- 15 Kasım 2016
- 17.146
- 52.906
- 598
- 32
- Konu Sahibi ceycey0406
- #81
Evet tabi ki bunu taciz olarak adlandıranlar olur.
Şahsen ben çocuğumun yanağına bir bakkal amca ahh ne tatlı şey maşallah diye dokunsa tacizci diye algılamam.
Bu konuda bu kadar sert değilim.
Her ne kadar çok pis şeyler duysak da çok şükür hala o kadar paranoyak olmadım.
Yine de çocuk kişisel alanlarını koruma görevini en başta kendisi üstlenecek..
4 yaşında bir çocuğun kendisini sevmek için uzanan elden kendisini çektiğine şahit olmuştum mesela.
Demek öğretirsek çocuk öğrenebiliyormuş.
Ben de bunu anlatmak istedim konu sahibine.
Makine gördü diye uçup gitmeyecek maalesef.
Bu hassasiyete bu dikkat şart..
Bu paranoyaklık değil aslında. Size burada karşıma gelen hikayeleri anlatsam dudağınız uçuklar. Kişisel alan önemlidir, çocuğun mahrem bölgelerine dokunulmayacağını bilmesi kadar istemediği ve rahatsız olduğu birinden kaçması, uzak durması da öğretilmeli. Kendimden örnek vereyim, küçükken annemin dayısı beni kucağına alıp şapur şupur öpmek isterdi ve ben rahatsız olurdum. Uzaktan bakınca annemin dayısı aa niye öyle yaptın kaçtın bakiim, ama kazın ayağı öyle değil işte. Siz iyi düşünüyor, pozitif bakıyor olabilirsiniz ama inanın karşınızdaki insan her zaman sizin kadar iyi olmayabiliyor. Paranoyaklıkla kişisel alan sınırını iyi çizmelisiniz.
Not: Taciz uzaktakinden gelmez, çocuğun yakın bildiği/sevdiği insanlardan gelmektedir en fazla, bunu da dikkate almayı unutmayalım. Paranoyaklıktan ziyade dikkatli olunması gerektiğini söylüyorum.