Ben çocuklukta değil ama ergenlikte çok dayak yedim.(13-17 yaşlarımda)Hem de sokakta filan uluorta...çok travmatik durumlardı gerçekten..
sebepleri şunları :lise giriş sınavında tuvaletim geldiği için heyecanlandım ve sınavı düzgün bitiremedim ağlaya ağlaya çıktım meğer tuvalete gidiş serbestmiş bilmiyordum çocukluk işte
evde bir temiz sopa yedim ama nasıl üzüldüm günlerce ağladım
yok kendi hayatımı mahvetmişim de bilmemne de bir dolu laflar hakaretloer annemden de...
(ve bir daha sınav heyecanım geçmedi halen hiçbir sınava sakin giremem ve hala hiçbir sınavda performansımı sergileyemem hep bir odaklanamam filan bir bahane bulurum kendime yani)
sonrasında bir de 16-17li yaşlarımda gerçekten güzel bir kızdım ve etrafımda bir dolu erkek vardı (şimdi nerdeler ulen) neyse iştee o zaman da erkeklerle arkadaşlık ediyorum , cafelerde geziyorum diye duymadığım hakaet , yemediğim dayak kalmadı ...koşa koşa kaçtığım bir gün bir apartmana sığınmıştım hiç unutmuyorum bodrum kata kaçtım , babam da peşimden koşuyor tabi.o katta demirliklerle kapatırlar ya kömürlüğü orada kafamı demirlere vura vura dövmüştü beni...sonrasında tabi ses çıkan komşular oldu gerizekalılar onlar da ayrı bir...işte ben babasıyım dedi mi bunlar içeri girdi var mı böyle bi,r şey yaa ...ve sebep ne biliyor musunuz bana kızdığı için kaçmışım evden kaçacağım sanmışmış...var mı böyle bir şey ya evden niye kaçayım korkup kaçtım kızdılar diye ...dayak yeme sebebim kendi kafasında oluşturduğu saçmasapan kuruntular ...neyse yine gerildim..hatırladım...
""""Bunu nasıl aşabilirim ? Son zamanlarda neden bilmiyorum bu öfkem daha çok gün yüzüne çıkmaya başladı ? Aranızda çocukluğunda bu tarz şiddet görüp bugün unuttup geçmiş olan var mı ? Ne konumda olursam olayım ne kadar güzel olursam olayım içimdeki aşağılık kompleksine sebep olan o hiçbirşeyi aşamıyorum kendimi sürekli eksik hissediyorum. Sizce psikologa mı gitmeliyim?"""""
demişsin arkadaşım ben psikoloğa gittim 23 yaşında -şu an 25im- iştee babam değiştiği için onu affedebildim sanırım.artık dayak yok hakaret yok çünkü davranışlarından sonra ben bir epey yıl sarılmadım ona o sarılmak istediğinde tepkisiz durdum öyle.hissetmiyorum sana karşı bir şey ne biçim babasın filan dedim her şeye rağmen dik tuttum başımı pısmadım...belki ondan bilmiyorum adam değişti sevgisizliğimden...şimdi iyi bir insan iyi bir baba...
annemle iletişim sorunlarımız hala devam ediyor çünkü onun üslubu hiç değişmedi hala hakaret ve psikolojik baskı ile yaptırmaya çalışıyor istediğini...böyle...
aşağılık kompleksini psikologla aşabilirsin.kendini değerli hissedemiyorsun biliyorum..