ben cocugumu bu sekılde buyutuyorum yanı o konuda cıdden ıcım cok rahatKimseye bakma çocuğunu sevgiyle büyüt her zaman.
Gerçekten çok zor bir oğlum var ona sevgimin yetmediğini düşünüp ağlıyorum bazen ben iyi anne değilim bende annem gibiyim babasıda iyi baba değil zaten ayrıldık diyorum şuan yeniden evlendim ama bebek yapmak için çok korkuyorum az daha düşüneyim diyorum bu kadar detaylı anlatamıyorum kimseye ama ben ailemin bana yaşattıklarını çocuguma yaşatmak istemediğim için korkuyorum
ben cocugumu bu sekılde buyutuyorum yanı o konuda cıdden ıcım cok rahat
fakat dedıgım gıbı sıddet goren cocuk cok yakınım
dayanamıyorum hatta bır kac kere annesının elınden almaya kalkarken koluma bacagıma vurdu annesı 5 parmak patladı izi cıktı .
onuda koruyamıyorum yani
Of şuan benim canım yandı sanki annesiyle konuşma imkanın varmı? kendini düzeltmesi gerek tüm hayatını etkiliycek bu çocugun gerçekten çok kötü bir durumben cocugumu bu sekılde buyutuyorum yanı o konuda cıdden ıcım cok rahat
fakat dedıgım gıbı sıddet goren cocuk cok yakınım
dayanamıyorum hatta bır kac kere annesının elınden almaya kalkarken koluma bacagıma vurdu annesı 5 parmak patladı izi cıktı .
onuda koruyamıyorum yani
Yapsamda yetersiz kalıyo sanki aslında öyle değil belki ama ben yaşamadığım için öyle hissediyorum büyüyünce benden hesap sormasından bile korkuyorum ben hesap sormadım sormamda ama hep annemin beni sevmesi için yanına gittiğimde ittirdiği günler geliyo gözümün önüne gece kabuslarla uyanıyorum bazen yaşım 29 ama eşim bile azcık saçımı okşasa uyuya kalıyorum hemenŞuan bunun farkında olman o kadar önemli bir adım ki. Sar,sev beraber zaman geçir çocuğunla. Senin için ne kadar önemli olduğunu, onun ne kadar özel olduğunu hissetir-söyle. Çocuklar başka ne bekler ki ? Eminim bunları yapabilirsin.
yazıkyanı sadece bir kere
senide anlıyorum( aslıdna anlamıyorum, cocuklar tabıkı yaramazlık yapacak) ama kendıne hakım olamıyorsan doktor gıt demıstım
o gunden berı cok sık gormedım
ama daha hafta sonu baska bırı sahıt olmus gardolaba kafasını vurmus vurmus dolabnın ıcıne koymus sonra cıkarmıs.
ve cok yakınım
ve karısamıyorum
baska bır konumda yazmıstım
ben onları bırak elestırmek soyle dursun da
ben neden cocugumu dovmuyorum dıye agzıma sıcmıs ınsanlar bunlar.
ben denk gelmemeye calısıyorum evlerıne gıtmıyorum bılmıyorum acıkcası
neden öyle düşünüyorsunGerçekten çok zor bir oğlum var ona sevgimin yetmediğini düşünüp ağlıyorum bazen ben iyi anne değilim bende annem gibiyim babasıda iyi baba değil zaten ayrıldık diyorum şuan yeniden evlendim ama bebek yapmak için çok korkuyorum az daha düşüneyim diyorum bu kadar detaylı anlatamıyorum kimseye ama ben ailemin bana yaşattıklarını çocuguma yaşatmak istemediğim için korkuyorum
Çocuğun dövülerek eğitildiğini düşünenleri gerçekten eşek sudan gelinceye kadar dövüp al sana eğitim demek geliyo içimden bir hayvana bile yapılmayacak şey şiddet kaldıki o minicik bedenlere yapılıyo ya beden acısı geçiyo evet ama ruhtaki acısı hiç geçmiyo allah yardım etsin o sabiye gözlerim doldu nasıl kıyabiliyo inanamıyorum yayanı sadece bir kere
senide anlıyorum( aslıdna anlamıyorum, cocuklar tabıkı yaramazlık yapacak) ama kendıne hakım olamıyorsan doktor gıt demıstım
o gunden berı cok sık gormedım
ama daha hafta sonu baska bırı sahıt olmus gardolaba kafasını vurmus vurmus dolabnın ıcıne koymus sonra cıkarmıs.
ve cok yakınım
ve karısamıyorum
baska bır konumda yazmıstım
ben onları bırak elestırmek soyle dursun da
ben neden cocugumu dovmuyorum dıye agzıma sıcmıs ınsanlar bunlar.
ben denk gelmemeye calısıyorum evlerıne gıtmıyorum bılmıyorum acıkcası
Bana sevgi verilmediği için sevmenin ne olduğunu çok iyi bilmiyorum sanki yetmiyorum hissi oluyo haliyle, benim oğlum hem babasında hem bende kalıyo haftanın birkaç günü orda birkaç günü bende yani halinden memnun bir sıkıntısı olmadı bu yaşına kadar çok şükür eşimlede çok iyi araları sorunu olup olmadığını sürekli soruyorum zaten şuan sadece okul odaklı daha iyi çalışmam gerek daha iyi olmam gerek diye uğraşıyo ergenlik dönemine kadarda böyle gidicek sanırım çok şükür sorunlu bir çocuk değilneden öyle düşünüyorsun
bende 2.evliliğimi yaptım ve oglumun bıyolojık babası onu hıc aramadı dogduktan sonra ayrıldık.
suanda 5 yasına gırmek uzere oglum.
hıc sorunumuz yok kendımı suclu hıssetmıyorum ona cok guzel bakıyoruz manevı olarak. maddı olarak herkez yettıgı kadar bende ondan bısey sakınmıyorum
çocuğumumu bırakmışım ?cadıkazanı
söyle bır baktım
hatta senın resımlerınıde gordum
sen nasıl cocugunu bırakırsın be guzel kardesım
su dunyada cocuktan baska ne guzel olabılır
ustelık esınde bılemem cok suklum puklum duruyor sakın gıbı.
sen neden gerceklerını kabullenmıyorsun
Bir ara haftasonları aldım ama şuan eşit şekilde beraberiz ayrıldıktan sonra kısa bir dönem yani çocuğumu bıraktığım yok onu nerden çıkardınız anlamadım arkadaşın konusunu sabote etmiş olmayalım da çok merak ettinizse oğlumu biyere bırakmadığımı özelden yazabilirim sizin eski eşiniz kayıp olabilir ama benim eski eşiminde oğlu tabiki onunlada kalıcak benimlede iki evdede kendine ait odası ve eşyaları mevcut iki tarafta çocuğunu bırakmış durumda değilyazdıklarını konularına bakınca daha ıyı anladım
cocugun senın yanında kalmadıgı ıcın yanı hem annede hem babada( kı sen hafta sonları aldıgını yazmısın sadece neyse) mısafır oldugu ıcın
onun vıcdanını yasıyorsun
bence evet bebek yaparken 10 kere dusun
ama ben sanmıyorumkı bunlar sen kucukken sıddet gordun dıye olsun
ne babalar var sizin adınıza üzüldüm benimde annem öyleydi kültürle görgüyle alakalı bir konu değil bence.bazen oğluma sinirlendiğimde şöyle bir şaplatasım gelir elim kalkar ama o an gözlerindeki korku ve dehşeti gördüğümde kendi çocukluğum gelir aklıma.sizi rahatlatıcaksa psikoloğa gidin .Merhaba arkadaşlar,
Aranızda küçükken dayak yiyen var mı? Ben sözde maddi durumu iyi ve kültürlü görmüş geçmiş bir aileden gelmiş olsam da (bunu söylememin nedeni insanların şiddeti kültüre bağlamaları) çocuklukta çok ağır dayaklar yedim. Ve fazlasıyla uslu çocuklardır ben ve kardeşim. Baba korkumuz fazlaydı hala fazla. Babam ama sürekli bizi ezer nerdeyse gözünüzün üstünde kaş var diye öldüresiye döverdi. Annem ayırmaya kalksa ona da vururdu. Diğer zamanlarda yakın olmasa da maddi yönden her isteğimizi sağladı bu da ona minnet duymamız sebep oldu. Babamla aramızda bir uçurum var. Onu hem çok seviyorum hem nefret ediyorum çocukluğumu mahvettiği için hala baba eksikliğini hissetirdiği için- hala bir yabancı gibi olduğu için- bize göstermediği insaniyeti çevresindeki çocuklara gösterdiği için. Şimdi artık büyüdük dayak yok ama uzağız. Bunu nasıl aşabilirim ? Son zamanlarda neden bilmiyorum bu öfkem daha çok gün yüzüne çıkmaya başladı ? Aranızda çocukluğunda bu tarz şiddet görüp bugün unuttup geçmiş olan var mı ? Ne konumda olursam olayım ne kadar güzel olursam olayım içimdeki aşağılık kompleksine sebep olan o hiçbirşeyi aşamıyorum kendimi sürekli eksik hissediyorum. Sizce psikologa mı gitmeliyim?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?