Günaydın canlar...
Yazmayacaktım bunu ama konu yine bebeğe-çocuğa gelmiş o yüzden yazacağım.
Dün söylemiştim ters tarafımdan kalktım diye. Nispeten kötü bir gün geçirdim akşama kadar çok sıkıldım.
Akşam da evde eşimle şu an hatırlamadığım bir konuda konuşurken şöyle demiştim: "Evet, çünkü biz artık 2 kişilik yaşıyoruz."
O da (gelecekte baba olmak istiyor) şöyle dedi: "Evet şimdilik 2, ileride 3." ve karnıma dokundu
Zaten kötü bir gün geçirmiştim gergindim ve o hareketi beni iyice gerdi. Ürktüm benim bedenimde bir bebeği kastedince.
Elini ittim, hoşlanmadığımı söyledim. "Peki ne zamana kadar?" diye konuyu açtı.
Endişelerimden bahsettim, dünyanın iyiye değil kötüye giden bir yer olduğundan, imkanlarımızdan bahsettim.
Sadece dinledi.
F farahnihal seni anlıyorum. Benim şu an için bebek düşünmem imkansız çünkü içimden gelmiyor. Tıpkı olivia gibi bunun sorumluluğu, zorluğu geliyor aklıma ve içimde "benim de bebeğim olsa" diye bir heves de yok. Gelecek için ise kararsızım. Büyük ihtimalle eşim böyle yapmasa daha net olurdum. O da benim gibi düşünse, hissetse anneliği aklımın ucundan bile geçirmezdim. Sizin evliliğiniz bizimkinden daha eski bu yüzden birtakım şeyler daha da oturmuştur diye düşünüyorum. Karşılıklı oturup konuşmanız daha kolaydır. Yaşınızı bilmiyorum ama ben biraz da yaşımın genç olduğunu düşündüğüm için böyle oluyor galiba. İnsan 24 yaşında kelebek olup uçmalı bana göre.
