Çocuk konusunda pişman olur muyum?

uranus35 .!.:

Merhaba kızlar,
Ben 29 yaşındayım. 21 yaşında evlendim. Severek evlendik eşimle hala çok mutluyuz bir sorunumuz yok çok şükür. İkimizde üni mezunuyuz. Mesleğim var ama şimdiye kadar hep özel sektörde düzensiz işlerde çalıştım.
Evlendikten sonra ilk iki sene çocuk istememiştik, hayatımızı yaşadık, güzel geçti hep balayı gibi. Sonra çocuk istedik ve asıl olay ordan sonra başladı.
3 sene çocuğumuz olmadı. (Sebepsiz kısırlık testlerimiz temizdi) Doktorlar, tedaviler tabiri caizse kapı kapı çare aradık en son üfürükçüye bile gittiğimi hatırlıyorum çaresizlikten :)
o senelerde sadece çocuk odaklı yaşadım tek derdim hamile kalmaktı hep depresiftim. Halbuki gençliğimin tam güzel zamanlarıydı, Heba ettim. Sonunda tüp bebekle hamile kaldım çok şükür dünyalar tatlısı bi kızımız oldu. Hem hamilelik hem büyütme süreçleri çok güzel geçti.
İlk çocuktan sonra hiç korunmadık ikinciyi hemen istedik ben kalabalık ailem olsun istemiştim hep. 2.5 sene olmadı, geçen ay hamile kalmışım hem de ikizlere.
çok sevindim ne güzel üç çocuk olacak kalabalık olacağız artık çocuk defterini de kapatır kariyerime odaklanırım diye düşünmüştüm. Çünkü 2.5 senedir çocuk bakıyor olmak kariyerimde ilerlemiyor olmak beni içten içe huzursuz ediyordu. 6 sene üni okudum boşa gitti evde çocukla evcilik oynuyorum diye hayatı sorguluyodm bi ara.
Neyse hamileliğim malesef devam etmedi kalp atışı yoktu vs. Bugün kürtaj oldum. Kürtaj masasında yine hayatı sorguladım. Ve bu konuda fikrinizi almak istiyorum:
Tekrar bu çocuk olayları artık gözümde büyümeye başladı. Hamile kalmam zaten zor, tüp bebek fiyatları olmuş 100 bin, tedaviyi kaldıracak psikolojim yok, hamile kalsam kalp atışı var mı sağlıklı gebelik mi vs hep bi zor süreç. Kalabalık aile olma hayaline veda edip, çocuk olayını rafa kaldırıp kpss çalışıp atanıp hep hayalini kurduğum öğretmenlik mesleğimi mi yapmalıyım?
Yoksa tüm zorluklarına rağmen hem ikinci çocuk hem de bikaç sene gecikmeli de olsa atanma olayını birlikte mi götürmeliyim?

Normalde hep kalbinin sesini dinleyen biriyim ama yaşadığımız dünya, savaşlar, ekonomik şartlar (malesef artık bir maaş asla yetmiyor iki kişi çalışmalı) bunları düşününce böyle bi ortama ikinci çocuğu getiripte napcam diyorum.

Fikriniz nedir kızlar? Tek Çocukla kalma kararından ilerde pişman olur muyum sizce? 30 yaşıma aylar kaldı dönüm noktası gibi bi yerdeyim artık kafamda bişeyleri netleştirmem gerekiyor gibi hissediyorum fikirlerinize, tecrübelerinize ihtiyacım var

Genişletmek için tıkla...

uranus35 .!.:

Merhaba kızlar,
Ben 29 yaşındayım. 21 yaşında evlendim. Severek evlendik eşimle hala çok mutluyuz bir sorunumuz yok çok şükür. İkimizde üni mezunuyuz. Mesleğim var ama şimdiye kadar hep özel sektörde düzensiz işlerde çalıştım.
Evlendikten sonra ilk iki sene çocuk istememiştik, hayatımızı yaşadık, güzel geçti hep balayı gibi. Sonra çocuk istedik ve asıl olay ordan sonra başladı.
3 sene çocuğumuz olmadı. (Sebepsiz kısırlık testlerimiz temizdi) Doktorlar, tedaviler tabiri caizse kapı kapı çare aradık en son üfürükçüye bile gittiğimi hatırlıyorum çaresizlikten :)
o senelerde sadece çocuk odaklı yaşadım tek derdim hamile kalmaktı hep depresiftim. Halbuki gençliğimin tam güzel zamanlarıydı, Heba ettim. Sonunda tüp bebekle hamile kaldım çok şükür dünyalar tatlısı bi kızımız oldu. Hem hamilelik hem büyütme süreçleri çok güzel geçti.
İlk çocuktan sonra hiç korunmadık ikinciyi hemen istedik ben kalabalık ailem olsun istemiştim hep. 2.5 sene olmadı, geçen ay hamile kalmışım hem de ikizlere.
çok sevindim ne güzel üç çocuk olacak kalabalık olacağız artık çocuk defterini de kapatır kariyerime odaklanırım diye düşünmüştüm. Çünkü 2.5 senedir çocuk bakıyor olmak kariyerimde ilerlemiyor olmak beni içten içe huzursuz ediyordu. 6 sene üni okudum boşa gitti evde çocukla evcilik oynuyorum diye hayatı sorguluyodm bi ara.
Neyse hamileliğim malesef devam etmedi kalp atışı yoktu vs. Bugün kürtaj oldum. Kürtaj masasında yine hayatı sorguladım. Ve bu konuda fikrinizi almak istiyorum:
Tekrar bu çocuk olayları artık gözümde büyümeye başladı. Hamile kalmam zaten zor, tüp bebek fiyatları olmuş 100 bin, tedaviyi kaldıracak psikolojim yok, hamile kalsam kalp atışı var mı sağlıklı gebelik mi vs hep bi zor süreç. Kalabalık aile olma hayaline veda edip, çocuk olayını rafa kaldırıp kpss çalışıp atanıp hep hayalini kurduğum öğretmenlik mesleğimi mi yapmalıyım?
Yoksa tüm zorluklarına rağmen hem ikinci çocuk hem de bikaç sene gecikmeli de olsa atanma olayını birlikte mi götürmeliyim?

Normalde hep kalbinin sesini dinleyen biriyim ama yaşadığımız dünya, savaşlar, ekonomik şartlar (malesef artık bir maaş asla yetmiyor iki kişi çalışmalı) bunları düşününce böyle bi ortama ikinci çocuğu getiripte napcam diyorum.

Fikriniz nedir kızlar? Tek Çocukla kalma kararından ilerde pişman olur muyum sizce? 30 yaşıma aylar kaldı dönüm noktası gibi bi yerdeyim artık kafamda bişeyleri netleştirmem gerekiyor gibi hissediyorum fikirlerinize, tecrübelerinize ihtiyacım var

Genişletmek için tıkla...

uranus35 .!.:

Eşimle ben gidince hayatta yalnız kalmasın bi kardeşi olsun düşüncesi de hep aklımda ama bi yandan şartlar of off. Kararsızlık. Bir de dediğiniz gibi şu an hep benimle oynamak istiyor kardeşi olsun onla oynasın beni bi salsın da istiyorum aslında

Genişletmek için tıkla...

uranus35 .!.:

Merhaba kızlar,
Ben 29 yaşındayım. 21 yaşında evlendim. Severek evlendik eşimle hala çok mutluyuz bir sorunumuz yok çok şükür. İkimizde üni mezunuyuz. Mesleğim var ama şimdiye kadar hep özel sektörde düzensiz işlerde çalıştım.
Evlendikten sonra ilk iki sene çocuk istememiştik, hayatımızı yaşadık, güzel geçti hep balayı gibi. Sonra çocuk istedik ve asıl olay ordan sonra başladı.
3 sene çocuğumuz olmadı. (Sebepsiz kısırlık testlerimiz temizdi) Doktorlar, tedaviler tabiri caizse kapı kapı çare aradık en son üfürükçüye bile gittiğimi hatırlıyorum çaresizlikten :)
o senelerde sadece çocuk odaklı yaşadım tek derdim hamile kalmaktı hep depresiftim. Halbuki gençliğimin tam güzel zamanlarıydı, Heba ettim. Sonunda tüp bebekle hamile kaldım çok şükür dünyalar tatlısı bi kızımız oldu. Hem hamilelik hem büyütme süreçleri çok güzel geçti.
İlk çocuktan sonra hiç korunmadık ikinciyi hemen istedik ben kalabalık ailem olsun istemiştim hep. 2.5 sene olmadı, geçen ay hamile kalmışım hem de ikizlere.
çok sevindim ne güzel üç çocuk olacak kalabalık olacağız artık çocuk defterini de kapatır kariyerime odaklanırım diye düşünmüştüm. Çünkü 2.5 senedir çocuk bakıyor olmak kariyerimde ilerlemiyor olmak beni içten içe huzursuz ediyordu. 6 sene üni okudum boşa gitti evde çocukla evcilik oynuyorum diye hayatı sorguluyodm bi ara.
Neyse hamileliğim malesef devam etmedi kalp atışı yoktu vs. Bugün kürtaj oldum. Kürtaj masasında yine hayatı sorguladım. Ve bu konuda fikrinizi almak istiyorum:
Tekrar bu çocuk olayları artık gözümde büyümeye başladı. Hamile kalmam zaten zor, tüp bebek fiyatları olmuş 100 bin, tedaviyi kaldıracak psikolojim yok, hamile kalsam kalp atışı var mı sağlıklı gebelik mi vs hep bi zor süreç. Kalabalık aile olma hayaline veda edip, çocuk olayını rafa kaldırıp kpss çalışıp atanıp hep hayalini kurduğum öğretmenlik mesleğimi mi yapmalıyım?
Yoksa tüm zorluklarına rağmen hem ikinci çocuk hem de bikaç sene gecikmeli de olsa atanma olayını birlikte mi götürmeliyim?

Normalde hep kalbinin sesini dinleyen biriyim ama yaşadığımız dünya, savaşlar, ekonomik şartlar (malesef artık bir maaş asla yetmiyor iki kişi çalışmalı) bunları düşününce böyle bi ortama ikinci çocuğu getiripte napcam diyorum.

Fikriniz nedir kızlar? Tek Çocukla kalma kararından ilerde pişman olur muyum sizce? 30 yaşıma aylar kaldı dönüm noktası gibi bi yerdeyim artık kafamda bişeyleri netleştirmem gerekiyor gibi hissediyorum fikirlerinize, tecrübelerinize ihtiyacım var

Genişletmek için tıkla...

uranus35 .!.:

Merhaba kızlar,
Ben 29 yaşındayım. 21 yaşında evlendim. Severek evlendik eşimle hala çok mutluyuz bir sorunumuz yok çok şükür. İkimizde üni mezunuyuz. Mesleğim var ama şimdiye kadar hep özel sektörde düzensiz işlerde çalıştım.
Evlendikten sonra ilk iki sene çocuk istememiştik, hayatımızı yaşadık, güzel geçti hep balayı gibi. Sonra çocuk istedik ve asıl olay ordan sonra başladı.
3 sene çocuğumuz olmadı. (Sebepsiz kısırlık testlerimiz temizdi) Doktorlar, tedaviler tabiri caizse kapı kapı çare aradık en son üfürükçüye bile gittiğimi hatırlıyorum çaresizlikten :)
o senelerde sadece çocuk odaklı yaşadım tek derdim hamile kalmaktı hep depresiftim. Halbuki gençliğimin tam güzel zamanlarıydı, Heba ettim. Sonunda tüp bebekle hamile kaldım çok şükür dünyalar tatlısı bi kızımız oldu. Hem hamilelik hem büyütme süreçleri çok güzel geçti.
İlk çocuktan sonra hiç korunmadık ikinciyi hemen istedik ben kalabalık ailem olsun istemiştim hep. 2.5 sene olmadı, geçen ay hamile kalmışım hem de ikizlere.
çok sevindim ne güzel üç çocuk olacak kalabalık olacağız artık çocuk defterini de kapatır kariyerime odaklanırım diye düşünmüştüm. Çünkü 2.5 senedir çocuk bakıyor olmak kariyerimde ilerlemiyor olmak beni içten içe huzursuz ediyordu. 6 sene üni okudum boşa gitti evde çocukla evcilik oynuyorum diye hayatı sorguluyodm bi ara.
Neyse hamileliğim malesef devam etmedi kalp atışı yoktu vs. Bugün kürtaj oldum. Kürtaj masasında yine hayatı sorguladım. Ve bu konuda fikrinizi almak istiyorum:
Tekrar bu çocuk olayları artık gözümde büyümeye başladı. Hamile kalmam zaten zor, tüp bebek fiyatları olmuş 100 bin, tedaviyi kaldıracak psikolojim yok, hamile kalsam kalp atışı var mı sağlıklı gebelik mi vs hep bi zor süreç. Kalabalık aile olma hayaline veda edip, çocuk olayını rafa kaldırıp kpss çalışıp atanıp hep hayalini kurduğum öğretmenlik mesleğimi mi yapmalıyım?
Yoksa tüm zorluklarına rağmen hem ikinci çocuk hem de bikaç sene gecikmeli de olsa atanma olayını birlikte mi götürmeliyim?

Normalde hep kalbinin sesini dinleyen biriyim ama yaşadığımız dünya, savaşlar, ekonomik şartlar (malesef artık bir maaş asla yetmiyor iki kişi çalışmalı) bunları düşününce böyle bi ortama ikinci çocuğu getiripte napcam diyorum.

Fikriniz nedir kızlar? Tek Çocukla kalma kararından ilerde pişman olur muyum sizce? 30 yaşıma aylar kaldı dönüm noktası gibi bi yerdeyim artık kafamda bişeyleri netleştirmem gerekiyor gibi hissediyorum fikirlerinize, tecrübelerinize ihtiyacım var

Genişletmek için tıkla...

uranus35 .!.:

Merhaba kızlar,
Ben 29 yaşındayım. 21 yaşında evlendim. Severek evlendik eşimle hala çok mutluyuz bir sorunumuz yok çok şükür. İkimizde üni mezunuyuz. Mesleğim var ama şimdiye kadar hep özel sektörde düzensiz işlerde çalıştım.
Evlendikten sonra ilk iki sene çocuk istememiştik, hayatımızı yaşadık, güzel geçti hep balayı gibi. Sonra çocuk istedik ve asıl olay ordan sonra başladı.
3 sene çocuğumuz olmadı. (Sebepsiz kısırlık testlerimiz temizdi) Doktorlar, tedaviler tabiri caizse kapı kapı çare aradık en son üfürükçüye bile gittiğimi hatırlıyorum çaresizlikten :)
o senelerde sadece çocuk odaklı yaşadım tek derdim hamile kalmaktı hep depresiftim. Halbuki gençliğimin tam güzel zamanlarıydı, Heba ettim. Sonunda tüp bebekle hamile kaldım çok şükür dünyalar tatlısı bi kızımız oldu. Hem hamilelik hem büyütme süreçleri çok güzel geçti.
İlk çocuktan sonra hiç korunmadık ikinciyi hemen istedik ben kalabalık ailem olsun istemiştim hep. 2.5 sene olmadı, geçen ay hamile kalmışım hem de ikizlere.
çok sevindim ne güzel üç çocuk olacak kalabalık olacağız artık çocuk defterini de kapatır kariyerime odaklanırım diye düşünmüştüm. Çünkü 2.5 senedir çocuk bakıyor olmak kariyerimde ilerlemiyor olmak beni içten içe huzursuz ediyordu. 6 sene üni okudum boşa gitti evde çocukla evcilik oynuyorum diye hayatı sorguluyodm bi ara.
Neyse hamileliğim malesef devam etmedi kalp atışı yoktu vs. Bugün kürtaj oldum. Kürtaj masasında yine hayatı sorguladım. Ve bu konuda fikrinizi almak istiyorum:
Tekrar bu çocuk olayları artık gözümde büyümeye başladı. Hamile kalmam zaten zor, tüp bebek fiyatları olmuş 100 bin, tedaviyi kaldıracak psikolojim yok, hamile kalsam kalp atışı var mı sağlıklı gebelik mi vs hep bi zor süreç. Kalabalık aile olma hayaline veda edip, çocuk olayını rafa kaldırıp kpss çalışıp atanıp hep hayalini kurduğum öğretmenlik mesleğimi mi yapmalıyım?
Yoksa tüm zorluklarına rağmen hem ikinci çocuk hem de bikaç sene gecikmeli de olsa atanma olayını birlikte mi götürmeliyim?

Normalde hep kalbinin sesini dinleyen biriyim ama yaşadığımız dünya, savaşlar, ekonomik şartlar (malesef artık bir maaş asla yetmiyor iki kişi çalışmalı) bunları düşününce böyle bi ortama ikinci çocuğu getiripte napcam diyorum.

Fikriniz nedir kızlar? Tek Çocukla kalma kararından ilerde pişman olur muyum sizce? 30 yaşıma aylar kaldı dönüm noktası gibi bi yerdeyim artık kafamda bişeyleri netleştirmem gerekiyor gibi hissediyorum fikirlerinize, tecrübelerinize ihtiyacım var

Genişletmek için tıkla...

uranus35 .!.:

Normalde hep kalbinin sesini dinleyen biriyim ama yaşadığımız dünya, savaşlar, ekonomik şartlar (malesef artık bir maaş asla yetmiyor iki kişi çalışmalı) bunları düşününce böyle bi ortama ikinci çocuğu getiripte napcam diyorum.

Genişletmek için tıkla...

succulentaski .!.:

Çalışmaya başlamadan 2. Çocuğu düşünmeyin derim. Çok elzem değil bence pişman olacağınızı da sanmıyorum ama ileride isterseniz yaşınız daha genç.

Genişletmek için tıkla...

uranus35 .!.:

Sizinle Haziran annelerinde beraberdik siz ikinciyi düşünüyor musunuz ?

Genişletmek için tıkla...

succulentaski .!.:

Aaaa evet hatırladım
Ben bayağı kararsızım.
15 gün sonra 35 yaşımı dolduracağım. Yeni iş değiştirdim. Bu iş yerimde 1 -1.5 yılım dolmadan düşünemem. O zaman 36-37 yaşımda doğum yapacak kuvvetim olur mu bilmiyorum.
Otoimmün hastalığım var hatırlar mısınız bilmem son 2 ayım yatakta geçmişti. Yine zor geçerse o zaman 3-4 yaşlarında olacak bebeğime haksızlık etmiş olur muyum?
Yoğun çalışıyoruz iki çocuğa yetecek enerjim var mı bilmiyorum.
Oğlumda bazı sağlık problemleri yaşıyoruz. Çok ciddi değil ama karaciğeri ile ilgili bir problem. Bayağı korktuğumuz bir dönem oldu. Daha ciddi hastalıklardan şüphelenildi falan. Şu anki durumuna şükrediyoruz.
Sağlıklı gebelik sağlıklı doğum sağlıklı çocuk büyütmek imkansızmış gibi geliyor. Ya daha kötü şeyler yaşarsam bir oğluna şükret hayatına bak diyorum kendi kendime.
Ama diğer taraftan ben de kalabalık olmak istiyorum ve deli gibi yenidoğan bebek kokusu özledim
Eşim hiç istemiyor şu an bu saydığım sebeplerden bize bir tane yeter diyor ama öncesinde hep 3 çocuk derdik biz


Siz daha gençsiniz vaktiniz var bence düşünecek zamanınız da var biraz akışa bırakın.

Genişletmek için tıkla...

uranus35 .!.:

Evet hatırlıyorum ağrılar sızılar içinde her türlü fedakarlığı göstererek kucağınıza aldınız oğluşunuzu üstelik doğduktan sonrada bir anne için endişe hiç bitmiyor malesef. Çok çok geçmiş olsun bu arada. Bi yandan aynı zorlu süreçler insanın gözünde büyüyor bi yandan da dediğiniz gibi bebek kokusu özlemi.. kalabalık aile olma isteği insanı hevese sürüklüyor. Hakkınızda hayırlısı olsun inşallah

Genişletmek için tıkla...