- 10 Haziran 2010
- 84.676
- 355.216
Hı hı evet
Hı hı evetMerhaba hanımlar 3 senelik evliyim 1 çocuğum var.
22 yaşındayım ama sanki 90 yaşındayım.
Kendimi çok yorgun hissediyorum.
Çocuk beni çok yoruyor.
Örgün öğretimden açıköğretime geçtim tıptan çocuk eğitimine geçiş yaptım açıköğretimde tıp olmadığı için.
Hem çocuk yaparım hem kariyer dedim
Gel gör ki çocukla dışarı bile çıkılmıyor şuan yüzümü çekip atsam gece kâbus görürsünüz yanaklarım tırnak izi (kestiğim halde) ve ısırık izi.
Daha 21 aylık ama hayatı zehir zıkkım etti ne eşimle düzgün bir diyaloğum var nede sosyal bir hayatım.
Gezmeyi çok seven bir insanım her gün olsa çıkarım ama birden eve kapanmak zorunda kaldım.
Arabaya koyuyorum daha kapıdan çıkarken inek gibi anırıyor (hakaret etmiyorum tarif ediyorum)
Markete girsem durmuyor inmek için feryat ediyor indiriyorum bu sefer sağa sola koşuyor ona koşmaktan alışveriş yapamıyorum bu yüzden neye ihtiyacım varsa sipariş etmeye başladım. Mağazada gezmek istesem yine aynı hiç bir şey yapılmıyor.
Sabah kalkar kalkmaz bir kaos başlıyor daha ben uykumdayken meme için ağlamaya başlıyor. Artık emzirmek istemiyorum gün içinde azalttım ama uykuda bırakmıyor taciz ediliyormuş gibi hissediyorum zorla mememi açıp emiyor bir de ben hayır diyince kaşını çatıyor yeter artık ya. Hiç bir şeye sabrım kalmadı. keşke doğar doğmaz biberonu emziği ağzına dayasaydım.
Eşimle aramız asker arkadaşına döndü. Birbirimize sabrımız yok çocuk yüzünden birbirimize kızmaya başladık mesela ağlamasını umursamıyorum çünkü memeden ayırmaya çalışıyorum eşimde çok ağladığı için dayanamıyor sanki ben kötü anneymişim gibi tavır koyuyor. Aramızın iyi olması için ayrı kalalım dedim birbirimizden sıkıldık. Annesinde kalıyor artık 1 ay gelmesini istemedim çünkü stresten can sıkıntısından ona sarıyorum daha fazla kötü olmamızı istemedim.
Çok yoruldum.
Terapiste gittim boş boş konuştu beni dinlemedi bile kendi boşanmalarını anlattı inanabiliyor musunuz üstüne benden 2 gidişimde her seferinde 3 seans parası aldı beni konuşturmadan 3 saat geciktirip para aldı. Eşime söylemedim şikayet ettim benim söylediklerimin kanıtı olmadığından beni mahkemeye verebilirmiş iftira olarak. Şu zamanda birine de güven olmuyor
Tıp bırakıp açığa geçtim dediğiniz an anladım sallama konu açtığınızı. Konu içeriğine bakınca sizde tıp okuyacak zekayı görmek mümkün değil.Merhaba hanımlar 3 senelik evliyim 1 çocuğum var.
22 yaşındayım ama sanki 90 yaşındayım.
Kendimi çok yorgun hissediyorum.
Çocuk beni çok yoruyor.
Örgün öğretimden açıköğretime geçtim tıptan çocuk eğitimine geçiş yaptım açıköğretimde tıp olmadığı için.
Hem çocuk yaparım hem kariyer dedim
Gel gör ki çocukla dışarı bile çıkılmıyor şuan yüzümü çekip atsam gece kâbus görürsünüz yanaklarım tırnak izi (kestiğim halde) ve ısırık izi.
Daha 21 aylık ama hayatı zehir zıkkım etti ne eşimle düzgün bir diyaloğum var nede sosyal bir hayatım.
Gezmeyi çok seven bir insanım her gün olsa çıkarım ama birden eve kapanmak zorunda kaldım.
Arabaya koyuyorum daha kapıdan çıkarken inek gibi anırıyor (hakaret etmiyorum tarif ediyorum)
Markete girsem durmuyor inmek için feryat ediyor indiriyorum bu sefer sağa sola koşuyor ona koşmaktan alışveriş yapamıyorum bu yüzden neye ihtiyacım varsa sipariş etmeye başladım. Mağazada gezmek istesem yine aynı hiç bir şey yapılmıyor.
Sabah kalkar kalkmaz bir kaos başlıyor daha ben uykumdayken meme için ağlamaya başlıyor. Artık emzirmek istemiyorum gün içinde azalttım ama uykuda bırakmıyor taciz ediliyormuş gibi hissediyorum zorla mememi açıp emiyor bir de ben hayır diyince kaşını çatıyor yeter artık ya. Hiç bir şeye sabrım kalmadı. keşke doğar doğmaz biberonu emziği ağzına dayasaydım.
Eşimle aramız asker arkadaşına döndü. Birbirimize sabrımız yok çocuk yüzünden birbirimize kızmaya başladık mesela ağlamasını umursamıyorum çünkü memeden ayırmaya çalışıyorum eşimde çok ağladığı için dayanamıyor sanki ben kötü anneymişim gibi tavır koyuyor. Aramızın iyi olması için ayrı kalalım dedim birbirimizden sıkıldık. Annesinde kalıyor artık 1 ay gelmesini istemedim çünkü stresten can sıkıntısından ona sarıyorum daha fazla kötü olmamızı istemedim.
Çok yoruldum.
Terapiste gittim boş boş konuştu beni dinlemedi bile kendi boşanmalarını anlattı inanabiliyor musunuz üstüne benden 2 gidişimde her seferinde 3 seans parası aldı beni konuşturmadan 3 saat geciktirip para aldı. Eşime söylemedim şikayet ettim benim söylediklerimin kanıtı olmadığından beni mahkemeye verebilirmiş iftira olarak. Şu zamanda birine de güven olmuyor
Aynen biz çocuk için çırpınalım ama Milet tek ilişkide hamile kalıyor bide beğenmiyor kardeşim benim çocuğum olsa bakacağım sosyali dışarıyı onunla zamanımı geçiririm daha mutlu olurum ah rabim en iyi bilen sensin ne diyimEvladı olan taciz ediyor yeter ya diyor,çocuğunu hayvana benzetiyor,zehir etti diyor. Benim gibi hastane hastane gezen tek çizgiye ağlıyor. Hayat çok ilginç. (Yadırgama,yargılama içermez,hayat gerçekten çok ilginç.)
Bebek bu. Ne bekliyordu ki? Birkaç aya zaten bırakır. Tıp hariç doğrudur zaten. Eğer tıp öğrencisiyken bıraktığı doğruysa Rabbim ne büyük, ben bu kişinin doktorluk yapabileceğine de inanmıyorum. Sabır ister ilk başta.Zorla meme istiyormuş,taciz gibi hissediyorum diyor konu sahibi. İnek benzetmesi de var.Bence haklı olabilir dolmuş bunalmıştır ama üslup
Tıp gibi bir bölümü kazanmışım koca için bırakacamBebek bu. Ne bekliyordu ki? Birkaç aya zaten bırakır. Tıp hariç doğrudur zaten. Eğer tıp öğrencisiyken bıraktığı doğruysa Rabbim ne büyük, ben bu kişinin doktorluk yapabileceğine de inanmıyorum. Sabır ister ilk başta.
Konudan kısmi bağımsız olacak ama bazı güruhlar koca bulmak için tıp okuyor. İlk sene koca bulamayıp bırakan vardı eskiden. Tıp kazanmış olabileceğine şu anda ikna olmuş olabilirim. 180° dönüşümü tamamlayabilirim her an.
Aynen.Çapa'nin gururu Ayşem, sende hosgeldin aramıza
Aynen.
Kız Ayşe kodeste eline telefon mu verdiler ?
Eski tip anneleri bilmem ama yeni tip annelerde anneler çocuklarıyla daha çok ilgilendiği için şunu fark ettim. Anne huysuzsa çocuk da huysuz, anne patavatsızsa çocuk da, anne sakinse çocuk da, anne cilveliyse çocuk da... Kabahati konu sahibi kendilerinde aramalı. Market reyonunu dağıtmadıktan sonra da koşsun ortalıkta. Çocuğa görev de verilebilir, şu makarnayı al ve sepete koyalım gibi. Çocuk zevk de alabilir bu işten.Cocugun market de ,disarida boyle hircin olmasi ( sizin anlattiginiza gore ) tamamen sizinle alakali.
Guzelce konusup,sakin davraninca gayetde lafdan anliyorlar .
Merhabalar. Cok zor bir hayat kosturmasi tahmin edebiliyorum kismen ben de ayni durumdayim. Benim kizim da 22aylik henuz konusamiyor bile o yuzden aurekli bir aglama modunda. Surekli ustumu cekistirir meme icin ama o sekilde yaptiginda ben gidiklayarak oyun yapip yuvarlayarak falan oyaliyorum baska yone yonlendiriyorum bi sure sonra vazgeciyor. Tabi sonra yine geliyor ama hep ayni sekilde idare ediyorum. Markete ya da magazaya gitsek surekli reyonlarda cilginlar gibi kosuyor. Bunun cozum yolu olarak da cubuk krakerde buldum careyi. Cubuk verince eline biraz sakinlesiyor market arabasinin onune oturtuyorum o bir yandan cubuk yiyip etrafa bakiyor ben de rahatca alacagimi aliyorum ama max 40dk surem var sonra skılıyorMerhaba hanımlar 3 senelik evliyim 1 çocuğum var.
22 yaşındayım ama sanki 90 yaşındayım.
Kendimi çok yorgun hissediyorum.
Çocuk beni çok yoruyor.
Örgün öğretimden açıköğretime geçtim tıptan çocuk eğitimine geçiş yaptım açıköğretimde tıp olmadığı için.
Hem çocuk yaparım hem kariyer dedim
Gel gör ki çocukla dışarı bile çıkılmıyor şuan yüzümü çekip atsam gece kâbus görürsünüz yanaklarım tırnak izi (kestiğim halde) ve ısırık izi.
Daha 21 aylık ama hayatı zehir zıkkım etti ne eşimle düzgün bir diyaloğum var nede sosyal bir hayatım.
Gezmeyi çok seven bir insanım her gün olsa çıkarım ama birden eve kapanmak zorunda kaldım.
Arabaya koyuyorum daha kapıdan çıkarken inek gibi anırıyor (hakaret etmiyorum tarif ediyorum)
Markete girsem durmuyor inmek için feryat ediyor indiriyorum bu sefer sağa sola koşuyor ona koşmaktan alışveriş yapamıyorum bu yüzden neye ihtiyacım varsa sipariş etmeye başladım. Mağazada gezmek istesem yine aynı hiç bir şey yapılmıyor.
Sabah kalkar kalkmaz bir kaos başlıyor daha ben uykumdayken meme için ağlamaya başlıyor. Artık emzirmek istemiyorum gün içinde azalttım ama uykuda bırakmıyor taciz ediliyormuş gibi hissediyorum zorla mememi açıp emiyor bir de ben hayır diyince kaşını çatıyor yeter artık ya. Hiç bir şeye sabrım kalmadı. keşke doğar doğmaz biberonu emziği ağzına dayasaydım.
Eşimle aramız asker arkadaşına döndü. Birbirimize sabrımız yok çocuk yüzünden birbirimize kızmaya başladık mesela ağlamasını umursamıyorum çünkü memeden ayırmaya çalışıyorum eşimde çok ağladığı için dayanamıyor sanki ben kötü anneymişim gibi tavır koyuyor. Aramızın iyi olması için ayrı kalalım dedim birbirimizden sıkıldık. Annesinde kalıyor artık 1 ay gelmesini istemedim çünkü stresten can sıkıntısından ona sarıyorum daha fazla kötü olmamızı istemedim.
Çok yoruldum.
Terapiste gittim boş boş konuştu beni dinlemedi bile kendi boşanmalarını anlattı inanabiliyor musunuz üstüne benden 2 gidişimde her seferinde 3 seans parası aldı beni konuşturmadan 3 saat geciktirip para aldı. Eşime söylemedim şikayet ettim benim söylediklerimin kanıtı olmadığından beni mahkemeye verebilirmiş iftira olarak. Şu zamanda birine de güven olmuyor
1,75 yaşında.Bir de 1 yaşındaki çocuk nasıl sağa sola bebek pusetinden inince koşabilir ki yaw ?
Fakeliğin de bir onuru var.
Konu sahibininki 21 aylikmis.Bir de 1 yaşındaki çocuk nasıl sağa sola bebek pusetinden inince koşabilir ki yaw ?
Fakeliğin de bir onuru var.
1 yasında diye algıladım konu ne kadar saçmaysa odaklanamadım bile oraya.1,75 yaşında.
Çok yorulmuşsun sıkılmışsın öfkelisin ama evladına nasıl bu kadar öfkeli olabilirsin ?Merhaba hanımlar 3 senelik evliyim 1 çocuğum var.
22 yaşındayım ama sanki 90 yaşındayım.
Kendimi çok yorgun hissediyorum.
Çocuk beni çok yoruyor.
Örgün öğretimden açıköğretime geçtim tıptan çocuk eğitimine geçiş yaptım açıköğretimde tıp olmadığı için.
Hem çocuk yaparım hem kariyer dedim
Gel gör ki çocukla dışarı bile çıkılmıyor şuan yüzümü çekip atsam gece kâbus görürsünüz yanaklarım tırnak izi (kestiğim halde) ve ısırık izi.
Daha 21 aylık ama hayatı zehir zıkkım etti ne eşimle düzgün bir diyaloğum var nede sosyal bir hayatım.
Gezmeyi çok seven bir insanım her gün olsa çıkarım ama birden eve kapanmak zorunda kaldım.
Arabaya koyuyorum daha kapıdan çıkarken inek gibi anırıyor (hakaret etmiyorum tarif ediyorum)
Markete girsem durmuyor inmek için feryat ediyor indiriyorum bu sefer sağa sola koşuyor ona koşmaktan alışveriş yapamıyorum bu yüzden neye ihtiyacım varsa sipariş etmeye başladım. Mağazada gezmek istesem yine aynı hiç bir şey yapılmıyor.
Sabah kalkar kalkmaz bir kaos başlıyor daha ben uykumdayken meme için ağlamaya başlıyor. Artık emzirmek istemiyorum gün içinde azalttım ama uykuda bırakmıyor taciz ediliyormuş gibi hissediyorum zorla mememi açıp emiyor bir de ben hayır diyince kaşını çatıyor yeter artık ya. Hiç bir şeye sabrım kalmadı. keşke doğar doğmaz biberonu emziği ağzına dayasaydım.
Eşimle aramız asker arkadaşına döndü. Birbirimize sabrımız yok çocuk yüzünden birbirimize kızmaya başladık mesela ağlamasını umursamıyorum çünkü memeden ayırmaya çalışıyorum eşimde çok ağladığı için dayanamıyor sanki ben kötü anneymişim gibi tavır koyuyor. Aramızın iyi olması için ayrı kalalım dedim birbirimizden sıkıldık. Annesinde kalıyor artık 1 ay gelmesini istemedim çünkü stresten can sıkıntısından ona sarıyorum daha fazla kötü olmamızı istemedim.
Çok yoruldum.
Terapiste gittim boş boş konuştu beni dinlemedi bile kendi boşanmalarını anlattı inanabiliyor musunuz üstüne benden 2 gidişimde her seferinde 3 seans parası aldı beni konuşturmadan 3 saat geciktirip para aldı. Eşime söylemedim şikayet ettim benim söylediklerimin kanıtı olmadığından beni mahkemeye verebilirmiş iftira olarak. Şu zamanda birine de güven olmuyor
Tıbbı kazanmak için analitik düşünmeye pek gerek yok. Ezbercilik de kazandırıyor ya da analitik düşünme üniversite kazanana kadardır. Analitik zekası yerlerde olup da tıp okuyan var.Sayısal zekaya sahip insanlar analitik ve mantıklıdır. İnanmadım.