Bu kadar erken bir yaşta böyle bir sorumluluk almayı kabul etmeseydin keşke ama olmuş bir kere. Boşanma davası açıp nafaka talebinde bulunabilirsin, adam çalışmasa bile hakim nafakaya mahkum edecektir, seve seve çalışıp bakmazsa kızına zorla baktıracaksın. O sırada sen de ders çalışıp okulunu tamamlayıp kızınla birlikte güzel ve huzurlu bir hayat planı kurmaya bak bence. O adamı özlediğini yazmışsın.. seni anlıyorum ama lütfen bir de onun seni düşürdüğü halleri düşün. Sevgisi yokmuş hadi onu geçtim ama sana saygısı ve merhameti de yokmuş.Merhaba ben 20 yaşındayım ve 1 sene önce hamile olduğumu öğrendim sevgilim de evlenmeyi istedi ve çocuğu aldırmamı istemedi zaten ben de sevdiğim için çok mutlu oldum kendi ailemde babam vefat ettiği için üvey babam ve annemle yaşıyorum bu olaylar olduğunda da eşim askerdeydi ve birbirimize gerçekten aşıktık askerden geldiğinde evlenecektik ama onun da bir işi olmadığı için babamın yanında çalışacaktı ve oturduğumuz ev de ailemin kendi eviydi kirada oturmayalım diye her şeyi yaptılar arabam da vardı o yüzden maddi olarak sıkıntıda değildik askerden geldikten sonra da birlikte yaşamaya başladık onun ailesi de durumu kabullendi ve her şey çok güzeldi bebeğimiz doğduktan sonra evlenecektik. ama ben doğurmama 2 ay kala beni bi oyun üzerinden aldattığını öğrendim farklı farklı kızlarla cinsel içerikli mesajlarını yakaladım ayrılmak istedim kendisi özür diledi ailesi affetmem için çok çabaladı ben de çok sevdiğim için dayanamadım bu hamilelik sürecini de tek geçirmek istemedim iyi değildim psikolojik olarak ve affettim ama inaninki kendisi affedilmek için bi adım atmadı ağladı zırladı ama ben kabul etmeyince 1 gün sonra uğraşmayı bıraktı ben dayanamayıp konuşmak istedim ve affetim. Barıştık ama ben her gün ağlıyordum ve beni aldatışını unutamıyordum çünkü askerde başlayan bir şeydi onu affetsem bile hamile olmama rağmen geldiğinde de devam etmesini unutamıyordum ve ondsn en son beklediğim şey beni aldatmasıydı. Sonra kızımız doğdu kızımızı da çok sevdiğini sürekli söyleyen bi adamdı kendisi ama onu düşünmeden hareket ederdi sorumsuzdu bu arada kendisi de 21 yaşında ve bu davranışlarını yaşına veriyodum. Bana sürekli senden ayrılmak istemiyorum sana aşığım seni çok seviyorum derdi ben de aldatmazsan ayrılmayız derdim asla yapmayacagını söylerdi inanmak istedim ama hicbir zaman tam olarak güvenemedim. Nikahımız kıyıldıktan 10 gün sonra başka kızlarla mesajlarını yakaladım ama amacının aldatmak olmadığını söyledi ve inkar etti aslında düşününce hak verebiliyorum belki gercekten aldatmadı ama kendime yediremedim ve evden kovdum. Kendisi 1 aydır çalışmıyordu ve iş arıyordu ama iş bulmaya da pek niyeti yoktu kızımız olmasına rağmen kaynanamın düğünde taktığı altınla ve kredi kartıyla geçiniyorduk. Kendisi benden önceki hayatında sürekli serseri arkadaşlarıyla gününü gün eden birsürü kızla takılan farklı maddeler ve alkol kullanan biriydi ve o hayatı özlediğini düsünüyordum ama bizi de sevdigini biliyordum. Ayrıldıktan sonra eski hayatına geri döndü ve bir kere bile bana ulasmaya calısmadı sürekli arkadaslarıyla gezerken storyler attı kızımızı bir kere görmek icin aldi sonra asla almadı şu an kızımı emzirdiğim için başkalarında pek durmuyor almamasını anlıyorum ama insan en azından 10 dakikalık bile olsa kızını görmek ister onu bile yapmıyor. Her gün dışarıda ben dışarı çıkacağımı söylediğimde çocuğu alır mısın diyorum bugün alamam yarın diyor ama yarın da almıyor yani çocuğa bakmıyor bile ben üvey babam ve annemle yaşıyorum bir ihtiyacı var mı cocugun diye sormuyor kendisi arkadaslarıyla anca gezip egleniyor ve hayatında biri de var galiba. Ben onu cok özlüyorum her gün ağlıyorum artık ne yapacagımı bilmiyorum ne beni ne kızını umursamıyor barısmak istedigini söyleyip özür bile dilemedi ayrıldıgımızda beni sucladı zaten ayrılmak istiyodun falan diye. Ailesi beni suçluyor sen kocanı elde tutamadın biz seni zorla evlendirmedik aldatıyosa baştan evlenmeseydin falan dediler ama kendileri yalvarmıştı barisalim diye. Şu an hayatım bitti kendi babam öldüğü için ben kızımı ailesinin mutlu olduğu bir evde babasıyla büyütmek istemiştim ama bu hayatı yaşamamıza izin vermedi ne kızımı ne beni mutlu etmedi şimdiyse ben çocuğa bakmaktan dışarı bile çıkamıyorum ama o gününü gün ediyor. Boşanma davası açıcam ama aldattığını ispat edemiyorum mesajları biz kavga ederken hızlıca sildiği için. Kızımı çok seviyorum ama sevdiğim insanın bizi bir günde silmesi ve bütün sorumluluğu bana bırakması zoruma gidiyor çünkü daha 20 yaşındayım onunlayken her şey güzeldi ama onsuz aile evinde ne kadar yaşayabilirim kızımı ne kadar mutlu edebilirim bilmiyorum. Çok mutsuzum çok kötü şeyler bile düşündüm ama kızımı sevdiğim için yapamıyorum çok çaresizim psikiyatriste gittim ilaç verdi ama emzirdiğim için kullanamaıyorum kullanırsam geceleri bile uyanamam kızıma bakmak için. Ben bu yaşta güzel bi hayat için çok fazla sorumluluk aldım ama onun bunları yapmaması ve beni sanki hiç sevmemiş gibi davranması kızımızı hiç sormaması çok zoruma gidiyor ne yapacağımı bilmiyorum artık. Ayrıca üniyi dondurmuştum şu anda sınava girsem bile bu sene iyi bir yer gelmez ancak seneye girebilirim ve istediğim yeri kazanabilirim, çalışsam belki kafam dağılır ama kızımı bırakıp çalışamam en azından 3-5 ay kadar. Evde kafayı yiyeceğim ağlamaktan özlemekten ve öfkeyle dolmaktan başka bir şey yapmıyorum ailemi de çok üzüyorum kendime hiç saygım kalmadı çok mutsuzum
Evliyim ama şu an ayrıyız annemlerle kalıyorum boşanma davası açıcamNikah yaptınız mı evli msnz şuan?
Cok uzulerek soylemeliyim ki bircok kadinin istedigi bir hayata sahip degilsiniz. Kizinizin daha iyi bir hayata sahip olmasi icin egitimine oncelik verin. Erken evlenmesin.Hayır sadece sevdiğim adamla birlikte kızımızla yeni bir hayata başlamaktı zaten maddi sıkıntımız da olmadığı için birlikte gayet geziyorduk da okulumu da okuyacaktım çalışacaktım da her şey gayet güzel olacaktı evlilik ve çocuk sadece evde oturmak değildir bence. Şu anda da altımda arabam var maddi durumum iyi ailem hep destek zaten bir çok kadının istediği ve maalesef elde edemediği imkanlara sahibim sadece onu çok özlediğim için ve bizi bu kadar kolay sildiği için kendimi kötü hissediyorum. Hayatımın güzelliğinin kıymetini bilmediğim ve hala gerizekalı bir insanı özlediğim için kendime çok kızgınım
Geçen lise arkadaşımla karşılaştım evlenmiş üç çocuklu şok oldum çökmüştü resmen 40 gibi duruyordu. Ben de çok üzülüyorum ya ne bileyim 23 yaşındayım mesela tek derdim sınavlar da başarılı olmak bir de gezmek. Kendimi bu yaşta bebek gazı çıkarırken hayal bile edemiyorum o sorumluluğu alamamBen bu konulara çok üzülüyorum ya.
Gerçekten.
Şimdi üniversite çimlerinde yaşıtlarınla gülüp eğlenmek, dağcılık vb kulüplerde takılmak varken kendine neden bunu reva gördün?
Merhaba ben 20 yaşındayım ve 1 sene önce hamile olduğumu öğrendim sevgilim de evlenmeyi istedi ve çocuğu aldırmamı istemedi zaten ben de sevdiğim için çok mutlu oldum kendi ailemde babam vefat ettiği için üvey babam ve annemle yaşıyorum bu olaylar olduğunda da eşim askerdeydi ve birbirimize gerçekten aşıktık askerden geldiğinde evlenecektik ama onun da bir işi olmadığı için babamın yanında çalışacaktı ve oturduğumuz ev de ailemin kendi eviydi kirada oturmayalım diye her şeyi yaptılar arabam da vardı o yüzden maddi olarak sıkıntıda değildik askerden geldikten sonra da birlikte yaşamaya başladık onun ailesi de durumu kabullendi ve her şey çok güzeldi bebeğimiz doğduktan sonra evlenecektik. ama ben doğurmama 2 ay kala beni bi oyun üzerinden aldattığını öğrendim farklı farklı kızlarla cinsel içerikli mesajlarını yakaladım ayrılmak istedim kendisi özür diledi ailesi affetmem için çok çabaladı ben de çok sevdiğim için dayanamadım bu hamilelik sürecini de tek geçirmek istemedim iyi değildim psikolojik olarak ve affettim ama inaninki kendisi affedilmek için bi adım atmadı ağladı zırladı ama ben kabul etmeyince 1 gün sonra uğraşmayı bıraktı ben dayanamayıp konuşmak istedim ve affetim. Barıştık ama ben her gün ağlıyordum ve beni aldatışını unutamıyordum çünkü askerde başlayan bir şeydi onu affetsem bile hamile olmama rağmen geldiğinde de devam etmesini unutamıyordum ve ondsn en son beklediğim şey beni aldatmasıydı. Sonra kızımız doğdu kızımızı da çok sevdiğini sürekli söyleyen bi adamdı kendisi ama onu düşünmeden hareket ederdi sorumsuzdu bu arada kendisi de 21 yaşında ve bu davranışlarını yaşına veriyodum. Bana sürekli senden ayrılmak istemiyorum sana aşığım seni çok seviyorum derdi ben de aldatmazsan ayrılmayız derdim asla yapmayacagını söylerdi inanmak istedim ama hicbir zaman tam olarak güvenemedim. Nikahımız kıyıldıktan 10 gün sonra başka kızlarla mesajlarını yakaladım ama amacının aldatmak olmadığını söyledi ve inkar etti aslında düşününce hak verebiliyorum belki gercekten aldatmadı ama kendime yediremedim ve evden kovdum. Kendisi 1 aydır çalışmıyordu ve iş arıyordu ama iş bulmaya da pek niyeti yoktu kızımız olmasına rağmen kaynanamın düğünde taktığı altınla ve kredi kartıyla geçiniyorduk. Kendisi benden önceki hayatında sürekli serseri arkadaşlarıyla gününü gün eden birsürü kızla takılan farklı maddeler ve alkol kullanan biriydi ve o hayatı özlediğini düsünüyordum ama bizi de sevdigini biliyordum. Ayrıldıktan sonra eski hayatına geri döndü ve bir kere bile bana ulasmaya calısmadı sürekli arkadaslarıyla gezerken storyler attı kızımızı bir kere görmek icin aldi sonra asla almadı şu an kızımı emzirdiğim için başkalarında pek durmuyor almamasını anlıyorum ama insan en azından 10 dakikalık bile olsa kızını görmek ister onu bile yapmıyor. Her gün dışarıda ben dışarı çıkacağımı söylediğimde çocuğu alır mısın diyorum bugün alamam yarın diyor ama yarın da almıyor yani çocuğa bakmıyor bile ben üvey babam ve annemle yaşıyorum bir ihtiyacı var mı cocugun diye sormuyor kendisi arkadaslarıyla anca gezip egleniyor ve hayatında biri de var galiba. Ben onu cok özlüyorum her gün ağlıyorum artık ne yapacagımı bilmiyorum ne beni ne kızını umursamıyor barısmak istedigini söyleyip özür bile dilemedi ayrıldıgımızda beni sucladı zaten ayrılmak istiyodun falan diye. Ailesi beni suçluyor sen kocanı elde tutamadın biz seni zorla evlendirmedik aldatıyosa baştan evlenmeseydin falan dediler ama kendileri yalvarmıştı barisalim diye. Şu an hayatım bitti kendi babam öldüğü için ben kızımı ailesinin mutlu olduğu bir evde babasıyla büyütmek istemiştim ama bu hayatı yaşamamıza izin vermedi ne kızımı ne beni mutlu etmedi şimdiyse ben çocuğa bakmaktan dışarı bile çıkamıyorum ama o gününü gün ediyor. Boşanma davası açıcam ama aldattığını ispat edemiyorum mesajları biz kavga ederken hızlıca sildiği için. Kızımı çok seviyorum ama sevdiğim insanın bizi bir günde silmesi ve bütün sorumluluğu bana bırakması zoruma gidiyor çünkü daha 20 yaşındayım onunlayken her şey güzeldi ama onsuz aile evinde ne kadar yaşayabilirim kızımı ne kadar mutlu edebilirim bilmiyorum. Çok mutsuzum çok kötü şeyler bile düşündüm ama kızımı sevdiğim için yapamıyorum çok çaresizim psikiyatriste gittim ilaç verdi ama emzirdiğim için kullanamaıyorum kullanırsam geceleri bile uyanamam kızıma bakmak için. Ben bu yaşta güzel bi hayat için çok fazla sorumluluk aldım ama onun bunları yapmaması ve beni sanki hiç sevmemiş gibi davranması kızımızı hiç sormaması çok zoruma gidiyor ne yapacağımı bilmiyorum artık. Ayrıca üniyi dondurmuştum şu anda sınava girsem bile bu sene iyi bir yer gelmez ancak seneye girebilirim ve istediğim yeri kazanabilirim, çalışsam belki kafam dağılır ama kızımı bırakıp çalışamam en azından 3-5 ay kadar. Evde kafayı yiyeceğim ağlamaktan özlemekten ve öfkeyle dolmaktan başka bir şey yapmıyorum ailemi de çok üzüyorum kendime hiç saygım kalmadı çok mutsuzum
Merhaba ben 20 yaşındayım ve 1 sene önce hamile olduğumu öğrendim sevgilim de evlenmeyi istedi ve çocuğu aldırmamı istemedi zaten ben de sevdiğim için çok mutlu oldum kendi ailemde babam vefat ettiği için üvey babam ve annemle yaşıyorum bu olaylar olduğunda da eşim askerdeydi ve birbirimize gerçekten aşıktık askerden geldiğinde evlenecektik ama onun da bir işi olmadığı için babamın yanında çalışacaktı ve oturduğumuz ev de ailemin kendi eviydi kirada oturmayalım diye her şeyi yaptılar arabam da vardı o yüzden maddi olarak sıkıntıda değildik askerden geldikten sonra da birlikte yaşamaya başladık onun ailesi de durumu kabullendi ve her şey çok güzeldi bebeğimiz doğduktan sonra evlenecektik. ama ben doğurmama 2 ay kala beni bi oyun üzerinden aldattığını öğrendim farklı farklı kızlarla cinsel içerikli mesajlarını yakaladım ayrılmak istedim kendisi özür diledi ailesi affetmem için çok çabaladı ben de çok sevdiğim için dayanamadım bu hamilelik sürecini de tek geçirmek istemedim iyi değildim psikolojik olarak ve affettim ama inaninki kendisi affedilmek için bi adım atmadı ağladı zırladı ama ben kabul etmeyince 1 gün sonra uğraşmayı bıraktı ben dayanamayıp konuşmak istedim ve affetim. Barıştık ama ben her gün ağlıyordum ve beni aldatışını unutamıyordum çünkü askerde başlayan bir şeydi onu affetsem bile hamile olmama rağmen geldiğinde de devam etmesini unutamıyordum ve ondsn en son beklediğim şey beni aldatmasıydı. Sonra kızımız doğdu kızımızı da çok sevdiğini sürekli söyleyen bi adamdı kendisi ama onu düşünmeden hareket ederdi sorumsuzdu bu arada kendisi de 21 yaşında ve bu davranışlarını yaşına veriyodum. Bana sürekli senden ayrılmak istemiyorum sana aşığım seni çok seviyorum derdi ben de aldatmazsan ayrılmayız derdim asla yapmayacagını söylerdi inanmak istedim ama hicbir zaman tam olarak güvenemedim. Nikahımız kıyıldıktan 10 gün sonra başka kızlarla mesajlarını yakaladım ama amacının aldatmak olmadığını söyledi ve inkar etti aslında düşününce hak verebiliyorum belki gercekten aldatmadı ama kendime yediremedim ve evden kovdum. Kendisi 1 aydır çalışmıyordu ve iş arıyordu ama iş bulmaya da pek niyeti yoktu kızımız olmasına rağmen kaynanamın düğünde taktığı altınla ve kredi kartıyla geçiniyorduk. Kendisi benden önceki hayatında sürekli serseri arkadaşlarıyla gününü gün eden birsürü kızla takılan farklı maddeler ve alkol kullanan biriydi ve o hayatı özlediğini düsünüyordum ama bizi de sevdigini biliyordum. Ayrıldıktan sonra eski hayatına geri döndü ve bir kere bile bana ulasmaya calısmadı sürekli arkadaslarıyla gezerken storyler attı kızımızı bir kere görmek icin aldi sonra asla almadı şu an kızımı emzirdiğim için başkalarında pek durmuyor almamasını anlıyorum ama insan en azından 10 dakikalık bile olsa kızını görmek ister onu bile yapmıyor. Her gün dışarıda ben dışarı çıkacağımı söylediğimde çocuğu alır mısın diyorum bugün alamam yarın diyor ama yarın da almıyor yani çocuğa bakmıyor bile ben üvey babam ve annemle yaşıyorum bir ihtiyacı var mı cocugun diye sormuyor kendisi arkadaslarıyla anca gezip egleniyor ve hayatında biri de var galiba. Ben onu cok özlüyorum her gün ağlıyorum artık ne yapacagımı bilmiyorum ne beni ne kızını umursamıyor barısmak istedigini söyleyip özür bile dilemedi ayrıldıgımızda beni sucladı zaten ayrılmak istiyodun falan diye. Ailesi beni suçluyor sen kocanı elde tutamadın biz seni zorla evlendirmedik aldatıyosa baştan evlenmeseydin falan dediler ama kendileri yalvarmıştı barisalim diye. Şu an hayatım bitti kendi babam öldüğü için ben kızımı ailesinin mutlu olduğu bir evde babasıyla büyütmek istemiştim ama bu hayatı yaşamamıza izin vermedi ne kızımı ne beni mutlu etmedi şimdiyse ben çocuğa bakmaktan dışarı bile çıkamıyorum ama o gününü gün ediyor. Boşanma davası açıcam ama aldattığını ispat edemiyorum mesajları biz kavga ederken hızlıca sildiği için. Kızımı çok seviyorum ama sevdiğim insanın bizi bir günde silmesi ve bütün sorumluluğu bana bırakması zoruma gidiyor çünkü daha 20 yaşındayım onunlayken her şey güzeldi ama onsuz aile evinde ne kadar yaşayabilirim kızımı ne kadar mutlu edebilirim bilmiyorum. Çok mutsuzum çok kötü şeyler bile düşündüm ama kızımı sevdiğim için yapamıyorum çok çaresizim psikiyatriste gittim ilaç verdi ama emzirdiğim için kullanamaıyorum kullanırsam geceleri bile uyanamam kızıma bakmak için. Ben bu yaşta güzel bi hayat için çok fazla sorumluluk aldım ama onun bunları yapmaması ve beni sanki hiç sevmemiş gibi davranması kızımızı hiç sormaması çok zoruma gidiyor ne yapacağımı bilmiyorum artık. Ayrıca üniyi dondurmuştum şu anda sınava girsem bile bu sene iyi bir yer gelmez ancak seneye girebilirim ve istediğim yeri kazanabilirim, çalışsam belki kafam dağılır ama kızımı bırakıp çalışamam en azından 3-5 ay kadar. Evde kafayı yiyeceğim ağlamaktan özlemekten ve öfkeyle dolmaktan başka bir şey yapmıyorum ailemi de çok üzüyorum kendime hiç saygım kalmadı çok mutsuzum
Merhaba ben 20 yaşındayım ve 1 sene önce hamile olduğumu öğrendim sevgilim de evlenmeyi istedi ve çocuğu aldırmamı istemedi zaten ben de sevdiğim için çok mutlu oldum kendi ailemde babam vefat ettiği için üvey babam ve annemle yaşıyorum bu olaylar olduğunda da eşim askerdeydi ve birbirimize gerçekten aşıktık askerden geldiğinde evlenecektik ama onun da bir işi olmadığı için babamın yanında çalışacaktı ve oturduğumuz ev de ailemin kendi eviydi kirada oturmayalım diye her şeyi yaptılar arabam da vardı o yüzden maddi olarak sıkıntıda değildik askerden geldikten sonra da birlikte yaşamaya başladık onun ailesi de durumu kabullendi ve her şey çok güzeldi bebeğimiz doğduktan sonra evlenecektik. ama ben doğurmama 2 ay kala beni bi oyun üzerinden aldattığını öğrendim farklı farklı kızlarla cinsel içerikli mesajlarını yakaladım ayrılmak istedim kendisi özür diledi ailesi affetmem için çok çabaladı ben de çok sevdiğim için dayanamadım bu hamilelik sürecini de tek geçirmek istemedim iyi değildim psikolojik olarak ve affettim ama inaninki kendisi affedilmek için bi adım atmadı ağladı zırladı ama ben kabul etmeyince 1 gün sonra uğraşmayı bıraktı ben dayanamayıp konuşmak istedim ve affetim. Barıştık ama ben her gün ağlıyordum ve beni aldatışını unutamıyordum çünkü askerde başlayan bir şeydi onu affetsem bile hamile olmama rağmen geldiğinde de devam etmesini unutamıyordum ve ondsn en son beklediğim şey beni aldatmasıydı. Sonra kızımız doğdu kızımızı da çok sevdiğini sürekli söyleyen bi adamdı kendisi ama onu düşünmeden hareket ederdi sorumsuzdu bu arada kendisi de 21 yaşında ve bu davranışlarını yaşına veriyodum. Bana sürekli senden ayrılmak istemiyorum sana aşığım seni çok seviyorum derdi ben de aldatmazsan ayrılmayız derdim asla yapmayacagını söylerdi inanmak istedim ama hicbir zaman tam olarak güvenemedim. Nikahımız kıyıldıktan 10 gün sonra başka kızlarla mesajlarını yakaladım ama amacının aldatmak olmadığını söyledi ve inkar etti aslında düşününce hak verebiliyorum belki gercekten aldatmadı ama kendime yediremedim ve evden kovdum. Kendisi 1 aydır çalışmıyordu ve iş arıyordu ama iş bulmaya da pek niyeti yoktu kızımız olmasına rağmen kaynanamın düğünde taktığı altınla ve kredi kartıyla geçiniyorduk. Kendisi benden önceki hayatında sürekli serseri arkadaşlarıyla gününü gün eden birsürü kızla takılan farklı maddeler ve alkol kullanan biriydi ve o hayatı özlediğini düsünüyordum ama bizi de sevdigini biliyordum. Ayrıldıktan sonra eski hayatına geri döndü ve bir kere bile bana ulasmaya calısmadı sürekli arkadaslarıyla gezerken storyler attı kızımızı bir kere görmek icin aldi sonra asla almadı şu an kızımı emzirdiğim için başkalarında pek durmuyor almamasını anlıyorum ama insan en azından 10 dakikalık bile olsa kızını görmek ister onu bile yapmıyor. Her gün dışarıda ben dışarı çıkacağımı söylediğimde çocuğu alır mısın diyorum bugün alamam yarın diyor ama yarın da almıyor yani çocuğa bakmıyor bile ben üvey babam ve annemle yaşıyorum bir ihtiyacı var mı cocugun diye sormuyor kendisi arkadaslarıyla anca gezip egleniyor ve hayatında biri de var galiba. Ben onu cok özlüyorum her gün ağlıyorum artık ne yapacagımı bilmiyorum ne beni ne kızını umursamıyor barısmak istedigini söyleyip özür bile dilemedi ayrıldıgımızda beni sucladı zaten ayrılmak istiyodun falan diye. Ailesi beni suçluyor sen kocanı elde tutamadın biz seni zorla evlendirmedik aldatıyosa baştan evlenmeseydin falan dediler ama kendileri yalvarmıştı barisalim diye. Şu an hayatım bitti kendi babam öldüğü için ben kızımı ailesinin mutlu olduğu bir evde babasıyla büyütmek istemiştim ama bu hayatı yaşamamıza izin vermedi ne kızımı ne beni mutlu etmedi şimdiyse ben çocuğa bakmaktan dışarı bile çıkamıyorum ama o gününü gün ediyor. Boşanma davası açıcam ama aldattığını ispat edemiyorum mesajları biz kavga ederken hızlıca sildiği için. Kızımı çok seviyorum ama sevdiğim insanın bizi bir günde silmesi ve bütün sorumluluğu bana bırakması zoruma gidiyor çünkü daha 20 yaşındayım onunlayken her şey güzeldi ama onsuz aile evinde ne kadar yaşayabilirim kızımı ne kadar mutlu edebilirim bilmiyorum. Çok mutsuzum çok kötü şeyler bile düşündüm ama kızımı sevdiğim için yapamıyorum çok çaresizim psikiyatriste gittim ilaç verdi ama emzirdiğim için kullanamaıyorum kullanırsam geceleri bile uyanamam kızıma bakmak için. Ben bu yaşta güzel bi hayat için çok fazla sorumluluk aldım ama onun bunları yapmaması ve beni sanki hiç sevmemiş gibi davranması kızımızı hiç sormaması çok zoruma gidiyor ne yapacağımı bilmiyorum artık. Ayrıca üniyi dondurmuştum şu anda sınava girsem bile bu sene iyi bir yer gelmez ancak seneye girebilirim ve istediğim yeri kazanabilirim, çalışsam belki kafam dağılır ama kızımı bırakıp çalışamam en azından 3-5 ay kadar. Evde kafayı yiyeceğim ağlamaktan özlemekten ve öfkeyle dolmaktan başka bir şey yapmıyorum ailemi de çok üzüyorum kendime hiç saygım
Erken evlilik neden pişmanlıktır adlı kamu sporuna bir çalışma daha.teşekkür ederiz.umarım ders alınır.Merhaba ben 20 yaşındayım ve 1 sene önce hamile olduğumu öğrendim sevgilim de evlenmeyi istedi ve çocuğu aldırmamı istemedi zaten ben de sevdiğim için çok mutlu oldum kendi ailemde babam vefat ettiği için üvey babam ve annemle yaşıyorum bu olaylar olduğunda da eşim askerdeydi ve birbirimize gerçekten aşıktık askerden geldiğinde evlenecektik ama onun da bir işi olmadığı için babamın yanında çalışacaktı ve oturduğumuz ev de ailemin kendi eviydi kirada oturmayalım diye her şeyi yaptılar arabam da vardı o yüzden maddi olarak sıkıntıda değildik askerden geldikten sonra da birlikte yaşamaya başladık onun ailesi de durumu kabullendi ve her şey çok güzeldi bebeğimiz doğduktan sonra evlenecektik. ama ben doğurmama 2 ay kala beni bi oyun üzerinden aldattığını öğrendim farklı farklı kızlarla cinsel içerikli mesajlarını yakaladım ayrılmak istedim kendisi özür diledi ailesi affetmem için çok çabaladı ben de çok sevdiğim için dayanamadım bu hamilelik sürecini de tek geçirmek istemedim iyi değildim psikolojik olarak ve affettim ama inaninki kendisi affedilmek için bi adım atmadı ağladı zırladı ama ben kabul etmeyince 1 gün sonra uğraşmayı bıraktı ben dayanamayıp konuşmak istedim ve affetim. Barıştık ama ben her gün ağlıyordum ve beni aldatışını unutamıyordum çünkü askerde başlayan bir şeydi onu affetsem bile hamile olmama rağmen geldiğinde de devam etmesini unutamıyordum ve ondsn en son beklediğim şey beni aldatmasıydı. Sonra kızımız doğdu kızımızı da çok sevdiğini sürekli söyleyen bi adamdı kendisi ama onu düşünmeden hareket ederdi sorumsuzdu bu arada kendisi de 21 yaşında ve bu davranışlarını yaşına veriyodum. Bana sürekli senden ayrılmak istemiyorum sana aşığım seni çok seviyorum derdi ben de aldatmazsan ayrılmayız derdim asla yapmayacagını söylerdi inanmak istedim ama hicbir zaman tam olarak güvenemedim. Nikahımız kıyıldıktan 10 gün sonra başka kızlarla mesajlarını yakaladım ama amacının aldatmak olmadığını söyledi ve inkar etti aslında düşününce hak verebiliyorum belki gercekten aldatmadı ama kendime yediremedim ve evden kovdum. Kendisi 1 aydır çalışmıyordu ve iş arıyordu ama iş bulmaya da pek niyeti yoktu kızımız olmasına rağmen kaynanamın düğünde taktığı altınla ve kredi kartıyla geçiniyorduk. Kendisi benden önceki hayatında sürekli serseri arkadaşlarıyla gününü gün eden birsürü kızla takılan farklı maddeler ve alkol kullanan biriydi ve o hayatı özlediğini düsünüyordum ama bizi de sevdigini biliyordum. Ayrıldıktan sonra eski hayatına geri döndü ve bir kere bile bana ulasmaya calısmadı sürekli arkadaslarıyla gezerken storyler attı kızımızı bir kere görmek icin aldi sonra asla almadı şu an kızımı emzirdiğim için başkalarında pek durmuyor almamasını anlıyorum ama insan en azından 10 dakikalık bile olsa kızını görmek ister onu bile yapmıyor. Her gün dışarıda ben dışarı çıkacağımı söylediğimde çocuğu alır mısın diyorum bugün alamam yarın diyor ama yarın da almıyor yani çocuğa bakmıyor bile ben üvey babam ve annemle yaşıyorum bir ihtiyacı var mı cocugun diye sormuyor kendisi arkadaslarıyla anca gezip egleniyor ve hayatında biri de var galiba. Ben onu cok özlüyorum her gün ağlıyorum artık ne yapacagımı bilmiyorum ne beni ne kızını umursamıyor barısmak istedigini söyleyip özür bile dilemedi ayrıldıgımızda beni sucladı zaten ayrılmak istiyodun falan diye. Ailesi beni suçluyor sen kocanı elde tutamadın biz seni zorla evlendirmedik aldatıyosa baştan evlenmeseydin falan dediler ama kendileri yalvarmıştı barisalim diye. Şu an hayatım bitti kendi babam öldüğü için ben kızımı ailesinin mutlu olduğu bir evde babasıyla büyütmek istemiştim ama bu hayatı yaşamamıza izin vermedi ne kızımı ne beni mutlu etmedi şimdiyse ben çocuğa bakmaktan dışarı bile çıkamıyorum ama o gününü gün ediyor. Boşanma davası açıcam ama aldattığını ispat edemiyorum mesajları biz kavga ederken hızlıca sildiği için. Kızımı çok seviyorum ama sevdiğim insanın bizi bir günde silmesi ve bütün sorumluluğu bana bırakması zoruma gidiyor çünkü daha 20 yaşındayım onunlayken her şey güzeldi ama onsuz aile evinde ne kadar yaşayabilirim kızımı ne kadar mutlu edebilirim bilmiyorum. Çok mutsuzum çok kötü şeyler bile düşündüm ama kızımı sevdiğim için yapamıyorum çok çaresizim psikiyatriste gittim ilaç verdi ama emzirdiğim için kullanamaıyorum kullanırsam geceleri bile uyanamam kızıma bakmak için. Ben bu yaşta güzel bi hayat için çok fazla sorumluluk aldım ama onun bunları yapmaması ve beni sanki hiç sevmemiş gibi davranması kızımızı hiç sormaması çok zoruma gidiyor ne yapacağımı bilmiyorum artık. Ayrıca üniyi dondurmuştum şu anda sınava girsem bile bu sene iyi bir yer gelmez ancak seneye girebilirim ve istediğim yeri kazanabilirim, çalışsam belki kafam dağılır ama kızımı bırakıp çalışamam en azından 3-5 ay kadar. Evde kafayı yiyeceğim ağlamaktan özlemekten ve öfkeyle dolmaktan başka bir şey yapmıyorum ailemi de çok üzüyorum kendime hiç saygım kalmadı çok mutsuzum
Ateşin içine kendi ayaklarınla seve seve girmişsin.şimdi de neden yandım diye ateşi suçluyorsun.Merhaba ben 20 yaşındayım ve 1 sene önce hamile olduğumu öğrendim sevgilim de evlenmeyi istedi ve çocuğu aldırmamı istemedi zaten ben de sevdiğim için çok mutlu oldum kendi ailemde babam vefat ettiği için üvey babam ve annemle yaşıyorum bu olaylar olduğunda da eşim askerdeydi ve birbirimize gerçekten aşıktık askerden geldiğinde evlenecektik ama onun da bir işi olmadığı için babamın yanında çalışacaktı ve oturduğumuz ev de ailemin kendi eviydi kirada oturmayalım diye her şeyi yaptılar arabam da vardı o yüzden maddi olarak sıkıntıda değildik askerden geldikten sonra da birlikte yaşamaya başladık onun ailesi de durumu kabullendi ve her şey çok güzeldi bebeğimiz doğduktan sonra evlenecektik. ama ben doğurmama 2 ay kala beni bi oyun üzerinden aldattığını öğrendim farklı farklı kızlarla cinsel içerikli mesajlarını yakaladım ayrılmak istedim kendisi özür diledi ailesi affetmem için çok çabaladı ben de çok sevdiğim için dayanamadım bu hamilelik sürecini de tek geçirmek istemedim iyi değildim psikolojik olarak ve affettim ama inaninki kendisi affedilmek için bi adım atmadı ağladı zırladı ama ben kabul etmeyince 1 gün sonra uğraşmayı bıraktı ben dayanamayıp konuşmak istedim ve affetim. Barıştık ama ben her gün ağlıyordum ve beni aldatışını unutamıyordum çünkü askerde başlayan bir şeydi onu affetsem bile hamile olmama rağmen geldiğinde de devam etmesini unutamıyordum ve ondsn en son beklediğim şey beni aldatmasıydı. Sonra kızımız doğdu kızımızı da çok sevdiğini sürekli söyleyen bi adamdı kendisi ama onu düşünmeden hareket ederdi sorumsuzdu bu arada kendisi de 21 yaşında ve bu davranışlarını yaşına veriyodum. Bana sürekli senden ayrılmak istemiyorum sana aşığım seni çok seviyorum derdi ben de aldatmazsan ayrılmayız derdim asla yapmayacagını söylerdi inanmak istedim ama hicbir zaman tam olarak güvenemedim. Nikahımız kıyıldıktan 10 gün sonra başka kızlarla mesajlarını yakaladım ama amacının aldatmak olmadığını söyledi ve inkar etti aslında düşününce hak verebiliyorum belki gercekten aldatmadı ama kendime yediremedim ve evden kovdum. Kendisi 1 aydır çalışmıyordu ve iş arıyordu ama iş bulmaya da pek niyeti yoktu kızımız olmasına rağmen kaynanamın düğünde taktığı altınla ve kredi kartıyla geçiniyorduk. Kendisi benden önceki hayatında sürekli serseri arkadaşlarıyla gününü gün eden birsürü kızla takılan farklı maddeler ve alkol kullanan biriydi ve o hayatı özlediğini düsünüyordum ama bizi de sevdigini biliyordum. Ayrıldıktan sonra eski hayatına geri döndü ve bir kere bile bana ulasmaya calısmadı sürekli arkadaslarıyla gezerken storyler attı kızımızı bir kere görmek icin aldi sonra asla almadı şu an kızımı emzirdiğim için başkalarında pek durmuyor almamasını anlıyorum ama insan en azından 10 dakikalık bile olsa kızını görmek ister onu bile yapmıyor. Her gün dışarıda ben dışarı çıkacağımı söylediğimde çocuğu alır mısın diyorum bugün alamam yarın diyor ama yarın da almıyor yani çocuğa bakmıyor bile ben üvey babam ve annemle yaşıyorum bir ihtiyacı var mı cocugun diye sormuyor kendisi arkadaslarıyla anca gezip egleniyor ve hayatında biri de var galiba. Ben onu cok özlüyorum her gün ağlıyorum artık ne yapacagımı bilmiyorum ne beni ne kızını umursamıyor barısmak istedigini söyleyip özür bile dilemedi ayrıldıgımızda beni sucladı zaten ayrılmak istiyodun falan diye. Ailesi beni suçluyor sen kocanı elde tutamadın biz seni zorla evlendirmedik aldatıyosa baştan evlenmeseydin falan dediler ama kendileri yalvarmıştı barisalim diye. Şu an hayatım bitti kendi babam öldüğü için ben kızımı ailesinin mutlu olduğu bir evde babasıyla büyütmek istemiştim ama bu hayatı yaşamamıza izin vermedi ne kızımı ne beni mutlu etmedi şimdiyse ben çocuğa bakmaktan dışarı bile çıkamıyorum ama o gününü gün ediyor. Boşanma davası açıcam ama aldattığını ispat edemiyorum mesajları biz kavga ederken hızlıca sildiği için. Kızımı çok seviyorum ama sevdiğim insanın bizi bir günde silmesi ve bütün sorumluluğu bana bırakması zoruma gidiyor çünkü daha 20 yaşındayım onunlayken her şey güzeldi ama onsuz aile evinde ne kadar yaşayabilirim kızımı ne kadar mutlu edebilirim bilmiyorum. Çok mutsuzum çok kötü şeyler bile düşündüm ama kızımı sevdiğim için yapamıyorum çok çaresizim psikiyatriste gittim ilaç verdi ama emzirdiğim için kullanamaıyorum kullanırsam geceleri bile uyanamam kızıma bakmak için. Ben bu yaşta güzel bi hayat için çok fazla sorumluluk aldım ama onun bunları yapmaması ve beni sanki hiç sevmemiş gibi davranması kızımızı hiç sormaması çok zoruma gidiyor ne yapacağımı bilmiyorum artık. Ayrıca üniyi dondurmuştum şu anda sınava girsem bile bu sene iyi bir yer gelmez ancak seneye girebilirim ve istediğim yeri kazanabilirim, çalışsam belki kafam dağılır ama kızımı bırakıp çalışamam en azından 3-5 ay kadar. Evde kafayı yiyeceğim ağlamaktan özlemekten ve öfkeyle dolmaktan başka bir şey yapmıyorum ailemi de çok üzüyorum kendime hiç saygım kalmadı çok mutsuzum
Maddeyi ve alkolü çıkartırsak hayatını olması gerektiği gibi yaşayan karşı taraf aslında.konu sahibi hayatını mahvetmeye ald içmiş gibi adamı da girdabı çekmiş sanki.bebeği aldırma falan filan demiştir yalandan bu da gerçek sanmış.aynen kendine hiç saygın yok. her şey göz göre göre olmuş. açın davayı kızınız için nafaka isteyin. Ayrıca sizin için güzel hayat tanımı 20 yaşta hamile kalıp evlenmek evde oturmak mıydı gerçekten?
Valla inandığınız yaratıcı bu heriflere çocuk sahibi olma özelliği verirken suçlu olmuyor da biz kendi hayatımızı düşünürken mi suçlu oluyoruz.istemediğim çocuğu aldırırım istediğimi de doğururum banane.bu bedenle dünyaya gelmişim ölene kadar da kullanma hakkı bendedir.o zaman biri çıksın her ay bir çocuk yapsın yani.kim dur diyebilecek buna? Bizim isteğimizi bıraksaymış o zaman bu işleri.ya da daha işlevsel bir sistem kursaymiş.kızlar bu arada annemin üzerine çok gidilmişannem asla o çocukla evlenmemi istemedi ama aldırmamı da istemedi sizin yaptığınız hatanın bedelini o çocuk ödemesin biz birlikte bakarız gerekirse dedi ve her şeyi sadece ben mutlu olayım diye yaptı hikayenin sonunu bana en başından beri söyleyen tek kişiydi o. Sadece belki mutlu olurum bir umut diye çabaladı ama asla evlenmemi istemedi kızımı ve beni her şekilde kabul etti ama ben sevdiğim için ayrı olmak istemedim eşimden benim hatamdı
Cocuksunuz ikinizde ve çocuk yapmışsınızMerhaba ben 20 yaşındayım ve 1 sene önce hamile olduğumu öğrendim sevgilim de evlenmeyi istedi ve çocuğu aldırmamı istemedi zaten ben de sevdiğim için çok mutlu oldum kendi ailemde babam vefat ettiği için üvey babam ve annemle yaşıyorum bu olaylar olduğunda da eşim askerdeydi ve birbirimize gerçekten aşıktık askerden geldiğinde evlenecektik ama onun da bir işi olmadığı için babamın yanında çalışacaktı ve oturduğumuz ev de ailemin kendi eviydi kirada oturmayalım diye her şeyi yaptılar arabam da vardı o yüzden maddi olarak sıkıntıda değildik askerden geldikten sonra da birlikte yaşamaya başladık onun ailesi de durumu kabullendi ve her şey çok güzeldi bebeğimiz doğduktan sonra evlenecektik. ama ben doğurmama 2 ay kala beni bi oyun üzerinden aldattığını öğrendim farklı farklı kızlarla cinsel içerikli mesajlarını yakaladım ayrılmak istedim kendisi özür diledi ailesi affetmem için çok çabaladı ben de çok sevdiğim için dayanamadım bu hamilelik sürecini de tek geçirmek istemedim iyi değildim psikolojik olarak ve affettim ama inaninki kendisi affedilmek için bi adım atmadı ağladı zırladı ama ben kabul etmeyince 1 gün sonra uğraşmayı bıraktı ben dayanamayıp konuşmak istedim ve affetim. Barıştık ama ben her gün ağlıyordum ve beni aldatışını unutamıyordum çünkü askerde başlayan bir şeydi onu affetsem bile hamile olmama rağmen geldiğinde de devam etmesini unutamıyordum ve ondsn en son beklediğim şey beni aldatmasıydı. Sonra kızımız doğdu kızımızı da çok sevdiğini sürekli söyleyen bi adamdı kendisi ama onu düşünmeden hareket ederdi sorumsuzdu bu arada kendisi de 21 yaşında ve bu davranışlarını yaşına veriyodum. Bana sürekli senden ayrılmak istemiyorum sana aşığım seni çok seviyorum derdi ben de aldatmazsan ayrılmayız derdim asla yapmayacagını söylerdi inanmak istedim ama hicbir zaman tam olarak güvenemedim. Nikahımız kıyıldıktan 10 gün sonra başka kızlarla mesajlarını yakaladım ama amacının aldatmak olmadığını söyledi ve inkar etti aslında düşününce hak verebiliyorum belki gercekten aldatmadı ama kendime yediremedim ve evden kovdum. Kendisi 1 aydır çalışmıyordu ve iş arıyordu ama iş bulmaya da pek niyeti yoktu kızımız olmasına rağmen kaynanamın düğünde taktığı altınla ve kredi kartıyla geçiniyorduk. Kendisi benden önceki hayatında sürekli serseri arkadaşlarıyla gününü gün eden birsürü kızla takılan farklı maddeler ve alkol kullanan biriydi ve o hayatı özlediğini düsünüyordum ama bizi de sevdigini biliyordum. Ayrıldıktan sonra eski hayatına geri döndü ve bir kere bile bana ulasmaya calısmadı sürekli arkadaslarıyla gezerken storyler attı kızımızı bir kere görmek icin aldi sonra asla almadı şu an kızımı emzirdiğim için başkalarında pek durmuyor almamasını anlıyorum ama insan en azından 10 dakikalık bile olsa kızını görmek ister onu bile yapmıyor. Her gün dışarıda ben dışarı çıkacağımı söylediğimde çocuğu alır mısın diyorum bugün alamam yarın diyor ama yarın da almıyor yani çocuğa bakmıyor bile ben üvey babam ve annemle yaşıyorum bir ihtiyacı var mı cocugun diye sormuyor kendisi arkadaslarıyla anca gezip egleniyor ve hayatında biri de var galiba. Ben onu cok özlüyorum her gün ağlıyorum artık ne yapacagımı bilmiyorum ne beni ne kızını umursamıyor barısmak istedigini söyleyip özür bile dilemedi ayrıldıgımızda beni sucladı zaten ayrılmak istiyodun falan diye. Ailesi beni suçluyor sen kocanı elde tutamadın biz seni zorla evlendirmedik aldatıyosa baştan evlenmeseydin falan dediler ama kendileri yalvarmıştı barisalim diye. Şu an hayatım bitti kendi babam öldüğü için ben kızımı ailesinin mutlu olduğu bir evde babasıyla büyütmek istemiştim ama bu hayatı yaşamamıza izin vermedi ne kızımı ne beni mutlu etmedi şimdiyse ben çocuğa bakmaktan dışarı bile çıkamıyorum ama o gününü gün ediyor. Boşanma davası açıcam ama aldattığını ispat edemiyorum mesajları biz kavga ederken hızlıca sildiği için. Kızımı çok seviyorum ama sevdiğim insanın bizi bir günde silmesi ve bütün sorumluluğu bana bırakması zoruma gidiyor çünkü daha 20 yaşındayım onunlayken her şey güzeldi ama onsuz aile evinde ne kadar yaşayabilirim kızımı ne kadar mutlu edebilirim bilmiyorum. Çok mutsuzum çok kötü şeyler bile düşündüm ama kızımı sevdiğim için yapamıyorum çok çaresizim psikiyatriste gittim ilaç verdi ama emzirdiğim için kullanamaıyorum kullanırsam geceleri bile uyanamam kızıma bakmak için. Ben bu yaşta güzel bi hayat için çok fazla sorumluluk aldım ama onun bunları yapmaması ve beni sanki hiç sevmemiş gibi davranması kızımızı hiç sormaması çok zoruma gidiyor ne yapacağımı bilmiyorum artık. Ayrıca üniyi dondurmuştum şu anda sınava girsem bile bu sene iyi bir yer gelmez ancak seneye girebilirim ve istediğim yeri kazanabilirim, çalışsam belki kafam dağılır ama kızımı bırakıp çalışamam en azından 3-5 ay kadar. Evde kafayı yiyeceğim ağlamaktan özlemekten ve öfkeyle dolmaktan başka bir şey yapmıyorum ailemi de çok üzüyorum kendime hiç saygım kalmadı çok mutsuzum