- Konu Sahibi madammatilda
- #1
Çok müjdeli bir haber aldık; hamileyim!!! Biraz riskli de olsa umarım güzel bir dönem geçiririm. Bu dönemde herkese haber verdik; herkes çok sevindi. Sadece kayınvalidem beklediğim tepkiyi vermedi. Eşim havalara uçar; bak şimdi çığlık atacak falan demişti telefon açarken. Hiçte öyle olmadı; tebrik ederim dedi. Biz daha doktora gitmemiştik; gideceğimizi ve o zaman netleşeceğini söyledik.Sonra doktora gittik, kesinleşti derken eşim ailesine haber verdi. Kayınvalidem aramadı beni; eşimde beni soğuk konuşma konusunda ikna etmişti. Annem çok şaşırmıştır falan demişti. Bende öyle olduğuna inandım. Aramamasına da bozuldum; buraya kadar aslında pekte bir sorun yok. Yani önemliolan hamile olmam, kim sevinmiş, üzülmüş çokta önemli değil.
Gelgör ki; dün eşime annesinin beni ve ailemi aramamasından bahsettim; nasıl falan diye sordum. Dün gezmeye gitmiş; bende gezmeye gidiyor ama beni aramıyor falan dedim. Eşim büyük tepki gösterdi; seni anlamıyorum dedi. Sonra yattı uyudu. Bugünde sabah erken uyandım; beni çok strese sokuyorsun. Doktorun ne dediğini biliyorsun dedim. Eşimde annesi yüzünden kendisini suçlayamayacağımı ve annesini yönlendiremeyeceğini söyledi. Bende annen senin öz annen; söylediğin şeyleri anlayışla dinler; etkileyebilirsin dedim. Sonra benim karnım çok ağrıdı; eşimde o çocuğa birşey olursa beni kaybedersin dedi. Sanki tek suçlu benim gibi...Olayı abarttığımın farkındayım ama olanda normal değil. Canım çok sıkkın, arkadaşımın yanına geldim; burası da müsait değil konuşamadık. Paylaşmak istedim, çok mutsuz hissediyorum kendimi. Üstelik kayınvalidem bunu ilk kez yapmıyor; beni pekçok kez üzdü;onun hiç haberi olmadı; biz eşimle tartıştık.
Gelgör ki; dün eşime annesinin beni ve ailemi aramamasından bahsettim; nasıl falan diye sordum. Dün gezmeye gitmiş; bende gezmeye gidiyor ama beni aramıyor falan dedim. Eşim büyük tepki gösterdi; seni anlamıyorum dedi. Sonra yattı uyudu. Bugünde sabah erken uyandım; beni çok strese sokuyorsun. Doktorun ne dediğini biliyorsun dedim. Eşimde annesi yüzünden kendisini suçlayamayacağımı ve annesini yönlendiremeyeceğini söyledi. Bende annen senin öz annen; söylediğin şeyleri anlayışla dinler; etkileyebilirsin dedim. Sonra benim karnım çok ağrıdı; eşimde o çocuğa birşey olursa beni kaybedersin dedi. Sanki tek suçlu benim gibi...Olayı abarttığımın farkındayım ama olanda normal değil. Canım çok sıkkın, arkadaşımın yanına geldim; burası da müsait değil konuşamadık. Paylaşmak istedim, çok mutsuz hissediyorum kendimi. Üstelik kayınvalidem bunu ilk kez yapmıyor; beni pekçok kez üzdü;onun hiç haberi olmadı; biz eşimle tartıştık.