- 24 Haziran 2011
- 23.301
- 48.377
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
Konuya yorum yapacaktim tam şu yorumu gördüm gülme krizine girdimSen abartıyorsun canım desin kara sarı ne olur ki komşumuz hep kızını kara kızım diye sever butun sulale öyle sever sarı civcivim diye severler bazı insanlar mesela ben de eşimde neler deriz oğluma eşim dıngıl taşak derdi mesela çok mu güzel yoo ama babası diyo der tosun derlerdi kilolu diye hiç alınmadım ben babanesi dana demiş kara demiş kadının torunu seviyo onlara takma kafayı inatlaşma ama yuzgozde olma herşeye karışma dırsatı verme gerekince cevabını ver ama saygını bozma eşine kotuleme arada kalırsa annesini tutar sen zarar gorursun Allah yardımcın olsun
Ikizleri olan ve onlara tek başına bakmış biri olarak ben de o arkadasa katılıyorum.Ikizleriniz olmadigi icin boyle diyorsunuz sanirim. Cunku iki saatte bir uyaniyorlar. Ayni anda yedirmek, alt acmak, kucaga almak,gaz cikartmak ne kdr zor bilemezsiniz. Kv bakmasa bile insanlar bakici tutuyor bu durumda.ikiz cocuk bakmak gercekten cooookk zoorr.
Kaldi ki ben kv nin kalacagi eve para odemeseydim suan evim de olurdu ,bakicimda.. 2700 para gonderiyoruz onlara kredi borcumuz icin.
Esim diyor aile konutunu birakip ayri eve cikarsak annemler darilir,birdaha ayak basmazlar evimize. Ozmn senin ailen de gelmesin dedi. Ben de anlamiyorum ki nie gidemiyoruz bi sebepten? Keza zaten suan ayri eve cikacak durumumuz yok. Dolayisiyla bakici icin de. Biz onlara ev aldik.
Evet basta cook iyiydik. Iki sene icinde tayin olup baska ile gidecegiz. Kv'ler bizim memlekete yakin yere gelin die baski yapiyorlar simdiden. Ben daha gelir miyim senin dibine!
Merhabalar,
Kisaca konuya gireyim..
Iki aylik ikizlerim oldu. Kv nin evinde kaliyoruz.yilin 4 ayi birlikteyiz,8 ay memlekette kaliyor onlar. simdi cocuklar olunca mecburen onlar da 2 yil bizimleler cocuklara bakmak icin.
Esimle ben calisiyoruz. 3.5 yillik evliyiz.
Kiraya cikmadik cunku, evlenmeden once esim bazi konularda ikna etti beni.ailem sana karisamaz,aksi durum olursa gel bana soyle ben ailemle konusurum,sen sakin kotu laf etme,tut kendini demisti.ayni sey ailesi icinde gecerliydi.
4 ay birlikteydik,calisiyordum da.toplamda 3 saat yuzlerini goruyordum. Yemek yiyip nasilsin naptin derken gun bitip uyuyordum.
Esim tek cocuk, kaynim 7_8 yil once vefat etmis.dolayisiyla ailesine de bir saygisizligim olmadi. Hatta beni cok severlerdi,ben de onlari. Disari cikarken onlari da alalim derdim,hediye alirdim, dogum gunlerini ilk defa ben kutladim mesela..Nihayetinde anne_baba dan baska kimimiz var bize en yakin?
Yemegim hazir,evim temiz,evet onlarin evindeydik ama yilin 4 ayi sadece 3 saat goruyordum onlari. Gayet mutluyduk aslinda.
Gelelim konuya..
Simdi binbir zorlukla ikizlerim dogdu ve dogum iznindeyim. 10 aylik izne ayrildim. 3 aydir ayni evin icinde hep birlikteyiz. Suan durum tam tersi.biran once su evden kacsam diye bakiyorum.
Cocuk konusunda acayip fikir ayriligimiz var.
Kv nin her dedigi laf batiyor artik.
Anne cocugu sirt ustu yatirma dik tutarak mamasini yedir diyoruz anlamio. Cocugu dana diye seviyor,deme ozmn ayı diyelim diyrm yok o kotu anlamli dio! Dana ne demek yaa.. kara'm diyor birine(guya esime benziomus) kara deme anne ben esmer sewmem cunku zenci olacak bu gidisle demistim hamileyken de gulumseyerek.o da guldu ama yine degismedi.akrabalari da dio kara demesene diye. Esmer olani kayiriyor. Bak bu da benim karabocek dio gormeye gelenlere. Hatta abla cocuklardan biri oyle tatli ki dedi ( sarisin olan kotu mu yani??)
Sari aglarken odama girerdi, ha sari mi aglio der dönerdi sirtini. Nefret ediyorum artik.Kucaginda hep esmer olan cocuk var. Esim birdaha onu degl sariyi al kucagina dedi.kim soyletiyor sana bunu oglum dedi.
Cocuklar 45 gunlukken yan dairedeki komsuya goturmek istedi, anne usuturler goturme buyusunler ozmn zaten gidersiniz dedim. Iyi dedi gitti kendi. Ben de 2_3 saat sonra uyudum. Ben uyurken esmer cocugu gene kucaklayip gitmis!!!
Deliye döndum. Benle niye inatlasiyosun anne, kara deme diyorum diyosun,dana deme diyrm diyosun, cocuk usur gitmeyin komsuya diyorum ben uyurken yine gidiyosun dedim bi cirpida.. elleri sicak usumus mu baksana dedi.(elleri sicakti evet ama komsunun evi soguk oluo fatura gelmesin die.)
Dondu kaldi deliye döndü,bisey de demedi yuzume.Ben odama gittim yattim.derken kapilari carpti,biseyleri tekmeledi.muffakta tezgaha birseyler firlatti... kendi kendine soylendi falan filan.. iki gun konusmadi benle. Sonra esime demis aynen boyle oldu cocuk azarlar gibi azarladi beni demis!!!
Sakayla dedim olmadi,ciddi dedim olmadi,esime soylettim olmadi,sert cikistim yine ayni.. dana,kara..
Esim de cok bunaldi aramizda kalmaktan. Annesine diyor inadina dicem oglum karisma sen diyor. Kendi bildigi dogruyu bile duzelttiremiyor annesine. Bir insan neden bu kadar inat eder?? Nie cocuklarinin arasini acar? Niye kendini duzeltmeye calismaz?
Simdi huy edinmis, cocugun altini soyuyo kaka yapmasini bekliyor. Iyle rahat yapiomus. 10 dk sure icinde cocuk feryat figan bagiriyor. Bir de ahh yavrum yapamayinca aglio deyip seyrediyor.! Anne bi kucagina al,dik tut pıspisla en azindan aglamasi kesilsin dedim. Alamam simdi kizim alti açık dedi( sarip sarmalanmio mu bezi kapanip??)
cocugun bacaklari donuyor ayrica 10 dk icinde. Icim paramparca oldu...
Cocuk yuzunden esimle surekli tartisiyoruz.annen boyle yapti,sen boyle dedin diye.. hic huzurum kalmadi evde.
Sinir stresten kurdesen oldum. Artik maasim da yatmayacak. Esim, biraz zorlancaz anne maasi da yatmayacak dedi. Gerci sut veriyor ise de gidrmez dedi.Oglum zaten sut mu veriyor ki,gunle iki kere verio o neki dedi kv.
Yani sut vermiorum ozaman işe mi baslamaliyim onu mu demek istedi, git para getir mi diyor?
Ufff bu gibi seyler.. az once balik yedik,makine doluydu. Temizleri yerlestirip,pisleri koyayim diyerek wc ye gittim. Kv arkamdan bagirio masayi toplasaydik hazir kirliyken,oyle yikasaydin elini dedi...
Esime dedim ,annem sana karisiyor mu diyorsun ya al en basit ornegi bu, ben masayi toplamaya nasil baslayayim diye ona mi sordumki,yada elimi yikayip kaciyor muyumki de yorum yapiyor dedim!!
Esim de herseyi abartiyorsun,havadan nem kapiyorsun dedi.
Birikti artik doldum dedim, 6 ay daha nasi cekecem ben aileni dedim? Sussa.yorum yapmasa.. orta yolu bulsa, bikere de tamam siz haklisiniz dese...
Ayri eve ciksam olmayacak,en azindan kendi evim olur ozgurce kalirim. Senin maasa ne zaman zam geliyor,kac aliodun sen denmez! Bazen diyorum iki cocukla napcam,kim bakcak? Bakici tutsak gecinemeyiz.. evin temizligi,pazari,bulasigi,yemegi var daha. Bunu da kaldiramam.
Ama ailesinin mudahalesinden,beni dikkate almamalarindan,boyle yapmayalim dedigimiz seyi inatla surdurmelerinden biktim. Ben uc_bes cocuk buyuttum size mi sorcam deyip cikiyor.
Daha bir de biz cocugu alip memlekete gotururuz siz calisiyorsunuz diyor..esim de olur diyor!
Ve ben cocugumu nasil bu kadar sahiplenir,kafasina gore alip gider_plan yapar diye deliye dönüyorum..
Gitsem olmuyor, kalsam olmuyor..
Ben mi abartiyorum sizce? Ben mi art niyetliyim yada? Eskisi gibi olmak icin napmaliyim?
Nasil boyle olduk bilmiyorum. Esimle aileler yuzunden tartismaktan da biktim..
abartmışsınız resmen. sizde ki belki de anneliğin verdiği bir heyecanla aşırı sahiplenme duygusuyla alakalı aşırı bir kıskançlık. resmen çocukları kıskanıyorsunuz. kusura bakmayın ama ikiz çocuklarınıza bir başınıza kalırsanız bu insanlar gittiğinde hele ki bıraktığınız yerde durmadığı zaman çocuklar çoook ararsınız biri beş dakika tutsa da nefes alsam diye. bakıcı tutacak paranız yok tek değil iki bebek eşiniz çalışıyor bakma imkanınız yok hala kara dedi sarı dedi kadınları anlamak çok zor bu gidişler huzursuzluk artar eşinizde bıkar arada kalmaktan madem siz idare edin demesin yapmasın etmesin diyeceğinize cünkü yuva sizin çocuklar sizin.... kv haklı demiyorum ama burda bişeyleri sineye çekmesi gereken sizsiniz. ne kadar zor durumda kalacağınızı bir hesaplayın ondan sonra nefes alın rahat bırakın kendinizi canınıza yazık.
ben de konu sahıbıne cıkın dedım amaIkizleri olan ve onlara tek başına bakmış biri olarak ben de o arkadasa katılıyorum.
Sizin ayrı eve çıkmanız şart.bu şekilde o çocukları iki arada bir derede çok sağlıksız bir yöntem ile büyüteceksiniz.çocuklara yazık olacak.anne bunu yapma diyecek babaanne onu yapacak vs...
Bu arada esin cidden çok anlayışsız.
2 yıl çocuğun anneye bağımlı olması kadar, anne de çocuğa bağımlı olur.
bunun fizyolojisi biyolojisi kimyası bu şekilde.
kısaca fıtratımızda bu dediğiniz aşırı sahiplenme var.
zamanla azalacaktır elbet, ancak 2.ayda anormal kesinlikle değil.
çocukları kıskanma konusunda ise :) k.çı kırık kocamızı kıskanıyoruz, çocukları elbet kıskanacağız diye düşünüyorum ben :) yani bunu garip bulanları da ben garip buluyorum açıkçası yanlış anlamayın da.
bazı şeylerin sineye çekilmesi konusunda ise haklısınız, ki ben yapamazdım, konu sahibi yapabilecek kişilikte biri gibi görünüyor. sonuçta bunca zaman aynı evde yaşayabilmiş ve memnunmuş da.
bir ocugum yok bu tür seylerin karakterle alakalı oldugunu düşünüyorum hayatımda hic kimseye annem babam dısında ki onlarlada 78 yıldır ayrı yaşıyoruz bir bağımlılığım vazgeçememe durumum yok mizacım takmama takılmama ya da her konuda fazlasıyla akıllıca davranma yönünde oldugu için sanırım bu konularda sorun yaşamazdım. cocuk sevgim de ek yok ondan kolaylıkla böyle yorumlamış olabilirim. bebek sahibi olmuş bir insanı yüzde yüz anlarım demek yanlış olur. ama söyle bir gercekk varki bu tür durumlar en cok yuvayı bayanı ve ileride çocukları etkiler biraz daha idareci davranmakta fayda var heleki eşi idare etmeli bir tavırdan yanaysa güle güle büyütün tek derdinizde bunlar olsun diyeyim.
ben çok anladım seni, o yüzden açıklama gereği duydum.
kendim mühendisim ve sadece iş hayatında değil, kişisel yaşamımda da algoritmik yaşarım. eşim dalga bile geçer, sen bunu yapmazsız çünkü çok mantıksız diye :) mantık hayatımın her yerindedir.
ancak hamilelik, lohusalık, sonraki işe başlama süreci,... her şeyi planladım, her problemi gözden geçirdim, hamileliğim de güzeldi halbuki. eşim de anlayışlıdır. ama mantık gitti bu sürede. sebepsiz ağlamalar, hani kendime gülüyorum bazen ağladım diye. oğlum 2,5 yaşa yaklaştı, sebepsiz ağlamalar bitmedi. hala mantıklı bir insanım ama duygusal olarak daha yıpratıyorum kendimi artık. bunun önüne geçirebilir mi, belki benim gibi annelerin bir dönem terapi alması gerekiyordur.
artık bir hamileye, lohusaya daha farklı bakıyorum. mesela bir hamile urada derdini anlatıyor, hemen gözlerim doluyor, hamile haliyle bunu yaşamasını ben ekran başında kaldıramıyorum. 2. aylık ikizlerle hayatı tümden değişmiş bu konu sahibinin belki mantığa uymayan serzenişlerini ben kendime yorduğumda (kendim bunun yarısına katlanamayacağım için) daha da üzülüyorum.
yine de elbette mantığı elden bırakmak çok doğru bir davranış değil. ancak bazen insan kendi kendinin kontrolünü kaybedebiliyor.