- 27 Şubat 2012
- 16.498
- 27.796
- 798
- Konu Sahibi Idrakyollariiltihabi
-
- #41
Yok oyle olmuyor bazen yeteeeeeeeeeeer diye cıglıklar atıyorum bi irkilmesi bile beni üzüyor sanki saatlerce dövmüş gibi hissediyorum..
Zaten cocuk dogurmaya sicak bakmiyorum boyle seyler duydukca hepten soguyorum
Ben sabirli bi insan degilim öldüresiye doverim, annelik olunca sabir ekstradan yukleniyordur umarim
Bence dayak bazen gercekten cennetten cikma
Yanlis anlamayin ama bu sadece simarik bi cocuk yetistirmeye yarar bence.Çok iyi anlıyorum. Kolaylık ve sabır dilemek için yazıyorum.
Bir sonraki kırizde onunla bir süre (o sakinlesene kadar), konuşmadan sadece (canım oğlum, güzel yavrum, bitanem gibi sevgi sözcükleri söylerken) sevgi ile sarılıp, biraz sakinlestiginde "anneciğim, çok haklısın, seninle ilgilenmemi istiyorsun... Ben de seninle oyun oynamak istiyorum. Şu düğün de bir bitse... Ben de canım oğlumla parka gitsem" gibisinden onu anladiginizi hissettirecek konuşmalar yapsanız...
Sadece bir deneyin...
Dr.Sabiha Paktuna Keskinin tavsiyesi...
Ne zaman denesem işime yaradı.
Dilerim sizde de öyle olur.
Evet yine ve yeniden konu oğlum. Benim artık söyleyecek sözüm kalmadı. Elim ayağım titriyor, sol kolum uyuştu. Sinirden mi yoksa artık vücuduma mı vurdu bilmiyorum. Şu an düğün evinde insanlardan uzak karanlık bir odada oğlumu sallarken ağlayarak yazıyorum.
Şehir dışında kuzenimin düğünü var. Gitmesem küseceği için, halamın da bende çok emeği olduğu için oğluma rağmen geldim düğüne. Sabah uyanınca başladı delirtmeye. Uyanır uyanmaz sırf cam tencere kapağını fırlatmasına izin vermediğim için sinirlenip bir bardak suyu modemin üzerine boşalttı. Hırsı geçmedi bardağı fırlatıp kırdı. Dolapları boşalttı vs. O bunları yaparken ben yolculuk için çanta hazırlamaya çalışıyordum.
Güç bela çıktık evden. Taksiye bindik ve taksiden inmemek için iki saat yolun ortasında ağlayarak kendini yerlere attı ne yapsam, ne konuşsam fayda etmedi. Ağzında tek cümle "sarı taksi" üç saat boyunca sadece bunu söyledi. Sonra otobüsü beklerken deli dana gibi etrafa saldırdı. Bizim binmeyeceğimiz otobüse binmek için kendini parçaladı. İnsanlar acıyarak bakıyor bana. "Allah sana sabır versin" diyerek. Dişlerimi o kadar sıktım ki dişim kırıldı. Ağzında yine tek cümle "mor otobüs". Kendini tamamen kapatıyor ve bunu tekrarlıyor. Iki saat de böyle geçti.
Sonra terminalden kardeşim beni almaya geldi. Bu arada kusura bakmayın hala titriyorum karışık yazabilirim. Kardeşimin arabasıyla düğün evine geldik. Insanlar eğleniyor, yiyor içiyor. Akrabalar benimle konuşmak istiyor falan. Avazı çıktığı kadar bağırıp kendini yerlere atmaya başladı yine. Bu sefer yeni cümle "dayının arabası". Dikkatini dağıtmaya çalışıyorum, konuşuyorum, oynuyorum. Düğünden falan geçtim yeter ki dursun sussun... Aynı cümle tekrarlanıyor sadece "dayının arabası" başka cevap yok. Başka iletişim yok, sadece bu cümle. Herkes "bu çocuk engelli mi" diye soruyor daha çok geriliyorum. 30 tane çocuk var ortamda o sadece dayının arabası diye bir taraflarını yırtıyor.
İstediği olmayınca yemek yiyen bir teyzenin önündeki tabağı alıp fırlattı. Bardakların dolu olduğu leğeni fırlattı. Hepsi kırıldı. Zaten sürekli her şeyi fırlatıyor. Yine acıyan gözler. Allah sana sabır versin biz böyle çocuk görmedik cümleleri. Bir sorunu mu var normal değil bu çocuk demeler.
Belki de gerçekten normal değildir. Belki de teşhisi falan koyulmamış bir ruh hastalığı vardır iki buçuk yaşındaki bir çocuğun.
Anormal diyenler bir yandan da her boku çok hızlı öğrenmesine bakıp "zekadan yapıyor bunları" demeye başladılar. Ya ben sadece normal bir çocuk istiyorum. Zeki olmasın ya olmasın. Normal, sabit durabilen bir çocuk. Çok mu şey istiyorum ben ya.
Şimdi karanlık bir odada uyutmaya çalışıyorum. Ve gerçekten bir gün gözümün kararmasından korkuyorum. Bugün dövmediysem bir daha dövmem heralde ama ölmek istiyorum ben. Gerçekten bu şımarıklık falan değil. Abartıyorsun diyenler cevap bile yazmasın. Yeterince bozuk sinirlerim. Düğün evinde 40 kişi var ve hepsi anne. Hepsi de böyle bir çocuk görmedik dedi. Yani abartıyorum ben. Benim hayatım bitti bunu biliyorum sadece.
Düzelecek, geçecek demeyin. İçine şeytan kaçmış gibi davranan bir çocuk düzelmez. Artık öyle bir raddedeyim ki annelik yapmak istemiyorum. Onu çok fazla seviyorum. Asla üzülsün zarar görsün istemiyorum. Ama ben yapamıyorum artık gerçekten. Tam iki saattir uyutmaya çalışıyorum. İnadına uyumuyor. Gözleri kapanırken açıp ekmek istiyor. Çünkü delirmedim daha delirmek lazım. Aç falan da değil. Direniyor sadece.
Ne yapayım ben evden hiç çıkmayayım mı. Sanırım en doğrusu bu. Ağlamamı durdurabilirsem insanların yanına geçeceğim. Lütfen bana dua edin, fikir verin ne bileyim bir şeyler söyleyin. Çünkü yarın yine aynı şeyleri yaşayacağım ve yarın düğün de var.
Gecen gün ablamla konuşuyorduk da asosyal olmayayım diye ne çok eziyet etmişim kendime dedi.Bu konuya çok uyuzum ben de. Aman hep evde mi durulur, hadi gel el birliğiyle bakarız vs deyip zorla çağrıldığım kaç yerden parayla aldığım kahveyi içemeden döndüm. Reddetmiş olmayayım diye gidiyorum sonra bir bakıyorum herkes sohbette, ben orda burda çocuk peşinde. Bu sebeple dediğiniz gibi sadece rahat edeceğimi düşündüğüm yerlere gidiyorum dışarda.
Benim arkadaş grubumda bir bebekli daha var, herkes bana onu örnek gösteriyor, bak her yere geliyor diye.Gecen gün ablamla konuşuyorduk da asosyal olmayayım diye ne çok eziyet etmişim kendime dedi.
Çocuktan sonra misafir gelme-gitme işini çok azalttık, eziyet çünkü.
Çocukla bir yere gitsem 2 dakika biri ilgilenecek ki bir bardak çay içeyim.
Hiç gerek yok.
Hele ki eşim olmadan şehir dışı, hem de otobüsle... Mümkün değil.
Yanlis anlamayin ama bu sadece simarik bi cocuk yetistirmeye yarar bence.
Ben ortaligi yikip dokcem annem bana annecim annecim diyecek daha beterini yaparim demek ki bu kizilcak bi sey degil derim
Geçecek geçecek, her geçen gün kolaylaşacak inşallah.Benim arkadaş grubumda bir bebekli daha var, herkes bana onu örnek gösteriyor, bak her yere geliyor diye.
Ama atladıkları bir şey var o her yere bebeksiz geliyor, ben bırakamıyorum :)
GGerçekten sosyalleşmek adına yapılan zorlamalar bazen sadece eziyet oluyor.
Ben de son zamanlarda en çok bana ellemeyin beni en iyi evim paklar diyorum :)
Geçecek inşallah bugünler de
Seni anliyorum sanirim.. 2yas sendromu dedikleri bu olsa gerek.. o 40 annenin 40i gormediyse boyle cocuk senin cocugunun sorunlu oldugunu gostermez. Bence biraz aranizda mesafe olusmus. Herkese kapa kulagini gozunu. Ben onun annesiyim yazik muhtac bana aramizda bi iletisim turu kurmaliyim de.. ya bunlari soylemek kolay biliyorum. Benim kizim da cilidirik ben de o kadar deliriyorum ki.. gecen gun aglama krizinde morara morara aglarken kucagimda getirirken cocuga sus dayak cennetten cikma dye bosuna dememisler dovmedik boyle oldun doverim seni derken buldum kendimi. Cok uzuluyorum sonrasinda cunku cok seviyorhm onu. Belki de ben onu severken o nite bana bunu yasatiyor seysi yasiyoruzdur.
Sizinki arabalara takmis kafayi. Bence arabalarka ilgili ortamlara girmeyin kendi ozel araciniz yoksa meseka gitmeyin bi yere cocuktan sizin sinirlerinizden onemlj mi. Ona gostermiyceksiniz en iyisi arabalari.. :/
Benimki de bu aralar deli gibi kovalarla legenlerle sularla oynamak istyor soguk sularla.. ama yikanmaktan neffret ediyor. Banyonun kapisindan sokamiyorum disarda olcak ve legenle oynycak. Ben elimi gotursem yanina aglayip kut kendini yerlere atiyor falan. Yikayamiyorum 2aydir anca vucuduna 2tas su dokup cikariyorum surati mor sesi boguk..o halde sacini basini mi ykayim. Naparsan yap gez oyle diyip birakiveriyorum cabalamayi..suydu legendi kovaydi gostermemeye calisiyorum kendini kaybedip asla cikmak istemedigi icin. Neyse ki yaz mevsimi ama tehlikeli seyler yapicak biraksam.. :/ sokakta kedi goruyor yanina gidiyor hayvanin. E atlasa tirnak gecirse isirsa napcaz acaba.. kucagima alsam kafa atiyo kuut burnuma. Kucagimda yay oluveriyo dislerini skiyo falan. Bi delirme donemleri oluyo demekki..
Sakin olman lazim senin. Cok daha beter durumdasin benden. Ben de galiba daha beter olucam cunku cocuguma kizmadim etmedim oyle cok. Duzgyn konusuym anlatym istedim ama pek anliyo ya laftan.. isine geleni anlar ancak..tepeme cikti yani kisacasi.
Duzeltmek de bizim elimizde ya nasjl bilmiyorum iste :/ sabirli olmak gerek. En iyisii kalabalik ortamlara girmeyin bi sure ve yaramazliklari olabildigince gormeyin ustunde durmayin. Inatlasmasin..
Hiç teselli edecek sözüm yok çünkü oglum aynı sizinki gibi 1 yasına girdi ve basladı suan 6 yasında... Herseye aglar ıstedıgı olmadıgı zaman yerlere yatar bagırır sen kötüsün sen yapmadın senın kalbin tastan vs.. Sınırı gecmezse bıseyler fırlatır katılana kadar aglar. Gezmeye gideriz en basiti bır avm Bı oyuncak gorur alacaksın da alacaksın hayır oglum alamayız dedıgım an ortalık savas yerine döner. İnsanlar ıcın de bana cok bagırır ve asla sustan durdan anlamaz.. Yapma derim inatla yapar yap derim yine yapar.. Bazen cimciklememek için kendimi cok zor tutuyorum.. Gecenlerde yine boyle bır olaydı çirkef gıbı bagırma yeter dedım. 10 gün boyunca sen bana cırkef dedın sen kötü annesin dedı.. İnanın sızı cok ıyı anlıyorum. Bas etmesi cok zor laf dinlemeyen cocuk hepsinden zor.. Yapılacak herseyı yaptım kurslar okullar kitaplar etkinlikler konustum konustum yok benden baskasına etkisi olmamıs konustuklarım.. Bazen agzının tam ortasına ındıresım geliyor yalan degıl. Simdi taslanırım burda da.. Banyoya gıdıp cok havlu ısırıp agladıgım oldu sacımı basımı yoldugum da.. Gecer mi bilmiyorum umarım gecer..
Öldüresiye dövmek mi çare ?.. Bir tokat atılması bile o çocuğu daha da azginlastirir.
Ve anne her defasında dozaji arttırmak zorunda kalır.
..
Konu sahibinin tek çözümü doktor. Çok zor bir durum. Kontrol edilemeyen evlat büyütmek büyük sabır gerektiriyor.
Allah oglunuzas sakinlik versin, size sabır.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?