konu sahıbı annenız aslında ılerde yalnız kalmayayım ve bana bakan olsun dusuncesıyle dogurmus
o dusunceyle doguranların cocuklarına nasıl baskı uyguladıklarını suanda da goruyoruz
her ınsan sevgıyle ıstenerek dogumu hak eder
ılerde pısman olmayayım, cocuguma kardes olsun yalnız kalmasın oyun arkadası olsun, yalnız kalmayayım dıye dogurmak dogan cocuga haksızlık
Annem çocukları çok seviyor, aşırı çocuk düşkünü biri. İlk çocuğunu doğurduktan sonra o sevgiyi o kadar sevmiş ki beni ve akrdeşimi de doğurmaya karar vermiş. Şuanda da torun diye tutturan, çocuk görünce dayanamayıp seven biri. Yalnız kalmayayım düşüncesi illa ki geçmiştir ama yinede. Özellikle de eskiler fazlasıyla o düşüncede çünkü.
Durun tahmin ediyim, yaş 23 falan dimi? Bu şekilde bi hevesle bu yaşlarda marjinal marjinal konuşanlar ilerde 3 cocuga karışıyolar da ahhsjd
25 yaşındayım. Bekar olunca marjinal marjinal gezmiyoruz malesef. Sabah 8 işe aksam 5 eve dönüyoruz. Hayatım bundan ibaret.
Anneniz farklı bir zamanın ve farklı bir dünyanın gerçeklerine dayanarak konuşuyor. Siz annenizin dünyasına ve annenizin zamanına ait değilsiniz.
Çok haklısınız ben de ona bunu anlatmaya çalışıyorum aslında ama bu şekilde ifade edememiştim
Kapalı devre bir aile iseniz, sürekli mıç mıç ilişkiler varsa, kendinizle en iyi dost değilseniz değil çocuk, bir başkasının bile yokluğunu hissedersiniz.
Fakat, karakter olarak ‘ben’ algısıyla dünyayı görebiliyorsanız, değil çocuk tüm insanlık yok olsa dönüp de bakmazsınız.
Bu size bağlı bir durum.
Sorunda tam olarak bu aslında. Kendimle fazla iyi dostum yani fazla içe dönük bir insanım ve bu durum gittikçe artıyor.
Hayatımız boyunca aldığımız her karardan pişman olma ihtimali var. Mesela araba alırsın ama vergisiydi , muayenesiydi , cezasıydı , kasko , yakıt derken eeee dersin . Çocukta öyle ; büyütürsün , yedirir içirirsin ama hayırsız çıkar , ( burda sırf anneye babaya hayırsızlık değil , topluma vs diye düşün ) . Çocuğun olmaz ama ilerde kimsesiz bir çocuğun kimsesi olursun , iki dünyada huzurun olur . Ben mesela annemden babamdan öyle aman aman sevgi görmedim . Doğurmasalar iyiydi beni .
Haklısınız hayatta her ihtimal var hayırlısı olsun diyelim en iyisi
Benim yaşama tutunmaya çalışma nedenim evcil dostum. Bir çocuk hayata sadece bu nedenle getirilmez zaten sizinle olabileceği vakit maksimum 25 yıl. Hatta çok sevdiğim bir eserden size çocuklara dair yazı paylaşayım daha açık olur:
- Onlar sizin aracılığınızla oldular, ama sizden değil; Ve sizle olsalar da, size ait değiller..
- Onlara sevginizi verebilirsiniz ancak, düşüncelerinizi değil; Çünkü onların kendi düşünceleri olacaktır..
- Onların bedenleri için bir yuva sunabilirsiniz; ama ruhları için değil; çünkü onların ruhları, yarın’ın evini mesken tutmuştur, sizin rüyalarınızda bile ziyaret edemiyeceğiniz..
- Onlar gibi olmaya çalışabilirsiniz; ama onların sizin gibi olmaları için değil..
- Çünkü hayat ne geri sarar, ne de dünde oyalanır..
- Sizler, yaşayan oklar olarak çocuklarınızı ileriye fırlatan yaylarsınız.. Yayı kullanan, sonsuzluğun içindeki hedef noktasını görür ve bütün gücüyle sizi gerer ki, okları hızla uzaklara erişebilsin. Okçunun elleri altında sevinçle eğilin, Çünkü o, uçan okları olduğu kadar, sarsılmaz yayları da çok sever.."
Çok teşekkür ederim oldukça bilgilendirici oldu
Eş adayı düşündürür, evliliği de, çocuğu da biraz. Bununla ömür geçer dersin evlenirsin, bu adamla bir çocuk büyütebiliriz bu adamdan çocuk yapılır iyi baba olur dersin çocuk yaparsın…
Aday var mı?
Aday var ama değerlendirmiyorum annemde buna bozuluyor
Cocuk neyse de evlenmeyip ne yapacaksin? Gencken flort, sevgili tatli ama yaşlandikça ortada doğru durust flort edecek adam kalmamaya başlayacak, 50 yaşindaki flortler 20lerin başındaki tadini vermeyecek. Millet ailesiyle bir kenara çekilmeye başlayacak yavaş yavaş. Sen de güvenecegin rutin hayati paylaşacagin birini arayacaksin yaninda belki. Yaşin kucuktur diye tahmin ediyorum, anlarsin zamanla.
Haklısınız bunun farkındayım ama kendimi bildim bileli ergenlikten tut şimdi bile flört konularında iyi değilim. Aşık olmadan flört etmek manasız geliyor ve karşıma aşık olabileceğim biride çıkmadı
Çocuk yapmadığım için pişman olacak yaşta değilim henüz ama çocuk istemiyorum.
Bir gün bir mucize olur ve istersem de bana baksın ya da yalnız kalmayayım diye yapmam.
Kendi isteğimizle dünyaya getirdiğimiz bir canlıya yükleyebileceğimiz bundan daha ağır bir yük yok sanırım.
Berbat bir çocuk yapma sebebi.
Ayrıca çocuk yapmazsanız pişman olabilirsiniz gerçekten ama bu, hayattaki ilk pişmanlığınız olmaz eminim. Çünkü hayat zaten böyle bir şey. Bazı seçimlerimizden pişman oluruz, bazılarından olmayız.
Çok haklısınız hayat seçimlerden ve sonuçlarından ibaret zaten. En kötü son pişmanlık fayda etmez der geçerim artık ne olmuş yani:)
Hayattaki prensibim yapmayıp pişman olmaktansa yapıp pişman olmaktır
Normalde benimde öyle ama bu konu farklı. Dönüşü yok, sorumluluk var ortada.
Sahip olmadığınız birşeyin yalnızlığını veya eksikliğini hissetmezsiniz. Çocuk büyütmek zor değil sorumluluk almak zor ebeveyn olmak zor. Tam donanımlı olsanız dahi illaki eksik hissedeceksiniz. Bir canlı sahiplenirken bile bir sürü sorumluluk altına giriyorsunuz. İstemiyorsanız istemiyorsunuzdur. Yalnız kalacağım diye evlat sahibi olunmaz. Olunsa dahi amaca uygun yetiştiremezsiniz. Çünkü o bir birey o bir başka hayat sahibi canlı. Anne olmak istemek biraz bencilce bir içgüdü aslına bakarsanız.
Evet çok haklısınız bana da öyle geliyor aslında. Bencillik anne olmayı istemekten ziyade olduktan sonra yaşanan o pişmanlıkla mutsuz çocuklar yetiştirmek. Tabi herkes için geçerli değil bu durum.
Henüz evli bile değilsiniz doğru mu anladım? O zaman bu soru biraz yersiz değil mi? Çocuk için evlenilmez ki. Önce birini seversiniz, birlikte hayatı paylaşmak istersiniz; çocuk fikri sonra gelir. Ortada öyle biri yokken de evlenmedim çocuk yapmadım diye pişman olmazsınız sanıyorum. Siz zaten evlenmeyi bile düşünmüyormuşsunuz.
Kendi açımdan değerlendirecek olursam, pişman değilim anne olduğuma. Çok zorlanıyorum ama anneliği sevdim. Sürekli büyümesine, değişmesine tanıklık etmek beni aşırı mutlu ediyor. Yapmasam pişman olurmuşum artık eminim. Eski günlerimi özlüyor muyum evet özlüyorum. Ama benim ya hiç evlenmemem gerekiyormuş ya da böyle bir hayat yaşamam gerekiyormuş. Başka türlüsünü düşünemiyorum.
Pişman olur muyum sorusuna cevap vermek için kişi içine bakmalı, gerçekten istiyor muyum? Dünya çok kötü bir yer, ekonomi çok berbat vs gibi düşüncelerden sıyrılıp bakmak gerek ama. Çünkü ilerde yapsaydım dediğin zaman bu düşünceler pişman olmana engel olmuyor ne yazık ki. Dünya hiçbir zaman çok güzel bir yer olmadı. Güzel yapan ailemiz, sevdiklerimiz, anılarımız.
Evet henüz evli değilim adaylar var değerlendirmeden, düşünmeden eliyorum annem pişman olacaksın diye diretiyor ne saçma
Evlilik için aday var mı öncelikle?
evet
amaaan analar öyle. benimki de arada böyle bikbikleniyor. ee sen evlenmicen mi hep yalnız mı kalıcan bilmem ne. hep böyle. geçenlerde tartıştım, ya istemiyorum sana ne, sen çocuk yaptın noldu başın göğe mi erdi, çok mükemmel bir hayat mı yaşıyoruz sanki, çocuğa iyi imkanlar sunamıyorsak yapmanın anlamı yok dedim bayağı kırıldı. napayım, abuk sabuk konuşan alır benden cevabını. evladın bile olsa böyle bir konuda üzerine gitmeyeceksin. kırılan kırılsın dökülen dökülsün, napalım. ben bir camım, kıranı keserim. nokta.
Ah tüm anneler aynı bir rahat bıraksalar keşke. Kuzenimde sırf bu sebeple evlenip çocuk yaptı şimdi çok pişman. Doktor bir de. Güzel bir kariyeri, hayatı vardı şimdi rahatlık batmıştı herhalde diyor.
biraz linç yesin , hak ediyor.
2 yasinda cocugu birakip gitmek sorumsuzluk degil mi sence? Dunyaya gelmeyi o cocuklar istemiyor bizler getiriyoruz dunyaya onlari..
