Çocuk sahibi olmayı istememek

chloen .!.:

evet gözden kaçırmışım kusura bakmayın.
ya çok ilginç bir şey, öncelikle hamilelik aşaması çok korkunç geliyor, sanki karında bir uzaylı yetişiyor gibi. sonra doğum aşamasından korkuyorum, canavar doğurmaktan..

özellikle 3-10 yaş arasındaki çocuklardan çok çok çok korkuyorum. bunu ifade edemiyorum, ama sanki içlerinde şeytan var gibi, hepsi exorcist filminden fırlamış gibi, kenetlenmiş bakışlar, küçücük elleriyle bardak tutmalar, kocaman kafalar falan.

anlatamıyorum, ama sanki beni öldürürler gibi geliyor..
toplu taşıma araçlarında küçük çocuklarla uzun süre göz göze gelince korkuyorum hemen, gece uyuyamıyorum bazen o çocuğu düşünüp.

özellikle renkli gözlü çocuklardan korkuyorum.

bu arada yaşım 23. aklım mantığım almıyor bu korkumu, neden olduğunu bilmiyorum. kendi çocuğumun olmasını da günün birinde çok isterim, ama bu korkumu yenmeden bu konuda ciddi bir adım atamam.

Genişletmek için tıkla...

anlatım şeklin çok güldürdü beni yaaa ilahiiii. "küçük el, koca kafa" falan direkt aklıma şey geldi, acaba chucky filmini izledin küçükken ondan mı? o da renkli gözlü mesela ve özellikle renkli gözlü çocuklardan korkuyorum demişsin? yani izledin de hatırlamıyor musun acaba? hipnoz çözüm olmaz mı ki? ya da sebebi anlamaya yardımcı olmaz mı ki?

filtrekahve .!.:

anlatım şeklin çok güldürdü beni yaaa ilahiiii. "küçük el, koca kafa" falan direkt aklıma şey geldi, acaba chucky filmini izledin küçükken ondan mı? o da renkli gözlü mesela ve özellikle renkli gözlü çocuklardan korkuyorum demişsin? yani izledin de hatırlamıyor musun acaba? hipnoz çözüm olmaz mı ki? ya da sebebi anlamaya yardımcı olmaz mı ki?

Genişletmek için tıkla...

Bu bir fobi türü
dünyadaki forumlara bu konuyu yazarsan aynı sıkıntıdan muzdarip insanları görürsün
tek değilsin
mesleğimle alakalı olduğu için rastladım

chloen .!.:

canım sıkıldıkça çok uzun süredir bu başlığa girip okuyorum, takip etmeye çalışıyorum yazılanları.

ben çocuk sevmiyor değilim, seviyorum, çok seviyorum, ama uzaktan... en az 5 - 10 metre uzaktan.

benim size bir sorum var, eğer topa tutulmayacaksam fikirlerinizi almak isterim.
çocuklardan korkan var mı aranızda?
çocukların içine şeytan girdiğinden korkan?
tırsan?

yani sevmemek değil - korkmak..

Genişletmek için tıkla...

Pedofobi (Yunanca παιδοφοβία, pedophobia) , psikolojide "çocuk korkusu" olarak adlandırılan bir rahatsızlıktır.

Pedofobi, bugün tedavi edilebilen rahatsızlıklar kapsamında ele alınmaktadır.

Kaynak : Çocuk korkusu - Vikipedi

çocuklarla ilgili çok film izledim, muhtemelen onlarında etkisi vardır :)

bir fikrim var aslında nedeniyle ilgili, hani psikologlar hep der ya "çocukluğuna dönelim" diye, ben de bu sorunum hakkında düşünürken kendi çocukluğumu düşündüm.


yazlıkta kalabalık bir gruptuk 4 yaşından 13 yaşına kadar böyle geçti, herkes toplanıp o yaşlarda fix olan korkunç şeyleri yapardık, ben 12 13 yaşlarındaydım, arkadaşlarım benden 2 3 yaş daha büyüktü hepsi, yok evlerle ilgili lanetli hikayeler uydurulurdu, yok birimizin içine şeytan girmiş diğerleri onun sürüsüne katılmış gibi salak oyunlar vardı, bir arkadaşım da beni bir kere içine exorcist girmiş şakasıyla korkutmuştu..
yani ben tam 10 - 13 yaşları arasındayken, bu tarz korkular yaşadım, şaka da olsa, çocuk oyunu da olsa, sanırım korkaktım bunlardan ben.

yaşım ilerledikçe bu arttı arttı bu hale geldi diye düşünüyorum.

Ne zor bir fobi türüymüş bu yahu:44:

Allah yardımcın olsun canım

pedofobiyi araştırmaya başlayacağım :)

herkese anlatamıyorum bunu, dalga geçiyorlar, gülüyorlar, ciddiye almıyorlar.

çocuklar melek gibi biliyorum, bazıları çok tatlı, insanın görünce yiyesi geliyor, ama gözlerimin içine baktıkları anda insanlığı öldürmek için dünyaya yollanmış küçük şeytanlar olduğunu düşünüyorum.
yaşım ilerledikçe bu hastalık beni etkilemeye başladı iyicene.

düğünlere gitmiyorum tanıdıkların olsun aileden olsun çok çoluk çocuk gelen olur belki diye. içinde çocuk olabilecek her şeyden kaçmaya çalışıyorum

chloen .!.:

çocuklarla ilgili çok film izledim, muhtemelen onlarında etkisi vardır :)

bir fikrim var aslında nedeniyle ilgili, hani psikologlar hep der ya "çocukluğuna dönelim" diye, ben de bu sorunum hakkında düşünürken kendi çocukluğumu düşündüm.


yazlıkta kalabalık bir gruptuk 4 yaşından 13 yaşına kadar böyle geçti, herkes toplanıp o yaşlarda fix olan korkunç şeyleri yapardık, ben 12 13 yaşlarındaydım, arkadaşlarım benden 2 3 yaş daha büyüktü hepsi, yok evlerle ilgili lanetli hikayeler uydurulurdu, yok birimizin içine şeytan girmiş diğerleri onun sürüsüne katılmış gibi salak oyunlar vardı, bir arkadaşım da beni bir kere içine exorcist girmiş şakasıyla korkutmuştu..
yani ben tam 10 - 13 yaşları arasındayken, bu tarz korkular yaşadım, şaka da olsa, çocuk oyunu da olsa, sanırım korkaktım bunlardan ben.

yaşım ilerledikçe bu arttı arttı bu hale geldi diye düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Bilirim...Biz de "kiki teyze" adlı bir ruhu çağırıp dururduk kibrit çöpleriyle
Olabilir tabi...Uzmanla görüştüğün zaman, o çıkarır zaten bu korkunun altında yatan temel sebebi...Sen bu durumu çözmek için adım at yeter ki..

M e L o D i .!.:

Ne zor bir fobi türüymüş bu yahu:44:

Allah yardımcın olsun canım

Genişletmek için tıkla...

çok teşekkür ederim, en sonunda içimi biraz da olsun dökebildim burada.
bu konuyu konuştukça rahatlıyorum hafiften.

chloen .!.:

çocuklarla ilgili çok film izledim, muhtemelen onlarında etkisi vardır :)

bir fikrim var aslında nedeniyle ilgili, hani psikologlar hep der ya "çocukluğuna dönelim" diye, ben de bu sorunum hakkında düşünürken kendi çocukluğumu düşündüm.


yazlıkta kalabalık bir gruptuk 4 yaşından 13 yaşına kadar böyle geçti, herkes toplanıp o yaşlarda fix olan korkunç şeyleri yapardık, ben 12 13 yaşlarındaydım, arkadaşlarım benden 2 3 yaş daha büyüktü hepsi, yok evlerle ilgili lanetli hikayeler uydurulurdu, yok birimizin içine şeytan girmiş diğerleri onun sürüsüne katılmış gibi salak oyunlar vardı, bir arkadaşım da beni bir kere içine exorcist girmiş şakasıyla korkutmuştu..
yani ben tam 10 - 13 yaşları arasındayken, bu tarz korkular yaşadım, şaka da olsa, çocuk oyunu da olsa, sanırım korkaktım bunlardan ben.

yaşım ilerledikçe bu arttı arttı bu hale geldi diye düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

peki ne yapmayı düşünüyorsun? uzman yardımı alacak mısın? sonuçta çocuk sahibi olmak istesen de istemesen de, bir yardım alman gerekiyor kendi huzurun için. sağa dönsen çocuk, sola dönsen çocuk, otobüsler, parklar, sokaklar... uzak dururum, görmezsem bir şey olmaz deme şansın yok, çünkü öyle bir ihtimal yok.

chloen .!.:

pedofobiyi araştırmaya başlayacağım :)

herkese anlatamıyorum bunu, dalga geçiyorlar, gülüyorlar, ciddiye almıyorlar.

çocuklar melek gibi biliyorum, bazıları çok tatlı, insanın görünce yiyesi geliyor, ama gözlerimin içine baktıkları anda insanlığı öldürmek için dünyaya yollanmış küçük şeytanlar olduğunu düşünüyorum.
yaşım ilerledikçe bu hastalık beni etkilemeye başladı iyicene.

düğünlere gitmiyorum tanıdıkların olsun aileden olsun çok çoluk çocuk gelen olur belki diye. içinde çocuk olabilecek her şeyden kaçmaya çalışıyorum

Genişletmek için tıkla...

Geçmiş olsun.....

Hayatını etkiliyorsa yardım almak zorundasın tabii ki

Herkese iyi geceler
bir de konu sahibi endülüs müş
konusunu öksüz bırakmış

Herkese iyi geceler
bir de konu sahibi endülüs müş
konusunu öksüz bırakmış

Herkese iyi geceler
bir de konu sahibi endülüs müş
konusunu öksüz bırakmış

4 sene boyunca okula vapurla gittim geldim, öğlen saatlerinde çocuklu kadınların takılma yerinin vapur olduğuna orada karar verdim :)
hepsi de sanki benim çevremdeydi, çok inceleme fırsatı buldum.
hatta bir kere bir anneden "neden kızıma öyle bakıyorsunuz" diye azar bile işittim. diyemedim tabi inceliyorum diye, "çok tatlıymış" deyip uzaklaşmak zorunda kaldım.
okul bitince bu yaz çocuklardan oldukça uzak kaldım, uzun süredir karşılaşmadım, çok rahatım, ama nasolsa karşılaşıcam hep hayatım boyunca, daha da büyüğü, ben de çocuk sahibi olmak istiyorum.

ama allah korusun anne olursam, ve çocuğumdan korkarsam, o beni öldürmesin diye ben onu öldürürsem ne yaparım o zaman?
en büyük korkum bu.

yardım almam lazım ama, bu konuyla ilgili ilk kez bu kadar ayrıntılı açabildim kendimi.
şimdi psikologa gitmek için biraz daha güç toplamam lazım sanırım

chloen .!.:

4 sene boyunca okula vapurla gittim geldim, öğlen saatlerinde çocuklu kadınların takılma yerinin vapur olduğuna orada karar verdim :)
hepsi de sanki benim çevremdeydi, çok inceleme fırsatı buldum.
hatta bir kere bir anneden "neden kızıma öyle bakıyorsunuz" diye azar bile işittim. diyemedim tabi inceliyorum diye, "çok tatlıymış" deyip uzaklaşmak zorunda kaldım.
okul bitince bu yaz çocuklardan oldukça uzak kaldım, uzun süredir karşılaşmadım, çok rahatım, ama nasolsa karşılaşıcam hep hayatım boyunca, daha da büyüğü, ben de çocuk sahibi olmak istiyorum.

ama allah korusun anne olursam, ve çocuğumdan korkarsam, o beni öldürmesin diye ben onu öldürürsem ne yaparım o zaman?
en büyük korkum bu.

yardım almam lazım ama, bu konuyla ilgili ilk kez bu kadar ayrıntılı açabildim kendimi.
şimdi psikologa gitmek için biraz daha güç toplamam lazım sanırım

Genişletmek için tıkla...

şu işaretlediğim kısmı en v ahim olanı.bu sizin çocuğunuzun olmasını bile beklemeyen bir ruh hali..etrafınızda arkadaşınızın ,kardeşinizin yada bir akrabanızın çocuğu mutlaka olacaktır.bundan kaçış yok. belki bir an yalnız kalabilirsiniz. işte o an bu ruh halini yaşayıp o çocuğa kötü bir şey yapabilirsiniz.
sırf buna sebep vermemek için yardım alın. çünkü bu korku boyutundan şiddete doğru gidebilecdek duruma gelmiş. bir an önce yapın bunu.

Günaydın arkadaşlar
istanbuldan soğuk bir çalışma sabahından
sevgiler

Çocuk sahibi olmamak herkesin kişisel tercihidir. Çocuk sevmez, çocuğa yetemeyeceğini düşünür, çocuğun hayatını kısıtlayacağına inanır, vücudu bozulmasın memeleri sarkmasın ister ... bu böyle gider. Hepsine saygı duyarım çünkü bunlardan sadece bir tanesi bile o kişi için çok ama çok önemlidir.

Ne anne olan anne olmamayı anlar, ne de anne olmak istemeyen biri anne olmanın güzelliğini.

Bir çocuğum var 2. si Allahın izniyle yolda. Türkiyenin en iyi üniversitelerinden birinde oldukça iyi bir bölümde okudum. Çok iyi de bir işim var. Ama yeni böceğim gelince işi bırakıp 2 sıpaya da kendim bakacağım. . Mesleki anlamda gelebileceğim en üst noktaya geldim, gerekli tatmin ve hazzı sağladım. Ama hiçbir haz evladımın gülümsemesinin yanından bile geçemedi.

Evladım hiçbir zaman ayak bağı olmadı, aksine onun sayesinde hayatım daha planlı programlı bir hal aldı. Eskiden yetişemediğim şeylere şimdi yetişiyorum.

İstemeyenler için tek diyeceğim Allah pişman etmesin. Olmaması ayrı, olurken yapmayıp tren kaçtıktan sonra kafayı duvarlara vurmak ayrıdır.

Bir kez bile keşke demek o gül gibi yaşadığınız yılların üzerine öyle bir çizik çizer ki.

Bazı insan kendinden ve kararlarından emindir
keşke demeyeceğini bilir
dışarıda yapılan yorumların aynılarını burada da okumak beni şaşırtmıyor
çünkü toplumun aynası olarak görüyorum
bu ortamı
herkes kendi hayatını istediği gibi yaşayıp
diğerlerine ders vermeye kalkmaz dilerim
bu hayatın garantisi yok