligi özlüyorum burdaki kaos beniii cooook yoruyo eşime mutlaka sürekli artık gidelim taşınalım diyorum şansıma benim eşimde ayni ülkeden dönüş yapmıs türkiyrye ama suan istemiyor geri dönmeyi.. yani sıkıntın evlensende devam edebilirÖncelikle herkese iyi akşamlar, ben yurtdışında doğdum büyüdüm okudum. Liseye kadar okudum ve sonra geri devam etmedim, çünkü okulun bana göre olmadığını farkettim, okumayı sevemedim bir türlü. Bu arada, yaşım 20.
sonra ailem Türkiye'ye taşınma kararı aldı, bende onlarla geldim, istesem yurtdışında abimlerle kalabilirdim, ama sevdiğim Türkiye'de olduğu için fırsat bildim ve hiç birşeyi düşünmeden geldim, geldikten sonra nişan kestik ettik.
ben şu an çok küçük bir ilçede yaşıyorum, çok büyük bir boşluğa düştüm, yurtdışındayken sosyal hayatım vardı, arkadaşlarımla çıkar gezerk kafeye falan filan giderdik. Ama şimdiki olduğum ilçe o kadar küçük ve boş ki, bir tane kafe, bir tane doğru düzgün mağaza bile yok, onu geçtim hiç bir tane bile arkadaşım, tanıdığım yok, annem babam, anneannem dedem ve annemin akrabaları haricinde kimseyi görmüyorum. Hepsi büyük büyük 40-70 arasında insanlar, çok sıkılıp bunalmaya başlıyorum, hiç bir şey yapmıyorum bütün gün boş boş oturuyorum evin içinde, kendimi çok gereksiz hissediyorum. Çıkıp kendi kendimede gelemem, ailem izin vermiyor, küçük ilçe olduğu için tehlikeliymiş.
kendimi o kadar mutsuz ve neşesiz hissediyorum ki.. anlatamam, keşke bir uğraş bulsam, bir şeyle ilgilensem, vakit geçirecek bir şeyim olsa diyorum..
nişanlım benden uzakta yaşıyor ve çalıştığı için her zaman gelemiyor, o da 1 ay sonra gelicek ancak.
bütün günümü orta yaş/yaşlı insanlarla geçirmek beni çok yoruyor bazen.. her şeyime karışıyorlar, gereksiz yorumlar yapıyorlar, ama yaşlı oldukları için aldırış etmiyorum. Keşke sosyal hayatım olsa diyorum, veya böyle bir tane kafa dengi bir arkadaşım olsa diyorum, ama nasıl olucak? Sokağa çıkıp insanlara gel benimle arkadaş ol diyemem.. gerçi annem veya babam olmadan hiç tek başıma bir yere gidemiyorum, çünkü gidecek yer yok. Büyük şehirler bana 1/ 1.30 saatlik mesafede, ve dediğim gibi tek başıma bir yere gitmem mümkün değil..
artık o kadar bunaldım ki, bunu utanarak söylüyorum ama "evlensemde kurtulsam" diye düşündüğümde oluyor bazen. Acaba ne olucak benim bu halim diye çokca düşünüyorum, ama olsun, yinede Halime şükrediyorum, en azından sağlığım yerinde,başımı sokacak evim var.
Dalga mı var biraz sanki yurtdışından izne gelen ve anlatan Insanlar hakkında ? Herkesin yaşadığı yere dair muhakkak ki ayrı ve ciddi sorunları vardır! Türkiye ile kiyasalanmayack ölçüde iyi olabilir yurtdışı kabul, ama ti ye alıp sanki Cennetesinizde Cehenneme gelip dert yaniyor der gibisiniz. Böyle düşünceleri okumak talihsiz ve üzücü. Konu açan kızımızın cahil düşünceleri ve deneyimsizliği olsa dahi daha iyimser ve yol gösterci olarak yorumda bulunmayi ayrı tutuyorum.Almanya çok zor yiğenim hayat çok pahalı... Türkiye'ye dönücez ama cocuklar okuyor.
Yurtdışında olduğunuz o kadar belliki Türkiye'de istisnalar haric kimse okumak bana göre değil deyip okumayı bırakmaz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?