35 yaşındayım,2 çocuk annesiyim.
Lise ve üniversite hayatımda hep feminist,uçuk ve dikbaşlı bir genç kızdım.Heralde hiç evlenmem,35 yaşından öncede çocuk doğurmam derdim.Eşime aşık oldum ,23 yaşında evlendim.1 yıl sonra oğlum,3 yıl sonrada kızımı kucağıma aldım.
Çalışmamak gibi bir lüksüm vardı ve çocuklarımı büyütmek için kızım 5 yaşına gelene kadar önceliğimin onlar olduğuna karar verdim ve evde onlarla idim.Bu süreçte sizin kafanızda canlandırdığınız gibi evden dışarı çıkmadan çocuk bakıp kendimi tatmin etmedim.Master ımı ve doktoramı bitirdim.Türkiyede gezip görülebilecek yerlerin %80 ini gezdim eşim ve çocuklarımla.Sabahlara kadar playstation da grantourismo oynadığımız,karların altında saatlerce koştuğumuz,yada saatlerce kitap okuyup Dvd izlediğimiz günlerde çocuklarımız bize ayakbağı olmadılar,aksine yaşadığımız güzellikleri,mutlulukları paylaşmak 2 ye katladı mutluluğumuzu.
Evlilik hayatımda sizin dediğiniz gibi ben çalışmasam kocam evi çok rahat geçindirir,veya tam aksi bugün boşansam,kocamdan tek kuruş almadan hayatımı çok rahat idame ettiririm aldığım maaşla.Hayatım zaten garanti altında benim.Hayatımı garanti almak için çocuk yapmaya ihtiyacım yok benim.Buna rağmen 2 çocuk yaptım ve 3 yıl içinde 3.çocuğum olmasını arzu ediyorum.
Bu konu normalde beni hiç ilgilendiren bir konu değil,amacım burda birilerine nispet yapmakta değil.Ama durduk yere çocuklu kadınlar hakkında genellemeler yapılıp,yalan yanlış şeyler yazıldığını görünce cevap yazmak istedim.
