Çocuk sahibi olmayı istememek

Büyük bir alışveriş mağazasının reyonlarından birinde dolaşırken, çocuğun biri yüksek volümlü ses tonuyla, takılmış bozuk plak gibi aralıksız 'anneeeeee' diye bağırarak beğendiği ürünü göstermeye çalışıyor. Anne hiç oralı değil gibi görünse de, birazdan patlayacağı belli, ki öyle de oluyor.'yeter! ikide bir anne anne deyip durma,bırak peşimi, senle uğraşamam şimdi' diye sert bir ses tonuyla tepkisini ortaya koyan kadına eşi de destek verip, çocuğu onlarca kişinin içinde azarlıyorlar. Ortaokul öğrencisi olduğu herhalinden belli olan erkek çocuğunun 'birgün sizden ayrıldığımda arkamdan üzülmeyin' diye verdiği cevapsa düşünülecek cinstendi. Bence, çocuğu susturmak böyle olmamalıydı. Madem katlanamıyor yapıdasın, sinir sistemin zayıf hiç yapma. Benim gibi,peşinde annee anneee diye dolaşan bir velede tahammül edemeyeceğini biliyorsan, doğurganlık özelliğini örtbas et.

Ben limonagacina 100% katiliyorum. Aynen ayni seyleri yasadim ve bunun icinde istemiyorum.
Sevgi görmedim, sevkat görmedim, öylesine büyüdüm, Allah yardim etti demek.
Simdi ailemi secemedigime göre esimi ve hayatimi secme durumum var iken, anlayisli bir erkekle evlendim ve ömrümde yasamadigim tüm sevgimi ve sevkatimi ondan aliyorum.
Kimden ne hayir gördümki cocuktan hayrimi görücem? Artik riske atacak zamanim yok, kalanida cok güzel yasamak istiyorum.
Bir cümleyle kisa tutacaktim nedenimi ama olmadi, sorry :)

limonagaci .!.:

Hem kendi yazdıklarımdan hem de burada çocuk isteyenler istemeyenler güruhuna baktığımda gördüm ki, temel ayrışma sebebimiz, biz çocuk istemeyenlerin çok şefkatle büyütülmemiş olmamız, isteyenlerinse anne baba sevgisini daha çok yaşamış olmaları. Ben bu konuda ilk mesajlarımda da yazdım, nasıl büyütülmezi biliyorum, ama nasıl büyütülürü bilmiyorum. Annemin bana duyduğu sevgiyi hiç hissetmedim ki, neden anne olunması gerektiğini bileyim..Anne olunca insan nasıl mutlu oluyoru hiç dinlemedim ki annemden...Ben olması gerektiği için olan, evlenilir, çocuk yapılır ekolünden gelen bir anne babanın çocugu olduğum için, ben çocuk yapmaya mecbur değil hale gelince yapmak istemiyorum.Kendimi yük olarak olarak gördüğüm için, evi dağıtan, arıza çıkaran, gülmeyen somurtan bi fazlalık olarak gördüğüm için bi çocuk bi eve nasıl neşe verir bilmiyorum.Çünkü çocuk sahibi olununca ne hisseder ki insan? Nasıl güzelleşir ki hayatı? Bilmek isterdim...

Genişletmek için tıkla...

Benimde ailemde sorun vardı annem babam boşanmıştı annem çalışmaya başlamıştı ayrıca fazladam otorite vardı üzerimde annem tarafından sürekli takip halindeydim aşağı komşunun kızına da insem haber vermem gerekirdi bir sinemaya gitmek için ağladığım zamanları bilirim aman bugün evde ne sorun çıkacak acaba derdim. Ayrıca derslerimin yanında kardeşimle ilgilenir, evişi yapardım ama bir teşekkür bile duymazdım çok nadirdir yanii. Ama ben çocuk yapmak istiyorum hatta görmediğim sevgiyi, ilgiyi ona göstereceğimi düşünüyorum kendi yaşamadıklarımı ona yaşatacağım. Çünkü insan asıl bazı olumsuzlukları yaşadıkça nasıl olması gerektiğini daha iyi anlıyor hep hayal kuuryor keşke böyle olsaydı diye yada çevresinde görüyor işte bende öyle büyüteceğim çocuğumu hayalini kurduğum gibi..

Denke istediğim şu ki bazı arkadaşlar çocuk isteyenler nedne bu topiğe geliyor deniyor benimde kafam karışıktı bazı sorunlar vardı onları yazdım ama hiç çocuk istemiyorum demedim. Zaten isteyemenlere de saygı duyuyorum çünkü çocuk yapmış olamk için yapılmaz o sorumluluğu alabilecek kişiler çocuk yapmalıdır bu yüzden zaten istemeyenler yapmasın sonra o çocuğa da yazık oluyor çünkü tahammül ve sabır sınırlarının çok yüksek olması lazım. Ancak şuna da katılmıyorum çocuğum olacak hayat standardım düşecek masraf olacak. Elbette zorlanmalar olacak ama çocuk yok diye fazladan harcama biz yapmıyor muyuz ben yeni evliyken yaptım her hafta sinema ve giyim dışarı da yemek felan. Ama çocuk olunca ister istemez bunlardan kısılacak bir baba maaşıyla ev hanımları çocuk bakıyor iki maaşla nedne bakılmasın isteyince oluyor öyle böyle bunlar bahane bence bahane aramanıza gerek yom istemiyoruz dediğiniz zaman kimsenin sizi yargılamaya da hakkı yok.. Herkes anne baba olacak diye bir kuralda yok bu hayatta.

kısacası türümüzün son örneğiyiz kızlar!!! olumunekankayizsmile kaydirigubbakcemile3

sırt ağrılarım, migrenim, annem kadar anlayışlı bir anne olamayacağıma emin olduğum, sinirli yapım, şeker sorunum ve şekerim düştüğünde gözümün kimseyi görmemesi, her gün artan hastalıklarım, aşırı evhamım, paranoyakça sürekli sevdiklerimi merak etmem, ya acımasız-düşüncesiz-insanların/hayvanların kötülüğünü isteyen tiplerden biri olursa korkusu, çocuğum olduğunda annemi kaybedeceğimi rüyamda kaç sefer görmüş olmam, bana ve sevdiğim insana bir şey olursa o çocuğa sahip çıkacak yeterince insanın olmaması(aile anlamında) ya da yeterince sorumlulukta, biz iki kişi bu kadar hastalık sahibiyken o çocuğa sağlıklı genler geçemeyeceğini düşünmem yüzünden çocuk istemiyorum.

nasıl ama bir cümle oldu değil mi? sempatiksalakcinni

limonagaci .!.:

Hem kendi yazdıklarımdan hem de burada çocuk isteyenler istemeyenler güruhuna baktığımda gördüm ki, temel ayrışma sebebimiz, biz çocuk istemeyenlerin çok şefkatle büyütülmemiş olmamız, isteyenlerinse anne baba sevgisini daha çok yaşamış olmaları. Ben bu konuda ilk mesajlarımda da yazdım, nasıl büyütülmezi biliyorum, ama nasıl büyütülürü bilmiyorum. Annemin bana duyduğu sevgiyi hiç hissetmedim ki, neden anne olunması gerektiğini bileyim..Anne olunca insan nasıl mutlu oluyoru hiç dinlemedim ki annemden...Ben olması gerektiği için olan, evlenilir, çocuk yapılır ekolünden gelen bir anne babanın çocugu olduğum için, ben çocuk yapmaya mecbur değil hale gelince yapmak istemiyorum.Kendimi yük olarak olarak gördüğüm için, evi dağıtan, arıza çıkaran, gülmeyen somurtan bi fazlalık olarak gördüğüm için bi çocuk bi eve nasıl neşe verir bilmiyorum.Çünkü çocuk sahibi olununca ne hisseder ki insan? Nasıl güzelleşir ki hayatı? Bilmek isterdim...

Genişletmek için tıkla...

ben bu mesajına çok üzüldüm, keşke anne baban çocuk sahibi olmasalardı hiç, diyesim var ama o zamanda sen olmayacaktın...

fiyonk_ .!.:

bence sevgisiz yetişmekle alakası yok çocuk istememenin. çok sevgiyle büyümek de insanı hassas ve ayrıntıcı yapıyor, çocuğun hayatınıza getireceği ayrıntıları yaşamak istemiyorsunuz.

yani sevgisiz büyümek kadar sevgi görmek de bu duruma neden olabilir...

mesela ben yolda bir çocuk görünce, özellikle de küçük bir kız çocuğu, çok üzülüyorum başına gelecekler açısından. hatta bi kez ağlamıştım. :))))

öğretmenim ve mesela bu ortamda o öğrencilerin içinde bir evladım olsun istemem asla. bu bile benim için yeterli bir sebep. ama bazı aileler var ki olur olur bal gibi olur diye diye yetiştiriyor çocuğunu, belki de cesaret demeliyiz buna bilmiyorum, o insanlar sevgi gördüklerinden değil, işin ayrıntılarını düşünemedikleri için, ilerisini düşünecek kadar ciddiye almadıkları için hemen doğurmak istiyorlar.

doğurduktan 2 yıl sonra senin ne demek istediğini anladım diyen bir arkadaşım olmuştu. anca bastı kafası demek ki.sempatiksalakcinni

Genişletmek için tıkla...

:lepi: :lepi: :lepi:

limonagaci .!.:

Fiyonkucum, çocuk isteyenler full sevgi, deli gibi mutlulukla büyümüş de kendileri de ondan istiyor demek istemedim aslında.Ya da bunu demek istediysem bile çok geniş kitleler için yapmadım bu saptamayı.Burada aklı başında konuşan ve çocuk isteğini dile getiren insanlar ve yine aklı başında cümleler kuran ve istemeyenler arasındaki fark adına yaptığım bir tespitti.Yoksa tabii ki biliyoruz çocuk olayının halen toplumun %90ı için evlenilir, sonra da çocuk yapılırdan öteye itmeyen bir şey olduğunu.Hatta benim çocuk istemekten korkma sebeplerimin başında senin bu dediğin şey geliyor. Saçma sapan insanların yetiştirdiği saçma sapan çocuklarla bir arada büyüyecek olması, ben başettim, bi parça da asosyal olmayı göze aldım ve o saçmasapanları bertaraf ettim ama ya çocugum yapamazsa, yapabilse bile üzülürse kaygımdır. Tespitimin yanlış anlaşıldığını düşündüğüm için bu açıklamayı yapmak gerekiyor diye düşündüm. a.s

Genişletmek için tıkla...

bu cümleyi kocaman yazdırıp,evimin duvarına astırcam
biz de bu koca köşeye hangi tabloyu alsak diye düşünüyorduk
hi hi hiii,buldukkaydirigubbakcemile5 kaydirigubbakcemile5 kaydirigubbakcemile5

kızlar bende çocuk istemeyenlerdenim illa evlilikerlde çocukta olmak zorundamı ya bunu anlamıyorum tamam evlendik mutluyuz iyi ee bide çocukmu yapıcaz yapmazsak evli sayılmıyomuyuz valla ben çalışıyırum akşam eve kendimi zor atıyorum bide ben canım ne zaman ne isterse onu yaparım çocuk çok ağır bi yük birde bu pis dünyaya bir bebek getirmek ne kadar doğru o bebeğin büyüdüğü yıllarda dahada kötü olacak. nebilim ben istemiyorum şuan için belki ilerleyen yıllarda değişebilir.. ama şuan için aslaaaa

dejavu-one, haklisin tabiki madem kötü bir cocukluk yasadiniz bari sizler daha iyisini yapin diyorsunuz, ama inan hic kuvvetim kalmadi. O kadar olmusuzluklar yasadimki derler ya yazsam roman olur diye gercekten öyle.

Hep diyorum tanrim, yüce Allahim tüm cektigim zorluklara karsi bana bu kadar güc verdigin icin sana minettarim, benim yerimde baskasi olsaydi simdi Bakirköy ruh hastaliklari bölümünde yatiyordu. Pes etmedim, etmemde hic, ama bir cocuk bana mutluluk verecek ümidi yok icimde. Umduklarimdan görmedimki.
Ha simdi güclüyüm bir yikim daha cekemem bu hayatta, cünkü oda gercekten sonum olur. Kimseye ne ümidimi baglamak, nede artik büyütmek nede sevgi istiyorum, yeterki herkes beni rahat biraksin, artik benim zamanim geldi, yasama zamanim. Bana kimse anne demesin zaten, istemiyorum. Öyle seylere ihiyacim yok, benim huzura ihtiyacim var. Bir gün az calisirsam alirim kendime bir köpek, o benim dostum olur baskada kimseye yakinlik kuracak gücüm kalmadi.
Allah tüm iseyenlere hayirli evlatlar versin.

günaydın istanbul sabahından,çocuk ıstememe durmumuzu artık sorgulamayalım,acıtır bazılarımzıın içini gibi hissediyorum,evt bende sevgisiz büyüdüm,ama çok mutluyum şimdi,RABBIM benı her zaman sevdı ve yanımda oldu,bu yüzden kımseye kırgın değilim,ama özgürlük çok güzel kızlar,

dejavu_one .!.:

Benimde ailemde sorun vardı annem babam boşanmıştı annem çalışmaya başlamıştı ayrıca fazladam otorite vardı üzerimde annem tarafından sürekli takip halindeydim aşağı komşunun kızına da insem haber vermem gerekirdi bir sinemaya gitmek için ağladığım zamanları bilirim aman bugün evde ne sorun çıkacak acaba derdim. Ayrıca derslerimin yanında kardeşimle ilgilenir, evişi yapardım ama bir teşekkür bile duymazdım çok nadirdir yanii. Ama ben çocuk yapmak istiyorum hatta görmediğim sevgiyi, ilgiyi ona göstereceğimi düşünüyorum kendi yaşamadıklarımı ona yaşatacağım. Çünkü insan asıl bazı olumsuzlukları yaşadıkça nasıl olması gerektiğini daha iyi anlıyor hep hayal kuuryor keşke böyle olsaydı diye yada çevresinde görüyor işte bende öyle büyüteceğim çocuğumu hayalini kurduğum gibi..

Genişletmek için tıkla...

Beni yanlış anlamazsanız birşey söylemek istiyorum
Çok sevgisiz ve baskı altında büyüyenlerde şöyle birşey görüyorum genellikle
Ben yaşamadım,çocuğum yaşasın,bana erkek arkadaş olmaz dediler,kızım 11 yaşındayken öpüşsün umrumda değil diyenler biliyorum
Olacaksa siz böyle olmayın,50 60lı yaşlardakilerin çocukları baskıyla büyümüş,şimdi onların çocuklarının yetiştirdiği çocuklar ise çok rahat,gereksiz rahatlar
burda bir problem var bence,
hep diyorum,herkesin çocuğu kendine özel ama sen en özelsin,istediğini yap birtanem diye büyüyen çocuklarda gerçekten problem oluyor,ne yaparsam yapayım dünya affeder sanıyorlar

yorgun savaşçı .!.:

sırt ağrılarım, migrenim, annem kadar anlayışlı bir anne olamayacağıma emin olduğum, sinirli yapım, şeker sorunum ve şekerim düştüğünde gözümün kimseyi görmemesi, her gün artan hastalıklarım, aşırı evhamım, paranoyakça sürekli sevdiklerimi merak etmem, ya acımasız-düşüncesiz-insanların/hayvanların kötülüğünü isteyen tiplerden biri olursa korkusu, çocuğum olduğunda annemi kaybedeceğimi rüyamda kaç sefer görmüş olmam, bana ve sevdiğim insana bir şey olursa o çocuğa sahip çıkacak yeterince insanın olmaması(aile anlamında) ya da yeterince sorumlulukta, biz iki kişi bu kadar hastalık sahibiyken o çocuğa sağlıklı genler geçemeyeceğini düşünmem yüzünden çocuk istemiyorum.

nasıl ama bir cümle oldu değil mi? sempatiksalakcinni

Genişletmek için tıkla...

aynen yaaa yemin ederim,Allahım nasıl sinir olurum migrenim tutsa çocuk göremez gözüm,çekmeyen bilmezzzzz,bilmezzzz bilmezzzz,bu yaşta hergün hastayım
kocama bile dedim,çekme istersen beni mecbur değilsin diye
Zıpkın gibi bayanları görünce oturup ağlarım ben yaaa o derece yani
Sağlıklısınız ne güzel,bebek de yaparım diyorsunuz,çok şanslısınız hem de çokkkk

elismiren .!.:

Beni yanlış anlamazsanız birşey söylemek istiyorum
Çok sevgisiz ve baskı altında büyüyenlerde şöyle birşey görüyorum genellikle
Ben yaşamadım,çocuğum yaşasın,bana erkek arkadaş olmaz dediler,kızım 11 yaşındayken öpüşsün umrumda değil diyenler biliyorum
Olacaksa siz böyle olmayın,50 60lı yaşlardakilerin çocukları baskıyla büyümüş,şimdi onların çocuklarının yetiştirdiği çocuklar ise çok rahat,gereksiz rahatlar
burda bir problem var bence,
hep diyorum,herkesin çocuğu kendine özel ama sen en özelsin,istediğini yap birtanem diye büyüyen çocuklarda gerçekten problem oluyor,ne yaparsam yapayım dünya affeder sanıyorlar

Genişletmek için tıkla...

şimdi siz beni yanlış anladınız. Ben yaşayamadoğım şeyleri yaşatacağım, özgür olacak derken elebette bir yere kadar. Zaten bir de babası olacak başında nereye ne zaman yollayacağımı nelere izin vereceğimi yine ben belirlerim. Asla çok özgür ve hesap vermeyen bir çocuk olmayacak ama benim yaşadığım gibi de ellerinde prangalı olmayacak hayatı bilecek, sosyal olacak ama herşeyin bir yaşı ve zamanı olduğunu da bilecek bu ikisi arasında ince bir çizgi var onu da koruyacağım. Arkadşaı olacağım ama annesi olduğumu da unutturmayacağım. Ben annemden gizli neler yapardım istesem mesaiye kaldım derdim erkekler çıkardım ben bunu yapmadım kendimi biliyordum çünkü annemden birşey saklamadım mı sakladım ama pişam olaağım birşey yapmadım. Yani biliyorum ki ne kadar sıkarsam sıkayım yapmak istedikten sonra neler yapar. Bunun otoriteyle ilgisi yok en başından nasıl davranırsan, yapacaklarının sonuçlarıınn nereye varcağını söylersen ona göre davranır herşey anne çocuk arasında iletişimden geçiyor maalesef benim annemle iletişimim yoktu ama çocuğumla olacak.

olivia .!.:

dejavu-one, haklisin tabiki madem kötü bir cocukluk yasadiniz bari sizler daha iyisini yapin diyorsunuz, ama inan hic kuvvetim kalmadi. O kadar olmusuzluklar yasadimki derler ya yazsam roman olur diye gercekten öyle.

Hep diyorum tanrim, yüce Allahim tüm cektigim zorluklara karsi bana bu kadar güc verdigin icin sana minettarim, benim yerimde baskasi olsaydi simdi Bakirköy ruh hastaliklari bölümünde yatiyordu. Pes etmedim, etmemde hic, ama bir cocuk bana mutluluk verecek ümidi yok icimde. Umduklarimdan görmedimki.
Ha simdi güclüyüm bir yikim daha cekemem bu hayatta, cünkü oda gercekten sonum olur. Kimseye ne ümidimi baglamak, nede artik büyütmek nede sevgi istiyorum, yeterki herkes beni rahat biraksin, artik benim zamanim geldi, yasama zamanim. Bana kimse anne demesin zaten, istemiyorum. Öyle seylere ihiyacim yok, benim huzura ihtiyacim var. Bir gün az calisirsam alirim kendime bir köpek, o benim dostum olur baskada kimseye yakinlik kuracak gücüm kalmadi.
Allah tüm iseyenlere hayirli evlatlar versin.

Genişletmek için tıkla...

bana güzel cevap verdiğiniz için öncelikle teşekkür ederim. Ben sizi de anlıyorum bende öyle düşünebilirdim ki bekarken öyle düşünüyordum. Ben zaten gençliğimi yaşayamadım evlenince yaşamak isterim diyordum hiç bekarken çocuk ile ilgili hayallerim olmadı ve evlenince de ilk bir sene hiç aklıma çocuk gelmedi ama sonra çok istedim gerçekten ama istemiş olmak için değil gerçekten onun varlığıyla mutlu olacağımı bildiğim için ve onun sorumluluğuyla başa çıkabileceğimi düşündüğüm için istiyorum. Bazı anneler sadece çocuk yapmış olmak için yada evliliğin gereği diye, eçvre soruyor diye yapıyor ve sonrada başa çıkamıyor herşeyinde kızıyor bağırıyor buna da tamamen karşı çıkıyorum çünkü çocuk isteyerek yapılacak birşey ama şunu belirtmek isterim ki bir anne de o bebek karnına düşünce, hereketlerini hissedince birde kucağına alınca iyi ki yapmışım da diyebiliyor duyguları o an da oluşabiliyor ama oluşmayabilirde bunu riske atmamak gerekir..

elismiren .!.:

Allah her kişiyi kendi rızkıyla yaratır,yiyeceğimiz ekmek bile belli
ama insanlar sanıyorki çocuk aileyi zenginleştirir,yok öyle bişey yaaaa,öyleyse niye gününü kuru ekmekle geçiren çocuklar var,valla kim ne derse desin makul ölçülerde maddiyat gerekli bu iş için,evlenirken bile gerekli bence,eskiye göre çok farklı herşey
herşey bi kenara artık çocuğun ilkokulda okuması bile en az aylık 300 TLye bakıyor,en az buda,spor parası,resim parası,okul aile birliği parası,o derneğe yardım parası,şu vakfa yardım parası,kalemleri değiştiriyoruz parası,yeniz sözlük alıyoruz parası,ayşenin babası yeni ayakkabı almış parası
bunlar kolay diyen annelere bravo,paranın nasıl zor kazanıldığını bilmeyenler genelde zaten,baban versin,mecbur
babaların canı çıksın umurlarında değil,sonrada kocimi seviyom
insan çocuğunu da düşünür,alamadım diye söyle örtmenine diyorlar,o çocuk nasıl utanıyor ama

Genişletmek için tıkla...

Bende aynı fikirdeyim.Babamın vurdumduymazlığı yüzünden okula hep bi sürü eksikle giderdik ne zaman okullar açılsa babam küfretmeye başlardı gitmeyin okula yeter falan diye okuldan para isterler biz yine binbir lafı yer zar zor götürürdük abim onu da götüremezdi.Üniversitede başka şehir kazandım ama babam yüzünden gidemedim.Şimdi hiç sevmediğim mesleğe mecbur kaldım.Okurken bile sadece 1 tl yol parası verirdi.Akşama kadar okuldasın ama bişey yiyemezdik
Benden sonra iki kardeşim daha var onları da hep ben okuttum masrafları harçlıkları kıyafetleri hala da ben alırım ne ihtiyaçları varsa kardeşim babamdan 1TL İster adam verene kadar en az 10 dak konuşur kızar bağırır küfreder sonra verir.Düşünmez bunların geleceği nasıl olacak vs gbii şeyler
Hiç kendini zora sokmazdı sonra düşün düşün çıkış yolu ara
Küçüklüğümüzden beri hep bişeylerimizi ya akrabalarımız alırdı ya kuzenler küçülenleri verirdi öyle büyüdük.Ameliyat oldum özelde yüksek miktarda para tuttu adam sadece mecburen bi yol parası verdi.Hiç istifini bozupta otogara bile götürmedi tramvay var boşuna para olmasın uykum bölünmesin diye
Annemde hep kendi otoritesi hesabına zorla sevmediğim okulda okuttu herşeyi yasakladı kısıtladı şimdi ne zaman bişey olsa hep ağır laflar eder sonra bişey yokmuş gibi davranır daha neler neler

Şimdi bu kadar acı çekmişken insan bir erkeğe güvenip evlenme cesaretinde olmuyor birde adamın baba olacağından bile şüpheliyken hangi adama hangi dünyaya çocuk yapacak hevesin ve isteğin olsun ki

Çocuk oldu mu büyür birşekilde büyür ama nasıl büyür..

Anne ve baba istemeden, sinir, tahammül olarak kendini hazırlamadan dünyaya gelirse sevgiden şevkatten eksik olarak büyür, hep istenmeyen itilmiş bir çocuk olarak büyür, üstüne şiddet görüyorsa vicdanı eksik, nefreti fazla bir çocuk olur.

Yine çocuğun sorumluluğuna kendini psikolojik olarak hazırlamadan dünyaya geldiğinde ilgisiz büyür. İlgi olmadığı için anne oturup ona doğruyu yanlışı anlatmadığı, göstermediği için aile terbiyesinden,görgüden, ahlaktan yoksun büyür. Temeli zayıf bir çocuk olur..

En önemlisi ailenin maddi imkansızlıklara aldırmadan dünyaya geliyorsa sağlıklı beslenemediğinden sağlıksız büyür, eğitimini tam alamadığı için veya yarıda bırakılmak zorunda olduğu için eğitimi eksik büyür.

Şu yazıyı çok severim

Eğer bir çocuk;
Sürekli eleştirilerek büyümüşse yargılamayı ve ayıplamayı öğrenir.
Kin, şiddet, öfke ortamında büyümüşse şiddeti ve kavga etmeyi öğrenir.
Aşağılanarak ve alay edilerek büyümüşse acizliği ve utanmayı öğrenir.
Sürekli utandırılmış ve değersiz görülmüşse kendisini suçlamayı ve hiçliğini öğrenir.
Eğer bir çocuk; anlayış ve hoşgörüyle yetiştirilmişse sabırlı olmayı öğrenir.
Cesaretlendirilmiş ve teşvik edilmişse güven duymayı öğrenir.
Övülmüş ve takdir edilmişse takdir etmeyi ve teşvik etmeyi öğrenir.
Hakkına saygı gösterilerek büyütülmüşse insanlara adil ve saygılı olmayı öğrenir.
Güven ve tutarlı olmayı öğrenir.
Varlığının kabulünü ve onayını görmüşse kendini sevmeyi öğrenir.
Aile içinde sıcaklık, yakınlık ve arkadaşlık görmüşse bu dünyada mutlu olmayı öğrenir.

DOROTHY NOLTE
.

Genişletmek için tıkla...

Aman canım çocuk olsunda ne olursa olsun mantığıyla buyrun eksik kalmış çocuklar versinler bu topluma. Kendilerine dahi hayrı olmayan bu çocuklardan topluma hayır gelmesini bekleyelim ve en fenası limonağacı çok güzel söylemiş sizin çiçek gibi yetiştirdiğiniz evlatlarınız saçma sapan insnaların yetiştirdiği saçma sapan, hayırsız çocukların arasına karışsın.. Ve malesef bir yerde hepkötü örnek oluyor. Çocuğun ilk temeli ailede atlıyor ama dış etkenler de bunu şekillendiriyor, iyiye veya kötüye doğru.


Ayrıca limon ağacının bir lafı içime işledi.

Nasıl büyütülmezi biliyorum ama nasıl büyütülürü bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

İki çocuğunu annesine bırakıp kendi günlerde, mağazalarda fellik fellik gezen, veya kocama süsleneyim diye yine çocuklarını annesine bırakan,çpcuklarıyla ilgilenmeyen, ilgilense bile onları itekleyen şu an pek görüşmediğim ama bir zamanlar çocukluk arkadaşımın güzel anneliğine selam.. Galiba yine limon ağacı yazmıştı çocuklar keyiften, boştan yere ananeneye babanneye bırakıldığındna her nesil bir geriden geliyor malesef...

eMu .!.:

Bende aynı fikirdeyim.Babamın vurdumduymazlığı yüzünden okula hep bi sürü eksikle giderdik ne zaman okullar açılsa babam küfretmeye başlardı gitmeyin okula yeter falan diye okuldan para isterler biz yine binbir lafı yer zar zor götürürdük abim onu da götüremezdi.Üniversitede başka şehir kazandım ama babam yüzünden gidemedim.Şimdi hiç sevmediğim mesleğe mecbur kaldım.Okurken bile sadece 1 tl yol parası verirdi.Akşama kadar okuldasın ama bişey yiyemezdik
Benden sonra iki kardeşim daha var onları da hep ben okuttum masrafları harçlıkları kıyafetleri hala da ben alırım ne ihtiyaçları varsa kardeşim babamdan 1TL İster adam verene kadar en az 10 dak konuşur kızar bağırır küfreder sonra verir.Düşünmez bunların geleceği nasıl olacak vs gbii şeyler
Hiç kendini zora sokmazdı sonra düşün düşün çıkış yolu ara
Küçüklüğümüzden beri hep bişeylerimizi ya akrabalarımız alırdı ya kuzenler küçülenleri verirdi öyle büyüdük.Ameliyat oldum özelde yüksek miktarda para tuttu adam sadece mecburen bi yol parası verdi.Hiç istifini bozupta otogara bile götürmedi tramvay var boşuna para olmasın uykum bölünmesin diye
Annemde hep kendi otoritesi hesabına zorla sevmediğim okulda okuttu herşeyi yasakladı kısıtladı şimdi ne zaman bişey olsa hep ağır laflar eder sonra bişey yokmuş gibi davranır daha neler neler

Şimdi bu kadar acı çekmişken insan bir erkeğe güvenip evlenme cesaretinde olmuyor birde adamın baba olacağından bile şüpheliyken hangi adama hangi dünyaya çocuk yapacak hevesin ve isteğin olsun ki

Genişletmek için tıkla...

Ah canım yaaa,böyle birşey erkeklere güvensizlik oluşturmuştur sende,ama inanki her erkek böyle değil,
Benim de babam anne gibidir,yemez yedirir adam,kendisinin aç kaldığını ama bizi parasız bırakmadığını bilirim,geceyarısı canımız bişey çekse hiç üşenmez bulur alır getirir,ama eşim de maalesef yok öyle birşey,iyidir hoştur ama ya canım şundan çekti desem alayımmı diye rüzgar yapar sadece,insan işte babadan gördüğünü eşten görmüyorsun,babadan görmediğini eşten görüyorsun

elismiren .!.:

Ah canım yaaa,böyle birşey erkeklere güvensizlik oluşturmuştur sende,ama inanki her erkek böyle değil,
Benim de babam anne gibidir,yemez yedirir adam,kendisinin aç kaldığını ama bizi parasız bırakmadığını bilirim,geceyarısı canımız bişey çekse hiç üşenmez bulur alır getirir,ama eşim de maalesef yok öyle birşey,iyidir hoştur ama ya canım şundan çekti desem alayımmı diye rüzgar yapar sadece,insan işte babadan gördüğünü eşten görmüyorsun,babadan görmediğini eşten görüyorsun

Genişletmek için tıkla...

Ben korktum şimdi ımaa kaydirigubbakcemile3

Desene benim koca da babamın tersi çıkacak.kaydirigubbakcemile3

Emucuğum sen babandan annenden görmediğini mutlaka eşindne göreceksin, görmelisin, inşallah...