bonbo kullanıcısından alıntı
kızlar 2 gün gelmedim ortalık karışmış.
kesinlikle çocuk yapılması gerektiği konusunda ısrar eden insanların yorumlarını okudum bi de benim gibi düşünenlerin. baktım ki evet ben doğru yapıyorum.
isteyen gezip tozmak istediği için, isteyen geleceğine güvenmediği için çocuk yapmaz. buna da kimse karışamaz. kimseyi ilgilendirmez. çevremizdeki insanlar ne yazık ki böyle. uzaktan konuşmak kolay geliyor.
anladığım kadarıyla belirli bi eğitim seviyesindeki kadınlar çocuk meselesine temkinli yaklaşıyor. avrupa'nın nüfus artış hızının eksilerde olmasının sebebi de bu zaten. ama onlar şanslı. çevrelerinde kendilerine baskı yapacak cahil insanlar yok. bizim şanssızlığımız da burda doğmamız sanırım.
bak arkadaşım ben de üşenmedim buldum,gayet açıkça anlatmaya çalışıyorum 2 saattir,siz hiç kimseyi bu şekilde yargılayamazsınız,bu dediklerinizle burda da çocuk istememe fikrine zıt fikirde olanları cahil gibi addediyorsunuz,benim delirdiğim nokta da bu.sizin insanları bu şekilde yargılama hakkınız yok,şimdi çevir kazı yanmasın yapıyorsunuz,dediğinize elbette katılıyorum,ama konumuz bakılamayacak çocuklar doğurulmalı mı değil ki.
Avrupa'daki 80 lik dedeleri kimin koruyacağını düşünüyorsunuz ama Türkiye'de her doğan çocuğun kaç milyon borçla doğduğundan bahsetmiyorsunuz.
buradaki çocuk istemeyen arkadaşların hepsi isteseler mükemmel birer anne olurlar buna eminim. ben yapamam meselesi değil bu, işinize geldiği gibi algılamak istiyorsunuz.
cocuk okadar cok ıstıyom kı ama buyuk konusmayayım yapmam..bende..
onu yetıstırmek gelıstırmek egıtımını vermek okadar zorkı elınıze bı hamur verılıyo yorulmamıs hadı bunu yap dercesıne..anaokulu ogretmenı oldum sosyal hızmetlerde gonullu oldum cok evladım oldu onlarla gulduk eglendık..dertlerını cozduk ama hala yetersızlık duygusu alıyom bı bıre yetıstırmek bı cana can vermek cok zor bısı annemı hep takdır ettım eger anne olcaksam onun gıbı olayım dıye..
cevre faktorune takılı kalmayın derım kımse ıcın yasamıyoz kı hayatı bıze verılen can kan beden bıze aıt kımse ıcın olmadık planlar yapmayın..eger cocuk yapıcaksanızda etrafdakı baskılardan dolayı asla yapmayın anne olmak ıcın yapın onu cok ısteyınkı sıze gelsın..ılerde ona onu ozlemle ıstedınızı soyleyın sevgı ıle gelıcekse gelsın..
Benim de buna benzer bir korkum var fakat çocuk istememe değil tam olarak. Bebekleri severim fakat çocuklara pek meraklı değilim mümkün olduğunca uzak durmaya çalışırım. İnsanlar bebek sahibi olduklarında yaşadıkları duyguyu anlata anlata bitiremiyorlar genelde. Onu kucaklarına aldıkları an hayatlarının değiştiğini,hayatı daha anlamlı bulmaya başladıklarını,hayatta daha önce hiçbir varlığa karşı hissetmedikleri kadar büyük bir sevgiyi hissettiklerini söyleyen çok anne baba tanıdım. Ben bebek sahibi olup onu kucağıma alıp,emzirip,ona annelik edip bu anlatılan duyguları yaşayamamaktan yani onu ortalama herhangi birinin bebeğini sevebileceğim kadar sevmekten korkuyorum. Ya onu kucağıma aldığımda o müthiş duyguyu yaşayamazsam? Ona karşı o anlatılan harikulade sevgiyi hissedemezsem? Eğer böyle olursa onu yeterince sevmediğim için ömrüm vicdan azaplarıyla geçer diye korkuyorum. 21 yaşındayım ve yaklaşık dört senedir çok düzgün giden bir ilişkim var Allaha şükür. İleride evlenmeyi planlıyoruz fakat evlendiğimizde zaten beraberliğimizin tadını uzun süre çıkarmış olduğumuz için hemen bebek sahibi olmak isteyebileceğimizi sanıyorum. Ama bu düşünceler aklıma geldikçe ne yalan söyleyeyim hakikaten korkuyorum. Acaba anne olmak ve anne olunduğunda yaşanan sevgi çok mu abartılarak anlatılıyor belki de bu yüzden korkuyorum. Çocuğunu doğurup,kucağına alıp az seven görmedim hiç. Benimle aynı korkuyu yaşayan var mı aranızda bilemiyorum. Bunun yanında çocuk sahibi olmayı istiyorum çünkü benden ve sevdiğim adamdan genlerini alacak bir yavrunun istemeyeceğim gibi biri olabileceğini düşünemiyorum. Ama çocuk istemeyenlere de son derece saygı duyuyorum. Herkesin kendi sebepleri kendi korkuları var hayatta.
yusufun_annesi arkadaşım, ülkeler nüfus younluğuyla mı 100 yıl sonrasına kalıyor, gelişmişlikleriyle, başka ülkelerin boyunduruğu altına girmeyecek ölçüye gelebilmeleriyle mi? o zaman nüfusu en fazla olan ülkelerin en gelişmiş ülke sayılmaları gerekirdi.
7 çocuğum var diyene kızmazsınız, istemeyene kızıyorsunuz, bi açılın yahu...
bonbo, nişanlının bunu kabul etmesi harika gerçekten. yalnız merak ediyorum, onun da fikri en başta bu muydu, yoksa seninle konuşurken mi farketti bu fikirde olduğunu, ya da ikna oldu?
kesınlıkle ama şunuda unutma bızım mayamız annemızden gelıyo onların eserıyız ve anne olusakda oyle oluruz..bız şanslıyız bak bızı yetıstıren anneler hakkında ne de guzel anıyoz eger anne olursak hakkını verırız cunku modelımız saglam bızım..dılerım zamanında onu sevgı ıle ıstedıgın anda kanından mınık bı mucızen dogar..gelecege daır plan yapma yarın ne olca bellı degıl kı hayatta..zaten ınsanın dusuncesı yolu oluyo..sadece yuru..kesinlikle katılıyorum. gerçekten istemek önemli çocuğu. ona bakabilecek gücü kendinde görmek önemli. ben de anneme hayranım. belki de annem mükemmel olduğu ve asla onun gibi olamayacağımı düşündüğüm için böyleyim. fedakârlıkları, yalnız yürüdüğümüzü düşündüğümüz yollarda bile aslında hep arkamızda oluşu, inceliği... hakkıyla annelik yapabilmek çok zor gerçekten.
Bu da benim kişisel fikrim olacak, yanlış anlaşılmasın yine söylüyorum ister çocuk yaparsınız, ister yapmazsınız, bu benim derdim hiç değil, banane. Mutluluğunuda, mutsuzluğunuda yaşayacak olan sizsiniz.
Yalnız son yazdığınızdan sonra çocuk istememe sebebiniz bana çok saçma geldi.
Çocuğum acaba kıyaslar mı, beni sevmediğini düşünür mü filan. Siz zaten annenizin sizi böyle yetiştirdiğinizi ve bunu zamanla anladığınızı, ne kadar iyi yaptığını ,kendiniz yazmışsınız. O zaman neden korkacaksınız ki. O da zamanı gelince annem ne güzel yapmış der o kadar. Bunun için çocuk yapmayacaksanız, bence de yapmamanız daha iyi olur.
konumuza saptırmadan devam edelim kızlar.
bugün nişanlımla ayrıntılı bir şekilde konuştuk. kesinlikle bana hak verdiğini ve böyle bir baskı yapmayacağını söyledi.
açıkçası en büyük korkularımdan biri benim ve kardeşlerimin de bi aralar yaptığımız gibi çocuğumun ileride beni diğer annelerle kıyaslama ihtimaliydi. eğitim psikolojisi hakkında bilgi sahibi olanlar, okuyanlar edenler bilir ki bir çocuğa yapılacak en büyük kötülük aşırı korumacılıktır.
ben ayakkabımı bağlayamazdım. yine de annem 5 dakika öncesinden bana ayakkabıyı giydirir, 5 dakika beni uğraştırırdı. o zaman baya küçüktüm tabi. "herkesin annesi bağlıyor, annem beni sevmiyor." diye düşünürdüm. sonra ilk öğrenen ben oldum. ödevlerime asla yardım etmezdi. üzülürdüm. herkesin annesi yardım ediyor diye. okulumun en başarılısı hep ben oldum. 13-14 yaşında anladım bana nasıl bir iyilik yaptığını. ayaklarımın üzerinde durmamı istiyordu.
acaba çocuğum "annem beni sevmiyor?" gibi bir duygu yaşar mı diye korkuyordum. çünkü ben asla çocuğuma aşırı korumacı bi tutum göstermem. herkesin böyle davrandığı ortamlarda çocuk elbette sevilmediğini düşünmez. ama çevremizde hep böyle. lise öğrencimin ödevini annesi yapıyor düşünebiliyor musunuz? çevresinde böyle arkadaşları varken sevilmediğini düşünecek doğal olarak. bu da özellikle ergenlikte sorun yaşatıyor. sen zaten kötü bir annesin gibisinden. öğrencilerimde de gördüm bunu. konuştum, anlattım. annen odanı toplamak zorunda değil, ödevini yapma zorunda değil bu seni sevmediğini göstermez dedim. başkasından duyunca rahatladı kız.
canım biz tanışmadan önce o da aynen benim gibi düşünüyormuş. ilişkinin başlarında da öyleydi. ama sonra seni tanıdıkça fikrim değişti dedi. bunu tabi çok romantik sözlerle ifade etti. kaydirigubbakcemile3 ama yazmıyım şimdi. neme lazım kendimi övüyor olurum şimdi de.
sonra işte çocuk istemeye başlamış. benden olacağı için. ben çekincelerimi söyleyince kesinlikle hak veriyorum sana çünkü ben de aynen böyle düşünüyordum seninle tanışmadan önce dedi. ki biliyorum gerçekten başlarda öyle konuşurdu. istemezdi çocuk.
şimdi karara bağladık. mutluyum o yüzden. bi kaza olmazsa çocuk falan yok. kaza olursa da allah'ın işi diyeceğim. demek ki olması gerekiyormuş yavrucuğun.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?