Konuşuyorum uzun zamandır, bu akşam patladım zaten artık...Corona konusunda haklı ammaaaa
Bazı durumlar evliliği derin yol ayrımına sokar bence çocuk da bu konulardan biri
ciddi ciddi konusun yol ayrımına girdiğinizi ifade edin
Neden derseniz buna ancak 2 yıl daha tahammul edersiniz sonrasında buyuk kavgalar sonucunda seviye de kalmaz evlilik de
oda dogru hakkinizda hayirlisiHayır yok çok şükür. Bilmediğimiz bir şey varsa da bilemeyiz ki denemeden...
Konuşuyorum uzun zamandır, bu akşam patladım zaten artık...Corona konusunda haklı ammaaaa
Bazı durumlar evliliği derin yol ayrımına sokar bence çocuk da bu konulardan biri
ciddi ciddi konusun yol ayrımına girdiğinizi ifade edin
Neden derseniz buna ancak 2 yıl daha tahammul edersiniz sonrasında buyuk kavgalar sonucunda seviye de kalmaz evlilik de
Yeğeniyle babalık duygusunu yaşadığını düşündüğünden belki de istemiyor.Ama sizin de elinizden annelik duygusu yaşama hakkınızı alıyor.Ay evet, o zaman sertaba da çok üzülmüştüm. Erkekler adi oluyor böyle konularda...
Bilmiyorum bilinç altında ne var... yeğenine içi gidiyor sarılırken, ablasıyla yaşıyordu yeğeni doğduğunda, hep o bakmış ablası öyle diyor. Ve hatta hala yeğeni bi yana dünya bi yana...
Olsa sevecek biliyorum. Ama çok kızgınım elimden bunu aldığı için
Dünyanın en rahat insanları, asla karışmazlar... zaten istemem karışmalarını da, evlenirken onlara güvenmediğim, oğullları söz verdi bana, onlar değilKv kp kocanıza baskı yapsın
Esiniz haksizlik yapıyor.Siz baski yapin pes edecektir.Ama yasindan kaynakli mi acaba gecti benden diye düşünüyor.Mesela cocuk askerlik cagina gelince adam 60Li yaslarda olacak bunu mu dusunuo ki?Gerçekten üzüntüden günlerdir içim içimi yiyor...
Ben 33 yaşındayım, eşim 42. Mutlu bir evliliğimiz var 3 senedir, ben çocuk istediğimi dile getirmezsem tabii ki.
Eşim bin kere ölçer tartar, bir kere hareket eder. Ama 42 yaşına gelmiş bir adam da 40 senedir ölçüp tartarsa, çocuk hasretiyle yanıp tutuşan eşini deli eder.
İlk görüşmeye başladığımızda çocuğa sıcak bakmadığını belirtmişti, 37 yaşındaydı o zaman. Ben de çocuk istiyorum o zaman devam etmeyelim dediğimde yalvarıp yakarıp ne olur devam edelim ben senle çocuğa da sıcak bakarım demişti.
Bunu demeseydi yemin ederim zorlamazdım, ısrar etmezdim. Ama ben ona en başında dedim... çocuk yoksa ben de yokum diye.
Evimiz arabamız her şeyimiz var, nerdeyse tüm dünyayı dolaştık 3 senede. Mutluyuz, seviyorum onu. Ama elim böğrümde yavrusuz kalakaldım.
Bir dünya kavga ettik yine bu akşam. Şimdiki bahanesi corona var hamile kalsan nasıl doktora gideceğiz. Sanki normalde istiyordu da şimdi corona olunca istemedi...
Ne incelik...
Ailemdeki kadınların hepsi 35inden sonra üreme organlarıyla ilgili sorun yaşadı. 2 senem var belkide. Doğal yolla hamile kalabilir miyim onu bile bilmiyorum, doktor sorun gözükmüyor diyor ama denemeden bilemeyiz ki...
Açık açık dedim bu akşam. Ya senin nazın bitene kadar ben çocuk sahibi olamayacak durumda olursam ne yapacaksın? Bu vicdan azabıyla yaşayabilir misin?
Susuyor...
O sustukça ben kendi kendimi yiyorum...
Beni seviyor biliyorum ama... Ben artık soğuyorum...
Arkadaşlarımın bebekleri oldukça koklamak için peşlerinden koşmaktan yoruldum... Ve çocuk ne zaman diyenlere çocuk hasretiyle yanıp tutuşurken bizim için daha erken şu an istemiyoruz demekten.
Kimsenin yapabileceği bir şey yok, sadece içimi dökmek istedim. Helal edin hakkınızı...
Eski iş yerinde arkadasımın esi istemiyordu bınbır kavga gurultu bu sebepten hepimiz dedık yapma kavgayla suratla vs yaptı ama sımdı adam cocugu o kadar sevıyorkı cocuk sahıbı olunca ıyı ki olmus der mi acabaGerçekten üzüntüden günlerdir içim içimi yiyor...
Ben 33 yaşındayım, eşim 42. Mutlu bir evliliğimiz var 3 senedir, ben çocuk istediğimi dile getirmezsem tabii ki.
Eşim bin kere ölçer tartar, bir kere hareket eder. Ama 42 yaşına gelmiş bir adam da 40 senedir ölçüp tartarsa, çocuk hasretiyle yanıp tutuşan eşini deli eder.
İlk görüşmeye başladığımızda çocuğa sıcak bakmadığını belirtmişti, 37 yaşındaydı o zaman. Ben de çocuk istiyorum o zaman devam etmeyelim dediğimde yalvarıp yakarıp ne olur devam edelim ben senle çocuğa da sıcak bakarım demişti.
Bunu demeseydi yemin ederim zorlamazdım, ısrar etmezdim. Ama ben ona en başında dedim... çocuk yoksa ben de yokum diye.
Evimiz arabamız her şeyimiz var, nerdeyse tüm dünyayı dolaştık 3 senede. Mutluyuz, seviyorum onu. Ama elim böğrümde yavrusuz kalakaldım.
Bir dünya kavga ettik yine bu akşam. Şimdiki bahanesi corona var hamile kalsan nasıl doktora gideceğiz. Sanki normalde istiyordu da şimdi corona olunca istemedi...
Ne incelik...
Ailemdeki kadınların hepsi 35inden sonra üreme organlarıyla ilgili sorun yaşadı. 2 senem var belkide. Doğal yolla hamile kalabilir miyim onu bile bilmiyorum, doktor sorun gözükmüyor diyor ama denemeden bilemeyiz ki...
Açık açık dedim bu akşam. Ya senin nazın bitene kadar ben çocuk sahibi olamayacak durumda olursam ne yapacaksın? Bu vicdan azabıyla yaşayabilir misin?
Susuyor...
O sustukça ben kendi kendimi yiyorum...
Beni seviyor biliyorum ama... Ben artık soğuyorum...
Arkadaşlarımın bebekleri oldukça koklamak için peşlerinden koşmaktan yoruldum... Ve çocuk ne zaman diyenlere çocuk hasretiyle yanıp tutuşurken bizim için daha erken şu an istemiyoruz demekten.
Kimsenin yapabileceği bir şey yok, sadece içimi dökmek istedim. Helal edin hakkınızı...
Size kesinlikle katılıyorum. Elbette herkes illa ki anne bana olacak diye bir şey yok. Allah nasip etmezse, benim ya da onun olmazsa yapabilecek bir şey yok. Kısmet der otururuz. Ya da belki bi boynu büküğü sevindiririz, yuvamıza katarız.Yeğeniyle babalık duygusunu yaşadığını düşündüğünden belki de istemiyor.Ama sizin de elinizden annelik duygusu yaşama hakkınızı alıyor.
Bence eşinizle konuşun ve çift terapisi alın.Konuya dair derinlerde yatan bi sebep varsa çözersiniz.Baktınız böyle bi sebep yok bence oturup ilişkinize dair ciddi ciddi düşünmelisiniz.Çocuk fikri bir araba, elbise ya da ne bileyim bir eşya sahiplenme fikri çatışması gibi basit bişi değil.Geeçekten hayatı etkileyen büyük bir karar. İlerde çok pişman olabilirsiniz.Boşanın ,gidin başka birinden çocuk yapın falan demiyorum asla.Zaten dediğiniz.gibi çocuk olcağının da garantisi yok (hepimiz icin geçerli).Eşler de birbirine yetebilir ama bu karar çift taraflı olmalı.Ortak bi noktada buluşmalısınız. Yapma ya da vazgeçme olarak.Tek taraflı gerçekten çok bencilce.
Kendi ailesinde de herkes geç anne baba olmuş bunu dert ettiğini sanmıyorumEsiniz haksizlik yapıyor.Siz baski yapin pes edecektir.Ama yasindan kaynakli mi acaba gecti benden diye düşünüyor.Mesela cocuk askerlik cagina gelince adam 60Li yaslarda olacak bunu mu dusunuo ki?
Aynı senaryo benim arkadaşlarımın da başına geldi. Erkek olan şu an çocuğu eşinden daha çok seviyor. Keşke daha erken yapsaydık diyor. Eminim kucağına aldığında aynen böyle olacak zatenEski iş yerinde arkadasımın esi istemiyordu bınbır kavga gurultu bu sebepten hepimiz dedık yapma kavgayla suratla vs yaptı ama sımdı adam cocugu o kadar sevıyorkı cocuk sahıbı olunca ıyı ki olmus der mi acaba
Doğrusunu isterseniz bu şekilde düşünmek istemiyorum. Bir kez yuvam dağıldı. Bir daha olsun istemem. Ama bana bu haksızlığı yapmasına da gerçekten içim yanıyor.Peki kocanız Nuh deyip peygamber demezse boşanır mısınız?
Allah hakkınızda hayırlı olanı nasip etsinDoğrusunu isterseniz bu şekilde düşünmek istemiyorum. Bir kez yuvam dağıldı. Bir daha olsun istemem. Ama bana bu haksızlığı yapmasına da gerçekten içim yanıyor.
Dilerim seçim yapmak zorunda kalmam..
Hiç kimseye kefil olunmaması gerektiğini hayat bana öğretti.İstemeyen bir adamı çocuga ikna ettınız diyelim bir sorun olunca sizin başınıza da kakabilir
Hiç kimseden bu konuda emin olmayın
Evet o konu sahibi benim.Tam da bu konunun sahibini alıntı yapacaktım mesajınızı görünce burayı alıntıliyorum.36 yaşındaydım bizim bey yan çizmeye başlamıştı ,benim zaten var,çocuk olmak zorunda değil benim çocuğum ile aileyiz zaten vs.Bosanalim o halde dedim çok da ciddiydim.Ne kadar cinnet geçirdiysem o kadar yakın olduk çocuğa.Allahtan fazla da denemeden oldu,3.denemede yani.38 de doğurdum.Simdi oğlumuz 1.5 yaşında ölür onun için.Bakimiyla da çok yakından ilgili,alt değişme, yedirme, oynama vs.Cocukla hiç yorulmaz akşama kadar evde kosturur..madem bu kadar merakliydin niye yordun beni be adam.Daha önce buraya benzer bir konu açılmıştı, konu sahibi oğlu olan bir beyfendiyle evlenip çocuk sahibi olmak istemiş, fakat beyfendi benim çocuğum var diye istememişti. Konu sahibi de sizin gibi anne olmak istiyordu ki bu çok normal o duyguyu tatmak her kadının hakkı. Sonra iş boşanmaya gitmişti.
Bu konu çok ciddi bence, anne olma hakkını elinizden alamaz.
kocanız o sizin, gidip sperm bankasından mı evlat sahibi olacaksınız?
Üstelik evlenmeden bunu kabul edip şimdide yan çiziyorsa bayağı kandırmış sizi.