Cocugu aldir dedi

Onun lafi da hicbi seyi de umrumda diil zaten. Su an calismiyorum ama hayatimi devam ettirebilecek ve cocuguma bakabilecek durumdayim. Problem maddi degil. Manevi acidan yeterince guclu olabilir miyim? Mesela dogum sonrasi geliyor aklima. Hastane odasinda babasi olmayacak. Ya depresyona girip cocuguma bakamayacak hale gelirsem?


bunları düşünürseniz depresyona girersiniz zaten:KK20:
babası olmasın ne önemi var onu dünyaya getirmek için babasından ayrılmayı göze alan annesi her zaman yanında olacak nasılsa:KK66:
 
Belki banlanıcam ama içimde tutamıcam artık. Her konuda aynı şey ya.

Sonu başından belli olan huzursuz evliliklere çok büyük meziyet gibi çocuk yapıyorsunuz. Ne cesaret ya 6 aylık ve en başından kavgalı başlamış bir evlilikte korunmamak? Demek aranız 3-4 haftaya kadar iyiymiş. Yoksa bu çocuk nasıl oldu? Madem boşanma fikri ilk günden vardı iki taraf da gereğini yapıp önce evliliğini düzeltmeliydi. Araya bi de hamilelik soktunuz aferin. Şimdi bi de bu çıkmaza girdiniz. Sonra sürpriz oldu. O sürpriz bize hiç olmuyor 3.5 senedir. Neden? Aklımız çıkıyor hazır olmadığımız bir bebek gelirse naparız diye önlem alıyoruz.

Çok ciddi söylüyorum böyle bir hayatı o çocuğa yaşatmaya hakkınız yok. Babası istemiyor bile. Siz boşanıcam diyosunuz. Daha çocuk hayata en başında eksiden başlıyor. Ben olsam beni neden doğurdunuz derdim yani. Kusura bakmayın hamile halinizle sizi daha çok üzmüş olabilirim. Ama bu kadar pervasız olunmamalı. Evlilik oyun değil gerçekten.deseniz ki herşey çok güzeldi birden eşim değişti anlarım. Ama ilk günden evi terk etmeyi düşündüren bir evliliğe çocuk getirmeyi aklım almıyor. 25 yaşındayım ben. Belki siz benden büyüksünüzdür. Ama hiç olgun davranmamışsınız karı koca.
Haklisiniz ne diyim. Peki mutlu bi evliligi olamayan bi kadinin cocuk sahibi olmaya hakki yok mu? Ben bu cocugu babasiz buyutebilecegime inaniyorum. Ama ona cok buyuk bi haksizlik yapmis olur muyum?
 
korunmadıysanız bebek nasıl büyük bir sürpriz olabilir?

biraz fevri kararlar alıyorsunuz, önünü arkasını düşünmüyorsunuz gibi geldi bana. daha ilk gününde evden ayrılmaya çalışmışsınız ve buna rağmen korunmayı düşünmemişsiniz. ortada çocuk yokken bile evlilikler tek bir sözle bitmiyor.

sakin bir şekilde düşünün. olmuyorsa gidin annenizin evine, ya da bir yakınınıza, ya da eşiniz gitsin. bir müddet düşünün. aile terapistleri de bazen evliliği kurtarabiliyor, ama daha mutlu bir evlilik yaratmıyor. yalnızca daha mantıklı ve çekilebilir bir hale getiriyor.

ayrılsanız da, ayrılmasanız da biraz daha olgun kararlar almalısınız. babasız çocuk büyütmek zor, maddiyat varsa biraz daha rahat ama psikolojik olarak yalnızca siz değil, çocuk için de kolay olmayacaktır. yine de mutsuz bir yuvadansa daha sağlıklı bir tercih yapılabilir. ama güçlü ve mantıklı olmalısınız.

ayrıldığınız durumda yanınızda kimler olacak, bunları düşünün ve o kişilerle konuşun. eğer ailelerse aranızdaki sorun, ailelerle konuşulabilir ve onlar bundan sonra kendilerini biraz çekebilirler ilişkinizden.
 
Kadınlar zaten annelik içgüdüsü ile doğup hamilelik boyunca bebeği hissedip annelik duygusunu pekiştiriyorlar. Erkeklerin de aynı şekilde hassas olmalarını beklememek lazım. Ben o yüzden aldır dedi, doğurma dedi gibi tepkilere pek anormal bakmıyorum. Şu an için zaten o duyguya-bilince sahip değil ve zaten problemli bir evlilik. Zannetmiyorum böyle durumlarda adama birden bir aydınlanma gelip meseleleri çözsün.
Sakin kalmakta fayda var...
 
Ya güzel arkadaşım daha ilk gunden terketmeyi düşünüp,olmaz bu evlilik diye bilip neden korunmazsinda yavrununda gunahina girersin aklım almıyor..Madem korunmadiniz hamile kalma riskinide gayet güzel biliyordunuz büyük süpriz falan da olmamış yani...
İlk gunden dusunduren seyler oldu, toparladigimiz donemler de oldu. Su an geriye bakinca ilk gunlerde ettigimiz kavgalar da bos geliyo aslinda ama yipratti tabi bizi. İyi donemlerde korunmadigimiz oldu. Benim kistlerim de var. Azdi sansim ama oldu. Zaten olmasina pisman degilim. Cocuk istiyorum.
 
6 aylık evlilikte korunmadığınıza göre boşanma ihtimaliniz yok diye düşünüyorum.
Zaten anlattıklarınızda boşanma sebebi değildir,üstelik birde bebek var ortada.
İkinizde biraz sakinleşinceye kadar bu konuyu bir daha açmamanızı öneririm.
Sonrasında bu evliliği kurtarıp,bebeğinizin mutlu bir yuvada büyümesi için aile terapistine gitmeyi önerin.
Ailesini suçlamaktan vazgeçin.Bu şekilde elinize geçecek tek şey huzursuzluktur.
İnsanları olduğu gibi kabul edip umursamamayı deneyin.
Kocanıza ailesinin hatalarını göstermeye çalıştıkça ''karım ailemi sevmiyor,onları ezdirmem ''psikolojisine girecektir.
 
yanınızda destek varsa, gayet de güzel büyür çocuk. bazı eksiklikler hep olacaktır ama onları yüklenmek de sizin sorumluluğunuz olacak. ama sizin de yalnız kalmamanız gerek.
 
Hiç ! Valla deli oluyorum böyle sorumsuz davranıp sonra ağlayanlara.
Ben hamile kaldim diye aglamiyorum. Evliligim kotu diye de aglamiyorum. Tek basina cocuk buyuten annelerden fikir almak istiyorum sadece. Bunu goze almamis olsam korunurdum zaten. Belki bi daha evlenmek istemeyecegim. Ama cocugum olsun istiyorum. O yuzden aldirmak istemiyorum.
 
yok niye korunmadın yok niye şöyle yaptın yok boşan bu adam hayırsız sanki adamı dinledik mi..
6aylık oturmamış bi evlilik sinir anında da konuşmuş olabilir eşiniz bence boşanmaz bana öyle geldi eften püften meselelerle 3.kişileri de katarak olayları büyütürsek tüm evlilikler biter zaten..
evlilik mücadele de ister hoooop 6ayda hadi bitsin çocuk oyunu mu bu ya...
biraz direnir insan bu nasıl bi sevgidir ..biraz kafa dinle uzaklaş o bebeğe de asla dokunma su an en masum olan o..
ayrıca unutma burda boşan boşan diyenlerin evliliği belki de senden çok kötüdür her zaman kendi aklını kullan sonuçlarına sen katlancan...
adam içiyo mu
dövüyo mu
eve ekmek getirmiyo mu
aldatıyo mu bunları yutup evli kalanlar da var malesef..
 
maddi açıdan sıkıntıda değilsen bence manevi açıdan sorun olmaz lohusa depresyonu kırk gündür derler, sonrasında hayata tutunacak miniminnacık bi elin olur. eğer bebeğine iyi bi hayat sağlayabileceksen doğur tabi ki
Tesekkur ederim. Eger gereksiz duygusallasmazsam guclu olursam yaparim insallah.
 
Ben hamile kaldim diye aglamiyorum. Evliligim kotu diye de aglamiyorum. Tek basina cocuk buyuten annelerden fikir almak istiyorum sadece. Bunu goze almamis olsam korunurdum zaten. Belki bi daha evlenmek istemeyecegim. Ama cocugum olsun istiyorum. O yuzden aldirmak istemiyorum.
aldırma zaten. ben barışacağınıza inanıyorum. yineliyorum. aile terapistine gidin. ailerlerden uzak durun. çözülür bence
 
Ben hamile kaldim diye aglamiyorum. Evliligim kotu diye de aglamiyorum. Tek basina cocuk buyuten annelerden fikir almak istiyorum sadece. Bunu goze almamis olsam korunurdum zaten. Belki bi daha evlenmek istemeyecegim. Ama cocugum olsun istiyorum. O yuzden aldirmak istemiyorum.
Sen 6ayda sevgini yitirdin mi onu söyle..sanki sen kafaya koymuşsun ayrılığı adam değil...seviyo musun eşini
 
kötü giden bi evlilikte neden hamile kaldınız?
 
Haklisiniz ne diyim. Peki mutlu bi evliligi olamayan bi kadinin cocuk sahibi olmaya hakki yok mu? Ben bu cocugu babasiz buyutebilecegime inaniyorum. Ama ona cok buyuk bi haksizlik yapmis olur muyum?

Her kadının anne olmaya hakkı vardır ama sanki eşiniz sizin anne olmadaki son şansınız mıydı? Çocuğa birazcık haksızlık yapıyorsunuz evet ama gene de bundan sonra güçlü olarak ve adımlarınızı düşünerek atarak başarabilirsiniz. Ama çok güçlü olmanız lazım.
 
Senin bedenin senin kararın sonuçlarına katlanabikeceksen bu süreç hhem tatlı hem zor hemde yıpratıcı olabilir maddi açıdan sıkıntın yokmuş maneviyat yönünde evladına hem anne hem baba olurum bu ghiç bende var diyorsan Rabbim yar ve yardımcın olsun canım...
 
Esin sinirle soylemis bence bunlari ..

Hemen bosanmaya bas vurma , oturun sakince konusun ..
6 ay cok kisa bir sure , bu sure icinde insanlar.cok tartisiyor evlilik ancak 1 yilda oturuyor ..
 
Baştan beri kötü giden bir evlilik var.
Daha evliliğin en başında bile boşanma gündeme getirilmiş.
Buna rağmen korunulmamış.
Sonra da çok kolay bir şekilde kürtaj ağza alınmış.
Diyecek bir şey bulamıyorum, sadece bebeğe acırım.
Kurtaji agzina alan o. Kavga edilir, barisilir, bi sekilde devam edilir. O sinir aninda dedigi her seyi kaldirirdim da bu cok agir geldi. Oyle hadi bosanalim demek kolay. Ozur dileyecegini de biliyorum. Ama bu lafindan sonra benim icimde devam etme istegi kalmadi. Barisirsiniz diyenlere barissak bile sonra yine ayni seyler olabilir. Barismaya guvenerek dogurmak yanlis. Ben kendim yapabilecegime guvenmeliyim. İste o yuzden yalniz annelerden biraz destek istedim ki moralimi yuksek tutayim.
 
ayrılın ayrılmayın sizin bileceğiniz iş ama başından beri sorunlu giden daha 6 aylık bir evlilikte neden çocuk yaptınız?

o bebeğin hayatı anne ve babasının insafına kalmış,yazık.
 
X