İ
İkiz bebeklerim var, iki yaşına yaklaşıyorlar, hem kendi annem hem kv ile birlikte baktım, ben işe başlayınca da ikisi birlikte baktılar.
Tek çocuk gibi değil ikiz, gerçekten çok zor. Lohusalık da eklenince bu zorluklara insanın tahammülü gerçekten düşüyor. Mümkün oldukça eşini araya katmamaya bak bence, senin lafını anlasın anlamasın sadece k.validene anlat derdini. sen söylesin, şöyle yapıyorsun diye yargılayarak değil, ben böyle beklerdim, ya da ben böyle olmayınca üzülüyorum diye anlat derdini. Evet o minikler senin, ama gerçekten onun da ciddi emeği vardır. Kendimden biliyorum çünkü. Ayrı eve çık diyorlar ama olmaz çıkamazsın, hem sen çalışmayacaksın hem yanına birini bulacaksın ki en az 1000 tl vermen gerekecek.
sadece parası da değil bakıcının, tek çocuk anneleri bunu yaşamadığından bilmez ama, bi çocuğuna mamasını sen yedirirken ya da sen uyuturken, diğerini bakıcıya verdiğinde nasıl vicdan yaparsın bi düşün. bi sonraki öğünde değişir sıra ama sen hep sorgularsın kendini. acayip bi adaşet duygusu gelişiyor ikiz annelerinde. diyelim uyutacaksın direniyor uyumuyor, sen bile bunalıyosun, kızıyorsun. bir çocuk senin elinde bir çocuk bakıcı da olunca, kendinde olmayan bebeğini düşüneceksin hep. ama anneanen babaanne olunca bileceksin ki yine canından kanından birinde diğer evladın. ben kendi anneme yanına bakıcı tutalım, kv arada gelsin dedim, bana bu saydığım gerekçelerle hayır dedi. diğer torunum bakıcıda olunca ben huzursuz olurum dedi. bu arada sakın yanlış anlamayın, bakıcıya karşı değilim ben, kendi evladı gibi gönülden bakanlar var. ama iki çocuk olunca, biri annede ya da akrabada diğeri bakıcıda durumu olunca, garip bir adaletsizlik oluyor hissine kapılıyor insan.
bu arada henüz iki aylık minikler, annelik hüznü/lohusa depresyonu denen şey taze hale sizde. ben bi bebeğimi annem uyuttuğunda bile kıskanırdım o dönem...
bazı arkadaşlar, çarşı pazar işini ev işini büyütme demiş ama o kadar basit değil durum ikiz bebek olunca, öyle zor günlerim olmuştu ki benim, annemle bakarken 1 bardak su içebilmek için bile eşimin gelmesini beklemiştim. Çocuklar büyüyene kadar evde yardımcı birilerinin olması mühim gerçekten.
alt açma mevzusunda da, bizim çocuk doktorumuz özellikle söylerdi, her gün bi iki sefer 5-10 dakika açık tutun diye. aslında kötü bir şey yapmıyor. sadece siz istemediğinizde yapması sizi rahatsız ediyor haklı olarak. kolay kolay üşütmezler korkmayın, sadece üşümekle de hasta olunmaz..ama sakının tabi ki, bu çok doğal
işi özü, bence sabredeceksiniz, mutlaka k.valide ile birebir konuşacaksınız, her duygunuzu ifade edeceksiniz, açık olacaksınız. hatta yeri gelirse, bu kırgınlıkların tartışmaların aranızı bozmasından korktuğunuzu bile paylaşabilirsiniz. bir süredir aynı evdesiniz, samimiyetiniz çoktur kanımca.
ayrılmayı gitmeyi değil, mevcut koşullarda iyileşmeyi düşünün naçizane tavsiyem. bir ikiz annesi olarak ayrıca belirtmeliyim ki büyüdükçe herşey kolaylaşacak emin olun...
sevgiler
Ikiz cidden zor. Dusun ayni anda basliyorlar aglamaya, mutfaga git mama yap onlar feeyatfigan.. birini emzirsen oburunun gazi oluyor. Altini alayim desen oburu hala açımmm diye agliyor. Kucagina sigmiyorlar zaten. Disari ciksan gezeyim desen hic bi otobuse sigamazsin. Tek cocuk bile zor diyorlar, ikiz olunca sen dusun artik 
