Merhaba Bayanlar,
bir seneden fazladir evliyim. Ilk baslarda cok sorun ve kavgalarimiz olsada esimle artik yavas yavas birbirimize alisma ve tanima evresinden gectigimizi düsünüyorum. Tek sorunum ablasiyla ve annesiyle. Bir türlü onlara olan sinir ve öfkemi atamiyorum icimden. Sürekli esime patliyorum. Yapmak istemiyorum ama bir sekilde oluyor. Eskiden cok sakin ve sessizken. Artik hic tahammül edemiyorum bircok seye. Esimle cok zor bir sürecten gectik. Dügünümüz olmadi cenazemiz vardi cünkü. Bassagligi ve tebrigi icerisinde bir nikah kiydik. O zor zamanlari bile birlikte astik.Annesine dahi destek oldum o zamanlarda. Esimin ablasi o dönemde hic ne aradi ne halimizi hatrimizi sordu. Hep ben yazdim ona. BU arada diger konularimdanda okunacagi üzere esimle tanismamiza o ve esi vesile oldu ancak hicbir sekilde o sicakligi göstermedi ne gariptir ki.
Aradan gecen bir seneyi askin hic merak edip beni aramadi sormadida. Sürekli esimle görüstü ve selam yolladi sadece. Ben inatla ona yazdim pek kaale almadi. Etrafimdan onlarin ailesinden bana yakin davranan kim varsa kendisine cekti. Artik akraba cevresinden bile ne beni arayan nede soran var. Hic bir sekilde ne akraba nede ailesine ne seviyemi bozdum ne de terbiyemi. Bana o kadar sey söylendigi halde ben sustum sesimi cikartmadim. Ama artik hersey o kadar birikmis durumda ki, sanki en kücük seyde aninda parlayacagim hissiyati var icimde.
Tahammülüm bile kalmadi. Esimden is dolayisiyla bir haftadir ayriyim. Ve icimde öyle korkular var ki. Simdiye kadar hicbirsey iyi gitmedi. Dahada kötü olacagindan korkuyorum. Hep endiseliyim.
Bundan alti ay önce psikologa gittim, Anksiyete ve Depresyon ayni zamanda panik atak teshisi koydu. Ilac kullanmam gerektigini söyledi. Birkac kereden sonra gitmedim. Hic bir sekilde yardimci olmadi cünkü.
Ama simdi yine hep aglamakli, mutsuz, korkulu, endiseli, bir histeyim. Yaklasik 9 10 ay önce korunmayi biraktim. Cocuk yapmaya karar verdik. Zaten sürekli aileden de herkes bekliyordu. KI bu konusmalar görümcemin yaninda dahi oluyodu. Sürekli garip bir sekilde gülüyodu.
Ancak öyle birsey gelisti ki akabinde , görümcem hemen hamile kaldi ve suanda dogurdu. Öyle icime oturdu ki, ben hala hamile kalamadim.Allah isteyen herkese nasip etsin insallah. Ve öyle bir nispet yapiyoki görmelisiniz . Herkes bana yapin diyo hala bebek, görümcem bunu duydugunda surati asiliyor. KOnuyu dagitmak icin elinden geleni yapiyor. Benimle ne alip vermedigi var cözebilmis degilim. Buda beni cok sinirlendiriyor. Beni kaale almayisi, nispet yapmasi sinirlerimi geriyor. Abla kardes olmayi yeglerken olana bakin.
Bir senedir arayip sormayan hanimefendi. simdi ben yardim gerekiyor mu diye sordugumda! " Bana uygun bebek esyalari bulabilcegim yerleri önerirmisin" diyor...
Ben bu isi anlamadim, kafamda almiyor. Sürekli beni asagilayici, alayci konusmalari vs sinirlerimi bozuyo ayni ortamdayken. BU yüzden benden bile o kadar soguttu ki kendini, görüsmek dahi istemiorum. Ama esiminde ablasi. Nasil olacak bu is? Icim icimi kemiriyor. Hic bir sekilde onlardan deger görmedim. Hak etmedim ya.
En zoruda esimin bunlari normal görüyor olusu ve benim abarttigimi düsünmesi.
Benim evime esimin ailesi bir kere dahi gelmedi, kac kere cagirsamda, araba olmayisini vs bahane ettiler. Kayinvalidem mecburiyetten birkac kere geldi, sonrasi kesildi.Bunlar hepsi moralimi bozuyo, ben gelinligimin hicbirini böyle hayal etmemistim. En azindan bir anlayis olsaydi ne vardi sanki. Esimin ablasi annesinin evine geldi tatile. Hamileydi o arada. Evime davet ettim. Kusura bakma 3. kata cikamam hamileyim dedi! Yani sürekli bi bahane. Hamile olmadigindada gelmedi ki hic. Evimde gelip oturmuslugu yok. Herkesle konusur sohbet eder, ay ne kadar güzel olmussun zayiflamissin der, benimle o 3 haftada bir sohbet bile etmedi. Onunla konustugumda yüzüme dahi bakmiyo, beni kaale almiyor. Sirf esimle mutahap oluyor. Cildiracagim artik. Seviyemide bozmayim diyorum, birak herkes yaptigindan utansin diyorum, oda yok! O kadar yüzsüzler ki, inanilir gibi degil.
Napayim ben, cevaplariniza ihtiyacim var, baska bir sehre tasinma olayi var, yeniden ev, is düzen hem istiyorum hem istemiyorum. O kadar korkuyorum ki artik herseyden. Insanlara olan güvenim bile sarsildi sanki.
bir seneden fazladir evliyim. Ilk baslarda cok sorun ve kavgalarimiz olsada esimle artik yavas yavas birbirimize alisma ve tanima evresinden gectigimizi düsünüyorum. Tek sorunum ablasiyla ve annesiyle. Bir türlü onlara olan sinir ve öfkemi atamiyorum icimden. Sürekli esime patliyorum. Yapmak istemiyorum ama bir sekilde oluyor. Eskiden cok sakin ve sessizken. Artik hic tahammül edemiyorum bircok seye. Esimle cok zor bir sürecten gectik. Dügünümüz olmadi cenazemiz vardi cünkü. Bassagligi ve tebrigi icerisinde bir nikah kiydik. O zor zamanlari bile birlikte astik.Annesine dahi destek oldum o zamanlarda. Esimin ablasi o dönemde hic ne aradi ne halimizi hatrimizi sordu. Hep ben yazdim ona. BU arada diger konularimdanda okunacagi üzere esimle tanismamiza o ve esi vesile oldu ancak hicbir sekilde o sicakligi göstermedi ne gariptir ki.
Aradan gecen bir seneyi askin hic merak edip beni aramadi sormadida. Sürekli esimle görüstü ve selam yolladi sadece. Ben inatla ona yazdim pek kaale almadi. Etrafimdan onlarin ailesinden bana yakin davranan kim varsa kendisine cekti. Artik akraba cevresinden bile ne beni arayan nede soran var. Hic bir sekilde ne akraba nede ailesine ne seviyemi bozdum ne de terbiyemi. Bana o kadar sey söylendigi halde ben sustum sesimi cikartmadim. Ama artik hersey o kadar birikmis durumda ki, sanki en kücük seyde aninda parlayacagim hissiyati var icimde.
Tahammülüm bile kalmadi. Esimden is dolayisiyla bir haftadir ayriyim. Ve icimde öyle korkular var ki. Simdiye kadar hicbirsey iyi gitmedi. Dahada kötü olacagindan korkuyorum. Hep endiseliyim.
Bundan alti ay önce psikologa gittim, Anksiyete ve Depresyon ayni zamanda panik atak teshisi koydu. Ilac kullanmam gerektigini söyledi. Birkac kereden sonra gitmedim. Hic bir sekilde yardimci olmadi cünkü.
Ama simdi yine hep aglamakli, mutsuz, korkulu, endiseli, bir histeyim. Yaklasik 9 10 ay önce korunmayi biraktim. Cocuk yapmaya karar verdik. Zaten sürekli aileden de herkes bekliyordu. KI bu konusmalar görümcemin yaninda dahi oluyodu. Sürekli garip bir sekilde gülüyodu.
Ancak öyle birsey gelisti ki akabinde , görümcem hemen hamile kaldi ve suanda dogurdu. Öyle icime oturdu ki, ben hala hamile kalamadim.Allah isteyen herkese nasip etsin insallah. Ve öyle bir nispet yapiyoki görmelisiniz . Herkes bana yapin diyo hala bebek, görümcem bunu duydugunda surati asiliyor. KOnuyu dagitmak icin elinden geleni yapiyor. Benimle ne alip vermedigi var cözebilmis degilim. Buda beni cok sinirlendiriyor. Beni kaale almayisi, nispet yapmasi sinirlerimi geriyor. Abla kardes olmayi yeglerken olana bakin.
Bir senedir arayip sormayan hanimefendi. simdi ben yardim gerekiyor mu diye sordugumda! " Bana uygun bebek esyalari bulabilcegim yerleri önerirmisin" diyor...
Ben bu isi anlamadim, kafamda almiyor. Sürekli beni asagilayici, alayci konusmalari vs sinirlerimi bozuyo ayni ortamdayken. BU yüzden benden bile o kadar soguttu ki kendini, görüsmek dahi istemiorum. Ama esiminde ablasi. Nasil olacak bu is? Icim icimi kemiriyor. Hic bir sekilde onlardan deger görmedim. Hak etmedim ya.
En zoruda esimin bunlari normal görüyor olusu ve benim abarttigimi düsünmesi.
Benim evime esimin ailesi bir kere dahi gelmedi, kac kere cagirsamda, araba olmayisini vs bahane ettiler. Kayinvalidem mecburiyetten birkac kere geldi, sonrasi kesildi.Bunlar hepsi moralimi bozuyo, ben gelinligimin hicbirini böyle hayal etmemistim. En azindan bir anlayis olsaydi ne vardi sanki. Esimin ablasi annesinin evine geldi tatile. Hamileydi o arada. Evime davet ettim. Kusura bakma 3. kata cikamam hamileyim dedi! Yani sürekli bi bahane. Hamile olmadigindada gelmedi ki hic. Evimde gelip oturmuslugu yok. Herkesle konusur sohbet eder, ay ne kadar güzel olmussun zayiflamissin der, benimle o 3 haftada bir sohbet bile etmedi. Onunla konustugumda yüzüme dahi bakmiyo, beni kaale almiyor. Sirf esimle mutahap oluyor. Cildiracagim artik. Seviyemide bozmayim diyorum, birak herkes yaptigindan utansin diyorum, oda yok! O kadar yüzsüzler ki, inanilir gibi degil.
Napayim ben, cevaplariniza ihtiyacim var, baska bir sehre tasinma olayi var, yeniden ev, is düzen hem istiyorum hem istemiyorum. O kadar korkuyorum ki artik herseyden. Insanlara olan güvenim bile sarsildi sanki.