- 30 Ocak 2010
- 3.452
- 1
işte benim bunu mantığım kabul etmiyo
ne kadar kendinzie göre mantıklı gerekçeler sunsanızda benim mantığım bunu kabullenmiyo , kabullenmez
hayat sizin çocuksuz yaşamak isteyebilrisiniz,olumlu yada olumsuz sonuçlarına katlanıcak olan sizsiniz,
ama hayvanla insanı aynı tartıda değerlendirmek sağlıklı bir düşünce gibi gelmiyo bana burdan okuyunca
daha doğrusu hayvanı insan yavrusundan üstün görmek ...
Sayın Kazen,
Siz hazmedemeseniz de bu benim görüşümdür ve saldırgan bir konuşma üslubunu benimseyeceğinize daha düzgün bir şekilde düşüncelerinize katılmıyorum deyip fikirlerinizi sunsaydınız inanın bu kadar şaşırmaz ve üzülmezdim..Ben de sizi anlıyorum fakat beni üzen karşıt fikirleriniz değil bu üslubunuz oldu..Herneyse ben de susuyorum ki zaten görüşler ayrıyken fazla konuşmamak taraftarıyım..
İçimden geçenlerden sadece birine bu cümlenle yer verdiğin için teşekkür ederim..Tartışmanın uzayacak bir tarafı yok zaten farklı fikirler farklı görüşler,herkes birbirine saygı duysun yeter..
Bakın üzücü filan değil,hala olaya kendi pencerenizden bakıyorsunuz..Amacım tartışma filan değil fakat çocuk sevmeyenleri de canavar gibi göstermeyin ama lütfen..Ben bir kedi yavrusu için herşeyi yaparım,ne iğrenirim ne yorulurum..Ama bir insan yavrusu için yapamam aynı şeyi..Azınlık olmamız bunu anlayamayacağınız anlamına mı geliyor..Tekrar söylüyorum..Çoğunluk ne hissediyorsa acaba doğru o mudur?
Laflarını işaretlesem cımbızla çekti diyeceksin,ama kedi yavrusuna yaparım insan yavrusuna yapamam diyorsun. Benim düşüncem diye ne kadar diretirsen diret diğerlerini bilmem ama sen kesinlikle sağlıklı düşünmüyorsun, B&M ye katılıyorum bende, bundan adım kadar emin oluyorum her yazışında.
İnsan yerine hayvan ı tercih ediyorsun işte, insan sevmiyorsun, ya da hayvanları insandan daha önde tutuyorsun, böyle deyince de saptırdığımı iddia ediyorsun. Ama yazılarından böyle anlaşılıyor.
Herkesin doğruları farklıdır. Ama bir insanın hayvanları insandan önde tutmasının doğru olmadığını çok iyi biliyorum ben. Ve tersine çevirip çoğunluğun senin gibi düşündüğünü farzet, insan diye bir şey kalır mıydı? sence ne kadar doğru olurdu düşüncen? kendi doğrularını kendi hayatın için savunabilirsin. Ama "doğru" olarak savunamazsın. Tabi ki bu düşüncen için konuşuyorum.
Çocuk yapmak istemeyenlerinde çocuğu olanlara ve çocuk yapmak isteyenlere saygısı olmalı diye düşünüyorum ki siz saygı bekliyorsanı bu insansanlarda beklerler. Siz çocuk doğurmayı ve bakmayı çok kötü, korkutucu, bencilce ve öcüü gibi gösteriyorsunuz ve burada kendi düşüncelerinizi çok fazla savunuyorsunuz ancak savunurken de aşırıya kaçıyorsunuz. Hayatta eğitimsiz,korunmayı bilmeyen maddi durumu elverişli değilken birkaç çocuk yapan insanlar ve sokakta kalan çocuklar var ama bunlar var diye çocuk yapmaktan vazgeçemeyiz herşey ailenin kendisinde biter o aile çocuğuu yetiştirecek bilgide değildir ama bizde o bilinç ve bilgi vardıri, maddi durumda vardır neden yapmayayım. Ayrıca biz bilinçliyiz, insanlara çocuk yapmanın mantıksızlığını anlatmaya çalışıyorum gibi cümleler hoş olmuyor. Yada yapmış çocuğu görsün gününü gibi sözler . 4 yaşındaki çocuğa bencil diyebiliyorsunuz mesela ama unutmayın ki o çocuğun beslenmede, temizlilkte kendini geliştirmesinden annesine ihtiyacı var tek başına yemek hazırlayıp yiyemez yada tek başına sokağa çıkamaz elbette annesinden bekletintileri olacak bu doğal değil mi. Zaten bu yaştaki bir çocuğa bencil diyenler elbette çocuk yapmasınlar bu gönül işi, severek yapılacak birşey. Siz ben böyle düşünüyoum deyip kapatmıyorsunuz çocuğu olanları dışlıyorsunuz. Ama hayat hep böyle gitmeyecek yaşlanacaksınız yalnız klacaksınız huzurevine giderim demek kolay peki yalnızlığı ne yapacaksınız. Gezmek, eğlenmek , arkadaş ortamı da bir yere kadar.. Ben çocuk istiyorum ve onu çok iyi yetiştireceğime inanıyorum bir hayvan sokakta istediği gibi beslenebilir bu hayata uygundur ama bir çocuk asla.
Çocuk istememenin bir sürü sebepleri olabilir açıkcası ben yadırgamıyorum çocukları olanlarda çocuğunu sevmeye bilir kim bilir dört duvar arasında neler olduğunu? Tarihte görülüyor ki sırf deneylere ve gözlemlerine dayalı dünya yuvarlaktır diyen bilim adamı idama mahkum edilmiştir!
Ben herkesin fikrine saygılıyım herkes kendince haklı...
Çocuk isteyen de istemeyen de... :87:
Ama her kadın anne olacak kapasitede değil duygusal boyutta...
O çocuk kendi kendine büyümeyecek.
Bilinçli ebeveynlere ihtiyacı var...
Etrafımıza bakalım yüz binlerce sokak çocuğu, yüz binlerce dilenci çocuk, yüz binlerce psikolojisi bozuk çocuk var...
Psikolojisi bozuk olanların kimi yediği dayaktan, kimi psikolojik baskıdan, kimi de ailesindeki huzursuzluklardan bu hale geliyor...
Böyle çocuklar daha sonra büyüyüp hayata karışacaklar...
Ne kadar sağlıklı hayatlar yaşayacaklar acaba? :97:
Kendini hazır hisseden bireyler çocuk yapsın büyütsün...
Kesinlikle böyle olmalı...
İçindeki şevkat duygusunu paylaşmak isteyen de hayvan beslesin tabii ki...
Onların da sevilmeye ihtiyacı var.
Hayvan üstün, insan üstün tartışması gereksiz bir boyut olmuş... :82:
Bakın ben açıklamalarımı yaptım ve konuyu kapattım,size de ayrıyetten açıklama yapardım ama konunun tekrar alevlenmesini istemiyorum..Ben 4 yaşında çocuğa annesinden beklentileri oldu diye bencil demedim,sözlerimi tekrar okumanızı tavsiye ederim.Acaba sizin evladınızın huzur evinde sizi ziyaret edeceğinin garantisi var mı?İşte ben de böyle yalnızlık korkusuyla çocuk yapılmasını korkunç buluyorum..Bana göre de böyle düşünenler elbette çocuk yapmasın..Buyurun burdan yakın..Siz çocukların bencil olduğunu düşündüğüm için çocuk yapmamalı diyorsanız ben de bu yönden sizin gibiler yapmamalı diyorum.Yani anlatmak istediğim karşıt fikirlerin sonu yok..Saygılı olalım aslolan bu!!
Malesef burada çocuk istemiyoruz diye bizi yargılıyor diyen insanlar,
çocuk sahibi olan insanları öyle güzel yargılıyorlar ki.
Yok kadın aldatılıyormuşta, çocuğunun biri psikolojik tedavi görüyormuşta,
bakın siz de hep çocuğu olan kişilerden her defasında örnek verip, yargılıyorsunuz.
Çocuk sahibi olanlarında saygıya ihtiyacı var o zaman.
Çocuk sahibi olmamak adına bu kadar saçma yargılamalarda bulunmak,
ve bu kadar saçma nedenler edinmeyi de anlayamıyorum.
Çocuk sahibi olmak isteyen olur,olmak istemeyen olmaz, kimse kimseye hesap vermek zorunda değil.
4 yaşındaki bir çocuğun bile koskoca bir insan gibi yargılanmasını anlayamıyorum.
Ayrıca koskoca bir insan bile, her insan bile bencildir. Her insanın içinde bencillik vardır.
Çocuk yapmamayı da bilinçlenmek olarak değerlendirmekte bana göre tamamen saçmalık.
Asıl marifet o çocuğu doğru düzgün ,emek vererek yetiştirecek bilinçte olmak,
asıl o zaman bilinçlenmekten bahsedilir.
Biz çok bilinçliyiz, biz süperiz, o yüzden çocuk istemiyoruz demek saçmalık.
Ne bilinç ama.
Biz o zaman bilinç kaybı yaşıyoruz demek ki.
Lugatımda 'anne' kelimesinin yer almasını isterdim ama, yok. Bu kelime benim için hiçbir ifade taşımıyor. Peki, annem mi yok, vaaar. Ama anlamı yok, sadece beni dünyaya getiren kadın işte o kadar. Utanmasam adıyla hitap edicem 'anne' diye hitap etmek içimden hiç gelmiyor. Yaşatamadı bana bu duyguyu. Ben yaşamadım, anne misyonunu kazanmış kadından da görmedim, sevgisi nedir tadamadım, dibine kadar yaşadım yanıbaşımda olduğu halde annesizliği, onun kollarında tadamadıklarımı el adamlarında yaşamak istedim kiminde başarıp kiminde başaramasam da, hadi babam döllemeye yaradı ''arkamda annem var kapı gibi korur beni'' dedirtecek hiçbir eylemde bulunamadı. Doğurdu, sadece doğmama neden oldu. Saygım var sadece o da dünyaya getirme zah*****e karşılık. Daha fazlası benden beklenemez zaten..
Bunlar anneyi kötüleme gibi algılanmasın. Sevgi görmemiş birinin, ömür boyu insan yavrusuna sevgi göstermesi çok zor. Tahammül sınırlarını zorlaması gerek, ki ben çok tahammülsüzümdür bazı şeylere karşı. Bünyemden bir varlık ortaya koymak, tüm çilesini çekmek, kazanılan misyona kazanılmamış duyguyu da eklemeye çalışmak, bakmak bakmak ... Yazarken bile boğulur gibi oluyorken, gerçekte dayanılmaz gibi geliyor. 'Bana göre değil çocuk' fikri beynime girdiği andan itibaren yapmamaya özen göstermekle haklı olduğumu şimdilerde daha iyi anlıyorum.
Merhaba arkadaşım,mesajını gördüğümde o kadar şaşırdım ki..Ben de işte anneme aynı bu duyguları besliyorum ve aynı sebeplerden çocuk düşünemiyorum..Bana verilmeyen şefkati,bana öğretilmeyen sevgiyi ben nasıl çocuğuma aktarabilirim ki..Bir de içimde bunca yarayla...Kalbimde kendime yetecek kadar bile şefkat yokken..İnan çok iyi anlıyorum seni..
Merhaba,ben tam anlatamadım sanırım..İnsan sevgisiz büyüyünce kendine karşı daha acımasız,daha sevgisiz oluyor sadece.Mesela ben kendimi hep eleştiririm,hiç beğenmem bunun gibi..Yoksa tabi ki çevreme karşı hatta fazla sevgili ve şefkatliyim..Bu güne kadar aldığım darbelerin çoğu da hep bu yüzden olmuştur..Yani benim derdim sadece kendimle ve çocuk büyütmek büyük sabır işi sadece buna gücüm yok demek istedim..Umarım anlatabilmişimdir.
bende buyüzden çok düşünceliyim.. ben bebek bakamam onunla uyuyup onunla her dk beraber olamam gibi gelio.kısacası bana göre deil. nişanlımda aksine çook istiyo inşallahh geçicidir..
böyle düşünenlerin çoğu doğurduğu-doğuracakları bebekleri (ki aslında onlar bir birey bunun farkına varamıyorlar) kendilerine meşkale olarak görüyorlar
Madamiks yine çok güzel özetlediniz..Bu kadar iyi analiz edebildiğinize göre psikolog olduğunuzdan şüpheleniyorum artık :)
Madamiks ne güzel yazmis ve anlatmissin. Aynen söylediklerine katiliyorum.
Burda hic kimse kimseyi yadirgamiyor, sadece kendi aramizda dertlesmek, paylasmak istiyoruz. Ki her birimizinde bir nedeni var istememekle.
Bu bir özür degil topluma karsi, bu bir aciklama.
Iyiki hepimiz degisik ve renkliyiz, tek tip insanlar degiliz. Tabiki görüsler ayri olacak. Neticede Allah bizi böyle yaratmis.
Kendimi yeterince aileme feda ettim, daha baska kimse icin feda etmem, edemem, idare edemem.
Her insan kendisini en iyi bilendir. Her kadin kendi secimiyle en iyi hayati secmeli, toplum buna karismadan.
Alaylı psikolog :))
Anlamak isteyerek okuyunca zor olmuyor.
.