- Konu Sahibi madammatilda
-
- #1
Çok müjdeli bir haber aldık; hamileyim!!! Biraz riskli de olsa umarım güzel bir dönem geçiririm. Bu dönemde herkese haber verdik; herkes çok sevindi. Sadece kayınvalidem beklediğim tepkiyi vermedi. Eşim havalara uçar; bak şimdi çığlık atacak falan demişti telefon açarken. Hiçte öyle olmadı; tebrik ederim dedi. Biz daha doktora gitmemiştik; gideceğimizi ve o zaman netleşeceğini söyledik.Sonra doktora gittik, kesinleşti derken eşim ailesine haber verdi. Kayınvalidem aramadı beni; eşimde beni soğuk konuşma konusunda ikna etmişti. Annem çok şaşırmıştır falan demişti. Bende öyle olduğuna inandım. Aramamasına da bozuldum; buraya kadar aslında pekte bir sorun yok. Yani önemliolan hamile olmam, kim sevinmiş, üzülmüş çokta önemli değil.
Gelgör ki; dün eşime annesinin beni ve ailemi aramamasından bahsettim; nasıl falan diye sordum. Dün gezmeye gitmiş; bende gezmeye gidiyor ama beni aramıyor falan dedim. Eşim büyük tepki gösterdi; seni anlamıyorum dedi. Sonra yattı uyudu. Bugünde sabah erken uyandım; beni çok strese sokuyorsun. Doktorun ne dediğini biliyorsun dedim. Eşimde annesi yüzünden kendisini suçlayamayacağımı ve annesini yönlendiremeyeceğini söyledi. Bende annen senin öz annen; söylediğin şeyleri anlayışla dinler; etkileyebilirsin dedim. Sonra benim karnım çok ağrıdı; eşimde o çocuğa birşey olursa beni kaybedersin dedi. Sanki tek suçlu benim gibi...Olayı abarttığımın farkındayım ama olanda normal değil. Canım çok sıkkın, arkadaşımın yanına geldim; burası da müsait değil konuşamadık. Paylaşmak istedim, çok mutsuz hissediyorum kendimi. Üstelik kayınvalidem bunu ilk kez yapmıyor; beni pekçok kez üzdü;onun hiç haberi olmadı; biz eşimle tartıştık.
bence eşiniz farkına varmıştır zaten annesinin tepkisizliğini ama sizin yanınızda bunu dillendirmez tabi. bence bu konuyu hiç açmamalıydınız. tabi sizi suçlayarak üste çıkmaya çalışıyor. tipik erkek davranışları.uzatmamanızı tavsiye ederim. böyle güzel zamanları insanların saçma sapan tavırlarına bakarak zehir etmeyin. bence bir daha kayınvalidenizle ilgili yorum da yapmayın. anlarsa kendi anlar zaten anlamazsa da zaten siz anlatamazsınız huzurunuz kaçar.
Çok müjdeli bir haber aldık; hamileyim!!! Biraz riskli de olsa umarım güzel bir dönem geçiririm. Bu dönemde herkese haber verdik; herkes çok sevindi. Sadece kayınvalidem beklediğim tepkiyi vermedi. Eşim havalara uçar; bak şimdi çığlık atacak falan demişti telefon açarken. Hiçte öyle olmadı; tebrik ederim dedi. Biz daha doktora gitmemiştik; gideceğimizi ve o zaman netleşeceğini söyledik.Sonra doktora gittik, kesinleşti derken eşim ailesine haber verdi. Kayınvalidem aramadı beni; eşimde beni soğuk konuşma konusunda ikna etmişti. Annem çok şaşırmıştır falan demişti. Bende öyle olduğuna inandım. Aramamasına da bozuldum; buraya kadar aslında pekte bir sorun yok. Yani önemliolan hamile olmam, kim sevinmiş, üzülmüş çokta önemli değil.
Gelgör ki; dün eşime annesinin beni ve ailemi aramamasından bahsettim; nasıl falan diye sordum. Dün gezmeye gitmiş; bende gezmeye gidiyor ama beni aramıyor falan dedim. Eşim büyük tepki gösterdi; seni anlamıyorum dedi. Sonra yattı uyudu. Bugünde sabah erken uyandım; beni çok strese sokuyorsun. Doktorun ne dediğini biliyorsun dedim. Eşimde annesi yüzünden kendisini suçlayamayacağımı ve annesini yönlendiremeyeceğini söyledi. Bende annen senin öz annen; söylediğin şeyleri anlayışla dinler; etkileyebilirsin dedim. Sonra benim karnım çok ağrıdı; eşimde o çocuğa birşey olursa beni kaybedersin dedi. Sanki tek suçlu benim gibi...Olayı abarttığımın farkındayım ama olanda normal değil. Canım çok sıkkın, arkadaşımın yanına geldim; burası da müsait değil konuşamadık. Paylaşmak istedim, çok mutsuz hissediyorum kendimi. Üstelik kayınvalidem bunu ilk kez yapmıyor; beni pekçok kez üzdü;onun hiç haberi olmadı; biz eşimle tartıştık.
Çok müjdeli bir haber aldık; hamileyim!!! Biraz riskli de olsa umarım güzel bir dönem geçiririm. Bu dönemde herkese haber verdik; herkes çok sevindi. Sadece kayınvalidem beklediğim tepkiyi vermedi. Eşim havalara uçar; bak şimdi çığlık atacak falan demişti telefon açarken. Hiçte öyle olmadı; tebrik ederim dedi. Biz daha doktora gitmemiştik; gideceğimizi ve o zaman netleşeceğini söyledik.Sonra doktora gittik, kesinleşti derken eşim ailesine haber verdi. Kayınvalidem aramadı beni; eşimde beni soğuk konuşma konusunda ikna etmişti. Annem çok şaşırmıştır falan demişti. Bende öyle olduğuna inandım. Aramamasına da bozuldum; buraya kadar aslında pekte bir sorun yok. Yani önemliolan hamile olmam, kim sevinmiş, üzülmüş çokta önemli değil.
Gelgör ki; dün eşime annesinin beni ve ailemi aramamasından bahsettim; nasıl falan diye sordum. Dün gezmeye gitmiş; bende gezmeye gidiyor ama beni aramıyor falan dedim. Eşim büyük tepki gösterdi; seni anlamıyorum dedi. Sonra yattı uyudu. Bugünde sabah erken uyandım; beni çok strese sokuyorsun. Doktorun ne dediğini biliyorsun dedim. Eşimde annesi yüzünden kendisini suçlayamayacağımı ve annesini yönlendiremeyeceğini söyledi. Bende annen senin öz annen; söylediğin şeyleri anlayışla dinler; etkileyebilirsin dedim. Sonra benim karnım çok ağrıdı; eşimde o çocuğa birşey olursa beni kaybedersin dedi. Sanki tek suçlu benim gibi...Olayı abarttığımın farkındayım ama olanda normal değil. Canım çok sıkkın, arkadaşımın yanına geldim; burası da müsait değil konuşamadık. Paylaşmak istedim, çok mutsuz hissediyorum kendimi. Üstelik kayınvalidem bunu ilk kez yapmıyor; beni pekçok kez üzdü;onun hiç haberi olmadı; biz eşimle tartıştık.
yasemin27 çok haklı
6 senedir evlat hasreti çekiyorum her türlü tedaviyi denedik ama henüz kısmet olmadı
bırak bebeği hiç gebelik bile yaşamadım ..hamile olursam eşimin ve kendi sevincim bana yeter
sende eşin sevindiyse gerisini boşver karşılıklı özür dileyin germeyin birbirinizi ...
Allah tamamına erdirsin sağsalim kucağınıza alın bebeğinizi inşallah..
Beklenendi ve geldi:)) Yüce Rabbim isteyen dileyen herkese bebek nasip etsin. Bizde istiyorduk yeni kısmet oldu. Kızlardan biri 6 yıldır beklediğini yazmış, dilerimki tez zamanda bebişine kavuşur. Ben bilmiyorum ama çok abarttım; istedim ki herkes benimle aynı sevinci paylaşsın. Görümcem falan çok sevindi, yiğenleri havaya uçtu. Kayınvalidem de bilmiyorum işte. Sonuçta ilişkimizi gereksiz yere gerdi(m). Eşim annesiyle konuşabilirdi diye düşündüm. O da koca kadın, ben birşey söylesem kız mı seni doldurdu diye düşünür dedi. Bir yandan haklı bir yandan haksız. Adamın hevesini gerçekten kursağında bıraktım. İşim çok ağırdı; şimdi işten ayrılıyorum. Doktor kesin istirahat verdi; ben hem böyle bir hayata alışık değilim, evde oturmaya vs. Bütün yük eşimin üzerine bindi; o da çok stresli bu nedenle. Çok ciddi bir miktar borcumuz var; ben bu kadar tembel:) bir hamilelik olacağını düşünmemiştim. Şimdi bu kafayla beni kayınvalidem nasılsın diye aramadı diye de konu açabilirim. Şaka şaka ama bu potansiyeli kendimde gördüm. Acaba hormonların oyunu mu; yoksa Esra nın karanlık yüzümü? Cevaplar için teşekkür ederim; umarım bütün hamileler sağlıkla bebişlerini kucaklarına alır; bebiş sahibi olmak isteyen tüm anne adayları da kısa sürede dileklerine kavuşurlar.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?