• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

çocukluktaki eksiklikler büyüyünce takıntı mı oluyor?

İnan ne olursa olsun kendini bunun içinde buluveriyorsun. O kadar etkenle karşılaşıyoruz ki. Ben de buna doğru gidiyordum. Sürekli bişeyler alıp duruyordum. Çünkü çok özenirdim önceden. Çok para harcayamadığım için de ortaokuldan kalan şeylerimle idare etmek zorunda kalıyordum. Sonra farkettim ki bunun sonu yok. Bitmiyor istekler. O yüzden sen hayatından bütün alışveriş sitelerini çıkart. Vlogerlerı, instagramerları falan hepsini bırak takip etmeyi. İnsan iki pantolon 3 kazakla bile yaşayabilir. O kadar ayakkabıya da ihtiyaç yok. Üstelik senin geniş bir dolabın varmış. Bir süre bırak ve o parayı biriktirip mükemmel bir tatile çık. Bak daha iyi gelecek. Ruhun doyacak.
 
Tuketime yoneltiyor magazalar insani.Bu yuzden pencesine dusmemek lazim.Hadi carsiya cikmak neyse.Nette olunca sıkıntı. Elin gidiveriyor.Eskiden yaptigim o yogun delice alisverisler icin biraz daha elimi sıkmak isterdim.Zamaninda cok aldim siye simdi cok guzel urunleri kaciriyorum bazen.Biraz da benim diygusal acligimdan ve secim hatalarimdan olmus.
 
Çalışıyordum beni hamile olduğum için işten çıkardılar.borcum var kredi çekmiştim tazminatımı aldım çıktım krediye yatirdm.issizlige başvurdum su an çalışamıyorum hamile olduğum için ve işsizliğe başvurdum. Ödemeler Aksarsa mahvalurum gece gündüz düşünüyorum nasıl geceinecegz diye amannn işte bende böyle bir hayatla mücadele ediyorum

Allah kolaylık versin...Hamilelikte kadınların başına gelmeyen kalmıyor neredeyse sanki hamile kalmak cezaymış gibi...
 
Gençliğimde aşırı maddi sıkıntı çektim paltom olmadığı için hırka kazak üstüne yağmurluk giydiğim zamanlar oldu. Para kazanmaya başlayınca ben de sizin gibi alışverişe vurdum kendimi maalesef. Bi yerden sonra o da tiksinti vermeye başlıyor. Sıkılıp eskisi gibi az ama sevdiğin giysilerin olmasını istiyorsun. Çok giysi olunca uğurlu bi şeyi düşünmeden giyeceği ve kendini şahane hissedeceği kıyafetleti olmuyor insanın. Sizde de geçer umarım bu alma hırsı
Umarım...Yavaş yavaş azaltıyorum gerçi ama...Sizde ne kadar zaman sonra bitti bu his? Ben şimdi bu durumun psikolojik olduğunu ve kendimi ödüllendirme mutlu etme için yaptığımı anladım, bunun üzerine gidiyorum umarım bir gün tamamen bırakırım...
 
Bende sıkıntılı büyüdüm, maddi anlamda iyi değildik her istediğimi alamazdık bayramdan bayrama ancak.

Anne-baba ilgisi sıfır.

Nasıl büyüdüm anlamadım çocukluğumu içimde koca bir yara gibi hissederim.

Ama şu an maddi durumumuz gayet yerinde eşim bir dediğimi ikiletmeyecek karakterde bir insan, 5ay öncesine kadar da çalışıyordum ve çok iyi bir maaşım vardı, yalnız hiç öyle alışveriş yapmadım hala da yapamam. Bazen bişey beğenirim elime alıp baktığım da geri vazgecerim, alacagım iki şey arasında kararsız kalırsam ikisini de almam, bazen eşim zorlar alacaksın ille de diye...

Ne bileyim bende bu durumu çocukluğuma bağlarım bünye alışkın değil har vurup harman savurmaya, birşeyi almadan kırk kere düşünürüm filan para harcamaya kıyamam belki daha çok ihtiyacımın olacağı bir an gelir diye.


Ben de çocukluktan gelen düşük özgüven var, belki de güzel giyinip kendimi iyi hissederek özgüvenimi artırmaya çalışıyorumdur bilemiyorum...Tüm gün insanlarla iç içe çalışıyorum mesleğim de zaten iyi giyinmemi zorunlu kılıyor. İyi giyindiğimde o günkü moralim enerjim güvenim yükseliyor.
 
kıyafete verilen para çöp para. 10 liralık ürünleri 100e 150e kakaladıklarını öğrendiğimden beri az öz alıyorum. sanki para bize havadan yağıyor 3 kuruş kazanıcaz diye canımız çıkıyor bütün gün.

Haklısınız. Ben çok pahalı almam, yeni yeni biraz daha üst kalite almaya başladım ama aldıklarım kalitesiz değildi hiç bir zaman. Kumaş dikiş kalitesi vs iyi anlarım. Ama çok aldığım için ve giydiklerime de iyi baktığım için eskitmeye zaman bulamadan veriyorum içim acıyor bu sefer.
 
İnan ne olursa olsun kendini bunun içinde buluveriyorsun. O kadar etkenle karşılaşıyoruz ki. Ben de buna doğru gidiyordum. Sürekli bişeyler alıp duruyordum. Çünkü çok özenirdim önceden. Çok para harcayamadığım için de ortaokuldan kalan şeylerimle idare etmek zorunda kalıyordum. Sonra farkettim ki bunun sonu yok. Bitmiyor istekler. O yüzden sen hayatından bütün alışveriş sitelerini çıkart. Vlogerlerı, instagramerları falan hepsini bırak takip etmeyi. İnsan iki pantolon 3 kazakla bile yaşayabilir. O kadar ayakkabıya da ihtiyaç yok. Üstelik senin geniş bir dolabın varmış. Bir süre bırak ve o parayı biriktirip mükemmel bir tatile çık. Bak daha iyi gelecek. Ruhun doyacak.

Aynen paramı tatil için kullanmak istiyorum artık...Bir hedef belirlemeliyim. Ah bir de izinlerim denk gelse. İzin alabileceğim kesin olsa anında tatil için odaklarım kendimi ama ne de olsa kesin değil diye ilgim başka yerlere kayıyor.
 
Belki bi donemden geciyosunuzdur. Bende ilk isime girdigimde maasim cok guzeldi cok alisveris yapardim. 2yil boyle surdu sonra azalttim is degistirdim arasinda coook buyuk fark yoktu ama daha az kazaniyodum diger isime bakarak.
Sonra hevesim gitti normal olsun goze carpan olmazsin dercesine giyindim.suan unif e gidiyorum gelirim daha dusuk ayda bir kazak bi pantol alirim o beni coook mutlu eder.
Birde su afrikadaki acliklari fakirligi goz onune getirdikce bisuru alip giymem haksizlik gibime geliyo.
 
Belki bi donemden geciyosunuzdur. Bende ilk isime girdigimde maasim cok guzeldi cok alisveris yapardim. 2yil boyle surdu sonra azalttim is degistirdim arasinda coook buyuk fark yoktu ama daha az kazaniyodum diger isime bakarak.
Sonra hevesim gitti normal olsun goze carpan olmazsin dercesine giyindim.suan unif e gidiyorum gelirim daha dusuk ayda bir kazak bi pantol alirim o beni coook mutlu eder.
Birde su afrikadaki acliklari fakirligi goz onune getirdikce bisuru alip giymem haksizlik gibime geliyo.

Haklısınız almanın sonu yok, moda koskocaman bir sektör her gün yeni bir şeyler çıkıyor. Güzel giyinmek hoşuma gidiyor ama giyebileceğimden fazla kıyafet almamak şu anki öncelikli hedefim. Yaş da artınca eskisi kadar her şeyi giyemiyorsunuz zaten.
 
Kızlar merhaba, benim çok aşırı olmasa da halen tamamıyla bitiremediğim bir alışveriş hastalığım var, güzel giyinmeyi seviyorum, modayı seviyorum, işim gereği de güzel giyinmem gerekiyor bunu da bahane ederek bayağ alışveriş yapıyorum. Aldıklarımı indirimli ve uygun alsam da gene epey tutar oluyor haliyle. Tüm maaşımı harcamıyorum kendime bir kota koyuyorum ama gene de vicdanım sızlıyor bir yandan. Aldıklarımdan küçülen vs oluyor zaten çok az giyilmiş sıfır gibi hemen ihtiyacı olanlarla paylaşırım, satayım para kazanayım derdinde değilim. Son zamanlarda azaltmayı çalışıyorum aldıklarımı bir nebze başarılı olsam da, aklıma şu soru takılıyor. Ben ilkokuldan sonra çalışma hayatına başlayana kadar epey sıkıntı çektim maddi olarak o yaşlarımdan kalan eksiklikle, anne baba sevgisi eksikliği ile vs bunları yapıyor olabilir miyim, çünkü resmen kendimi mutlu etmek için yapıyorum çoğu zaman alışverişi, çok da ihtiyacım olduğu için değil. Aldıklarımın %90 ını giyiyorum ama eskitemiyorum öyle söyleyeyim eskitmeye sıra gelmiyor çünkü. Hani böyle aldığını eskitip yenisini öyle alanlardan olamadım.

Çok dağıttım konuyu kusura bakmayın :) Benim gibi olup yani çocukken sıkıntı çekip büyüyünce kendini bu şekilde mutlu etmeye çalışan var mı merak ediyorum...
Konuyu okumadan cevap vereyim kesinlikle evet sigmund froud da öyle der her kuramındA
 
Kızlar merhaba, benim çok aşırı olmasa da halen tamamıyla bitiremediğim bir alışveriş hastalığım var, güzel giyinmeyi seviyorum, modayı seviyorum, işim gereği de güzel giyinmem gerekiyor bunu da bahane ederek bayağ alışveriş yapıyorum. Aldıklarımı indirimli ve uygun alsam da gene epey tutar oluyor haliyle. Tüm maaşımı harcamıyorum kendime bir kota koyuyorum ama gene de vicdanım sızlıyor bir yandan. Aldıklarımdan küçülen vs oluyor zaten çok az giyilmiş sıfır gibi hemen ihtiyacı olanlarla paylaşırım, satayım para kazanayım derdinde değilim. Son zamanlarda azaltmayı çalışıyorum aldıklarımı bir nebze başarılı olsam da, aklıma şu soru takılıyor. Ben ilkokuldan sonra çalışma hayatına başlayana kadar epey sıkıntı çektim maddi olarak o yaşlarımdan kalan eksiklikle, anne baba sevgisi eksikliği ile vs bunları yapıyor olabilir miyim, çünkü resmen kendimi mutlu etmek için yapıyorum çoğu zaman alışverişi, çok da ihtiyacım olduğu için değil. Aldıklarımın %90 ını giyiyorum ama eskitemiyorum öyle söyleyeyim eskitmeye sıra gelmiyor çünkü. Hani böyle aldığını eskitip yenisini öyle alanlardan olamadım.

Çok dağıttım konuyu kusura bakmayın :) Benim gibi olup yani çocukken sıkıntı çekip büyüyünce kendini bu şekilde mutlu etmeye çalışan var mı merak ediyorum...
Bende çocukken senın gıbı seyler yasadim
Ve tıpatıp aynı takıntılarımız var para harcama gibi
 
Ben fiziksel olarak da özgüvensiz yetiştirildim, hiç unutmam annem bir akraba önünde şuna bak kocaman poposu var demişti ki ergen bir kızdım ve kilom normaldi. Kadın çok kızmıştı anneme neyi var ne güzel kızın var ne saçmalıyorsun sen diye. Önümdeki tabağı yiyememiştim kadın zorlamıştı.

Annem hep kardeşimle ilgili idi ve herkes bunu söylerdi senin tek çocuğun oğlun mu diye...

Kendimi değerli, iyi,güzel hissetmek için mi yapıyorum bilmiyorum...
Canım yaaa:KK200::KK200::KK200:
Geçti artık diye düşün. Kendi bedenini tanı,sev sonra alışverişe çık
 
Kızlar merhaba, benim çok aşırı olmasa da halen tamamıyla bitiremediğim bir alışveriş hastalığım var, güzel giyinmeyi seviyorum, modayı seviyorum, işim gereği de güzel giyinmem gerekiyor bunu da bahane ederek bayağ alışveriş yapıyorum. Aldıklarımı indirimli ve uygun alsam da gene epey tutar oluyor haliyle. Tüm maaşımı harcamıyorum kendime bir kota koyuyorum ama gene de vicdanım sızlıyor bir yandan. Aldıklarımdan küçülen vs oluyor zaten çok az giyilmiş sıfır gibi hemen ihtiyacı olanlarla paylaşırım, satayım para kazanayım derdinde değilim. Son zamanlarda azaltmayı çalışıyorum aldıklarımı bir nebze başarılı olsam da, aklıma şu soru takılıyor. Ben ilkokuldan sonra çalışma hayatına başlayana kadar epey sıkıntı çektim maddi olarak o yaşlarımdan kalan eksiklikle, anne baba sevgisi eksikliği ile vs bunları yapıyor olabilir miyim, çünkü resmen kendimi mutlu etmek için yapıyorum çoğu zaman alışverişi, çok da ihtiyacım olduğu için değil. Aldıklarımın %90 ını giyiyorum ama eskitemiyorum öyle söyleyeyim eskitmeye sıra gelmiyor çünkü. Hani böyle aldığını eskitip yenisini öyle alanlardan olamadım.

Çok dağıttım konuyu kusura bakmayın :) Benim gibi olup yani çocukken sıkıntı çekip büyüyünce kendini bu şekilde mutlu etmeye çalışan var mı merak ediyorum...
Çevremdeki çoğu kisi senin gibi. Bende bir ara oyleydim aslında yine bazen gereksiz şeyler alıyorum son 2 3 aydır özellikle sacmalamadim ama gerçekten yazık günah . Eksikliklerin varsa onları belirle onun dışında 10 tane kazağın varsa 1 tane daha alma ve avmlerde çok takilma:)
 
6 kardesiz, gayet minimum bir cercevede 1 emekli maasiyla buyutuldum, işte hep akrabalarin eskilerini giydim falan ama icimde o zamandan gelen bir aclik hissi yok. Hatta modaya kiyafete de pek onem vermem. Cogu seyim botum, montum 10 yilliktir. Yani hala o kafada devam ediyorum giyim konusunda =)

edit: annenin diger kardese daha fazla ilgi gostermesinden bahsedilmis. O zaman konu daha derin. Yani buyurkenki yoklukla alakasi olmayabilir
 
Sorun küçüklükten gelen sıkıntılardan kaynaklansa bence tam tersi olurdu gibi bende öyle çünkü sürekli bi birikim yapacam diye dogru düzgün bişey almam kendime.
 
Evet erken cocukluk donemindeki yasantilarimiz yetiskinlik caginda yasadiklarimizin, olaylari algilayisimizin, verdigimiz tepkilerin sebebi olabilirler. Bu durum aslinda anne karnindayken bile baslar, dogdugumuz an ve erken cocukluk doneminde temellenir ve yasam boyu devam eder. Aslinda bi cok insanda bu boyledir ama cogu zaman farkina varmadigimiz zamanlar olur. Siz farkina varmissiniz eger farkindalik kazandiysaniz bununla mucadele etmeniz cok daha rahat olacaktir. Eger yasam kalitenizi onemli miktarda etkileyen bir sorun oldugunu dusunuyorsaniz bir destek alabilirsiniz
 
6 kardesiz, gayet minimum bir cercevede 1 emekli maasiyla buyutuldum, işte hep akrabalarin eskilerini giydim falan ama icimde o zamandan gelen bir aclik hissi yok. Hatta modaya kiyafete de pek onem vermem. Cogu seyim botum, montum 10 yilliktir. Yani hala o kafada devam ediyorum giyim konusunda =)

edit: annenin diger kardese daha fazla ilgi gostermesinden bahsedilmis. O zaman konu daha derin. Yani buyurkenki yoklukla alakasi olmayabilir
Yokluk, anne babanın ilgisizliği, babanın parayı esirgeyip kendi zevklerine harcaması vs vs. İçime gömdüğüm bir çok şey artık su yüzüne çıkıyor yıllardır sakladığım şeyleri artık tutamıyorum. Dün saçlarımla ilgili düşünürken mesela, annemin küçükken saçlarımı hiç taramadığı ilgilenmediği kuaföre kestirmeye gittiğimizde saçımı açmak için ağlatarak taramaları aklıma geldi, kimbilir ne rezil haldeydim. Akrabaların kızması saçın başın ne biçim demesi, neler neler. Belki de bu yüzden dış görünüşüme bu kadar takıntılı ve mükemmeliyetçiyim.
 
Back
X