allaha büyük konuşmayın yarın ne isteyeceğimizi biliyormuyuz.tabiki bebeği isteyerek dünyaya getirmek en iyisi ama üzerine basa basa asla çocuk düşünmüyorum demek çok yanlış.yarında olmaz doktor doktor gezersin
valla tam olarak kendi düşüncelerimi okudum yazdığınızda. çocuğun içindekileri ortaya çıkaracak bir eğitim vermek gerekiyor. aile elbette önemli fakat çok iyi ailelerin çok kötü çocukları da olabiliyor. iki kardeş arasında bile dağlar kadar fark oluyor. o yüzden anne-baba ile sınırlayamayız bunu. ne yazık ki her şey bizim elimizde değil. onu istediğimiz gibi yetiştirmeye çalışmak yerine kendi seçimlerini yapacak beceriyi vermemiz lâzım. yoksa sen istediğin kadar iyi şeyler aşıla seçim yapmayı bilmiyorsa kötü yollara gidecektir. keşke anne-babanın çok iyi olması çocuğun da iyi olmasına yetse. ama öyle değil.
davranışçılardan biri diyordu ya: "bana bir çocuk verin, aynı çocuğu katil de yaparım bilim adamı da" gibi bi şeydi sanırım. zaten bunun doğru olmadığı ortaya çıkarıldı. çocuk eğitimi o kadar kolay değil. eve kapatmak lâzım çocuğu ya da bütün çevresini de ona göre düzenleyeceksin. o da imkânsız olduğuna göre çocuğa seçim yapmayı öğretebilmek lâzım. bunu başarabileceğimden şüpheliyim.
allaha büyük konuşmayın yarın ne isteyeceğimizi biliyormuyuz.tabiki bebeği isteyerek dünyaya getirmek en iyisi ama üzerine basa basa asla çocuk düşünmüyorum demek çok yanlış.yarında olmaz doktor doktor gezersin
Zaten bugünden bahsediyoruz. Ve yakın gelecekten.
Şahsın adına diyebilirim ki, kazara olmadıkça, çocuk düşünmüyorum.
Ama kazara olursa da gidip aldırmam, olmak istemiştir, olur... kaydirigubbakcemile5
Ben de çocuk istemeyenlerdenim...ohaoldumsmile
Çok şükür ki nişanlım da öyle düşünüyor. :asigim:
Bebeklere bayılırım, kucağımdan düşürmem...:asigim:
Ama 3 yaşını geçtikten sonra o şımarıklıklar, bilmişlikler, yaramazlıklar...akannehir
Maalesef çocuklardan hoşlanmıyorum ve bu konuda yeterince sabırlı da değilim.:umursamaz:
Ben mükemmeliyetçi biriyim ve kesin otoriter bir anne olurum olursam. :umursamaz: Bir de o ergenlik dönemi krizlerini hiç çekemem. kafamçokkarıştı
Biz ablamla, epey özgür büyüdük. Ailemiz bizi hiç sıkmadı ve sevgi dolu bir ailede büyüdük. Ama hiç şımarmadık. Yalnız çağımızın çocukları öyle değil ne yazık ki. Bir tane aklı başında çocuk göremiyorum etrafta. Ukalalık gibi olmasın ama ben 12-13 yaşımda her gün gazete okur gündemi takip ederdim,-tatlicadiarzu- gerçekten! sosyal anlamda bir şeylerin peşindeydim. Şimdi bu yaştakiler varsa yoksa bilgisayar oyunu, saçma sapan çizgi film karekterleri, bir konuşmalar, hala bebek gibi kaprisler filan.:bbo:
Şımarık çocuğa zerre tahammülüm yok.:mymeka:
'Büyümüş te küçülmüş' filan derler ya, aman aman uzak olsun!:1no2:
Çocuk çocuk gibi olacak, azcık salak olacak yani...sempatiksalakcinni
Yani, konuyu bir şakayla özetlersem,
Bebeklerin büyümesini 3 yaşında durduracak bir aşı veya ilaç çıkmadıkça çocuk sahibi olmayı düşünmüyorum...:roflol::roflol:
Hamur gibidir lafı benden çıktı çiğdem cim.
Ama ben bunu yazarken, çocuğun bir robot gibi yetiştirilmesini kasdetmedim.
Her insan zaten ayrı bireydir, kimse kimse gibi olamaz, anne babası da olsa. Anne babada olsa, çocuğuna her isediğini yaptıramaz, herkes her çocuk kendi ayaklarının üstünde durarak, kendi kararlarını verebilecek seviyede yetiştirilmeli.
Hamurdan kasıt şuydu benim için ve bu konu çocukların şımarık olmasından ve çok bilmiş olmasından çıktı. Bence çocuk doğuştan yanlış doğmaz, aile içinde şekillenir, doğruyu yanlışı ilk önce aile de görür, sonra dışarıya açılır. Dışarıya açılsa da, gün gelip dışarıda yanlış şeyler öğrense de, yine bunun yanlış olduğunu aileden öğrenir. Mesela bir çocuk babasından küfür etmeyi öğrenebilir, aynı şekilde evinde böyle birşey yoksa, dışarıdan öğrenebilir. Eğer anne -baba oturup çocuğunu küfür ediyor diye alkışlarsa, bu çocuk bu doğruyla yetişir, yok müdahele eder, yanlış olduğunu belirtirse, çocukta o doğruyla yetişir. Bir ailenin çocuk üzerinde hiç etkisi yoktur denilebilir mi, bu çocuk nerede yetişiyor, sokakta mı?
Bahsettiğim şey çocuğun herşeyine müdahale etmek, üzerinde baskı kurmak değildi.
valla tam olarak kendi düşüncelerimi okudum yazdığınızda. çocuğun içindekileri ortaya çıkaracak bir eğitim vermek gerekiyor. aile elbette önemli fakat çok iyi ailelerin çok kötü çocukları da olabiliyor. iki kardeş arasında bile dağlar kadar fark oluyor. o yüzden anne-baba ile sınırlayamayız bunu. ne yazık ki her şey bizim elimizde değil. onu istediğimiz gibi yetiştirmeye çalışmak yerine kendi seçimlerini yapacak beceriyi vermemiz lâzım. yoksa sen istediğin kadar iyi şeyler aşıla seçim yapmayı bilmiyorsa kötü yollara gidecektir. keşke anne-babanın çok iyi olması çocuğun da iyi olmasına yetse. ama öyle değil.
davranışçılardan biri diyordu ya: "bana bir çocuk verin, aynı çocuğu katil de yaparım bilim adamı da" gibi bi şeydi sanırım. zaten bunun doğru olmadığı ortaya çıkarıldı. çocuk eğitimi o kadar kolay değil. eve kapatmak lâzım çocuğu ya da bütün çevresini de ona göre düzenleyeceksin. o da imkânsız olduğuna göre çocuğa seçim yapmayı öğretebilmek lâzım. bunu başarabileceğimden şüpheliyim.
stanley kubrick'in otomatik portakal filmini izlemişmiydin...bunları konuşurken aklıma geldi nedense :)
ben anne olmamayı hiç düşünmedim...konuşmaya başladığım yıllarda bana ne olacaksın diye soranlara "abla olacağım, gelin olacağım, anne olacağım" dermişim...büyüdükçe çoook değişti tabi düşüncelerim :))) sonra okuma yazma öğrenmeye başladığımda üniversite öğrencisiydim...kendimi o günlerden itibaren üniversite okurken hayal ederdim...büyüdüm, üniversiteden mezun oldum, iş güç sahibi oldum, anne olma isteğim evlenene kadar yoğun bi şekilde ortaya çıkmadı ki çocuklara bayılırım çok da iyi anlaşırım...geçen ekimde hamile olduğumu öğrendim...planlıydı ama ilk hafta eşimi de beni de garip bi duygu sardı "eee ne olacak şimdi hayatımız değişti ikimize ait mükemmel yaşam??? " sonra hemen duygumuz "yaşasın 3 kişi oluyoruz a" döndü...ve inanın bebeğimi kaybetmeden önce yaşadığım o 1 ay rüya gibiydi...elimde olmadan herşeyi ona göre yaşamaya başladım...sütten nefret eden ben zevkle günde 2 koca bardak süt içer oldum...yediğim herşeye "acaba bebeğime zararı var mı" diye sorgulamaya başladım...ama elimde olmadan ve hep söylediğim bişey var benim bir rhatsızlığım olsa doktor "bakın çiğdem hanım şöyle davranmazsanız sağlığınızı kaybedersiniz" dese okadar dikkate etmezdim...ve şimdi bir an önce o duyguları yeniden yaşayıp dünya için faydalı bişey yapmak istiyorum...
daha önce de yazdım şimdi istemeyen sonra da istemeyebilir ama büyük oranda düşüncelerinizin değişeceğine inanıyorum hele kazara hamile kalırsanız....
çok gaza geldim seviyorum bu konuda konuşmayı...paylaşayım dedim :)))
izledim canım izlemem miii? ama orda başarılı oldular kısmen. adamı baya baya değiştirdiler. tabi kafayı da yemedi değil. hakketti ama benim öyle çocuğum olsa valla döverdim :lepi:
izledim canım izlemem miii? ama orda başarılı oldular kısmen. adamı baya baya değiştirdiler. tabi kafayı da yemedi değil. hakketti ama benim öyle çocuğum olsa valla döverdim :lepi:
"Temel İçgüdü" yü izlediniz mi peki kızlar? kaydirigubbakcemile3
kızlar insanlarda içgüdü var..ama anne olma isteği falan değil bu içgüdü.mesela doğan bebeğin,annesinin memesini emme isteği,hemde o memenin besin kaynağı olacağını bilmeden emmek istemesi bir içgüdüdür.
içgüdü hayvanlarda olur diyor psikoloji bilimi,ama ben buna inanmıyorum..akıl hayvanlarla insanları birbirinden ayırır ama aklıyla hareket eden tek canlı insan değildir
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?