Kızlar merhaba, benim çok aşırı olmasa da halen tamamıyla bitiremediğim bir alışveriş hastalığım var, güzel giyinmeyi seviyorum, modayı seviyorum, işim gereği de güzel giyinmem gerekiyor bunu da bahane ederek bayağ alışveriş yapıyorum. Aldıklarımı indirimli ve uygun alsam da gene epey tutar oluyor haliyle. Tüm maaşımı harcamıyorum kendime bir kota koyuyorum ama gene de vicdanım sızlıyor bir yandan. Aldıklarımdan küçülen vs oluyor zaten çok az giyilmiş sıfır gibi hemen ihtiyacı olanlarla paylaşırım, satayım para kazanayım derdinde değilim. Son zamanlarda azaltmayı çalışıyorum aldıklarımı bir nebze başarılı olsam da, aklıma şu soru takılıyor. Ben ilkokuldan sonra çalışma hayatına başlayana kadar epey sıkıntı çektim maddi olarak o yaşlarımdan kalan eksiklikle, anne baba sevgisi eksikliği ile vs bunları yapıyor olabilir miyim, çünkü resmen kendimi mutlu etmek için yapıyorum çoğu zaman alışverişi, çok da ihtiyacım olduğu için değil. Aldıklarımın %90 ını giyiyorum ama eskitemiyorum öyle söyleyeyim eskitmeye sıra gelmiyor çünkü. Hani böyle aldığını eskitip yenisini öyle alanlardan olamadım.
Çok dağıttım konuyu kusura bakmayın :) Benim gibi olup yani çocukken sıkıntı çekip büyüyünce kendini bu şekilde mutlu etmeye çalışan var mı merak ediyorum...
Çevremdeki çoğu kisi senin gibi. Bende bir ara oyleydim aslında yine bazen gereksiz şeyler alıyorum son 2 3 aydır özellikle sacmalamadim ama gerçekten yazık günah . Eksikliklerin varsa onları belirle onun dışında 10 tane kazağın varsa 1 tane daha alma ve avmlerde çok takilma:)
