yeğenimi pedagoga götürmüşler ve ne demiş biliyomusun:
bu çocuğa böyle davranmaya devam edin, bu çocuk ergenliğe girdiğinde evinizi başınıza yıkar sizi de yatırır yere şakır şakır döver demiş.ama onlara göre hala bi sorun yok.bunu da gülerek anlattılar.o yüzden umrumda da değil.
Bencil yanımızı, o nefsimizi dizginleyebilsek daha güzel olacak her şey ama insanız işte. Bahsettiğiniz kişilerin yani ben çok sessizdim o biraz yırtık olsun diyenlerin ve bu amaçla çocuğunun başkalarının hakkını gasp etmesine göz yumanların olması gerçekten düşündürücü, bir insan olarak üzücü. "Hak" önemli bir kelime. Bu kelimeyi çocuklarımıza aşılayabilirsek ne kendi hakkını yedirir ne de başkalarının hakkını yer, ne kendine zarar verdirir ne de başkasına zarar verir. Bir insan hem yırtık olup hem de başkalarının haklarına saygı gösteremez mi? Bence mümkün.
Sizin söylediğinize göre her çocuğun edepsiz terbiyesiz olması gerek hiç mi düzgün çocuk görmedik.sizin veremediğiniz terbiyeden insanlar rahatsız olunca sevgisiz ve hosgörüsüz diyip gecmek en kolayı kendnzde hata aramaya bile cesaret edemezsnz
iPad 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
Pedagogla bile konuşmuşlar ama anne babası onun söylediklerine de gülüp geçmiş. Yaşayıp görecekler artık.
Konu sahibinin yerine cevap yazmış oldum biraz :26:
Surekli polemikle cevap veriyorsun konu sahibi, insanlar zaman ayirip yorum yapiyor, kotu birsey demese bile hemen tersliyorsun. Yegenini begenmiyorsun ama bence biraz sana benziyor ondan tahammul edemiyorsun. Bu kadar insan laf soyluyor hala daha ben hakliyim derdindesin.
Evet cok haklisin diyecek degilim kusura bakma.
Yani ben de o kadar şey söyledim size, gittiniz bu dediğime takıldınız. Diğerlerine neden cevap vermiyorsunuz da sadece o dediğime takılıyorsunuz?
Ben gerçekten "ben hatalıyım tamam yanlış anlamışım" demeyi neden beceremediğimizi anlayamıyorum. İnanın bir şey kaybetmeyiz tam tersine belki de bir insan kazanmış oluruz. Kendisi dışarıda oynayan çocuklardan rahatsız değil. Dışarıda çığlık çığlığa oynayıp ailesinin kendilerine gık demediği çocuklardan rahatsız. Herkes çığlık çekmek zorunda mı? Ya da bir insanın rahatsızlığı sizinkilerle bir olmak zorunda mı?
İnanın polemiğe girmek istemiyorum. O yüzden de bir önceki mesajımda da size ciddi ciddi fikirlerimi söyledim. Fikir paylaşalım diye. Amacım sadece buydu ama siz kalktınız en alakasız yerden aldınız konuyu.
bana karşı değil, konuyu değiştirmek adına konuştuğunuzu düşünüyorum. Sorulara tam anlamıyla cevap vermiyorsunuz, hep dolaylı olarak, kınama başına gelir, bekara kadın boşamak kolay, biz sorunlu çocuklardan bahsettikçe siz neşeli masum çocuklardan bahsetmeleriniz... Ayrıca bir önceki cevabımda dahi soru sordum ona bile cevap yokKonunun uzamasının sebebi o...
Tespitleriniz doğru ama hedefiniz yanlış bence.
bakın benim amacımda polemiğe girmek değil ama konu başlığı çocuklara tahammül edemiyorum değilmi, bence sizde beni anlamıyorsunuz tamam önemlide değil polemiğe girmek gibi bir derdimde yok benim derdim aileleri nasıl olursa olsun çocuklara daha çok anlayış daha çok sevgi daha çok hoşgörü onlar savunmasızlar bizlerden daha çok korunmaya sevilmeye ihtiyaçları var aileleri nasıl yetiştiririse yetiştirsin hatalıda olsa onlar ÇOCUKK
Bakın ben de zaten konuya yazdığım ilk cevabımda sizinle bu konuda aynı fikirde olduğumu belirttim, ama konunun içeriğine baktığımızda aslında sıkıntı ailelerden kaynaklanıyor mesajını vermek istediğini anlayabiliriz kendisinin. Konu sahibi yanlış kelimeler seçmiş olabilir ama burada çocuklar üzerinden gideceğimize aileleri üzerinden gitsek çok daha faydalı olacak herkes adına.
sizde ailelerin duyarsızlığından bahsetmeye çalışıyorsunuz farkındayım..
evet haklısın ama konu sahibi kendi çocuğu bile olursa ne yapacağım katlanamıyorum demiş ben çocuklara karşı genel bişi yazıldığını düşündüğüm için çocuklara odaklanmaya çalışıyorum, hemde bu çocuklar dışarda damı oynamasın ama lütfen ya, bağırmasınlar deniyor e benim benim 11 aylık oğlum var dışarı çıkardığımda seviniyor çığlık atıyor ben onu nasıl engelleyim 11 aylık bir çocuğa sus deseniz anlarmı, bende ağzına emziğini veriyorum yinede çok gürültü olmasın diye, misafirliğe gitsem kesinlikle peşini bırakmıyorum insanların eşyalarına zarar vermesin diye, dışarıya çıkmış çocukları düşünün oynarken annesi bir sus dese iki sus desede çocuk bu oynarken sesi çıkmazmı ben bunlara takıldım, bu kadar katı kalpli olmayalım ama çocuklarımıza karşı ben buna tahammül edemeyip bunu savunmaya çalışıyorum hepsi bu.. herkes sevmez çocukları tamam yapısı öyledir onuda anlayabilirim ama onlar heryerde varlar buna kimse engel olamaz ve iyikide varlar...
Selamlar..
Yapım gereği çok fazla konuşmayı ve çok konuşan insanları hiçbi zaman sevemedim.Sese gürültüye falan gelemem hiç.Kendimi bildim bileli çocukları hiçbi zaman sevemedim hatta gıcık oldum diyebilirim.Hele ki yeni nesil çocuklar beni benden alıyo yani.Ailelerininin özgüvenli yetiştirmek adı altında hiçbişeye hayır diyemedikleri, kızamadıkları çocukları çocuk olmaktan çıkmış ve şımarıklığın dibine vurmuş durumda.Hepsinde bi büyümüş de küçülmüş havası çocuk gibi değiller yani hiç.
Geçen ablamlar bize geldi 5-6 yaşlarında bi yeğenim var.Gelir gelmez yapışıyo zaten bana şu oyunu aç susadım tatlı yok mu çikolota yok mu evdeki herşeyi açtırıp bikere ısırıp bi kenara koyar.Sadece bişey isticeği zaman iyi davranır.Mesela önce gelir teyzecim seni çok seviyorum der, aradan beş dakka sonra telefonu ister oyun oynamak için.Neyse salon masasında oturuyoruz masada da cips var peynirli doritos sen onları ye benim yeni beyaz kumaş sandalyelerime bütün ellerini sür kolaları dök anası da bakıyo izliyo yani aç bi ağzını bişey söyle yapma de elini falan sil ne biliyim bakıp suratına benim oğlum canım oğlum diye seviyo daha ben söyledim en son bak egecim ellerini sil dökülüyo dökme dedim kafasını salladı tmm diye silmedi zaten kimseyi takmadı.Ağzımı açıp bişey desem hemen bozuluyo ablam zaten annemle bu yüzden çok kavga ettiler.Ona göre oğluna bişey söylenmesi oğlunun sevilmediğinin göstergesi.Onlar gittikten sonra saatlerce sandalyeleri sildim çok sinirim bozuldu.
Ertesi gün bahçeli bi cafeye gidelim dedik.Neyse oturuyoruz çocuklu bi grup aile geldi 3-5 çocuk var.Başladılar çığlık çığlığa oynamaya ama böyle bişey yok yani.Yolun ortasında yakan top oynamalar top kaç kere insanlara geldi falan ya sen ana babasın bi uyar dimi çocuğunu.Tamam hepimiz çocuk olduk da kimseyi böyle rahatsız etmedik yani ben hatırlıyorum bi misafirliğe giderdik annem bi bakardı bana olduğum yerde donar kalırdım yani.Bi kafa dinleyelim dedik çığlık seslerinden duramadık.En son dayanamadım ben bağırdım çocuklara baktım uyaran yok.Biraz sessiz olun lütfen çocuklar başımız şişti dedim.Ordan birinin annesi çıkıp demesin mi "e onlar da çocuk ablası napsınlar oynamaya geldiler". e iyi de ben de dinlenmeye geldim bütün gün dinlemek zorunda değilim dedim.Ya siz de haklısınız falan dedi ama ne çocuğu uyardılar ne başka bişey biz de daha fazla sinirimiz bozulmasın diye gittik.
Bıktım ya valla her yerde bağıran yerlere yatıp ağlayan çocuklar görmekten.Bebeklerle bi sorunum yok.Ama ne zaman ki çocuk oluyolar bağırıp çağırıp düz duvara tırmanmaya başlıyolar hiççç çekemiyorum.Yarın bigün çocuğum olsa nası bakıcam diye düşünüyorum çünkü gerçekten katlanamıyorum yani yapabilceğim bişey yok.Yani çocuğunuzla evde naparsanız yapın da kimse sokakta çocuklarınızın çığlıklarını ağlamasını dinlemek zorunda değil.Çocuğun kalbini kırmicam diye anne baba olduğunu unutuyo insanlar.Valla ben çok rahatsız oluyorum yani hele üst katımızda tepinen velede ve annesinin de "çocuk işte, laf geçiremiyorum" demesine hiç değinmicem.
Bıktım yaaa bıktım offffffff çok dolmuşum
belki durum farklı ama bu zamanlarda gördüğüm kadınlarda genellikle saldım çayıra mevlam kayıra olayı var . öyle şımarık yetiştiriyorlar ki ne isterlerse alınıyor her şeylerine izin veriliyor saygı hak getire çocuk bu yapar denilmemeli , kuralları öğretebileceğin tek yaş içerisindeler 11 yaşından sonra bile eğitemiyorsun çocuğu çünkü artık kişiliği oturmuş oluyor.
kadın misafire gitti mi bırakıyor çocuğu döker, eder,kırar ses çıkarmaz ,bir lokantaya falan gidildiğin de bağırış çağırış çocuklar ,geçen bir tane otobüs de çocuk gördüm annesinin yanında oturup duruyo r yaşlı bir amca geldi ne kadın ne çocuk yerinden kımıldamaya niyetli adamcağız izin istedi ayakta zor duruyor çocuk basbas bağırıyor burası benim yerim amcayı itekliyor sonunda ben kalktım adama yer verdim oturdu adamcağız kadında oğluşuyla beraber oturarak yolculuğa devam etti içimden bir on sene sonra o anneyle çocuğun ne halde olacağını düşündüm
bizim avrupaya gitmiş bir öğretim görevlimiz vardı bu lokantada bağırış çağırış çocuklarla ilgili orda diyor büyük insan gibi çocuklar masa başında oturup yemek yiyor bizimkiler ortamı olsun olmasın ayakta koşturarak bir yerleri kırarak bağırış çağırış anne yemek yedirmeye çalışıyor demişti
yani sonuçta o şımarık yetiştirmiş çocuklarda gördüğüm genelde bir baltaya sap olamadıkları adam 50 yaşına gelip hala 75 yaşındaki anasından babasından para isteyen tipler oluyor sonra bu çocuklar hala doğru düzgün işini kuramamış sürekli para isteyen tipler
bir de bizde şımarık bir çocuk yetiştirmekle özgüvenli çocuğu yetiştirmek sürekli karıştırılıyor
aynen arkadaşım eğitim küçükken verilir diye düşünüyorm taiki 2 aylık 5aylık bebek anlamaz ama ilerde anlamaya çalışır sizinde dediğiniz gibi her istekler alınıp yediriliyor çocukta sabır paylaşım yok ki ebeveyler çok raht
Selamlar..
Yapım gereği çok fazla konuşmayı ve çok konuşan insanları hiçbi zaman sevemedim.Sese gürültüye falan gelemem hiç.Kendimi bildim bileli çocukları hiçbi zaman sevemedim hatta gıcık oldum diyebilirim.Hele ki yeni nesil çocuklar beni benden alıyo yani.Ailelerininin özgüvenli yetiştirmek adı altında hiçbişeye hayır diyemedikleri, kızamadıkları çocukları çocuk olmaktan çıkmış ve şımarıklığın dibine vurmuş durumda.Hepsinde bi büyümüş de küçülmüş havası çocuk gibi değiller yani hiç.
Geçen ablamlar bize geldi 5-6 yaşlarında bi yeğenim var.Gelir gelmez yapışıyo zaten bana şu oyunu aç susadım tatlı yok mu çikolota yok mu evdeki herşeyi açtırıp bikere ısırıp bi kenara koyar.Sadece bişey isticeği zaman iyi davranır.Mesela önce gelir teyzecim seni çok seviyorum der, aradan beş dakka sonra telefonu ister oyun oynamak için.Neyse salon masasında oturuyoruz masada da cips var peynirli doritos sen onları ye benim yeni beyaz kumaş sandalyelerime bütün ellerini sür kolaları dök anası da bakıyo izliyo yani aç bi ağzını bişey söyle yapma de elini falan sil ne biliyim bakıp suratına benim oğlum canım oğlum diye seviyo daha ben söyledim en son bak egecim ellerini sil dökülüyo dökme dedim kafasını salladı tmm diye silmedi zaten kimseyi takmadı.Ağzımı açıp bişey desem hemen bozuluyo ablam zaten annemle bu yüzden çok kavga ettiler.Ona göre oğluna bişey söylenmesi oğlunun sevilmediğinin göstergesi.Onlar gittikten sonra saatlerce sandalyeleri sildim çok sinirim bozuldu.
Ertesi gün bahçeli bi cafeye gidelim dedik.Neyse oturuyoruz çocuklu bi grup aile geldi 3-5 çocuk var.Başladılar çığlık çığlığa oynamaya ama böyle bişey yoksa yani.Yolun ortasında yakan top oynamalar top kaç kere insanlara geldi falan ya sen ana babasın bi uyar dimi çocuğunu.Tamam hepimiz çocuk olduk da kimseyi böyle rahatsız etmedik yani ben hatırlıyorum bi misafirliğe giderdik annem bi bakardı bana olduğum yerde donar kalırdım yani.Bi kafa dinleyelim dedik çığlık seslerinden duramadık.En son dayanamadım ben bağırdım çocuklara baktım uyaran yok.Biraz sessiz olun lütfen çocuklar başımız şişti dedim.Ordan birinin annesi çıkıp demesin mi "e onlar da çocuk ablası napsınlar oynamaya geldiler". e iyi de ben de dinlenmeye geldim bütün gün dinlemek zorunda değilim dedim.Ya siz de haklısınız falan dedi ama ne çocuğu uyardılar ne başka bişey biz de daha fazla sinirimiz bozulmasın diye gittik.
Bıktım ya valla her yerde bağıran yerlere yatıp ağlayan çocuklar görmekten.Bebeklerle bi sorunum yok.Ama ne zaman ki çocuk oluyolar bağırıp çağırıp düz duvara tırmanmaya başlıyolar hiççç çekemiyorum.Yarın bigün çocuğum olsa nası bakıcam diye düşünüyorum çünkü gerçekten katlanamıyorum yani yapabilceğim bişey yok.Yani çocuğunuzla evde naparsanız yapın da kimse sokakta çocuklarınızın çığlıklarını ağlamasını dinlemek zorunda değil.Çocuğun kalbini kırmicam diye anne baba olduğunu unutuyo insanlar.Valla ben çok rahatsız oluyorum yani hele üst katımızda tepinen velede ve annesinin de "çocuk işte, laf geçiremiyorum" demesine hiç değinmicem.
Bıktım yaaa bıktım offffffff çok dolmuşum
belki durum farklı ama bu zamanlarda gördüğüm kadınlarda genellikle saldım çayıra mevlam kayıra olayı var . öyle şımarık yetiştiriyorlar ki ne isterlerse alınıyor her şeylerine izin veriliyor saygı hak getire çocuk bu yapar denilmemeli , kuralları öğretebileceğin tek yaş içerisindeler 11 yaşından sonra bile eğitemiyorsun çocuğu çünkü artık kişiliği oturmuş oluyor.
kadın misafire gitti mi bırakıyor çocuğu döker, eder,kırar ses çıkarmaz ,bir lokantaya falan gidildiğin de bağırış çağırış çocuklar ,geçen bir tane otobüs de çocuk gördüm annesinin yanında oturup duruyo r yaşlı bir amca geldi ne kadın ne çocuk yerinden kımıldamaya niyetli adamcağız izin istedi ayakta zor duruyor çocuk basbas bağırıyor burası benim yerim amcayı itekliyor sonunda ben kalktım adama yer verdim oturdu adamcağız kadında oğluşuyla beraber oturarak yolculuğa devam etti içimden bir on sene sonra o anneyle çocuğun ne halde olacağını düşündüm
bizim avrupaya gitmiş bir öğretim görevlimiz vardı bu lokantada bağırış çağırış çocuklarla ilgili orda diyor büyük insan gibi çocuklar masa başında oturup yemek yiyor bizimkiler ortamı olsun olmasın ayakta koşturarak bir yerleri kırarak bağırış çağırış anne yemek yedirmeye çalışıyor demişti
yani sonuçta o şımarık yetiştirmiş çocuklarda gördüğüm genelde bir baltaya sap olamadıkları adam 50 yaşına gelip hala 75 yaşındaki anasından babasından para isteyen tipler oluyor sonra bu çocuklar hala doğru düzgün işini kuramamış sürekli para isteyen tipler
bir de bizde şımarık bir çocuk yetiştirmekle özgüvenli çocuğu yetiştirmek sürekli karıştırılıyor
Selamlar..
Yapım gereği çok fazla konuşmayı ve çok konuşan insanları hiçbi zaman sevemedim.Sese gürültüye falan gelemem hiç.Kendimi bildim bileli çocukları hiçbi zaman sevemedim hatta gıcık oldum diyebilirim.Hele ki yeni nesil çocuklar beni benden alıyo yani.Ailelerininin özgüvenli yetiştirmek adı altında hiçbişeye hayır diyemedikleri, kızamadıkları çocukları çocuk olmaktan çıkmış ve şımarıklığın dibine vurmuş durumda.Hepsinde bi büyümüş de küçülmüş havası çocuk gibi değiller yani hiç.
Geçen ablamlar bize geldi 5-6 yaşlarında bi yeğenim var.Gelir gelmez yapışıyo zaten bana şu oyunu aç susadım tatlı yok mu çikolota yok mu evdeki herşeyi açtırıp bikere ısırıp bi kenara koyar.Sadece bişey isticeği zaman iyi davranır.Mesela önce gelir teyzecim seni çok seviyorum der, aradan beş dakka sonra telefonu ister oyun oynamak için.Neyse salon masasında oturuyoruz masada da cips var peynirli doritos sen onları ye benim yeni beyaz kumaş sandalyelerime bütün ellerini sür kolaları dök anası da bakıyo izliyo yani aç bi ağzını bişey söyle yapma de elini falan sil ne biliyim bakıp suratına benim oğlum canım oğlum diye seviyo daha ben söyledim en son bak egecim ellerini sil dökülüyo dökme dedim kafasını salladı tmm diye silmedi zaten kimseyi takmadı.Ağzımı açıp bişey desem hemen bozuluyo ablam zaten annemle bu yüzden çok kavga ettiler.Ona göre oğluna bişey söylenmesi oğlunun sevilmediğinin göstergesi.Onlar gittikten sonra saatlerce sandalyeleri sildim çok sinirim bozuldu.
Ertesi gün bahçeli bi cafeye gidelim dedik.Neyse oturuyoruz çocuklu bi grup aile geldi 3-5 çocuk var.Başladılar çığlık çığlığa oynamaya ama böyle bişey yok yani.Yolun ortasında yakan top oynamalar top kaç kere insanlara geldi falan ya sen ana babasın bi uyar dimi çocuğunu.Tamam hepimiz çocuk olduk da kimseyi böyle rahatsız etmedik yani ben hatırlıyorum bi misafirliğe giderdik annem bi bakardı bana olduğum yerde donar kalırdım yani.Bi kafa dinleyelim dedik çığlık seslerinden duramadık.En son dayanamadım ben bağırdım çocuklara baktım uyaran yok.Biraz sessiz olun lütfen çocuklar başımız şişti dedim.Ordan birinin annesi çıkıp demesin mi "e onlar da çocuk ablası napsınlar oynamaya geldiler". e iyi de ben de dinlenmeye geldim bütün gün dinlemek zorunda değilim dedim.Ya siz de haklısınız falan dedi ama ne çocuğu uyardılar ne başka bişey biz de daha fazla sinirimiz bozulmasın diye gittik.
Bıktım ya valla her yerde bağıran yerlere yatıp ağlayan çocuklar görmekten.Bebeklerle bi sorunum yok.Ama ne zaman ki çocuk oluyolar bağırıp çağırıp düz duvara tırmanmaya başlıyolar hiççç çekemiyorum.Yarın bigün çocuğum olsa nası bakıcam diye düşünüyorum çünkü gerçekten katlanamıyorum yani yapabilceğim bişey yok.Yani çocuğunuzla evde naparsanız yapın da kimse sokakta çocuklarınızın çığlıklarını ağlamasını dinlemek zorunda değil.Çocuğun kalbini kırmicam diye anne baba olduğunu unutuyo insanlar.Valla ben çok rahatsız oluyorum yani hele üst katımızda tepinen velede ve annesinin de "çocuk işte, laf geçiremiyorum" demesine hiç değinmicem.
Bıktım yaaa bıktım offffffff çok dolmuşum
Çocuk sevmeyince tuhaf mı olunuyor.herkes çocuk sevmek zorunda değil kendi inanç ve görüşlerinizden farklı birini görünce hemen tuhaf damgasını yapıştırıyorsunuz.bende hayvanseverim mesela bana göre dünyayı renkli ve yaşanılır kılan en büyük etmenlerden biri onlar ama herkeste hayvan sevecek diye bir şey yok sizin çok sevdiğiniz çocuklarda benim çok sevdiğim hayvanlara zarar veriyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?