Canım çok sıkılıyor

Konu sahibi YÖS ile tıbbı kazanmış olabilir. Aklıma geldi şimdi. Zaten tıbbı da niye belirttiyse? 🤔
 
Tıbbı kazanmak için analitik düşünmeye pek gerek yok. Ezbercilik de kazandırıyor ya da analitik düşünme üniversite kazanana kadardır. Analitik zekası yerlerde olup da tıp okuyan var.
İlla ki istisnalar vardır. Sozelci olup yurt dışında tıp okuyanlar da var ver parayı al tıpı.
 
Örgün öğretimden açıköğretime geçtim tıptan çocuk eğitimine geçiş yaptım açıköğretimde tıp olmadığı için.
Sizce de açıköğretim de tıp olmaması çok olağan değil mi? :) Ben özel üniversitelerde olmasına bile karşıyım kaldı ki açıköğretimde olacak. Ayrıca yatmadan önce kurduğum hayalleri de geçmiş sizinkiler :KK70:
 
İnekler anırmaz. Keşke AÖF yerine Veterinerliğe geçseydiniz,bir tek bunu öğrenseniz hayat boyu size yeterdi,çok bile bu kafaya 😊
 
Tıp dan kastınız "tıbbi sekreterlik" ise ikisi birbirinden çok farklı eğitim ve meslek grupları.

Çocuk bu konu sahibi altı üstü çocuk. Tabi ki koşacak, bagıracak, emmek isteyecek. Eğer çocuğunuzda bir sıkıntı hissediyorsanız tıp kazanmış! Bir anne olarak destek alabilirsiniz.
Sizde bir sıkıntı varsa, sizde destek alabilirsiniz.
 
Kusura bakma ama sende tıp kazanacak zeka yok. İnsan olacak vicdan ve merhamette yok. Normal biri uydurmasyon konu açarken bile bu kadar uçmaz. Senaryo yazmışsın burada ama onu bile başaramamışsın, bırak tıp kazanıp okumayı. Zorlamışsın bebeği bile tacizciye benzeterek tepki alıp ilgi çekmek için ama olmamış canım.
 
Tip degildir o tip olsa yerinde duramazsin😆 19 yasinda evlenip cocuk yapmasaydin cocugu ne zannettin ki sen oyuncak mi?
 
Merhaba hanımlar 3 senelik evliyim 1 çocuğum var.
22 yaşındayım ama sanki 90 yaşındayım.
Kendimi çok yorgun hissediyorum.
Çocuk beni çok yoruyor.
Örgün öğretimden açıköğretime geçtim tıptan çocuk eğitimine geçiş yaptım açıköğretimde tıp olmadığı için.
Hem çocuk yaparım hem kariyer dedim 🙄
Gel gör ki çocukla dışarı bile çıkılmıyor şuan yüzümü çekip atsam gece kâbus görürsünüz yanaklarım tırnak izi (kestiğim halde) ve ısırık izi.
Daha 21 aylık ama hayatı zehir zıkkım etti ne eşimle düzgün bir diyaloğum var nede sosyal bir hayatım.
Gezmeyi çok seven bir insanım her gün olsa çıkarım ama birden eve kapanmak zorunda kaldım.
Arabaya koyuyorum daha kapıdan çıkarken inek gibi anırıyor (hakaret etmiyorum tarif ediyorum)
Markete girsem durmuyor inmek için feryat ediyor indiriyorum bu sefer sağa sola koşuyor ona koşmaktan alışveriş yapamıyorum bu yüzden neye ihtiyacım varsa sipariş etmeye başladım. Mağazada gezmek istesem yine aynı hiç bir şey yapılmıyor.
Sabah kalkar kalkmaz bir kaos başlıyor daha ben uykumdayken meme için ağlamaya başlıyor. Artık emzirmek istemiyorum gün içinde azalttım ama uykuda bırakmıyor taciz ediliyormuş gibi hissediyorum zorla mememi açıp emiyor bir de ben hayır diyince kaşını çatıyor yeter artık ya. Hiç bir şeye sabrım kalmadı. keşke doğar doğmaz biberonu emziği ağzına dayasaydım.
Eşimle aramız asker arkadaşına döndü. Birbirimize sabrımız yok çocuk yüzünden birbirimize kızmaya başladık mesela ağlamasını umursamıyorum çünkü memeden ayırmaya çalışıyorum eşimde çok ağladığı için dayanamıyor sanki ben kötü anneymişim gibi tavır koyuyor. Aramızın iyi olması için ayrı kalalım dedim birbirimizden sıkıldık. Annesinde kalıyor artık 1 ay gelmesini istemedim çünkü stresten can sıkıntısından ona sarıyorum daha fazla kötü olmamızı istemedim.
Çok yoruldum.
Terapiste gittim boş boş konuştu beni dinlemedi bile kendi boşanmalarını anlattı inanabiliyor musunuz üstüne benden 2 gidişimde her seferinde 3 seans parası aldı beni konuşturmadan 3 saat geciktirip para aldı. Eşime söylemedim şikayet ettim benim söylediklerimin kanıtı olmadığından beni mahkemeye verebilirmiş iftira olarak. Şu zamanda birine de güven olmuyor
Canım senin b12 eksilmiş bence sen önce tahlil yaptır. Sinir sistemin resmen çökmüş, acik vitamin desteğine başla. O çocuğun sana ihtiyacı olduğu için o kadar üstüne düşüyor tabiki kolay değil bende anneyim gece sabaha kadar üstümde kalk yatır emzir geçiyor, ama hiçmi gülümsemiyor gözünün içine bakmıyor, onlar bize emanet verilmiş nice anne var evlat hasretiyle yanan zaten bi yaştan sonra yanında bile olmayacak. Kolay değil ama sabır gerektiren bir şey annelik. Bende 23 yaşındayım beklemiyorken anne oldum. Sosyal bir insandım çalışmaya ve işime aşık. Ama şimdi onu anneme bile bırakamıyorum ya benim gibi bakamazsa diye. Bilemiyorum anneliklk kutsal bir şey hemde çok. Demekki herkes nasiplenemiyor, lütfen biraz yardım iste arada hava al tek başına sonra çocuğunada daha verimli sabırlı olabilirsin. Vitamin konusunda da ciddiydim bu konuyla ilgili senin gibi bir kaç kişi daha tanıdım🫤istersen yardımcı olmaya çalışırım pek sağlıklı göremedim durumunu heleki çocuğun psikolojisini düşünemiyorum
 
X