Çocuk istemeyen koca

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Corona konusunda haklı ammaaaa
Bazı durumlar evliliği derin yol ayrımına sokar bence çocuk da bu konulardan biri

ciddi ciddi konusun yol ayrımına girdiğinizi ifade edin
Neden derseniz buna ancak 2 yıl daha tahammul edersiniz sonrasında buyuk kavgalar sonucunda seviye de kalmaz evlilik de
Konuşuyorum uzun zamandır, bu akşam patladım zaten artık...
Bu benim 2. onun ilk evliliği ve bu evliliği yapmayı istememin sebebi biraz da çocuk sahibi olmaktı böyle aşık olduğum, sevdiğim aklı başında bulduğum bi adamdan.
Çocuk harici bana her şeyi verdi, hakkını yiyemem mutluyum ama bir de çocuğum olsa...
 
Corona konusunda haklı ammaaaa
Bazı durumlar evliliği derin yol ayrımına sokar bence çocuk da bu konulardan biri

ciddi ciddi konusun yol ayrımına girdiğinizi ifade edin
Neden derseniz buna ancak 2 yıl daha tahammul edersiniz sonrasında buyuk kavgalar sonucunda seviye de kalmaz evlilik de
Konuşuyorum uzun zamandır, bu akşam patladım zaten artık...
Bu benim 2. onun ilk evliliği ve bu evliliği yapmayı istememin sebebi biraz da çocuk sahibi olmaktı böyle aşık olduğum, sevdiğim aklı başında bulduğum bi
 
Ay evet, o zaman sertaba da çok üzülmüştüm. Erkekler adi oluyor böyle konularda...
Bilmiyorum bilinç altında ne var... yeğenine içi gidiyor sarılırken, ablasıyla yaşıyordu yeğeni doğduğunda, hep o bakmış ablası öyle diyor. Ve hatta hala yeğeni bi yana dünya bi yana...
Olsa sevecek biliyorum. Ama çok kızgınım elimden bunu aldığı için
Yeğeniyle babalık duygusunu yaşadığını düşündüğünden belki de istemiyor.Ama sizin de elinizden annelik duygusu yaşama hakkınızı alıyor.

Bence eşinizle konuşun ve çift terapisi alın.Konuya dair derinlerde yatan bi sebep varsa çözersiniz.Baktınız böyle bi sebep yok bence oturup ilişkinize dair ciddi ciddi düşünmelisiniz.Çocuk fikri bir araba, elbise ya da ne bileyim bir eşya sahiplenme fikri çatışması gibi basit bişi değil.Geeçekten hayatı etkileyen büyük bir karar. İlerde çok pişman olabilirsiniz.Boşanın ,gidin başka birinden çocuk yapın falan demiyorum asla.Zaten dediğiniz.gibi çocuk olcağının da garantisi yok (hepimiz icin geçerli).Eşler de birbirine yetebilir ama bu karar çift taraflı olmalı.Ortak bi noktada buluşmalısınız. Çocuk sahibi olma ya da bundan vazgeçme olarak.Ama bir tarafjn diğer tarafı sindirmesiyle değil.Tek taraflı gerçekten çok bencilce.
 
Gerçekten üzüntüden günlerdir içim içimi yiyor...
Ben 33 yaşındayım, eşim 42. Mutlu bir evliliğimiz var 3 senedir, ben çocuk istediğimi dile getirmezsem tabii ki.
Eşim bin kere ölçer tartar, bir kere hareket eder. Ama 42 yaşına gelmiş bir adam da 40 senedir ölçüp tartarsa, çocuk hasretiyle yanıp tutuşan eşini deli eder.
İlk görüşmeye başladığımızda çocuğa sıcak bakmadığını belirtmişti, 37 yaşındaydı o zaman. Ben de çocuk istiyorum o zaman devam etmeyelim dediğimde yalvarıp yakarıp ne olur devam edelim ben senle çocuğa da sıcak bakarım demişti.
Bunu demeseydi yemin ederim zorlamazdım, ısrar etmezdim. Ama ben ona en başında dedim... çocuk yoksa ben de yokum diye.
Evimiz arabamız her şeyimiz var, nerdeyse tüm dünyayı dolaştık 3 senede. Mutluyuz, seviyorum onu. Ama elim böğrümde yavrusuz kalakaldım.
Bir dünya kavga ettik yine bu akşam. Şimdiki bahanesi corona var hamile kalsan nasıl doktora gideceğiz. Sanki normalde istiyordu da şimdi corona olunca istemedi...
Ne incelik...
Ailemdeki kadınların hepsi 35inden sonra üreme organlarıyla ilgili sorun yaşadı. 2 senem var belkide. Doğal yolla hamile kalabilir miyim onu bile bilmiyorum, doktor sorun gözükmüyor diyor ama denemeden bilemeyiz ki...
Açık açık dedim bu akşam. Ya senin nazın bitene kadar ben çocuk sahibi olamayacak durumda olursam ne yapacaksın? Bu vicdan azabıyla yaşayabilir misin?
Susuyor...
O sustukça ben kendi kendimi yiyorum...
Beni seviyor biliyorum ama... Ben artık soğuyorum...
Arkadaşlarımın bebekleri oldukça koklamak için peşlerinden koşmaktan yoruldum... Ve çocuk ne zaman diyenlere çocuk hasretiyle yanıp tutuşurken bizim için daha erken şu an istemiyoruz demekten.
Kimsenin yapabileceği bir şey yok, sadece içimi dökmek istedim. Helal edin hakkınızı...
Esiniz haksizlik yapıyor.Siz baski yapin pes edecektir.Ama yasindan kaynakli mi acaba gecti benden diye düşünüyor.Mesela cocuk askerlik cagina gelince adam 60Li yaslarda olacak bunu mu dusunuo ki?
 
Gerçekten üzüntüden günlerdir içim içimi yiyor...
Ben 33 yaşındayım, eşim 42. Mutlu bir evliliğimiz var 3 senedir, ben çocuk istediğimi dile getirmezsem tabii ki.
Eşim bin kere ölçer tartar, bir kere hareket eder. Ama 42 yaşına gelmiş bir adam da 40 senedir ölçüp tartarsa, çocuk hasretiyle yanıp tutuşan eşini deli eder.
İlk görüşmeye başladığımızda çocuğa sıcak bakmadığını belirtmişti, 37 yaşındaydı o zaman. Ben de çocuk istiyorum o zaman devam etmeyelim dediğimde yalvarıp yakarıp ne olur devam edelim ben senle çocuğa da sıcak bakarım demişti.
Bunu demeseydi yemin ederim zorlamazdım, ısrar etmezdim. Ama ben ona en başında dedim... çocuk yoksa ben de yokum diye.
Evimiz arabamız her şeyimiz var, nerdeyse tüm dünyayı dolaştık 3 senede. Mutluyuz, seviyorum onu. Ama elim böğrümde yavrusuz kalakaldım.
Bir dünya kavga ettik yine bu akşam. Şimdiki bahanesi corona var hamile kalsan nasıl doktora gideceğiz. Sanki normalde istiyordu da şimdi corona olunca istemedi...
Ne incelik...
Ailemdeki kadınların hepsi 35inden sonra üreme organlarıyla ilgili sorun yaşadı. 2 senem var belkide. Doğal yolla hamile kalabilir miyim onu bile bilmiyorum, doktor sorun gözükmüyor diyor ama denemeden bilemeyiz ki...
Açık açık dedim bu akşam. Ya senin nazın bitene kadar ben çocuk sahibi olamayacak durumda olursam ne yapacaksın? Bu vicdan azabıyla yaşayabilir misin?
Susuyor...
O sustukça ben kendi kendimi yiyorum...
Beni seviyor biliyorum ama... Ben artık soğuyorum...
Arkadaşlarımın bebekleri oldukça koklamak için peşlerinden koşmaktan yoruldum... Ve çocuk ne zaman diyenlere çocuk hasretiyle yanıp tutuşurken bizim için daha erken şu an istemiyoruz demekten.
Kimsenin yapabileceği bir şey yok, sadece içimi dökmek istedim. Helal edin hakkınızı...
Eski iş yerinde arkadasımın esi istemiyordu bınbır kavga gurultu bu sebepten hepimiz dedık yapma kavgayla suratla vs yaptı ama sımdı adam cocugu o kadar sevıyorkı cocuk sahıbı olunca ıyı ki olmus der mi acaba
 
Yeğeniyle babalık duygusunu yaşadığını düşündüğünden belki de istemiyor.Ama sizin de elinizden annelik duygusu yaşama hakkınızı alıyor.

Bence eşinizle konuşun ve çift terapisi alın.Konuya dair derinlerde yatan bi sebep varsa çözersiniz.Baktınız böyle bi sebep yok bence oturup ilişkinize dair ciddi ciddi düşünmelisiniz.Çocuk fikri bir araba, elbise ya da ne bileyim bir eşya sahiplenme fikri çatışması gibi basit bişi değil.Geeçekten hayatı etkileyen büyük bir karar. İlerde çok pişman olabilirsiniz.Boşanın ,gidin başka birinden çocuk yapın falan demiyorum asla.Zaten dediğiniz.gibi çocuk olcağının da garantisi yok (hepimiz icin geçerli).Eşler de birbirine yetebilir ama bu karar çift taraflı olmalı.Ortak bi noktada buluşmalısınız. Yapma ya da vazgeçme olarak.Tek taraflı gerçekten çok bencilce.
Size kesinlikle katılıyorum. Elbette herkes illa ki anne bana olacak diye bir şey yok. Allah nasip etmezse, benim ya da onun olmazsa yapabilecek bir şey yok. Kısmet der otururuz. Ya da belki bi boynu büküğü sevindiririz, yuvamıza katarız.
Ama denemeden, böyle çocuk gibi kaçarak nereye kadar? Eğer evlenmeden bana tamam demeseydi asla ısrarcı olmazdım, saygı duyardım.
Ama dün öyle bugün böyle olmaz ki?
İlk sene ses etmedim ama artık 3 seneyi devirdik ve 2 senedir de çocuk istediğimi sürekli söylüyorum.
 
Esiniz haksizlik yapıyor.Siz baski yapin pes edecektir.Ama yasindan kaynakli mi acaba gecti benden diye düşünüyor.Mesela cocuk askerlik cagina gelince adam 60Li yaslarda olacak bunu mu dusunuo ki?
Kendi ailesinde de herkes geç anne baba olmuş bunu dert ettiğini sanmıyorum
 
Eski iş yerinde arkadasımın esi istemiyordu bınbır kavga gurultu bu sebepten hepimiz dedık yapma kavgayla suratla vs yaptı ama sımdı adam cocugu o kadar sevıyorkı cocuk sahıbı olunca ıyı ki olmus der mi acaba
Aynı senaryo benim arkadaşlarımın da başına geldi. Erkek olan şu an çocuğu eşinden daha çok seviyor. Keşke daha erken yapsaydık diyor. Eminim kucağına aldığında aynen böyle olacak zaten
 
İstemeyen bir adamı çocuga ikna ettınız diyelim bir sorun olunca sizin başınıza da kakabilir
Hiç kimseden bu konuda emin olmayın
Hiç kimseye kefil olunmaması gerektiğini hayat bana öğretti.
Başıma da kakabilir, beni terk de edebilir... insanoğlu beşer şaşar... belki Allah çocuk nasip etmez, belki nasip ettiğini doyamadan alır...
Ama ne okursa olsun yaşamasan bilemeyiz ki. O bana bir söz verdi ve şu an sözünü tutmuyor.
 
Corona varken olmaz evet ama üç senedir bir gıdım bile ilerlememiş. E sizin zorunuzla olacaksa da en başta çocuğa yazık olur. Çünkü çocuk çok zorlu bir macera istemeden zor.
Ben de bazen ikinci çocuğu düşünüyorum eşim asla olmaz diyor. Ama ilk çocukta bunu yapsaydı kendi yoluma bakardım.
Gerekirse bir avukattan anlaşma metni alın, ciddiyetinizi anlasın. Yani söz vermese size belki hak vermezdim ama çok yanlış. Kandırmış resmen.
Rest çekerdim ben olsam
 
eş ailenizde engelli bir çocuk var mı? Büyütmeyi ve çocuğun yaşadığı zorlukları görüp mü uzaklaştı acaba bu fikirden?

Siz çok haklısınız. Benim de niyetim yoktu ama eşim çok istediği için 2. Ye hamile kalmaya uğraştım. Toplu geldiler gerçi:)) Allah bize bağışlasın. En azından 1 tane çocuğunuzun olması gerektiği hususunda diretin. Çok ince biriyse yeyerince ilgilenemezsek diye mi düşünüyor acaba yaştan dolayı. Bizim yaşlar da o civar. Büyük merkezlerle görüşün yumurta havuzu oluşturun . İlerde belki lazım olur. Düşünülen kadar zor değil.
 
Daha önce buraya benzer bir konu açılmıştı, konu sahibi oğlu olan bir beyfendiyle evlenip çocuk sahibi olmak istemiş, fakat beyfendi benim çocuğum var diye istememişti. Konu sahibi de sizin gibi anne olmak istiyordu ki bu çok normal o duyguyu tatmak her kadının hakkı. Sonra iş boşanmaya gitmişti.

Bu konu çok ciddi bence, anne olma hakkını elinizden alamaz.

kocanız o sizin, gidip sperm bankasından mı evlat sahibi olacaksınız?

Üstelik evlenmeden bunu kabul edip şimdide yan çiziyorsa bayağı kandırmış sizi.
Evet o konu sahibi benim.Tam da bu konunun sahibini alıntı yapacaktım mesajınızı görünce burayı alıntıliyorum.36 yaşındaydım bizim bey yan çizmeye başlamıştı ,benim zaten var,çocuk olmak zorunda değil benim çocuğum ile aileyiz zaten vs.Bosanalim o halde dedim çok da ciddiydim.Ne kadar cinnet geçirdiysem o kadar yakın olduk çocuğa.Allahtan fazla da denemeden oldu,3.denemede yani.38 de doğurdum.Simdi oğlumuz 1.5 yaşında ölür onun için.Bakimiyla da çok yakından ilgili,alt değişme, yedirme, oynama vs.Cocukla hiç yorulmaz akşama kadar evde kosturur..madem bu kadar merakliydin niye yordun beni be adam.

Ben de sizin gibiydim çok hazırdım anneliğe.Benim annelik isteğimi anlamayan bir erkeğe beni seviyor diyemem,tavrinizi net koyun bence siz de..dönerse senindir😉
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X