Çocuk sahibi olmayı istememek

Hanımlar kusura bakmayın ama biraz gereksiz bi tartışma olmuş. Çocuk sahibi olmak istememeye hemen hemen hemfikirken, evlatlık edinmeyi neden tarışıyorsunuz ki? O da çocuk sahibi olmak demek değil mi neticede ? Bizim çocuk sahibi olmak istememekteki sebebimiz büyük ölçüde onun sorumluluğunu taşıma kaygısı, bizim çok sevecegimiz birini dünyanın üzecek olacagını bilmek değil mi ? Bence konu çocuk doğurmak istememek olsaydı yaptığınız tartışma doğru olabilirdi fakat şu an mesele aslında daha çok "bir çocuk büyütmek istememek" . Kendiniz ya da başkasının doğurdğu çocuğu büyütmeyi tercih üzerine değil.
 

Haklısın konu biraz farklı yerlere kaydı ama fikirleri paylaşıyoruz sadece. a.s
 
Çocuk sahibi olmak istememek..!
Öyle gelgitler yaşıyorum ki..Etrafımdakiler şimdi çalışmalara başlasan hemen olmaz ancak doğurursun zaten 26 yaşındasın diyorlar. Annem tarafında erken menapoz sorunu var.
Kimileri de yaşayabildiğin kadar hayatını yaşa annelik arzun tavan yaptığında anne ol diyor.
Eşim tamamen bana bırakmış durumda ama halinden anlıyorum ki bir evlat sorumluluğuna henüz hazır değil.
"Çocuk" benim de bir tane olsun yahu denilebilecek birşey değil.. yani bir eşya bir mücevher bir ev hayvanı değil.. Çocuk sahibi olmaya erkek değil kadın karar vermeli zaten.
Bana bir çocuk doğur karıcığım demek büyük bir bencillik. Çocuğum olsa şu an ki hayatım aynı rutin de olmaz dı ki ben kontrol sahibi olmaktan mutlu olan bir insanım.
Kontrolümü kaybedeceğim çocukla birlikte ama aile olacağız,büyüyeceğiz,mutlu olacağız biliyorum da..
 

derinss'cim selam :) daha sık karşılaşır olduk artık :) Benimle benzer çelişkilerde olduğunu görüyorum, kontol sahibi olma merakı, kontrolüm dışında gelişme ihtimali olan olaylardan uzaklaşmak, benim dışımdaki değişkenlerin başıma açacagı işlerden ürkmek benim zayıf tarafım sanırım. Sırf bu konu için başka bir sayfada bir konu da ben açtım ve oradaki hanımların yazdıklarını okudukça, ne kadar akıllı anneler olduğunu gördükçe de özeniyorum bi taraftan. Sahip olma dürtüsü değil benimki ama, duygusal yakınlık kuramama kaygısı, "yılanın sevmediği ot burnunun dibinde biter" endişesi :bbo: Sana bir de o başlığı onumanı tavsiye ederim. Benim çelişkilerimi sanki çocuk sahibi istemeye meyillilik yönünde etkiliyor oraya yazılanlar.Farkındayım pembe bir tablo var o başlıkta ama o pembeliğe inanmak istersen beklerim a.s

http://www.kadinlarkulubu.com/cocugum-buyurken/377009-cocuguyla-iyi-iliskiler-kurabilmis-anneler-anlatsin.html
 
derinn ve limon sizin kontrolum dışında dıye adını koyduğunuz şeye ben değiştiremeyecğim gerçekler diyorum,aslında aynı şey kaygımız,çok şükür ki gerçekten aynı şeyi düşündüğüm insanların varlığı,bır anormallıkmı var bende diye düşünüyordum son zamnlarda,bu forumu ilk açtığımda hiç kimse ilgi göstermedi,gitgide sayımız çoğalıyor..:)
 
Çocuk sahibi olmayı sitememek, istemek kadar gayet doğal. Ama kesin konuşulmasnı doğru bulmuyorum. Zaman sana ne gösterir bilemezsin birgün bakmışsın anne olmak istiyorsunsempatiksalakcinni
 
Çocuk sahibi olmayı sitememek, istemek kadar gayet doğal. Ama kesin konuşulmasnı doğru bulmuyorum. Zaman sana ne gösterir bilemezsin birgün bakmışsın anne olmak istiyorsunsempatiksalakcinni

zaten asla olmak istemiyoruz demiyoruz,çünkü büyük konuşunca başına geliyor insanın başımıza gelmesini istemediğimiz için kesin konuşmuyoruz.işallah bu duygularımızda değişmez diyorum.a.s
 
zaten asla olmak istemiyoruz demiyoruz,çünkü büyük konuşunca başına geliyor insanın başımıza gelmesini istemediğimiz için kesin konuşmuyoruz.işallah bu duygularımızda değişmez diyorum.a.s

loca cevap yazıcaktım,bunun üzerine söz sölemek doğru olmaz,sana katılıyorum,arkadaş haklı,tabiki kati konuşmamak lazım,
 

Aslında daha da sık karşılaşıyoruz ama
Bahsi geçen konuyu okudum,gerçekten şirin umut veren sempatik bir başlık olmuş.
Hatta bazı üyeler asabiydim,sabırsızdım ama değiştim yazmışlar çok daha umut verici
Ben de sinirliyim ki biraz sakinleştirdim kendimi uzunca bir süredir.. Sabırsızım ve tahammülsüzüm ayrıca mükemmeliyetçiyim ki böyle yetiştirildim. Muhtemelen evladımdan da aynısı bekleyeceğim..
Mesela mutfak tezgahım da pis bir bardak ne bileyim bir tabak olamaz,olursa ben pc başında rahat rahat oturamam..Ama biliyorum ki bebek sahibi olunca uzunca yıllar dağınık ve hatta zaman zaman pis bir eve sahip oluyor insan.. gibi gibi..
Şimdi gecenin bir vakti dışarı çıkıp sabaha karşı dönebiliyoruz eve.. ertesi gün akşama kadar uyuyabiliyoruz yetişebildiğimiz tüm sosyal aktivilere katılabiliyoruz.. Birbirimizi özenle sevip bunu gösterebiliyor,saatlerce sarılıp tv izleyebiliyoruz. Ama bir gün çocuğumuz olursa bunlar olmayacak biliyorum..

Bu taraftan bakınca hiçbir zaman anne olunamaz bunlar hiçbir zaman göze alınamazmış gibi geliyor.. Ama ben böyle biri de değilim aslında alaturka biri bile sayılabilirim Aileye inanırım,hayatın genel döngüsüne itaat ederim. Ama ama ama..

Ya onu düzgün yetiştiremezsem ya yeterli eğitimi alamazsa ya maddi olarak yetemezsem ya benim psikoljimde bırakılan incitici hataları bende ona yaparsam.. ya çok sinirlenir iter-kakarsam ya onu hayal kırıklığına uğratırsam ya onu dünyadaki kötülüklerden kötü ve ahlaksız insanlardan koruyamazsam ...

Çocukların sevdiği ama hep korktuğu bir abla oldum ben.. Hala bir bakışımla sus pus oturur en kudurmuşu ama ne..? Doğru olan bu değil mi bilmiyorum. Çocuk sahibi olmaya Hazır mıyım bilmiyorum,bu kadar hesap kitap yapılmalı mı onu da bilmiyorum.. Şimdi hazır değilsem ne zaman olacağım o gün de bedenim hormonlarım ve yaradan izin verir mi onu da bilmiyorum.
 

Yok anormallik değil bu canım..
Birbirimizi anlayıp daha iyi bir noktaya gelebiliriz gibime geliyor.
 
Evet canım aynen öyle, o kadar çok farklı görüşe rastlamak mümkün ki gerçekten ama ast olan insan aklı!!! Mantığımız ne diyor? Dimöi yaa? Endülüscüğüm seni de sevdim böyle şeyler için kırmayalım birbirimizi, bak gördün mü onca şey paylaştık ama yine ortamı geren konu ne oldu? Zaten memleket.... Amaaaaan uyarı alacağız ha bu gidişle . Allah herkezin aklına mukayet olsun ve sevgi hep daim olsun diyerek noktalamak istiyorum izninizle a.s.
 

O kadar benim içimdekileri ifade etmişsin ki, şu interneti halkın kullanımına sunanların ruhuna bi kez daha duacı oldum
 
Ya bi de az önce bebekli anneler sayfasından bi konu okudum, yeni bebek sahibi olmuş ve evde kapalı kalmış annelerin olduğu bi başlık.Banyoyu bile dakika sayarak yapmak, sinemaya gidememek, bundan sonra bi kaç yıl yemeğini bile rahat rahat yiyememe.. Ben sanırım rahatına düşkün bi insanım. Henüz hiçbirisini göze alamıyorum. En azından 30a kadar beklemek en iyisi sanırım.
 
zaten asla olmak istemiyoruz demiyoruz,çünkü büyük konuşunca başına geliyor insanın başımıza gelmesini istemediğimiz için kesin konuşmuyoruz.işallah bu duygularımızda değişmez diyorum.a.s

İnşallah dilediğin gibi olur. Cidden çocuk yetiştirmek zor. Sabırlı olmalı ve her anından keyif almalı insan ve bu liste uzar gider.a.s.
 
ayyy çok mutluyum ben de bu gruptanım daha 18 yaşındayım okuyorum ama annemle 25-26 yaşına gelince evlenicen sonra çocuk yapıcan gibi şeyler yüzünden tartışıyoruz sırf bu yüzden yurt dışında yaşamayı istiyorum ben özgürlüğüne çok düşkün oln bi insanım ve bebekleri seviyorum ama onlarla vakit geçirmeye (uzun bir süre) hazır olucağımı hissetmiyorum ve bir bebeğe ömrümü adayabileceğimi hiç düşünemiyorum erkek kardeşim çocukları çok sever onun önce evlenip bir an önce çocuk sahibi olmasını istiyorum ki annemde bana bulaşmasın...
 
Amonra korkarım senin fikrinin değişme ihtimali daha çok yüksek canım. Ben de dahil çoooooook "Ben ASLA evlenmeyecem" diyenler gördüm ama ben yıldırım nikahı yapıp herkezi şaşırttım mesela. Sen asıl "evlemeyecem", "çocuk yapmayacam" diyenlerden korkacaksın"... Yani senin yaşın için söylüyorum... yerimseniben Ben 36 yaşındayım ve artık fikrim değişmez sanırım... Değişse de geç olmuş olacak...
 

erberk bende küçük yaşta öle derdim,herkes bana senın dediğini derdi,herkes o kadar derdiki,korkardım acaba çok erkenmı evlencem diye,yaş 30 heçti,hala bekarım,:)
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…