- 30 Nisan 2016
- 3.084
- 6.201
-
- Konu Sahibi Savagedaughter99
- #161
Bence sizin acilen uzman desteğine ihtiyacınız var. Psikolojiniz pek iyi değil gibi.
Bence sizin acilen uzman desteğine ihtiyacınız var. Psikolojiniz pek iyi değil gibi.aldığım maaşlar iyiydi hep kötü maaşım yoktu. ama bu Ekim'de artık ipler koptu yok dedim ben 1 sene çalışmak istemiyorum. borcum da var işsizken gittim kredi çektim. ama şimdiden o kadar soğudum ki. tekrardan işe girecek o popo bende yok. okula gidince bile fenalık geçiriyorum. çok alıştım tembelliğe. ben de geçen kuaföre gittim saçımı kestirdim kuaförde kavga ettik ustura kullandığı için ordan çıktım başka kuaföre gittim ağladım orda da salak salak bakımlar yaptırdım çıktım uzasın diye vitamin aldım yağlar serumlar ben de 8 bin tl harcamışım. gelirim 20ye yakın var ama kredi ödemem de 20 bin. ha ne yapıyorum eksi hesaptan öde. onu başka eksi hesaptan öde. kısır döngü
kendime yazık etmiş olurum sadece. başka bir şey değil. neye elimi atsam olmadı. memurluk denedim olmadı. kimse bizi kapıda beklemiyor işe almak için.. mecburen önüme gelen fırsatlara bakacağım.
yüksek lisans yaptığım alan istediğim alanla alakalı sayılabilir. en azından benim çalıştığım nokta. tezim. farklı alanlarda eğitim alıyorum.Sevmediğiniz bir bölümde boşu boşuna yüksek lisans yapıyorsunuz gibi geliyor. O süreyi farklı bir iş kolunda deneseydiniz keşke.
Bakın stajda önemli ama aktif çalışma hayatı değil. Sürekli iş değiştirmek maymun iştahlı olmak, işsizken borç edinmek, kuaföre yemeğe bol keseden harcamak bunlar sorumsuzluk. 4 senede toplam ne kadar çalıştınız ki ? Bu süreler az. Siz bence içten içe ev hanımı olmak istiyosunuz ama okul okuduğunuz için kendinize yakıştıramıyosunuz. Esas ne istediğinizi kendinize itiraf edin.eğitim hayatımda 2 sene boyunca uzun dönemli 1. 2. sınıfta da kısa dönemli staj yaptım yalnız. mezun olur olmaz da işe girdim. 4 senedie en uzun işsiz kaldığım süre 5 ay. onda da yüksek lisans vardı. yani uzaktan konuşmak gerçekten çok kolay. ben de böyle konuşurdum gerçi işsiz güçsüz akrabalara. ben kınadığımı yaşıyorum herhalde. iş hayatında olmak zorundayım ne zamana kadar ailem bana bakabilir ki
1-2 aydır evet hiçbir şey yapmak istemiyorum kimseyi görmek istemiyorum okula bile ayaklarım sürünerek gidiyorum. daha 3 gün önce bir yerle iş görüşmesi yaptım. ama içimden dualar ede ede.O zaman gidip bir destek alın. Şu ilaç işe yaramadı, bu psikiyatristten memnun kalmadım diye bir şey yok. O olmaz başkası olur. Niye hemen pes ediyorsunuz ki?
Sadece çalışmak istemeseniz neyse ama siz hiçbir şey yapmak istemiyorsunuz.
Kaç yaşındasınız?Arkadaşlar herkese merhaba. mesleğim var şuan yüksek lisans yapıyorum işe ara verdim ekimden beri çalışmıyorum. vicdani olarak bir daha iş bulamayacağım diye düşünüyorum. Bulsam bile tekrar çalışmaya bir yerim yemeyecek gibi geliyor. 2-3 gün okulda proje için çalıştım sabah erken kalk git vs o kadar kötüydü ki sevdiğim bir iş olmasına rağmen saçımı başımı yolmak oturup ağlamak istedim.
Aylık okuldan aldığım burs asgari ücrete yakın. özel ders veriyorum ama sadece kredi ödemesine yetiyor. Kısa süreli olduğunu da düşünmüyorum. Ömür boyu işe giremeyecek gibi hissediyorum. Çünkü son 1 senede de 3 kere iş değiştirdim. hepsinde de şimdi bitecek 2 güne istifa edeceğim diye motive ettim kendimi. biliyorum kimse severek ise gitmiyordur. neye güveniyorum gerçekten bilmiyorum.Bu şuursuzluğum şok ediyor. LinkedIn denilen yerden sürekli insanlara bakıyorum ne kadar başarılı olduklarını görünce üzülüyorum. kendimi kötü hissediyorum.
Liseden beri yazları çalışıyorum üniversite 3. 4. sınıfta alanımla alakalı staj-iş karışık işe girdim. mezun olalı 4 sene oluyor 4 senedir de aralıksız çalıştım ama yani istifa edicem yok yüksek lisans yapacağım borçlar bitince bırakacağım şu kadar biriktireyim bırakacağım diye diye motive oldum toplamda 6 kere iş değiştirdim.
işsizliğe nasıl kolay alıştım bilmiyorum. iş görüşmelerine gidiyorum arada denk geliyor lütfen olmasın diye dua ediyorum. ailemin durumu çok çok iyi sayılmaz. Mecburen tüm ihtiyaçlarımı onlar karşılıyor bir de aylık sabit giderim de çok. Evlilik aşamasındayım her şeyi ailem karşılıyor. 200 bin lira kredi çektim ihtiyaç. Aylık ödemesi hemen geliyor 20 bin lira. hiç borcum yokmuş gibi her gün yemek söylüyorum. o kadar vicdan azabı duyuyorum ki gelmişim kaç yaşıma annem emekli hala çalışıyor parasını harcıyorum. koca parası yiyecek biri de değilim. çalışmam lazım kendimi kanıtlamam lazım. Ama istek sıfır. markete bile ayaklarım geri geri gidiyor. Sevgilim şuan benden farklı bir şehirde yaşıyor sürekli iş seyahatleri var. ne olacak bu halim bilmiyorum. banka hesaplarını açmaya bile korkuyorum. görüştüğüm herkes işe gir diyor. böyle olunca midem bulanıyor. terapiye de gittim memnun kalmadım. Annem çalışmazsan çalışma yapacak bir şey yok ben sana ömür boyu bakarım diyor. nişanlım da çalışmak istemiyorsan çalışma benim kazandığım senin diyor. ama rahatlamak yerine iyice stress oluyorum.
Benim bir akrabam var kadın 30ların sonunda hiç çalışmamış bir işte tutturamadı bekar anne evinde yaşıyor vs daha eski senelerde o sürekli ona bakar korkardım öyle olmaktan. çok mahna buldum da başıma mı geldi bilmiyorum. nasıl çözülür fikrim de yok
4 senede 5 ay işsiz kaldım ne demek? 4 senede oldukça uzun süre çalıştım. 2020 Haziran mezunuyum. 2023 Eylül ayına kadar da 1500e yakın primim varmışBakın stajda önemli ama aktif çalışma hayatı değil. Sürekli iş değiştirmek maymun iştahlı olmak, işsizken borç edinmek, kuaföre yemeğe bol keseden harcamak bunlar sorumsuzluk. 4 senede toplam ne kadar çalıştınız ki ? Bu süreler az. Siz bence içten içe ev hanımı olmak istiyosunuz ama okul okuduğunuz için kendinize yakıştıramıyosunuz. Esas ne istediğinizi kendinize itiraf edin.
97liyimKaç yaşındasınız?
Çalışmak kendi paranı kazanmak bence hareket için çok güzel bi nimet en azından ülkemiz ekonomik krizdeyken ve hayat pahalıyken çalışıp kendi ayaklarının üzerinde durmalısın hiç değilse sigorta için çalış eksiklerin varsa onu tamamla ailene destek ol onlar sana olmak zorunda değil artık belirli bir yaşa gelmelimişsin inan evlendikten sonra dengeler değişecek koca eline bakmak zorunda kalacaksın bende 2 senedir evliyim son 1 yıldır çalışıyorum hayatım yoluna girdi oh be dünya varmış dedim evde boşuna vaktimi öldürmüşüm en azında. Kendi paramı harcıyorum kocamın eline bakmıyorum dedim ve işten çıkarılmamak için dua ediyorum 1 ay daha maaaş alayımda kartlardan birini kapatayım diyrArkadaşlar herkese merhaba. mesleğim var şuan yüksek lisans yapıyorum işe ara verdim ekimden beri çalışmıyorum. vicdani olarak bir daha iş bulamayacağım diye düşünüyorum. Bulsam bile tekrar çalışmaya bir yerim yemeyecek gibi geliyor. 2-3 gün okulda proje için çalıştım sabah erken kalk git vs o kadar kötüydü ki sevdiğim bir iş olmasına rağmen saçımı başımı yolmak oturup ağlamak istedim.
Aylık okuldan aldığım burs asgari ücrete yakın. özel ders veriyorum ama sadece kredi ödemesine yetiyor. Kısa süreli olduğunu da düşünmüyorum. Ömür boyu işe giremeyecek gibi hissediyorum. Çünkü son 1 senede de 3 kere iş değiştirdim. hepsinde de şimdi bitecek 2 güne istifa edeceğim diye motive ettim kendimi. biliyorum kimse severek ise gitmiyordur. neye güveniyorum gerçekten bilmiyorum.Bu şuursuzluğum şok ediyor. LinkedIn denilen yerden sürekli insanlara bakıyorum ne kadar başarılı olduklarını görünce üzülüyorum. kendimi kötü hissediyorum.
Liseden beri yazları çalışıyorum üniversite 3. 4. sınıfta alanımla alakalı staj-iş karışık işe girdim. mezun olalı 4 sene oluyor 4 senedir de aralıksız çalıştım ama yani istifa edicem yok yüksek lisans yapacağım borçlar bitince bırakacağım şu kadar biriktireyim bırakacağım diye diye motive oldum toplamda 6 kere iş değiştirdim.
işsizliğe nasıl kolay alıştım bilmiyorum. iş görüşmelerine gidiyorum arada denk geliyor lütfen olmasın diye dua ediyorum. ailemin durumu çok çok iyi sayılmaz. Mecburen tüm ihtiyaçlarımı onlar karşılıyor bir de aylık sabit giderim de çok. Evlilik aşamasındayım her şeyi ailem karşılıyor. 200 bin lira kredi çektim ihtiyaç. Aylık ödemesi hemen geliyor 20 bin lira. hiç borcum yokmuş gibi her gün yemek söylüyorum. o kadar vicdan azabı duyuyorum ki gelmişim kaç yaşıma annem emekli hala çalışıyor parasını harcıyorum. koca parası yiyecek biri de değilim. çalışmam lazım kendimi kanıtlamam lazım. Ama istek sıfır. markete bile ayaklarım geri geri gidiyor. Sevgilim şuan benden farklı bir şehirde yaşıyor sürekli iş seyahatleri var. ne olacak bu halim bilmiyorum. banka hesaplarını açmaya bile korkuyorum. görüştüğüm herkes işe gir diyor. böyle olunca midem bulanıyor. terapiye de gittim memnun kalmadım. Annem çalışmazsan çalışma yapacak bir şey yok ben sana ömür boyu bakarım diyor. nişanlım da çalışmak istemiyorsan çalışma benim kazandığım senin diyor. ama rahatlamak yerine iyice stress oluyorum.
Benim bir akrabam var kadın 30ların sonunda hiç çalışmamış bir işte tutturamadı bekar anne evinde yaşıyor vs daha eski senelerde o sürekli ona bakar korkardım öyle olmaktan. çok mahna buldum da başıma mı geldi bilmiyorum. nasıl çözülür fikrim de yok
Sürekli iş değiştiriyorsunuz , her işe nasılsa istifa edecem diye girilir mi ? Ben anneye üzüldüm anne pazazit olarak görmez elbette ama öyle olduğunuz gercegini değiştirmez. Kadın emekli olup kafa dinlemesi gereken yaşta çalışıyor sana çeyizler diziyor...Üzülmek yetiyor mu ? Herhangi bir adım yok! Gerçekleri yumusatamayacam kusura bakma. Guzellemeyi kendi kendine yapıyorsun ailen elini çekerse çivi gibi cakilacaksin.sizin çocuğunuz benim yaşadığımı yaşasa ne yapacaksınız? parazit değilsin git mi diyeceksiniz? hiç sanmıyorum. ben de mutlu değilim. üzülüyorum. herkes her şeyi yapamıyor maalesef. ben yüksek lisans derslerimi verdim ama tezime kafa yoramıyorum. ama işten çıktığım için de korkuyorum.
Bana göre 4 senede 5 ay işsiz kalmak süre olarak az, oda aynı iş olmadığı için bir yerde 4 sene kalsanız zaten oraya ait biri olursunuz siz daldan daha atlayarak bi yere ait olamamışsınız. Buradan bakınca sizin çalışmaya gönlünüz yok bunlara ek sorumluluktan kaçtığınıza göre “ailesine yük olduğunu hisseden üzgün biri” değil “prenses sendromu” yaşıyosunuz. Terapiye ilaç tedavisine her şeye bahane üretmişsiniz. Ayrıca 5 aya vurgu yapıp duruyosunuzda normal şartlarda deseniz ben işi bıraktım tez yazıcam 1 sene ara verdim kariyerim için bu çok normal makul, siz bi yere tutunamayıp çalışmaktan korktuğunuzu diyosunuz, iş görüşmesi bile olumsuz olsun diye umuyorsunuz. Mesele 5 ay 10 ay değil yani.4 senede 5 ay işsiz kaldım ne demek? 4 senede oldukça uzun süre çalıştım. 2020 Haziran mezunuyum. 2023 ekim ayına kadar da 1500e yakın primim varmışyeterli mi anlamadım ne yapmaya çalışıyorsunuz. ev hanımı olmak asla istemiyorum. defalarca yazdım. zaten evde olduğu için mutsuzum. tekrar işe giremem diye korkuyorum
ay dertlesmek için açtığım konuda kendimi savunmak zorunda kalacağım akıma gelmezdi. ne yapayım tezi mi çöpe mi atayım? bu sefer iyice üzülecegim. üzgünüm hayatım 4-4lük gitmiyor. ben de skterdim öyle olsun. girmedi düzene istediğim işi bulmaya çalışırım durdum. maaşım daha iyi olsun o daha iyi olsun. o zamanlar hataa gibi gelmiyordu. 5 aydır işsizim onda da gelirim yine var. hayatımı güzelleme falan yapmıyorum. bir yerde toparlamaya çalışıyorumSürekli iş değiştiriyorsunuz , her işe nasılsa istifa edecem diye girilir mi ? Ben anneye üzüldüm anne pazazit olarak görmez elbette ama öyle olduğunuz gercegini değiştirmez. Kadın emekli olup kafa dinlemesi gereken yaşta çalışıyor sana çeyizler diziyor...Üzülmek yetiyor mu ? Herhangi bir adım yok! Gerçekleri yumusatamayacam kusura bakma. Guzellemeyi kendi kendine yapıyorsun ailen elini çekerse çivi gibi cakilacaksin.
Ben 35 yaşındayım hala ne istediğimi bulamadım. Ülkenin yarısı bu haldedir eminim zaten size has bir şey değil.5 aydır böyle evet. ilk zamanlar kazancım daha iyiydi tabii borcum da yoktu.simdi hem işim yok hem iş korkusu var hem de borcum. çalışırken kazandım gayet güzel oluyor. ama ben asla mutlu olamıyorum bir türlü istediğim işi bulamadım. gencim diye diye bu hale geldim. ailem de ne yapsın özellikle annem durumuma çok üzülüyor. bir tane evladım var ne yapayım çöpe mi atayım diyor. bana abartma düşünme takma evlen tez bitsin bir şekilde düzene girer diyor. bir de alan değiştirmeye çalışıyorum. onun eğitimleri o bu. mahvetti
mücadele ediyorum etmediğimi kim söyledi allah aşkına ben her gün işte kavga ediyordum üretimde çalıştım işçilerle muhattap oldum performansa bakıyordum gidip konuştuğum zaman duymadığım hakaret bağırtı olmuyordu kadın önümde ayrılıp bayılıyordu tepemdekiler gelip bana kızıyordu yapacaksın çalıştıracaksın diyordu o işte ben 1 sene dayandım önüme fırsat çıktı o işte aldığım maaştan daha fazla ve daha sakin bir iş. ne yapsaydım. hep daha iyi maaş daha iyi şartlar olsun diye mücadele ettim zaten.Konunuzu okurken prenses sendromunda bu kisi galiba dedim
Yaşım 37 11 senedir memurum o kadar okudum ettim ama meslegim haricinde yapmadığım is yok sekreterlikten tutun makbuz kesmeye kadar... Yaptığım isleri sevmiyorum her sabah offf yine sabah oldu diye uyaniyorum eve geldiğimde pertim çıkmış sekilde sızıp kaliyorum sabah uyaninca yine ayni döngü... Ben de isi birakmak istiyorum hatta imkanim olsa coktan istifa eder, beni mutlu edecek bir alanda freelance calismak isterdim ama maalesef calismak zorundayim.
Sizin anneniz iyi niyetli olsa da size sorumluluk vermemis gibi ya da sizin sorumlulugunuzu ustlenmeye razi. Nisanliniz da sizi seviyor ve kiyamiyor ne guzel
Ama hayatin ne getireceği bilinmez
Ben de hayatimda biri olsa evlensem istifa ederim diyorum ama belki hic bu olmayacak
O yüzden de benim mottom sevdigin isi yapamiyorsan yaptigin isi seveceksin. Kabul edip cabalamak gerekiyor. Sizde o caba da yok gibi hemen depresif bir moda girmissiniz
Benim yasadigim baski ve mobbingin haddi hesabi yok ama bakiyorum gozlemliyorum her yer ayni. Her patron/müdür benzer özelliklerde üç aşağı beş yukarı...
Bu kadar narin olmak yerine mucadele etmeye calismalisiniz
Mesela psikolojik destek aldim ise yaramadi demissiniz yaramasi sizin cabaniza bağlı belli ki siz cabalamak ve emek vermek de istemiyorsunuz
ismim de ece bu arada anlamı prenses. ama ben prenseslik yaptığımı düşünmüyorum. ilaç tedavisinde sinirli tahammülsüz biri oldum yazık değil mi. evet korkuyorum çünkü yolumu hala bulamadım. çabalıyorum olmuyor farklı alana geçiyorum olmuyor. baştan alan değiştirme yolundayım. 4 senede olsa farklı işler de olsa makine mühendisi olarak çalıştım. hiç kolay da değildi.Bana göre 4 senede 5 ay işsiz kalmak süre olarak az, oda aynı iş olmadığı için bir yerde 4 sene kalsanız zaten oraya ait biri olursunuz siz daldan daha atlayarak bi yere ait olamamışsınız. Buradan bakınca sizin çalışmaya gönlünüz yok bunlara ek sorumluluktan kaçtığınıza göre “ailesine yük olduğunu hisseden üzgün biri” değil “prenses sendromu” yaşıyosunuz. Terapiye ilaç tedavisine her şeye bahane üretmişsiniz. Ayrıca 5 aya vurgu yapıp duruyosunuzda normal şartlarda deseniz ben işi bıraktım tez yazıcam 1 sene ara verdim kariyerim için bu çok normal makul, siz bi yere tutunamayıp çalışmaktan korktuğunuzu diyosunuz, iş görüşmesi bile olumsuz olsun diye umuyorsunuz. Mesele 5 ay 10 ay değil yani.
annem çalışmaktsn memnun ben seviyorum çalışmayı 10 sene daha çalışacağım diyor. üzülüyorum grrrvektne üzülüyorum kimse bu durumda olmak istemez. kendi paramı kazandığım zamanlar kimseye hesap vermedim. şimdi anneme babama diyorum borcum var. ya da babamın gelip harçlığın var mı demesi bile sinirime dokunuyor. ama bir yerde de çalışsam bu sefer ömür boyu neden başka yol denemedim korkusu olacak. tamamen kafam allah bullakBen 35 yaşındayım hala ne istediğimi bulamadım. Ülkenin yarısı bu haldedir eminim zaten size has bir şey değil.
İşine ayilip bayılan insan çok az sayılıdir yani.
Belki borclari ödeyip rahatlayıp minimal bir yaşam düzenine geçip az harcayıp çalışmamak mümkün olabilir.
Ama bu şekilde zor ilerde eşiniz bir laf eder zorunuza gider.
Allah gecinden versin annenizi kaybedersiniz ilerde vicdan azabı çekersiniz.
daha iyi iş bulma umudu diyelim. okulun ortasında ben ne yapıyorum dedim ama çok geç geldi alan değiştirmedim. her seferinde de şansım iyi gitti daha yüksek maaş aldığım bir iş buldum. şimdi de yüksek lisans derslerimi verdim artık patlama noktasına geldiğim için tezde bıraktım. ailem bırak et dedi. orda kayış koptu. 5 ay 5 sene olur diye mahvoluyorum. bir de veri alanında eğitimler almaya başladım öğrenecek çok şey var. ne yapacağım ben de bilmiyorum. temmuzda düğünüm var. evde durup çocuk yapmak da istemiyorum.