Çocuk sahibi olmayı istememek

Canim benim anali babali büyüsünler, onlar dünyanin en kiymetlisidir.
Güzel bir hayat diliyorum hepinize, saglikli sihhatli ve mutlu nice yillara kadesa.

Kimse bizim gibi düsünmesin bunu istemiyorumda ben sahsen, ama bizim gibi cocuk istemeyen insanlarida yadirgamasin kimse.
Hepimizin bir hayat hikayesi var, hepimizin bir nedeni var istememekle.
KK`da en derin duygularla bu topikte dertlestik sadece...
Ve su bir gercekki ister cocuklu ister cocuksuz, mutluluk her iki tarafdada olabiliyor.
Dikkat ederseniz öyle saygili ve seviyeli konustukki 200 sayfa boyunca, bunu zedelemek icin cok ugrasanlarda oldu ama basaramadilar.
Cok güzel bir topik ve süper insanlar hepsi burada toplanmis gibi. Herkesden birseyler ögrenmek ve dinlemek cok güzel.
 
_Ladytuwa_ .!.:
Merhabalar,
Bende 2,5 yıllık evliyim ve eşimde bende çocuk istemiyoruz
O kadar uzağız ki çocuğa çocuklu ortamlarda bulunmamaya çalışıyoruz
Ve hatta tatilimize giderken bile çocuksuz otelleri tercih ediyoruz
Herkesin kendi tercihi....
Genişletmek için tıkla...
Aynen ladytuwa, bizde öyleleyiz. Özellikle tatil yapacagimiz otellerde cocuksuz olmasina dikkat ediyoruz, zaten öyle otellerde var artik.
Cokda ragbet görüyor, herkes kafasini dinlemeye gelmis olduklari öyle belliki...:KK36:
 
Vallaarkadaslar 200 kusur sayfayi okuyamadim :) cok pardon :KK66: bende cocuk sahibi olmak istemiyorum... Cok ilginctir ki bekarken bir oglum olsun ama evlenmeyeyim diyordum... Simdi evliyim ama cocugum aramiza girmesin istiyorum bana bile sacma geliyor ama 3 kisilik bir hayat simdilerde bana cok agir geliyor...
 
Bu hafta sonu esimle spor salonuna gidecegiz, sinemaya gidecegiz, daha alisveris yapacagiz. Ama ilk önce güzel ve uzun bir kahvalti yapacagiz.
Agir ve yorucu bir haftadan sonra öyle güzel oluyorki, esimle elele hayati yasamak....iyiki hersey böyle ve istedigimiz gibi hayatimizi yönetebiliyoruz...
Rahat ve huzurlu....Hiiicccc umurumda degil baska insanlar...mutlu olmak demek istedigin seyleri yapmak bu hayatta, baskiyla yaptirilinca bazi seyler,
mutlulugu ömür boyu kaybetme riskide var...
 
5 senedir evliyiz. Başlarda çocuk için çok çaba sarfetmedik ama artık zamanı geldiğinde denemeye başladık ve bir süre olmayınca doktora gittik ve eşimin azosperm olduğunu benim de kromozom diziliminde sorun olduğunu ve bunun da çocuk sahibi olmayı zorlaştırdığını öğrendik...Çocuk çok isteyen biri olarak bir anda çocuksuz hayata kendimi alıştırmaya çalıştım ve oldu da...ama çevremizde o kadar baskı var ki...neden herkesin çocuğu olmak zorunda? yani bir tablo var o tablo da çocuk şart mı? Ben istemediğim için değil ama zorunlu olarak çocuk sahibi olamıyorum ama bu konudaki baskılara ve önyargılara da dayanamıyorum. isteyene saygı duymak istemeyene de saygı duymak zorundayız. Amerika'da yaşayan bir arkadaşım evlenmedi ve çocuk sahibi olmayı da düşünmüyor. 6 ay ömrü kalmış insanlara destek grubunda çalışıyor. Hem geziyor çalışıyor ve durmadan insanlara yardım ediyor...çünkü o böyle mutlu...En önemli olan da bu...nasıl mutluysak öyle yaşamalıyız...bana dayatılan hayatı değil mutlu olacağım hayatı yaşamalıyım... kimisi çocuklarıyla kimisi arkadaşlarıyla mutludur. Eşimle şu anda çok keyifli zamanlar yaşıyoruz. çocuk olsaydı tabiki onun için elimizden ne gelirse yapacaktık ama şu anda hayatıma bakıyorum ve gerçekten her anımızdan çok keyif alıyoruz...en önemlisi beynimde tasalar endişeler yok...çocuk olunca doğal olarak onun için durmadan endişe ediyorsun. hayatını kontrol edemediğin halde onun için kesintisiz endişe yaşıyorsun. Böyle bir endişenin beyninden tamamen silinmesi insana huzurlu bir hayat veriyor. dediğim gibi çocuk olunca beraberinde sorumluluklar ve onun için yaşama kaygısı başlıyor bu çok doğal ve olması da gereken ama herkes bunu yaşamak istemeyebilir. insanın kendini sevmesi ve kendisi için yaşamak istemesini bencillik olarak değerlendiremeyiz...sadece çocuk doğurmak için çocuk dünyaya getirip onunla doğru düzgün ilgilenmeyen onu bu zor dünyada tutunmaya mecbur bırakmak daha bencilce değil mi? Duygulara düşüncelere isteklere saygılı olmayı öğrenmeliyiz...Herkesin dilediğinin olması temennisiyle...
 
sumes .!.:
5 senedir evliyiz. Başlarda çocuk için çok çaba sarfetmedik ama artık zamanı geldiğinde denemeye başladık ve bir süre olmayınca doktora gittik ve eşimin azosperm olduğunu benim de kromozom diziliminde sorun olduğunu ve bunun da çocuk sahibi olmayı zorlaştırdığını öğrendik...Çocuk çok isteyen biri olarak bir anda çocuksuz hayata kendimi alıştırmaya çalıştım ve oldu da...ama çevremizde o kadar baskı var ki...neden herkesin çocuğu olmak zorunda? yani bir tablo var o tablo da çocuk şart mı? Ben istemediğim için değil ama zorunlu olarak çocuk sahibi olamıyorum ama bu konudaki baskılara ve önyargılara da dayanamıyorum. isteyene saygı duymak istemeyene de saygı duymak zorundayız. Amerika'da yaşayan bir arkadaşım evlenmedi ve çocuk sahibi olmayı da düşünmüyor. 6 ay ömrü kalmış insanlara destek grubunda çalışıyor. Hem geziyor çalışıyor ve durmadan insanlara yardım ediyor...çünkü o böyle mutlu...En önemli olan da bu...nasıl mutluysak öyle yaşamalıyız...bana dayatılan hayatı değil mutlu olacağım hayatı yaşamalıyım... kimisi çocuklarıyla kimisi arkadaşlarıyla mutludur. Eşimle şu anda çok keyifli zamanlar yaşıyoruz. çocuk olsaydı tabiki onun için elimizden ne gelirse yapacaktık ama şu anda hayatıma bakıyorum ve gerçekten her anımızdan çok keyif alıyoruz...en önemlisi beynimde tasalar endişeler yok...çocuk olunca doğal olarak onun için durmadan endişe ediyorsun. hayatını kontrol edemediğin halde onun için kesintisiz endişe yaşıyorsun. Böyle bir endişenin beyninden tamamen silinmesi insana huzurlu bir hayat veriyor. dediğim gibi çocuk olunca beraberinde sorumluluklar ve onun için yaşama kaygısı başlıyor bu çok doğal ve olması da gereken ama herkes bunu yaşamak istemeyebilir. insanın kendini sevmesi ve kendisi için yaşamak istemesini bencillik olarak değerlendiremeyiz...sadece çocuk doğurmak için çocuk dünyaya getirip onunla doğru düzgün ilgilenmeyen onu bu zor dünyada tutunmaya mecbur bırakmak daha bencilce değil mi? Duygulara düşüncelere isteklere saygılı olmayı öğrenmeliyiz...Herkesin dilediğinin olması temennisiyle...
Genişletmek için tıkla...

kendini çok güzel ifade etmişsin zevkle okudum
 
sumes .!.:
5 senedir evliyiz. Başlarda çocuk için çok çaba sarfetmedik ama artık zamanı geldiğinde denemeye başladık ve bir süre olmayınca doktora gittik ve eşimin azosperm olduğunu benim de kromozom diziliminde sorun olduğunu ve bunun da çocuk sahibi olmayı zorlaştırdığını öğrendik...Çocuk çok isteyen biri olarak bir anda çocuksuz hayata kendimi alıştırmaya çalıştım ve oldu da...ama çevremizde o kadar baskı var ki...neden herkesin çocuğu olmak zorunda? yani bir tablo var o tablo da çocuk şart mı? Ben istemediğim için değil ama zorunlu olarak çocuk sahibi olamıyorum ama bu konudaki baskılara ve önyargılara da dayanamıyorum. isteyene saygı duymak istemeyene de saygı duymak zorundayız. Amerika'da yaşayan bir arkadaşım evlenmedi ve çocuk sahibi olmayı da düşünmüyor. 6 ay ömrü kalmış insanlara destek grubunda çalışıyor. Hem geziyor çalışıyor ve durmadan insanlara yardım ediyor...çünkü o böyle mutlu...En önemli olan da bu...nasıl mutluysak öyle yaşamalıyız...bana dayatılan hayatı değil mutlu olacağım hayatı yaşamalıyım... kimisi çocuklarıyla kimisi arkadaşlarıyla mutludur. Eşimle şu anda çok keyifli zamanlar yaşıyoruz. çocuk olsaydı tabiki onun için elimizden ne gelirse yapacaktık ama şu anda hayatıma bakıyorum ve gerçekten her anımızdan çok keyif alıyoruz...en önemlisi beynimde tasalar endişeler yok...çocuk olunca doğal olarak onun için durmadan endişe ediyorsun. hayatını kontrol edemediğin halde onun için kesintisiz endişe yaşıyorsun. Böyle bir endişenin beyninden tamamen silinmesi insana huzurlu bir hayat veriyor. dediğim gibi çocuk olunca beraberinde sorumluluklar ve onun için yaşama kaygısı başlıyor bu çok doğal ve olması da gereken ama herkes bunu yaşamak istemeyebilir. insanın kendini sevmesi ve kendisi için yaşamak istemesini bencillik olarak değerlendiremeyiz...sadece çocuk doğurmak için çocuk dünyaya getirip onunla doğru düzgün ilgilenmeyen onu bu zor dünyada tutunmaya mecbur bırakmak daha bencilce değil mi? Duygulara düşüncelere isteklere saygılı olmayı öğrenmeliyiz...Herkesin dilediğinin olması temennisiyle...
Genişletmek için tıkla...

Dediklerinize katılıyorum.

Bizim gibilere bencil diyorlar; ama bunu diyenlerin hepsi bir nevi yaşam sigortası amaçlı çocuklarını doğuran kişilerdir dikkat ederseniz.Bunu da yazdıklarının satır aralarında görebilirsiniz.

Hatta onlardan akıl istemeden kendi çaplarında öneri sunuyorlar "yaşlanınca geleniniz gideniniz bakanınız olmayacak" diye. Zihniyet belli...Yaşam sigortası!
Sanki onların çocuklarının bakma garantisi varmış gibi...Her neyse!

Asıl bencil olan kendileridir; ama hayat görüşleri,kafaları ve vizyonları o kadar küçük ve dardır ki; insanları yargılamayı kendilerine hak görürler.

Sevgiyle...
 
bende çocuk sahibi olmayı çok istiyorum.3,5 yıllık evliyim.31 yaşındayım.her kadın çocuk sahibi olmak ister.aslında gebelik Allah'ın kadınlara hediye ettiği mucize bir olay.9 ay boyunca senle birlikte büyüyor.karnında şekilleniyor adeta.annelik kadar güzel bir duygu olamaz diye geliyor bana.bir yavruya sahip olmak doğanın kanunu.doğmak,üremek bunlar doğa kanunu.aileyi aile yapan,tamamlayan küçük ama büyüyen bir parça.eşim şu an istemiyor.1 yıla kadar yaparız diyor.benimse en çok istediğim şey çocuk sahibi olmak.her gün dua ediyorum.hayırlısıyla çocuğum olsun.eşime çocuk yapma isteği var diye.tabiki bunlar benim düşüncelerim.herkesin düşüncesine saygım var.konuşup dertleşmek istedim...
 
ÇOCUK SAHİBİ OLMAK İSTEMİYORUM. eşim annesi istediği için, arkadaşlarının çocukları olduğu için istiyor ama laf babalığı onunki. 2 sene evvel ben isterken o daha zamanı var diyordu. şimdi de ben istemiyorum. sebebi de öyle basit bir sebep değil koskocaaaaaaaaamaaaaaaaaaaaaaan bir hatta birden çok sebeplerim var. en basidini söyleyeyim piskolojisi bozuk bir anne ve kavga gürültü dolu akıl almaz olayların yaşandığı bir evde büyüdüm. hani bazısı der ya yaşadıklarımı yazsam roman olur, cidden benimkisi öyle şeyler işte. ayrıca buna mükabil bir sürü sağlık sorunum var. yıllardır çıkamadığım bir depresyonun içindeyim debelenip duruyorum. tüm bunlara rağmen çok şükür bir meslek sahibi oldum, iyi kötü bir evliliğim var. bunlar da olmasa tümden ölürdüm herhalde. birgün iyiysem 10 gün kötüyüm. tüm bu saçmalıkların içine bir de çocuk düşünemiyorum. biraz düşünsem ardından geliyor korkularım.

zamanında bir başlık açıp içimi dökmeye çalışmıştım burada biri gelip bana ANNELİK İÇİNDE YOK SENİN BENİM İKİZLERİM VAR 3.YÜ YAPACAĞIM türünden şeyler yazmıştı.

öyle işte. kime ne anlatıyosam ben de. boşverelim.

ben anlıyorum sizi arkadaşlar. (çocuk istemeyenleri) eminim hepinizin haklı gerekçeleri var. eşiniz dert etmiyorsa ötekileri boşverin gitsin ciddiyim! ben bunu yapamıyorum çünkü eşim her defasında sen hiçbir zaman hazır olmayacaksın ki zaten deyip içimde azıcık filizlenme varsa bile onu da yerle bir ediyor.

neyse. susayım ben.
 
Hayatimda en cok korktugum sey, dönüsü olmayan bir yoldan gitmek.
Cocuk yapmakda bana hep o duygulari verdi, o sorumlulugu alamayacagimi cok erken yaslarda hissettim.
Öyle bir agir vazifeki, gercekten tüm kalbinle hatta vücudundaki tüm hücrelerinle istemek lazim ama o istemek duygusu olmuyorsa veya olusmuyorsa, bile bile kendimi neden mutsuz edeyimki?
Insan kendisini cok iyi tanimali, cünkü öyle bir olayki ömrün boyunca degistiremeyecegin, ömür boyu dönemeyecegin, bir dogurdunmu ömür boyu senin sorumlulugunda bir insani yetistirecegin icin, cok ama cok istemek lazim...
Belkide cok korktugum icin, belki cok en detayina kadar düsündügüm icin ve belkide simdiki hayatimi cok sevdigim icin, bilemiyorum...ama su bir gercekki...yüce Yaradan bana bu duygulari vermedigine göre bir bildigi vardir...Doga kanunu bende ne yazikki islemedi...Hissetmedigim bir duyguyu ( annelik duygusu veya neyse artik ), nasil isteyebilirimki?
 
_Destiny_ .!.:
ÇOCUK SAHİBİ OLMAK İSTEMİYORUM. eşim annesi istediği için, arkadaşlarının çocukları olduğu için istiyor ama laf babalığı onunki. 2 sene evvel ben isterken o daha zamanı var diyordu. şimdi de ben istemiyorum. sebebi de öyle basit bir sebep değil koskocaaaaaaaaamaaaaaaaaaaaaaan bir hatta birden çok sebeplerim var. en basidini söyleyeyim piskolojisi bozuk bir anne ve kavga gürültü dolu akıl almaz olayların yaşandığı bir evde büyüdüm. hani bazısı der ya yaşadıklarımı yazsam roman olur, cidden benimkisi öyle şeyler işte. ayrıca buna mükabil bir sürü sağlık sorunum var. yıllardır çıkamadığım bir depresyonun içindeyim debelenip duruyorum. tüm bunlara rağmen çok şükür bir meslek sahibi oldum, iyi kötü bir evliliğim var. bunlar da olmasa tümden ölürdüm herhalde. birgün iyiysem 10 gün kötüyüm. tüm bu saçmalıkların içine bir de çocuk düşünemiyorum. biraz düşünsem ardından geliyor korkularım.

zamanında bir başlık açıp içimi dökmeye çalışmıştım burada biri gelip bana ANNELİK İÇİNDE YOK SENİN BENİM İKİZLERİM VAR 3.YÜ YAPACAĞIM türünden şeyler yazmıştı.

öyle işte. kime ne anlatıyosam ben de. boşverelim.

ben anlıyorum sizi arkadaşlar. (çocuk istemeyenleri) eminim hepinizin haklı gerekçeleri var. eşiniz dert etmiyorsa ötekileri boşverin gitsin ciddiyim! ben bunu yapamıyorum çünkü eşim her defasında sen hiçbir zaman hazır olmayacaksın ki zaten deyip içimde azıcık filizlenme varsa bile onu da yerle bir ediyor.

neyse. susayım ben.
Genişletmek için tıkla...
Ben sana senin içinde annelik yok demedim..Sen anlamak istediğin gibi anladın...Her yazdığımı canının istediği gibi ,anlamak istediğin gibi anlama artık bence...Arkadaşlarım içinde anne olmayı istemeyen,çocuk düşünmeyen bir sürü insan varken ve onlarla böyle gereksiz sürtüşmeler yaşamamışken,herkes herkese saygı duyuyorken benim bu konuda insanları yargılamadığımı bilen iyi biliyor....Bir konuda sert çıkarım anne olanları küçümseyici konuşmalar olursa sessiz kalmam,hakedene hakettiğini söylerim..Saygı çerçevesinde olunursa kimse kimseyi incitmeden düşüncesini söylerse sorun yaşanmaz..Böylesine önyargılı,sabit fikirli olduğun için,kinci olduğun için acıdım sana cidden..Evet bunları diyorum çünkü inat ediyorsun ...Acıdım diyorum çünkü benim söylemediğim,düşünmediğim şeyleri sanki söylemişim gibi bir hava yaratıp sonra da inanıyorsun......Hayır demedim diyorum.Yok illaki dedin diyorsun.....Ne diyeyim...Farzetki de seninle uzak yakın alakası olmayan sitemleri bile üzerine alınıp benimle ilgili saçma bir konu açmıştın hani...:KK9:

Mutlu olmanı dilerim.... :KK14:
 
Son düzenleyen: Moderatör:
olivia .!.:
Hayatimda en cok korktugum sey, dönüsü olmayan bir yoldan gitmek.
Cocuk yapmakda bana hep o duygulari verdi, o sorumlulugu alamayacagimi cok erken yaslarda hissettim.
Öyle bir agir vazifeki, gercekten tüm kalbinle hatta vücudundaki tüm hücrelerinle istemek lazim ama o istemek duygusu olmuyorsa veya olusmuyorsa, bile bile kendimi neden mutsuz edeyimki?
Insan kendisini cok iyi tanimali, cünkü öyle bir olayki ömrün boyunca degistiremeyecegin, ömür boyu dönemeyecegin, bir dogurdunmu ömür boyu senin sorumlulugunda bir insani yetistirecegin icin, cok ama cok istemek lazim...
Belkide cok korktugum icin, belki cok en detayina kadar düsündügüm icin ve belkide simdiki hayatimi cok sevdigim icin, bilemiyorum...ama su bir gercekki...yüce Yaradan bana bu duygulari vermedigine göre bir bildigi vardir...Doga kanunu bende ne yazikki islemedi...Hissetmedigim bir duyguyu ( annelik duygusu veya neyse artik ), nasil isteyebilirimki?
Genişletmek için tıkla...

bir yavrunun sorumluluğunu anne-baba ortak yüklenmeli. fakat nedendir anlamam tüm iş bir şekilde annelerin omzuna yıkılıveriyor. akşamları iki agucuk gugucukla baba oldum havaları atılıyor sonra.

dediğinde sonuna kadar haklısın. anne olan hangi arkadaşımla konuştuysam hepsi bunun çok büyük bir sorumluluk olduğundan bahsediyor ve hemen arkasından sıkıntılarını anlatmaya başlıyorlar. eşi destek olan,ya da annesi ablası kaynanası vs. - ki bu genelde düşük ihtimal- eninde sonunda o yavrunun her şeyi sana bakıyor. ve buna tam olarak hazır olmak gerek. eş anne baba istedi diye değil senin istediğin ve hazır olduğun an olmalı. ben bir psikoloğa sormuştum nasıl anlarız hazır olduğumuzu diye.o öyle birşeydir ki geldiği zaman anlarsın ve gerçekten istersin demişti.

benim içinde anneliğin Allahı var.hani sen demişsin ya duygu diye. o duygu bende gerçekten çok güçlü ama kendi çocuğum için gelmiyor. çıkmıyor hep başkalarının çocukları için var.sevgi,şevkat,merhamet. herkes bana sen çok iyi bir anne olacaksın diyor.diyorlar da benim korkularım var işte. sanıyorum senin de dediğin gibi kendi çocuğumuz için o duyguyu sabredip beklemek en güzeli. birşeyler tastamam olunca zaten kendiliğinden gelecek galiba. yani arkadaşlarımdan duyduklarım bu şekilde :KK49:
 
Su bir gercek, cocugun yok diye mutsuz degilsin.
Onun yerini baska seyler aliyor ve dolduruyor. Özellikle dikkat ettigim, cocuklari olmayan esler birbirlerine o kadar cok düskünlerki, inanilir gibi degil.
Bazen (bazen diyorum tabiki genelleme yapilmaz hic bir konu hakkinda) bir cocuk tüm hayatini mahvedebiliyor.
Herkesin görüs acisi farkli ben kendi hayatimla böyle barisigim.
Fakat bazen cocuklari olmayan, gercekten cocuk isteyip cocuklari olmayan annelere sunu demek isterdim, heyyyy hersey cocuk degil bu hayatta....keyfine bak, esinle mutlu olmaya calis...sagligin icin duaci ol...
Her zaman söylüyorum Allah hepimizin istedigi hayati yasatir Insallah bize...Isteyene versin Yüce Tanrim, istemeyene vermesin.
Ama ben almayayim......hayatimin hic bir kösesine sigmiyor, kalbimde ise hic bir yeri yok, esim zaten cocuklari sevmiyor..sen benimle ilglen diyor....napacagiz cocuk falan diyor...sanki oda bunun farkinda gibi...eger olsaydi bu kadar belkide anlasamayabilirdikde....
Hos ben esim icin degil, kendim icin cocuk yapmadim....

Hayatta mutlu olmak istiyorsan eger, ilk önce senin ne istedigini cok iyi bileceksin ve o yoldan gideceksin arkadas...baskasi icin yasamam....
hele hele cocuk gibi cok önemli bir konuda, baski altinda olmamasi lazim...cünkü bütün yük senin üzerinde.....
 
eşinle olan iletişimine imrendim doğrusu. benim eşim soğuk ve düşüncesizdir. işin aslı bana hiç de bağlı değildir. keşke çocuk yerine benim mutluluğumu önemseseydi diyorum... neyse...dediğinde çok haklısın, başkaları için değil kendi için yaşamalı insan. ve şu an annelik duygumu başkalarının çocuklarına annelik yaparak gideriyorum. bu bana yetiyor. 25 tane çocuğum var daha ne olsun:)
 
antlara .!.:
ıstemek kadar ıSTEMEMEKTE doğal...çok önce bu tarz bu konu açmıştım bende..istemediğime dair..anne olan kişilerin yorumları akıllara zarar dı...sanki başları göğe erdi anne oldukları zaman..sen doğuruyorsun diye herkezde doğuracak diye bir şartmı var..kimi cennet kokulu diye başlar kimi olağanüstüymüş gibi doğumunu yazar v.sss yani çokta mathaf birşey değil çocuk yapmak..ASLA ıSTEMEDıM ıSTEMıYORUMDAAA
Genişletmek için tıkla...

bu kadar kesin konusmusunuz ama merak edip profilinize baktım da tüp bebek tedavisi için ugrastıgınızı gördüm bebek sahibi oldunuzmu bilmiorum ama Hayat cok tuhaf değilmii hiçbirsey hakkında kesin hüküm vermemek gerekirmiş :)
 
Aman yarabbim!
Ara ara uğruyorum bu "sadece fikirlerimizi anlatmak ve paylaşmak" istediğimiz topiğe ama her seferinde bir bakıyorum birileri yine anlayamamış bizi.

İnsanlar pat diye özelimize tecavüz edip "kısır mısın?" diye sorduklarında, biri "bu dünyada sadece anne olmayanlar yalnızdır" deyip, bizi direk aciz, yalnız, mutsuz insanlar durumuna soktuğunda veya "allah size annelik duygusu" vermemiş diyerek bir eksiğimiz varmış ya da vizdansızmışız gibi gösterirken saygısızlık olmuyor ama biz kendimizce içinde sadece kendi gerçekliğimiz barındıran cümleler kurunca aman da efendim anneye, çocuğa saygısızlıkmış..

Bu çifte standartı uygulayabilmenin gücünü toplumun çoğunluğunun bizim gibi düşünmemesinden alıyorsanız vizyonunuzu biraz geliştirmenizi öneririm. Hayata biraz daha geniş açılardan bakın. Keşke hepiniz ema gibi bir anne olabilseniz, biraz bakış açısı kazanabilseniz.

Boşuna konuştum yine bence laf anlatmamız imkansız :)

Kusura bakmayın arkadaşlar merhaba demeden daldım, artık sıkıldım insanların bu tavrından,
endulus, olivia, ema, yorgun savaşçı nasılsınız, umarım her şey ve hayat yolundadır hepiniz için.
Ben de pek uğrayamıyorum buralara, kk yı bıraktım artık bloğumla ilgileniyorum, hobilerime yoğunlaştım uzun süredir hayal ettiğim gibi, artık satış da yapıyorum kısaca çok mutluyum..Yaz geliyor her yer renklenmeye başladı, fotoğraf makinem boynumda gezeceğim yerlerin hayalini kurmaya başladım bile, tabi önce şu diyet belasından kurtulabilirsem :KK1:

Kendinize iyi bakın :)
 
AcapellaSoul .!.:
Aman yarabbim!
Ara ara uğruyorum bu "sadece fikirlerimizi anlatmak ve paylaşmak" istediğimiz topiğe ama her seferinde bir bakıyorum birileri yine anlayamamış bizi.

İnsanlar pat diye özelimize tecavüz edip "kısır mısın?" diye sorduklarında, biri "bu dünyada sadece anne olmayanlar yalnızdır" deyip, bizi direk aciz, yalnız, mutsuz insanlar durumuna soktuğunda veya "allah size annelik duygusu" vermemiş diyerek bir eksiğimiz varmış ya da vizdansızmışız gibi gösterirken saygısızlık olmuyor ama biz kendimizce içinde sadece kendi gerçekliğimiz barındıran cümleler kurunca aman da efendim anneye, çocuğa saygısızlıkmış..

Bu çifte standartı uygulayabilmenin gücünü toplumun çoğunluğunun bizim gibi düşünmemesinden alıyorsanız vizyonunuzu biraz geliştirmenizi öneririm. Hayata biraz daha geniş açılardan bakın. Keşke hepiniz ema gibi bir anne olabilseniz, biraz bakış açısı kazanabilseniz.

Boşuna konuştum yine bence laf anlatmamız imkansız :)

Kusura bakmayın arkadaşlar merhaba demeden daldım, artık sıkıldım insanların bu tavrından,
endulus, olivia, ema, yorgun savaşçı nasılsınız, umarım her şey ve hayat yolundadır hepiniz için.
Ben de pek uğrayamıyorum buralara, kk yı bıraktım artık bloğumla ilgileniyorum, hobilerime yoğunlaştım uzun süredir hayal ettiğim gibi, artık satış da yapıyorum kısaca çok mutluyum..Yaz geliyor her yer renklenmeye başladı, fotoğraf makinem boynumda gezeceğim yerlerin hayalini kurmaya başladım bile, tabi önce şu diyet belasından kurtulabilirsem :KK1:

Kendinize iyi bakın :)
Genişletmek için tıkla...

selam nerelerdeydin uzun zamandır ses soluk yok senin hayatının çok renkli ve ilgi alanın geniş olduğunu tahmin ediyorum önemli olan zaten bir şeylerle doldurmak ,hepimize verilmiş olan şu hayat bir güzel hediye her ne yaşıyorsak, bugün yaşıyoruz dün geçti ,gelecek ise süpriz çok şükür bütün verilmiş olan nimetlere
 
ema1 .!.:
selam nerelerdeydin uzun zamandır ses soluk yok senin hayatının çok renkli ve ilgi alanın geniş olduğunu tahmin ediyorum önemli olan zaten bir şeylerle doldurmak ,hepimize verilmiş olan şu hayat bir güzel hediye her ne yaşıyorsak, bugün yaşıyoruz dün geçti ,gelecek ise süpriz çok şükür bütün verilmiş olan nimetlere
Genişletmek için tıkla...

Ema merhaba, evet bazı olaylardan dolayı ben ve bütün grup zayıflama topiğini bıraktık artık başka alanlarda bir araya geliyoruz :)

Aslında hiç renkli bir hayatım yok iş bütün zamanımızı alıyor, her şeyimizi kısıtlıyor şimdilik ama ben elimden geldiğince renklendirmeye çalışıyorum. Hobilerim olmasa ne yapardım bilmem, inanılmaz keyif alıyorum, hele ki blog dünyası ile tanıştıktan sonra bambaşka bir dünyanın kapılarını açmış gibiyim :)

Aynen öyle, zor şartlarda olmama rağmen hayattan keyif almaya çalışıyorum çünkü sağlıklı geçirdiğimiz her gün bize bir ödüldür. Ve bunu kendi algımıza göre en güzel şekilde yaşamak hakkımız.

Sen nasılsın, kızın nasıl, iyi gelişmeler var mı?
 
AcapellaSoul .!.:
Ema merhaba, evet bazı olaylardan dolayı ben ve bütün grup zayıflama topiğini bıraktık artık başka alanlarda bir araya geliyoruz :)

Aslında hiç renkli bir hayatım yok iş bütün zamanımızı alıyor, her şeyimizi kısıtlıyor şimdilik ama ben elimden geldiğince renklendirmeye çalışıyorum. Hobilerim olmasa ne yapardım bilmem, inanılmaz keyif alıyorum, hele ki blog dünyası ile tanıştıktan sonra bambaşka bir dünyanın kapılarını açmış gibiyim :)

Aynen öyle, zor şartlarda olmama rağmen hayattan keyif almaya çalışıyorum çünkü sağlıklı geçirdiğimiz her gün bize bir ödüldür. Ve bunu kendi algımıza göre en güzel şekilde yaşamak hakkımız.

Sen nasılsın, kızın nasıl, iyi gelişmeler var mı?
Genişletmek için tıkla...

sağol kızım iyi sağlıklı ,derslerinde başarılı,ergenliği atlattık ağustosta dershane başlayacak üniye hazırlık pek göremiyorum zaten dersler yoğun ,hafta sonuda arkadaşlarla geziyor
 
Acapella özletme kendini ugra aradabir topigimize :KK3:
Vallahi ben genelde topigimizi canli tutmaya calisiyorum, cünkü tüm sevdiklerim bu topikte :KK23:

Bende simdi bahar geldi ya, ne görsem cekiyorum, cicek, böcek, karinca, kus....insan resmen mutlu oluyor :)))))))
Artik böcekler beni görünce kaciyorlar....:KK53:
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

G
İçim daralıyor benzeri yaşayan varmı
2 3
Yorumlar
45
Görüntüleme
1K
ellerimlekazidim
E
S
Kayınvalide problemi
8 9 10
Yorumlar
186
Görüntüleme
5K
Sln34
S
prometheus
  • Kilitli
Yüksek Maaşlı Eski Eşi Cimer’e Şikayet Etmeli Miyim?
7 8 9
Yorumlar
168
Görüntüleme
7K
562450
562450
D
Annem koşullu seven manipülatif biri ,kaldıramıyorum?
5 6 7
Yorumlar
121
Görüntüleme
4K
deva-12
D
E
Çocuk yapmak için en uygun yaş ( Prezervatifle gebelik riski)
3 4 5
Yorumlar
84
Görüntüleme
5K
selsentinus
S
X