Çocuk konusunda pişman olur muyum?

uranus35

🎯58
Kayıtlı Üye
18 Temmuz 2020
2.059
7.667
Merhaba kızlar,
Ben 29 yaşındayım. 21 yaşında evlendim. Severek evlendik eşimle hala çok mutluyuz bir sorunumuz yok çok şükür. İkimizde üni mezunuyuz. Mesleğim var ama şimdiye kadar hep özel sektörde düzensiz işlerde çalıştım.
Evlendikten sonra ilk iki sene çocuk istememiştik, hayatımızı yaşadık, güzel geçti hep balayı gibi. Sonra çocuk istedik ve asıl olay ordan sonra başladı.
3 sene çocuğumuz olmadı. (Sebepsiz kısırlık testlerimiz temizdi) Doktorlar, tedaviler tabiri caizse kapı kapı çare aradık en son üfürükçüye bile gittiğimi hatırlıyorum çaresizlikten :)
o senelerde sadece çocuk odaklı yaşadım tek derdim hamile kalmaktı hep depresiftim. Halbuki gençliğimin tam güzel zamanlarıydı, Heba ettim. Sonunda tüp bebekle hamile kaldım çok şükür dünyalar tatlısı bi kızımız oldu. Hem hamilelik hem büyütme süreçleri çok güzel geçti.
İlk çocuktan sonra hiç korunmadık ikinciyi hemen istedik ben kalabalık ailem olsun istemiştim hep. 2.5 sene olmadı, geçen ay hamile kalmışım hem de ikizlere.
çok sevindim ne güzel üç çocuk olacak kalabalık olacağız artık çocuk defterini de kapatır kariyerime odaklanırım diye düşünmüştüm. Çünkü 2.5 senedir çocuk bakıyor olmak kariyerimde ilerlemiyor olmak beni içten içe huzursuz ediyordu. 6 sene üni okudum boşa gitti evde çocukla evcilik oynuyorum diye hayatı sorguluyodm bi ara.
Neyse hamileliğim malesef devam etmedi kalp atışı yoktu vs. Bugün kürtaj oldum. Kürtaj masasında yine hayatı sorguladım. Ve bu konuda fikrinizi almak istiyorum:
Tekrar bu çocuk olayları artık gözümde büyümeye başladı. Hamile kalmam zaten zor, tüp bebek fiyatları olmuş 100 bin, tedaviyi kaldıracak psikolojim yok, hamile kalsam kalp atışı var mı sağlıklı gebelik mi vs hep bi zor süreç. Kalabalık aile olma hayaline veda edip, çocuk olayını rafa kaldırıp kpss çalışıp atanıp hep hayalini kurduğum öğretmenlik mesleğimi mi yapmalıyım?
Yoksa tüm zorluklarına rağmen hem ikinci çocuk hem de bikaç sene gecikmeli de olsa atanma olayını birlikte mi götürmeliyim?

Normalde hep kalbinin sesini dinleyen biriyim ama yaşadığımız dünya, savaşlar, ekonomik şartlar (malesef artık bir maaş asla yetmiyor iki kişi çalışmalı) bunları düşününce böyle bi ortama ikinci çocuğu getiripte napcam diyorum.

Fikriniz nedir kızlar? Tek Çocukla kalma kararından ilerde pişman olur muyum sizce? 30 yaşıma aylar kaldı dönüm noktası gibi bi yerdeyim artık kafamda bişeyleri netleştirmem gerekiyor gibi hissediyorum fikirlerinize, tecrübelerinize ihtiyacım var :KK200:
 
aten kolaylikla olmuyormus. Tup bebek cok zahmetli ve masrafli. Ben sizin yerinizde olsam korunmamaya devam eder, olursa mutlu olur olmazsa da kafamda o defteri kapatırım ilerleyen yıllarda. Sonucta bir cocugunuz var , ikinci olsun diye israrci olmaya gerek yok. Korunmayin olursa yine de sizi sevindirir
 
Seni en iyi yine kendin tanırsın. Çocuk 30'da da yapılır 40'da da. Önemli olan bakacak mentalin ve ekonomik gücün var mı? Çalışmıyor olmak zaten bir dönem canını sıkmış. Birde tedaviydi kürtajdi zaten bunlar zaten insanı yoran şeyler. Tekrar aynı şeyleri hisseder miyim diye sorun kendinize?
 
Seni en iyi yine kendin tanırsın. Çocuk 30'da da yapılır 40'da da. Önemli olan bakacak mentalin ve ekonomik gücün var mı? Çalışmıyor olmak zaten bir dönem canını sıkmış. Birde tedaviydi kürtajdi zaten bunlar zaten insanı yoran şeyler. Tekrar aynı şeyleri hisseder miyim diye sorun kendinize?
İşte malesef içimdeki heves bu mental yorgunluk yüzünden gölgelendi.
 
Şuan tamamen cocuk isini unutup kendine kariyerine ve kızına odaklanabilirsin 40 yaşında tüp bebek ile ikinciyi düşünürsün daha sağlıklı geldi şuanda bu fikir..gecmis olsun bu arada..
 
Merhaba kızlar,
Ben 29 yaşındayım. 21 yaşında evlendim. Severek evlendik eşimle hala çok mutluyuz bir sorunumuz yok çok şükür. İkimizde üni mezunuyuz. Mesleğim var ama şimdiye kadar hep özel sektörde düzensiz işlerde çalıştım.
Evlendikten sonra ilk iki sene çocuk istememiştik, hayatımızı yaşadık, güzel geçti hep balayı gibi. Sonra çocuk istedik ve asıl olay ordan sonra başladı.
3 sene çocuğumuz olmadı. (Sebepsiz kısırlık testlerimiz temizdi) Doktorlar, tedaviler tabiri caizse kapı kapı çare aradık en son üfürükçüye bile gittiğimi hatırlıyorum çaresizlikten :)
o senelerde sadece çocuk odaklı yaşadım tek derdim hamile kalmaktı hep depresiftim. Halbuki gençliğimin tam güzel zamanlarıydı, Heba ettim. Sonunda tüp bebekle hamile kaldım çok şükür dünyalar tatlısı bi kızımız oldu. Hem hamilelik hem büyütme süreçleri çok güzel geçti.
İlk çocuktan sonra hiç korunmadık ikinciyi hemen istedik ben kalabalık ailem olsun istemiştim hep. 2.5 sene olmadı, geçen ay hamile kalmışım hem de ikizlere.
çok sevindim ne güzel üç çocuk olacak kalabalık olacağız artık çocuk defterini de kapatır kariyerime odaklanırım diye düşünmüştüm. Çünkü 2.5 senedir çocuk bakıyor olmak kariyerimde ilerlemiyor olmak beni içten içe huzursuz ediyordu. 6 sene üni okudum boşa gitti evde çocukla evcilik oynuyorum diye hayatı sorguluyodm bi ara.
Neyse hamileliğim malesef devam etmedi kalp atışı yoktu vs. Bugün kürtaj oldum. Kürtaj masasında yine hayatı sorguladım. Ve bu konuda fikrinizi almak istiyorum:
Tekrar bu çocuk olayları artık gözümde büyümeye başladı. Hamile kalmam zaten zor, tüp bebek fiyatları olmuş 100 bin, tedaviyi kaldıracak psikolojim yok, hamile kalsam kalp atışı var mı sağlıklı gebelik mi vs hep bi zor süreç. Kalabalık aile olma hayaline veda edip, çocuk olayını rafa kaldırıp kpss çalışıp atanıp hep hayalini kurduğum öğretmenlik mesleğimi mi yapmalıyım?
Yoksa tüm zorluklarına rağmen hem ikinci çocuk hem de bikaç sene gecikmeli de olsa atanma olayını birlikte mi götürmeliyim?

Normalde hep kalbinin sesini dinleyen biriyim ama yaşadığımız dünya, savaşlar, ekonomik şartlar (malesef artık bir maaş asla yetmiyor iki kişi çalışmalı) bunları düşününce böyle bi ortama ikinci çocuğu getiripte napcam diyorum.

Fikriniz nedir kızlar? Tek Çocukla kalma kararından ilerde pişman olur muyum sizce? 30 yaşıma aylar kaldı dönüm noktası gibi bi yerdeyim artık kafamda bişeyleri netleştirmem gerekiyor gibi hissediyorum fikirlerinize, tecrübelerinize ihtiyacım var :KK200:
Benim çevremde tek çocukta kalmak isteyen herkesin geniş ailesi var çocugunun akran kuzenleri vs zaten birlikte buyuyup arkadaşlik ediyolar diye düsünüyolar. Yaş olarak düsünmeyin sanirim cocugunuz zaten kücük şuanda, biraz iyileşin toparlanin öyle karar verin.
 
Benim çevremde tek çocukta kalmak isteyen herkesin geniş ailesi var çocugunun akran kuzenleri vs zaten birlikte buyuyup arkadaşlik ediyolar diye düsünüyolar. Yaş olarak düsünmeyin sanirim cocugunuz zaten kücük şuanda, biraz iyileşin toparlanin öyle karar verin.
Ben de biraz öyle düşünüyorum. Çocuğumun kardeşsiz kalacak olması da üzücü ama en azından kuzenleri var onlarla kardeş gibi büyür diyorum
 
Ben de biraz öyle düşünüyorum. Çocuğumun kardeşsiz kalacak olması da üzücü ama en azından kuzenleri var onlarla kardeş gibi büyür diyorum
Sürekli görüşülen beraber büyüyen kuzenler arasındada bağ güzel oluyor , kardeşin en güzel yani bence yaş araligin az olacak cocukluk döneminde paylasimlarin cok olacak beraber büyüyeceksin ve kök ailenden anne baban olmasada birisi birileri daha olmuş olacak. Yoksa iki cocuk arasina 7+ yaş koyuldugunda zaten pek paylaşim olmuyor. Birde bu devirde ciddi ekonomi istiyor cocuklar, buyudukce masraf katlaniyor diyorlar bende tazeyim bu konuda bakalim ikinciye cesaret edebilecez mi😄
 
Sürekli görüşülen beraber büyüyen kuzenler arasındada bağ güzel oluyor , kardeşin en güzel yani bence yaş araligin az olacak cocukluk döneminde paylasimlarin cok olacak beraber büyüyeceksin ve kök ailenden anne baban olmasada birisi birileri daha olmuş olacak. Yoksa iki cocuk arasina 7+ yaş koyuldugunda zaten pek paylaşim olmuyor. Birde bu devirde ciddi ekonomi istiyor cocuklar, buyudukce masraf katlaniyor diyorlar bende tazeyim bu konuda bakalim ikinciye cesaret edebilecez mi😄
Eşimle ben gidince hayatta yalnız kalmasın bi kardeşi olsun düşüncesi de hep aklımda ama bi yandan şartlar of off. Kararsızlık. Bir de dediğiniz gibi şu an hep benimle oynamak istiyor kardeşi olsun onla oynasın beni bi salsın da istiyorum aslında 😃
 
Olayın maddi boyutu size kalmış tamamen. Gelirinizi giderinizi bilemeyiz ama dersenizki tek maaşla iki çocuğun sorumluluğunu alabiliriz, ozaman zorlayın. Şahsi fikrim bu devirde büyük sorumluluk istiyor. Ben düşünmüyorum mesela, ben de hamileydim kalp atışı duyulmadı ve sonlandı şuan diyorumki iyiki olmamış, üstesinden gelemeyebilirdik hem maddi hem manevi.Kendimize güvenmiyorum , o miniğe de yazık diyorum çok iyi bi gelecek verebilecek seviyeye geldiğimiz zaman düşünebilirim. Siz de iyi düşünüp karar verin hayırlısı olsun hakkınızda.
 
Eşimle ben gidince hayatta yalnız kalmasın bi kardeşi olsun düşüncesi de hep aklımda ama bi yandan şartlar of off. Kararsızlık. Bir de dediğiniz gibi şu an hep benimle oynamak istiyor kardeşi olsun onla oynasın beni bi salsın da istiyorum aslında 😃
Şuan küçük o zaman cocuğunuz yaşinizda genç biraz zaman verin kendinize öyle karar verin olmazsada zorlamayin her seyde bir hayir vardir zorlamamak lazim tüp bebekte çok pahaliymiş gercekten hiç cocuk olmasa deneyin derdimde zaten varmiş Allah bağışlasın
 
Ben olsam once atanir sonra 2.cocugu dusunurdum. Bu sure icinde de sıkı sıkıya korunurdum.
Ikizler icinde basiniz sagolsun, Allah bir daha boyle bir aciyla sinamasin sizi 🙏
 
Olayın maddi boyutu size kalmış tamamen. Gelirinizi giderinizi bilemeyiz ama dersenizki tek maaşla iki çocuğun sorumluluğunu alabiliriz, ozaman zorlayın. Şahsi fikrim bu devirde büyük sorumluluk istiyor. Ben düşünmüyorum mesela, ben de hamileydim kalp atışı duyulmadı ve sonlandı şuan diyorumki iyiki olmamış, üstesinden gelemeyebilirdik hem maddi hem manevi.Kendimize güvenmiyorum , o miniğe de yazık diyorum çok iyi bi gelecek verebilecek seviyeye geldiğimiz zaman düşünebilirim. Siz de iyi düşünüp karar verin hayırlısı olsun hakkınızda.

Aynılarını düşündüm bugün ben de. Olmamasının bir sebebi vardı acaba gerçekten hazır mıydım bu bebişler için dedim
Lütfen bunu kimseye sormayın. Ve bugün bir karar almayın. Zamana bırakın. Daha bugün kürtaj olmuşsunuz. Hormonlar hala nirvana.

Haklısınız aslında bilgisayar reklamına bile ağlıyorum bu ara hormonlar beni ele geçirmiş olabilir.
 
Gecmis olsun oncelikle ama neden kısa surede menopoza girecek gibi bir dusunceye kapıldınız ki.. Daha yasınız cok genc. Bir evladınız varmıs saglıcakla buyutun onu inş. Normal yolla hamile kalabiliyorsunuz demek ki zamanı geldiginde nasibinizde varsa yine Allah bir mucize gonderir ins. İkinci cocuk için kızınızın okula baslamasını bekleyebilirsiniz bu sure içinde de kpss ye çalışırsınız ve atamanız da olursa ins tekrar gebelik için tedaviye veya denemelere baslarsınız. Bu surecte ayrıca ikinci cocugu gercekten isteyip istemediginize de karar verirsiniz simdi ki gibi kararsız olmazsınız. Hakkınızda en hayırlısı olsun inş.
 
Öncelikle çok geçmiş olsun. Daha yeni kürtaj olmuşsunuz ilk önce toparlanmaya çalışın. Karar sizin ama bence sadece kariyerinize odaklanın. Yani tek önceliğiniz kariyeriniz olmalı. İlerde ikinci çocuğunuz olursa olur olmazsa da dünyanın sonu değil.
 
Çok geçmiş olsun. Benim için tek çocuk yeterli mesela bu ülkenin şartlarına, kendi kapasiteme göre yeterli geliyor. Ama herkes farklıdır siz bakabileceğinizi düşünüyorsanız bunun arkasından gidebilirsiniz. Ya da kariyere odaklanıp korunmayıp olursanız şansınıza olur. Belki o süre içinde belli bir miktar para biriktirmiş olursunuz gelecek günler için
 
Merhaba kızlar,
Ben 29 yaşındayım. 21 yaşında evlendim. Severek evlendik eşimle hala çok mutluyuz bir sorunumuz yok çok şükür. İkimizde üni mezunuyuz. Mesleğim var ama şimdiye kadar hep özel sektörde düzensiz işlerde çalıştım.
Evlendikten sonra ilk iki sene çocuk istememiştik, hayatımızı yaşadık, güzel geçti hep balayı gibi. Sonra çocuk istedik ve asıl olay ordan sonra başladı.
3 sene çocuğumuz olmadı. (Sebepsiz kısırlık testlerimiz temizdi) Doktorlar, tedaviler tabiri caizse kapı kapı çare aradık en son üfürükçüye bile gittiğimi hatırlıyorum çaresizlikten :)
o senelerde sadece çocuk odaklı yaşadım tek derdim hamile kalmaktı hep depresiftim. Halbuki gençliğimin tam güzel zamanlarıydı, Heba ettim. Sonunda tüp bebekle hamile kaldım çok şükür dünyalar tatlısı bi kızımız oldu. Hem hamilelik hem büyütme süreçleri çok güzel geçti.
İlk çocuktan sonra hiç korunmadık ikinciyi hemen istedik ben kalabalık ailem olsun istemiştim hep. 2.5 sene olmadı, geçen ay hamile kalmışım hem de ikizlere.
çok sevindim ne güzel üç çocuk olacak kalabalık olacağız artık çocuk defterini de kapatır kariyerime odaklanırım diye düşünmüştüm. Çünkü 2.5 senedir çocuk bakıyor olmak kariyerimde ilerlemiyor olmak beni içten içe huzursuz ediyordu. 6 sene üni okudum boşa gitti evde çocukla evcilik oynuyorum diye hayatı sorguluyodm bi ara.
Neyse hamileliğim malesef devam etmedi kalp atışı yoktu vs. Bugün kürtaj oldum. Kürtaj masasında yine hayatı sorguladım. Ve bu konuda fikrinizi almak istiyorum:
Tekrar bu çocuk olayları artık gözümde büyümeye başladı. Hamile kalmam zaten zor, tüp bebek fiyatları olmuş 100 bin, tedaviyi kaldıracak psikolojim yok, hamile kalsam kalp atışı var mı sağlıklı gebelik mi vs hep bi zor süreç. Kalabalık aile olma hayaline veda edip, çocuk olayını rafa kaldırıp kpss çalışıp atanıp hep hayalini kurduğum öğretmenlik mesleğimi mi yapmalıyım?
Yoksa tüm zorluklarına rağmen hem ikinci çocuk hem de bikaç sene gecikmeli de olsa atanma olayını birlikte mi götürmeliyim?

Normalde hep kalbinin sesini dinleyen biriyim ama yaşadığımız dünya, savaşlar, ekonomik şartlar (malesef artık bir maaş asla yetmiyor iki kişi çalışmalı) bunları düşününce böyle bi ortama ikinci çocuğu getiripte napcam diyorum.

Fikriniz nedir kızlar? Tek Çocukla kalma kararından ilerde pişman olur muyum sizce? 30 yaşıma aylar kaldı dönüm noktası gibi bi yerdeyim artık kafamda bişeyleri netleştirmem gerekiyor gibi hissediyorum fikirlerinize, tecrübelerinize ihtiyacım var :KK200:
Öncelikle kaybınız için çok üzgünüm

Kardeş çok önemli Allah korusun ilik nakli gibi kardeşe ihtiyaç duyuyor insan yeri geliyor

Ama ekonomi ortada vardır bir hayır diyip kariyerinize odaklanın çocuğunuza en iyi imkanları sunarsınız
 
X