Bana da bencilce geliyor.31 yaşına geldim 2 güzel gün hatrına senelerce dert içinde yaşadım.zaten çoğu insan böyle.astarı yüzünü karşılamıyor bence bu işin.sırf anne olma duygusunu tatmin etmek için düşünülüyorsa bencillik oluyor.o çocuğun hayatı düşünülüyorsa bencillik değil ama dediğiniz gibi o yol da pek olumluya çıkmıyor.yaşamak bana güzel gelmiyor açıkçası.getirilmek istemezdim.İyi geceler. Benim kafam o kadar bulanık ki bu konuyu asla çözemiyorum. Evleneli 4 seneyi geçti. 2 tane kaybım var onlardan sonra psikolojik tedavi falan gördüm atlatamadım. 2 seneyi geçti daha yeni yeni bu konuyu kabullenebildim. Bende eşimde bi bebeğimiz olmasını deli gibi istiyoruz. Ama maddi açıdan bu bencillik gibi geliyo. Yani baksanız kendimize göre iyi bi hayatımız var evimiz var eşimin maaşı asgari ücretin üstünde. Dolabımız hep dolu. Yani çok şükür öyle sıkıntılı bir durumda değiliz. Belli bi hayat standardımız var. Ama gel gelelim ki çocuk yapmak için yeterli mi ben bunu bilemiyorum. Bu hayat bizim için yeterli, biz bir şekilde geçinip gidiyoruz. Ama bir çocuk yapıp onuda bu hayata mecbur tutmak bana çok bencilce geliyo. Sırf biz çocuk istiyoruz diye bi canlı hayata getirip onuda bu şartlarda yaşatmak yani bilmiyorum kafam gerçekten çok karışık. Keşke çocuk düşüncesini aklımdan silebilsem ama o kadar çok istiyorum ki ağlamadığım bir gün bile geçmiyo bu yüzden. Yıllardır ağlamaktan gözümde yaş kalmadı artık. Ben isterim ki çocuğum özel okullarda okusun. En iyi marka kıyafetler giysin. İstediği marka telefonu bilgisayarı alabiliyim. Ama sonuçta en iyisini alabilecek gibi lüks bir hayatımızda yok. Bunu ben nasıl çözerim bana bir akıl verin
Bir memur çocuğu olarak telefonum kötüydü ama çok iyi bir dershaneye gittim. Kıyafetlerim marka değildi ancak yüzme eğitimi aldım tenis ve masa tenisi öğrendim. Evde yüzlerce yemek olup çöpe dökmedik ancak sağlıklı beslendik. Eğer çocuk yapmadan önce bir kıstas olacaksa bana göre bu şekilde olmalı.Evet söylediğiniz gibi günümüzde işler artık böyle işliyor ama aslında işin esas yüzü öyle değil. Sahip olduğumuz birçok şeye ihtiyaçtan değil sadece sahip olmak istediğimiz lüks yasamdan dolayı sahibiz. 10 tane kiyafet gerekli değil iPhone telefon gerekli değil 10 çeşit kahvaltılık gerekli değil vs
Ama işte dediginiz gibi onda var bende de olsun düşüncesinden dolayı kimse aza razı olmak istemiyor
Bir insanın dünyaya gelmesine başkalarının karar vermesi bana çok ilginç geliyor.bir de bir kişiden bu kadar çok insan dünyaya gelebilmesi de çok tuhaf.üstelik sinir bozucu.sen kimsin yani senden 8,9 kişi doğuyor.yapacak birşy yok tabi.yazdim öyle.Çocuk yapmak evet bencillik. Kendi hislerin için bir insanı dünyaya getiriyorsun bile isteye acı çekmesini, ölüm görmesini, günün birinde ölmesini kabul ediyorsun.
Şarkıda diyor ya ‘ bana mı sordunuz doğururken? Bu dünyanın kahrını çek babam çek ‘
Kolej kısmı ütopik olmuş ama evet çocuğa yeterli beslenme kıyafet sağlık düzgün eğitim kırtasiye imkanları sunamayacaklar extra önlem almalı.
Ev kira değil ama tek maaş asgari üstünde belli ki garanti iş de değil çocuk zorlar. Rızkıyla gelmiyor çocuk bisürü masrafı var. Arkadaşından görüyor istiyor. Sosyal medya malum herkes herşeyini gösteriyor.
Her yoksul sefalete yeni bir rehine bıraktığı andan itibaren suçlu olur.
Dünyaya bi çocuk getirmek bana göre kendime bi can yoldaşı getirmek ve dünya için iyi bir insan yetiştirmektir..İyi geceler. Benim kafam o kadar bulanık ki bu konuyu asla çözemiyorum. Evleneli 4 seneyi geçti. 2 tane kaybım var onlardan sonra psikolojik tedavi falan gördüm atlatamadım. 2 seneyi geçti daha yeni yeni bu konuyu kabullenebildim. Bende eşimde bi bebeğimiz olmasını deli gibi istiyoruz. Ama maddi açıdan bu bencillik gibi geliyo. Yani baksanız kendimize göre iyi bi hayatımız var evimiz var eşimin maaşı asgari ücretin üstünde. Dolabımız hep dolu. Yani çok şükür öyle sıkıntılı bir durumda değiliz. Belli bi hayat standardımız var. Ama gel gelelim ki çocuk yapmak için yeterli mi ben bunu bilemiyorum. Bu hayat bizim için yeterli, biz bir şekilde geçinip gidiyoruz. Ama bir çocuk yapıp onuda bu hayata mecbur tutmak bana çok bencilce geliyo. Sırf biz çocuk istiyoruz diye bi canlı hayata getirip onuda bu şartlarda yaşatmak yani bilmiyorum kafam gerçekten çok karışık. Keşke çocuk düşüncesini aklımdan silebilsem ama o kadar çok istiyorum ki ağlamadığım bir gün bile geçmiyo bu yüzden. Yıllardır ağlamaktan gözümde yaş kalmadı artık. Ben isterim ki çocuğum özel okullarda okusun. En iyi marka kıyafetler giysin. İstediği marka telefonu bilgisayarı alabiliyim. Ama sonuçta en iyisini alabilecek gibi lüks bir hayatımızda yok. Bunu ben nasıl çözerim bana bir akıl verin
Şu klasik muhafazakar ev hanımı triplerine girmeseniz olmayacak.helal olsun derim o yaşta yaşayabilene yani.Merhaba, biz de çocuk düşünüyoruz 3. Yılına giriyor evlilik. Ben sizi anladım o nedenle kendi fikrimi açıklamak istedim
Öncelikle çocuk yapmak bencillik mi sorusu yanıtlanacak bir durum değil. Çünkü çok ucu açık. Olabilir olmayabilir. Burada sizin çocuğa bakış açınız önemli
Çocuğu kendi kolunuz bacağınız gibi görüp yetiskin olduğu zaman yakasından düşmeyecek biriyseniz yapmayın. Bencillik. Kendinize doğurmuş sayılırsınız.
Bana bakar ileride diye 1945 model düşünceniz varsa sakın sakın yapmayın.
Bebek seveyim diye yapmayın. Bunlar hep bencillik.
Ailemize biri daha katılsın. Ben iyi bir insan yetiştirmek ve anne olmak istiyorum diyorsanız yapın.
Maddi olarak bir çocuğa yetmemek onu psikolojik olarak zorlamak iyi bir şey değil tabiki. Sokakta mendil satan çocuğun doğmamış olması gerekiyor.
Benim bulunduğum şehirde devlet okulları Orta okullar berbat halde. Cinsellik yaşıyor çocuklar. Yaşlar 12 13. Benim için devlet okulu asla bir tercih değil. Ama en son model telefon almak zorunda hissetmem. İyi model hersey okeydir. Sınırsız çocuk yetiştirmek de zararli bir durum.
Her istediğini alan çocuk ileride Her istediği olsun isteyen yetiskin oluyor. Arada hayır demek gerekiyor
Klasik muhafazakar?Şu klasik muhafazakar ev hanımı triplerine girmeseniz olmayacak.helal olsun derim o yaşta yaşayabilene yani.hem neyi nasıl yapacağını biliyor hem de partner bulabiliyor.koskoca insanlar bile becremiyor bunları.ki yaşayan olduğuna da inanmıyorum.
İstanbul Beylikduzunde ortaokulda kütüphanede gebe kalan ve Kıbrısa götürülen bir kız çocuğu tanıyorum.Şu klasik muhafazakar ev hanımı triplerine girmeseniz olmayacak.helal olsun derim o yaşta yaşayabilene yani.hem neyi nasıl yapacağını biliyor hem de partner bulabiliyor.koskoca insanlar bile becremiyor bunları.ki yaşayan olduğuna da inanmıyorum.
Çocuğunuzun özel okullarda okuması,marka giyinmesini,istediği her şeyi vermen onu çok mu mutlu edecek sanıyorsun. Zamane insanları paraya gereğinden daha fazla değer vermeye başladı maalesef ama çoğu normal ailelerin çocukları zengin çocuklarından daha mutlu. Ekranlarda görmüyor musunuz?Alkol,uyuşturucu batağında olan zenginlerin çocuklarını.İyi geceler. Benim kafam o kadar bulanık ki bu konuyu asla çözemiyorum. Evleneli 4 seneyi geçti. 2 tane kaybım var onlardan sonra psikolojik tedavi falan gördüm atlatamadım. 2 seneyi geçti daha yeni yeni bu konuyu kabullenebildim. Bende eşimde bi bebeğimiz olmasını deli gibi istiyoruz. Ama maddi açıdan bu bencillik gibi geliyo. Yani baksanız kendimize göre iyi bi hayatımız var evimiz var eşimin maaşı asgari ücretin üstünde. Dolabımız hep dolu. Yani çok şükür öyle sıkıntılı bir durumda değiliz. Belli bi hayat standardımız var. Ama gel gelelim ki çocuk yapmak için yeterli mi ben bunu bilemiyorum. Bu hayat bizim için yeterli, biz bir şekilde geçinip gidiyoruz. Ama bir çocuk yapıp onuda bu hayata mecbur tutmak bana çok bencilce geliyo. Sırf biz çocuk istiyoruz diye bi canlı hayata getirip onuda bu şartlarda yaşatmak yani bilmiyorum kafam gerçekten çok karışık. Keşke çocuk düşüncesini aklımdan silebilsem ama o kadar çok istiyorum ki ağlamadığım bir gün bile geçmiyo bu yüzden. Yıllardır ağlamaktan gözümde yaş kalmadı artık. Ben isterim ki çocuğum özel okullarda okusun. En iyi marka kıyafetler giysin. İstediği marka telefonu bilgisayarı alabiliyim. Ama sonuçta en iyisini alabilecek gibi lüks bir hayatımızda yok. Bunu ben nasıl çözerim bana bir akıl verin
Cocuğunuzun en iyi okullara en marka kıyafetlere ihtiyacı yok hanımefendi. Herkesin cocuğu butik okullarda okuyup en bilindik marka kıyafetleri giymiyor. Ona verebileceğiniz sevgi,mutlu bir aile,ahlak ve merhamet duygusu inanılmaz bir hazine. Tabi siz evinizi eşinizin maaşını vs hepsini bunların üstünde tutuyorsunuz gibi algılıyorum. Ki madem bu kadar desinler mantığındaysanız neden evde boş oturmak yerine çalışıp para kazanmayı düşünmüyorsunuz?İyi geceler. Benim kafam o kadar bulanık ki bu konuyu asla çözemiyorum. Evleneli 4 seneyi geçti. 2 tane kaybım var onlardan sonra psikolojik tedavi falan gördüm atlatamadım. 2 seneyi geçti daha yeni yeni bu konuyu kabullenebildim. Bende eşimde bi bebeğimiz olmasını deli gibi istiyoruz. Ama maddi açıdan bu bencillik gibi geliyo. Yani baksanız kendimize göre iyi bi hayatımız var evimiz var eşimin maaşı asgari ücretin üstünde. Dolabımız hep dolu. Yani çok şükür öyle sıkıntılı bir durumda değiliz. Belli bi hayat standardımız var. Ama gel gelelim ki çocuk yapmak için yeterli mi ben bunu bilemiyorum. Bu hayat bizim için yeterli, biz bir şekilde geçinip gidiyoruz. Ama bir çocuk yapıp onuda bu hayata mecbur tutmak bana çok bencilce geliyo. Sırf biz çocuk istiyoruz diye bi canlı hayata getirip onuda bu şartlarda yaşatmak yani bilmiyorum kafam gerçekten çok karışık. Keşke çocuk düşüncesini aklımdan silebilsem ama o kadar çok istiyorum ki ağlamadığım bir gün bile geçmiyo bu yüzden. Yıllardır ağlamaktan gözümde yaş kalmadı artık. Ben isterim ki çocuğum özel okullarda okusun. En iyi marka kıyafetler giysin. İstediği marka telefonu bilgisayarı alabiliyim. Ama sonuçta en iyisini alabilecek gibi lüks bir hayatımızda yok. Bunu ben nasıl çözerim bana bir akıl verin
Sadece maddi şeylerden bahsetmişsin ama bu hayat sadece maddiyatla yaşanmıyor. Manevi tarafını da göz önünde bulundur bence kararını verirken.İyi geceler. Benim kafam o kadar bulanık ki bu konuyu asla çözemiyorum. Evleneli 4 seneyi geçti. 2 tane kaybım var onlardan sonra psikolojik tedavi falan gördüm atlatamadım. 2 seneyi geçti daha yeni yeni bu konuyu kabullenebildim. Bende eşimde bi bebeğimiz olmasını deli gibi istiyoruz. Ama maddi açıdan bu bencillik gibi geliyo. Yani baksanız kendimize göre iyi bi hayatımız var evimiz var eşimin maaşı asgari ücretin üstünde. Dolabımız hep dolu. Yani çok şükür öyle sıkıntılı bir durumda değiliz. Belli bi hayat standardımız var. Ama gel gelelim ki çocuk yapmak için yeterli mi ben bunu bilemiyorum. Bu hayat bizim için yeterli, biz bir şekilde geçinip gidiyoruz. Ama bir çocuk yapıp onuda bu hayata mecbur tutmak bana çok bencilce geliyo. Sırf biz çocuk istiyoruz diye bi canlı hayata getirip onuda bu şartlarda yaşatmak yani bilmiyorum kafam gerçekten çok karışık. Keşke çocuk düşüncesini aklımdan silebilsem ama o kadar çok istiyorum ki ağlamadığım bir gün bile geçmiyo bu yüzden. Yıllardır ağlamaktan gözümde yaş kalmadı artık. Ben isterim ki çocuğum özel okullarda okusun. En iyi marka kıyafetler giysin. İstediği marka telefonu bilgisayarı alabiliyim. Ama sonuçta en iyisini alabilecek gibi lüks bir hayatımızda yok. Bunu ben nasıl çözerim bana bir akıl verin
O kadar isyiyorsanız yapon yani ev var iş var. Bu kadar ağlayacak birşey yok bana saçma geldiİyi geceler. Benim kafam o kadar bulanık ki bu konuyu asla çözemiyorum. Evleneli 4 seneyi geçti. 2 tane kaybım var onlardan sonra psikolojik tedavi falan gördüm atlatamadım. 2 seneyi geçti daha yeni yeni bu konuyu kabullenebildim. Bende eşimde bi bebeğimiz olmasını deli gibi istiyoruz. Ama maddi açıdan bu bencillik gibi geliyo. Yani baksanız kendimize göre iyi bi hayatımız var evimiz var eşimin maaşı asgari ücretin üstünde. Dolabımız hep dolu. Yani çok şükür öyle sıkıntılı bir durumda değiliz. Belli bi hayat standardımız var. Ama gel gelelim ki çocuk yapmak için yeterli mi ben bunu bilemiyorum. Bu hayat bizim için yeterli, biz bir şekilde geçinip gidiyoruz. Ama bir çocuk yapıp onuda bu hayata mecbur tutmak bana çok bencilce geliyo. Sırf biz çocuk istiyoruz diye bi canlı hayata getirip onuda bu şartlarda yaşatmak yani bilmiyorum kafam gerçekten çok karışık. Keşke çocuk düşüncesini aklımdan silebilsem ama o kadar çok istiyorum ki ağlamadığım bir gün bile geçmiyo bu yüzden. Yıllardır ağlamaktan gözümde yaş kalmadı artık. Ben isterim ki çocuğum özel okullarda okusun. En iyi marka kıyafetler giysin. İstediği marka telefonu bilgisayarı alabiliyim. Ama sonuçta en iyisini alabilecek gibi lüks bir hayatımızda yok. Bunu ben nasıl çözerim bana bir akıl verin
İki kuzenim var. Birisi TED koleji mezunu biri özel ama bina lisesi mezunu. Aralarındaki fark o kadar bariz ki.Bencillik veya degil demek istemiyorum
kimseyi de kirmaya gerek yok bosuna polemik konusu olacak konussak.
Okuyacak insanlar devlette de okuyor, özel okul olmayinca boş insan demek olmuyor. Ha ben suan ki egitimi bilemiyirum bazilari memnun degil neyse.
Yine de cok yakinimda iki yaşit cocuk buyuyordu ve gorumcemin kizi Trde köklü bir özel okula gidiyor (apartman ozel okulu vs degil) ilkokuldan beri bir kac dil ogreniyor sanirim ingilizceyle birlikte. Bale, jimnastik yapiyor vs.
Şimdi kaynimin cocuguyla gayet aralarinda kocaaaman bir fark var görünüyor acikcasi. Belki o cocukta basarili olacaktir ileride bilemem ama
kafadan gorumcemin kizinin okudugu okul cevre dolayisiyla oluşacak baglantilari bile onu cok fazla öne atacaktir.
Bunlar icin cocuk yapmayin demem kimseye ama bazilari bazi açilardan hayata önde başlıyor bu da bir gercek.