Çocuk sahibi olmayı istememek

Benimde 1 tane evladım var..
2. hayali bile korkutuyor benii..
Kendime bazen çok kızıp kendimle çelişiyorum..
Çocukları sevmiyorum sankii
Evladım başka tabiki o herşeyim..
Ama 2. çocuk fikri istemiyorum..
Eşim istiyor ben istemiyorum sanki onu sevemicek ona yeterince ilgi gösteremicekmişim gibi geliyor bana..
Kafam çok karışık kii ilac tedavim hala devam ediyor..

Ne güzel bir tane evladın varmıs..allah ona saglıklı uzun bir ömür versin inşallah.eger bir kadın hazır degilse anne olmaya cocuk yapmamalı asla...
sırf kardesi olsun diye 2.cocugu yapan arkadaslarım var..allahım bu nasıl bir zihniyet...Sen hazır degilsin ama sadece bi kardesi olsun diye tüm o zorlu sürecleri yeniden yasıyosun..
Ben mi cok bencil düsünüyorum bilmiyorum ama ilkini bile yapmaya cesareti olmayan biri olarak seni cok iyi anlıyorum canımm
 
Ne güzel bir tane evladın varmıs..allah ona saglıklı uzun bir ömür versin inşallah.eger bir kadın hazır degilse anne olmaya cocuk yapmamalı asla...
sırf kardesi olsun diye 2.cocugu yapan arkadaslarım var..allahım bu nasıl bir zihniyet...Sen hazır degilsin ama sadece bi kardesi olsun diye tüm o zorlu sürecleri yeniden yasıyosun..
Ben mi cok bencil düsünüyorum bilmiyorum ama ilkini bile yapmaya cesareti olmayan biri olarak seni cok iyi anlıyorum canımm

Beni anlaman ve yardımcı olmak istemen çok güzel çok teşekkür ederim canım..
Eşim istiyor..
Eşim hani 1 tane daha olsa diyor iyi güzel düşünüyor onun açısından bakınca hani tamam oğlumun bir kardeşi olsun (eşim çok sabırlı ve çocukları mütiş seviyor ilgilenir yedirir giydirir ve yaşıda biraz geçiyor) arkadaş olsun ona bir evlat daha eşim açısından düşününce haklı.. diyorum..
Fakat nasıl anlatim içimde çocuk sevgisi yok..
Oğlum gibi sevemem gibi geliyor..
Tek olsun istiyorum..
Eşime kıyamıyorum..
Şimdiye kadar idare ettim işte hastayım bak görüyorsun iyi değilim çocuğa bile zaman zaman annem bakıyor gibi cümlelerle eşime ifade ettim düşüncemi..
Ses etmiyor ama sürekli caydırmaya çalışıyor beni..
Aklıma girip kandırma çabasında ama hep istikrarlı bi şekilde hayır! diyorum..
İnanın ki mecalim yok çocuk bakmaya
yaşım 26 ama sanki içim 40 gibi...
Bi çok şey yaşadım eşimin ailesi yüzünden ve oğlum bu sene anaokuluna başlıcak birazda ben hayatımı yaşayıp kafamı rahatlatmak istiyorum..
Sonuçta hayat benimde hayatım tamam anneyim evladımıda çok seviyorum..
Ama bi yerde de ben çocuk doğurmak için mi geldim dünyaya diye düşünüyorum..
Oğlumu okuluna bırakıp bende bi kursa felan giderim hayalindeyim..
Eşimi ikna edebildiğim yere kadar edicem gücüm yok çocuk bakmaya..
 
Beni anlaman ve yardımcı olmak istemen çok güzel çok teşekkür ederim canım..
Eşim istiyor..
Eşim hani 1 tane daha olsa diyor iyi güzel düşünüyor onun açısından bakınca hani tamam oğlumun bir kardeşi olsun (eşim çok sabırlı ve çocukları mütiş seviyor ilgilenir yedirir giydirir ve yaşıda biraz geçiyor) arkadaş olsun ona bir evlat daha eşim açısından düşününce haklı.. diyorum..
Fakat nasıl anlatim içimde çocuk sevgisi yok..
Oğlum gibi sevemem gibi geliyor..
Tek olsun istiyorum..
Eşime kıyamıyorum..
Şimdiye kadar idare ettim işte hastayım bak görüyorsun iyi değilim çocuğa bile zaman zaman annem bakıyor gibi cümlelerle eşime ifade ettim düşüncemi..
Ses etmiyor ama sürekli caydırmaya çalışıyor beni..
Aklıma girip kandırma çabasında ama hep istikrarlı bi şekilde hayır! diyorum..
İnanın ki mecalim yok çocuk bakmaya
yaşım 26 ama sanki içim 40 gibi...
Bi çok şey yaşadım eşimin ailesi yüzünden ve oğlum bu sene anaokuluna başlıcak birazda ben hayatımı yaşayıp kafamı rahatlatmak istiyorum..
Sonuçta hayat benimde hayatım tamam anneyim evladımıda çok seviyorum..
Ama bi yerde de ben çocuk doğurmak için mi geldim dünyaya diye düşünüyorum..
Oğlumu okuluna bırakıp bende bi kursa felan giderim hayalindeyim..
Eşimi ikna edebildiğim yere kadar edicem gücüm yok çocuk bakmaya..

Canımmm seni tamamen tenzih ediyorum ama bişey söylemeden edemicem..eger bir erkek eşini dusunuyorsa önce karımın saglıgı der..
ama senin eşin gibi yüregi sevgi ile dolu birinin seni dusunmemesi gibi bişey asla olamaz..Ama zaten ilaç kullanıyorken bebek sahibi olunamaz..Ve ilaç bırakıldıgında da yine eskisi gibi olma korkusu yüzünden iyi bir hamilelik gecirilemez.
29 yasındayım ve 4 yıllık evliyim..O kadar zor zamanlar gecirdik ki cocugumumuz olmadıgı için kafamıza estigi gibi gezip tozabildik..Ben sinir krizi gecirdim eşim hemen hafta sonu için plan yaptı ve bu sayede normale dönebildim..
Eminm ki eşin seni anlayacaktır..Burada en önemli sey yasının daha kucuk olması..eşin kendi yasını kafasına takıyor olabilir ama burada önemli olan bir insanın yani senin saglıgın..
Zamana ihtiyacın oldugunu mutlaka biliyordur..Doktorunla bu konuyu konus..Gerekirse doktorun eşinle görüşsün...
Ben sıkıstıgım noktada doktorumla eşimi görüştüyordum o zaman beni cok daha iyi anlıyordu eşim..Bu da bi çözüm olabilir bence..
Rabbim hep yanımızda..neyin hayırlı neyin dogru zaman oldugunu o cok iyi bilir...
Yuvanızdan saglık ve huzur eksik olmasın,kaynana ve koca tarafının gazabı her daim uzak olsun inşallah alkisalkisalkis
 
Bende hic cocuk sahibi olmak istemiyorum. Hayat boyle daha guzel. Ne istersem onu yapiyorum. Hayat zaten pahali gecinmek icin birde cocuk olursa nasil gecineceksinki. Avrupa ulkesinde hic yapmiyorlar bile. Paralari dolu olmasina ragmen. Bende kesinlikle dusunmuyorum.
 
acı olan bu konuya pek kimse istemıyoruz diye yazmadı,yanı ne kadar azınlığız,insan bencil olmammalı,sırf gelenek göreneklere uymak adına,çocuk yapıp,bide kardeş,falan dememeli,Çocuk insanın asla ama asla değiştiremeyeceği bir gerçek,ömrünün sonuna kadar,saçınını sarıya boyatırsın,olmadı değiş,ev alırsın,olmadı değiş,ya çocuk ölemi??olayın hem dini hemde dünyevi yanına bakıyorum ben,ikisindede çocuk çok büyük risk,
 
acı olan bu konuya pek kimse istemıyoruz diye yazmadı,yanı ne kadar azınlığız,insan bencil olmammalı,sırf gelenek göreneklere uymak adına,çocuk yapıp,bide kardeş,falan dememeli,Çocuk insanın asla ama asla değiştiremeyeceği bir gerçek,ömrünün sonuna kadar,saçınını sarıya boyatırsın,olmadı değiş,ev alırsın,olmadı değiş,ya çocuk ölemi??olayın hem dini hemde dünyevi yanına bakıyorum ben,ikisindede çocuk çok büyük risk,

çocuk isteyen insanların bencil olduğunu düşünmüyorum demek ki çoğunluk sizin gibi düşünmüyor.Evet çocuk insanın hayatı boyunca değiştiremeyeceği bir gerçektir çocuk insan olan insan için candır kandır hiçbirşeyle kıyaslanamaz eğer bencillik olsa idi o kadar emek harcanmazdı kendimizi düşünür çocuk yapmaz biz annelerde istediğimiz gibi gezip tozardık kendime bakıyorumda çocuğum yemek bile yemediği zaman huzursuz oluyorum biraz mızmızlasa üzerine titriyorum acaba hastamı birşeyi mi var diye bazıları gündüz uykusuna bile kıyamazken gece 10 kereden çok kalktığımı bilirim insanın hayat boyu taşıyacağı kaç yaşında olursa olsun bitmek bilmeyen bir sevgi bir sorumluluktur çocuk. Bunlar mı bencillik..sizin çocuk yapmak istememenize saygı duyuyorum sizde saygı duyun yapmak istemiyorsanızda yapmayın insan anne baba olunca daha farklı oluyor hayata bakış açısı değişiyor içi daha fazla şefkat ve merhametle doluyor çocuğu eşya gibi görmenizede üzüldüm
Dini bakımdan bakınca siz öldüğünüzde size Yasin okuması mı risk yada birine yaptığı yardımda alacağı dua(ölmüşlerinin canına değsin ) mı risk yada kendi sadaka verdiğinde sizide düşünüp olsun anamla babamın ruhu için demesi mi risk kusura bakmayın ama risk diye birşey göremedim
 
ıstemek kadar ıSTEMEMEKTE doğal...çok önce bu tarz bu konu açmıştım bende..istemediğime dair..anne olan kişilerin yorumları akıllara zarar dı...sanki başları göğe erdi anne oldukları zaman..sen doğuruyorsun diye herkezde doğuracak diye bir şartmı var..kimi cennet kokulu diye başlar kimi olağanüstüymüş gibi doğumunu yazar v.sss yani çokta mathaf birşey değil çocuk yapmak..ASLA ıSTEMEDıM ıSTEMıYORUMDAAA
 
ben de istemiyorum
ama isteyenlere de istemeyenlere de saygı duyuyorum,
çocuk şart deyip beni zorlayanlara bunun bir tercih olduğunu anlatmaktan vazgeçtim
 
Çocuk büyütmek çok büyük iş. Yani ömrünün yarısını alıyor. Bundan dolayı düşünmüyor olabilirsiniz. Ben rahatıma çok düşkünümdür, halende bekarım zaten. Bundan sonra evlenirmiyim bilmem ama çocuk doğurmak, bakmak, büyütmek gözümde büyüyor, bi taraftanda mevlam nasip ederse, ilerde anne diyecek, öldüğümde arkadamdan dua edecek bir evlat bırakmak istiyorum..

Aynen katılıyorum bu çelişkili ruh halindeyim bende...Ama ibre % 80 istemiyorum yönünde
sempatiksalakcinnitabi bunda baba adayı kişideki genetik odunumsu kodlanma :) halihazırda bu yetkiye sahip olmamam mı yoksa hakkaten istemiyormuyum tam karar veremedim
fisfisfis:hulya:
ıstemiyorum çünkü bebeklerin bile can güvenliği yok bu dünyada çocuk doğurabileceğim tek kişi olan aday adayı gamyoncuiremsu ve ben çocuk 20 yaşına geldiğinde muhtemelen 60 lı yaşlarda olucaz ve o çocuğun bana en ihtiyaç duyacağı zaman ben siyatik neyin koşturucam en iyisi olmaması galiba kafamçokkarıştı

Ama evliliklerde iki kişininde aynı görüşte olması lazım bu konuda bi taraf isterken diğerinin istemiyor olması hak almak oluyor , bu konuda kesin bi tavır varsa evlenmeden bunu karşı tarafa belirtmek lazım zira eş bunu talep edebilir ve en doğal hakkıdır
 
Son düzenleme:
İstemek kadar İSTEMEMEKTE doğal...çok önce bu tarz bu konu açmıştım bende..istemediğime dair..anne olan kişilerin yorumları akıllara zarar dı...sanki başları göğe erdi anne oldukları zaman..sen doğuruyorsun diye herkezde doğuracak diye bir şartmı var..kimi cennet kokulu diye başlar kimi olağanüstüymüş gibi doğumunu yazar v.sss yani çokta mathaf birşey değil çocuk yapmak..ASLA İSTEMEDİM İSTEMİYORUMDAAA

canım beı hakikaten başları göğe eriyor adeta,kasılmaktan,gerilmekten ikiye ayrılacaklar:))bizler onlara saygı duyuyoruz.ama onlar bize asla,çok haklısn,ama ınan bana olayın birde dini boyutunu bilselerdi hiç öle kasılmazlardı,namaz kılmak herkesin tercihi,ben saygı duyuyorum kılmayana,ama bir komşu çocuk yapmamak için evlnemediğimi öğrenınce bana bir ağır laflar sölediki,4 çocuk yapmışta,artık gerisini sen düşün,benım üstüme gelince bende ona dedimki,hımm birde ben hacıyım,başörtülüyümya,namaz kılıyorum,hemen başlıyolar,efendimiz çocuk doğurun falan demiş diye,neyse bende onlara diyorumki,efendimiz daha bir çok şey yapın demiş,neden önce farzları yapmıyosunuzda,sünneti söylüyosunuz,bana diyoki uykusuz kaldım,sabahlara kadar başlarında bekldim,marifet gibi,peki dedim,ALLAH için kalkıpda sabah namzı kıldınmı?kadın şok oldu,cevap veremdı,artık kimseyle konuşmuyorum bu konuları,
 
benim durumumda biraz garip, bebek sahibi olmak isterim ama cesaretim yok ve ne zaman bir çocuğu kucağıma alsam hemen ağlarlar.. garip bi durum ama sekmiyor, 3 yaşındaki kuzenimi bile kucaklayamıyorum.
 
Ben hiç kimsenin çocuğunu sevemiyorum sizce bu normal bişi mi?

Yani komuşumun olsun tanıdığımın çocuğu yaa sevemiyorum böyle nasıl anlatılır çocuklarda aksine çok severler beni yanaşırlar.. ilgilen benimle gibi kız çocuğu olan arkadaşlarım var gelip saçımla felan oynamak isterler sırnaşırlar ama ben sevemiyorum..
Zorlada olmuyo ilgi göstermeye çalışıyorum kendimi zorlayıp ama yok sıkılıyorum..
Bencilmiyim ben niye böyleyim anlam veremiyorum..
 
Çocuk sahibi olmak gerçekten müthiş bir duygudur eminim.. Sizden bir parça, evde bir renk.. Bir zaman sonra evde herşey monotonlaşıyor ve konuşulacak şeyler azalıyor işte o zaman bebek evin neşesi ama öyle kalmıyorlar büyüyorlar bebekken süt ver altını değiştir ama büyüdükçe dertlerde büyüyor, hayat kısıtlanıyor yine de ben her çiftin ebeveyn olmasından yanayım.. Hayatın amacı bence çocuk sahibi olmak... Gezmek, eğlenmek, bireysel yaşamakta bir yere kadar diye dşünüyorum yaşlanınca diyelim ki eşimiz vefat etti bir evladımızın gelip elimizi öpmesi hal hatır sorması az şeymi.. Ama çocuk sahibi olmak istemeyenleri de kınamıyorum asla.. Bu bir tercihtir ve saygı duyulmalıdır ki zaten insanın kendine güvenmeden ve içinden gelmeden sırf toplum dayatmalarıyla, illa evlenince çocuk yapılması gerekir dikteleriyle çocuk yapması taraftarı değilim.. Olan çocuğa olur. Psikolojisi bozulan bir anne çocuğuna ne kadar yararlı olabilir. Üst kat komşumuz var sanırım eşinden ayrılmıi ailesiyle yaşıyor bir kızı var küçük ama yaramaz bir kız annesi çok tahammülsüz dövüyor, küfürler ediyor, aşağılıyor bir kere sabır olmalı anne adayında. Yoksa hiç yapılmasın daha iyi...
 
canım beı hakikaten başları göğe eriyor adeta,kasılmaktan,gerilmekten ikiye ayrılacaklar:))bizler onlara saygı duyuyoruz.ama onlar bize asla,çok haklısn,ama ınan bana olayın birde dini boyutunu bilselerdi hiç öle kasılmazlardı,namaz kılmak herkesin tercihi,ben saygı duyuyorum kılmayana,ama bir komşu çocuk yapmamak için evlnemediğimi öğrenınce bana bir ağır laflar sölediki,4 çocuk yapmışta,artık gerisini sen düşün,benım üstüme gelince bende ona dedimki,hımm birde ben hacıyım,başörtülüyümya,namaz kılıyorum,hemen başlıyolar,efendimiz çocuk doğurun falan demiş diye,neyse bende onlara diyorumki,efendimiz daha bir çok şey yapın demiş,neden önce farzları yapmıyosunuzda,sünneti söylüyosunuz,bana diyoki uykusuz kaldım,sabahlara kadar başlarında bekldim,marifet gibi,peki dedim,allah için kalkıpda sabah namzı kıldınmı?kadın şok oldu,cevap veremdı,artık kimseyle konuşmuyorum bu konuları,

sizi tebrik ediyorum çok güzel açıklamışsınız...
 
hayat ne garip ben çok isterken mewla doğuştan rahim yaratmadı bu yüzdende bir çok kere ewlenme eşiğinden döndüm şimdi bende sizler gibi istemeyen birini bekliyorum ama çok zor kendi istese bile aile istemiyo en çokta zoruma giden çoçuk için ewlilik yapmaları bu insan çok iyi çok merhametli çocuktan daha çok ömrüme ömür katacak bir ömür boyu yanımda olacak diye düşünen yok
 
hayat ne garip ben çok isterken mewla doğuştan rahim yaratmadı bu yüzdende bir çok kere ewlenme eşiğinden döndüm şimdi bende sizler gibi istemeyen birini bekliyorum ama çok zor kendi istese bile aile istemiyo en çokta zoruma giden çoçuk için ewlilik yapmaları bu insan çok iyi çok merhametli çocuktan daha çok ömrüme ömür katacak bir ömür boyu yanımda olacak diye düşünen yok

hiç üzülme canım,zaten en çok eleştirdiğimde bu,ama sanmaki onlarda mutlu..
 
X